က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံမွာ ေတာ္လွန္ေရးနဲ ့ပတ္သက္ရင္ က်ေနာ့အတြက္ေတာ့ အံ့ၾသဖို ့ ေကာင္းတဲ အခ်က္ေလး တစ္ခ်က္႐ွိပါတယ္။ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံမွာ ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့လူေတာ္ေတြ အရမ္းေပါတယ္ဆိုတာပါ။ ဒါဟာ တကယ္ေကာင္းတဲ့ အခ်က္လို ့ ေျပာလို ့ရသလို အဲဒီ အခ်က္ေၾကာင့္မ်ား က်ေနာ္တို ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာ္လွန္ေရးသက္ ၾကာေနသလား ဆိုတဲ့ လူပိန္းအေတြး အေခၚမ်ိဳးေလး ဝင္လာမိပါတယ္။ က်ေနာ့မွာ ကိုးကားဖို ့ စာအုပ္စာတမ္း မလံုေလာက္တဲ့ အတြက္ သမိုင္းဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္ေတြ မွားယြင္းေန မယ္ဆိုရင္လဲ ေထာက္ျပအၾကံေပး ၾကဖို ့ေတာင္းဆိုပါတယ္။
၁၉၁ရ ေအာက္တုိဘာေတာ္လွန္ေရး
ေလာေလာဆယ္ အာဏာ႐ွင္ အားေပးအာေျမာက္ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ႐ု႐ွားျပည္ေထာင္စု ဆိုတာေပၚထြက္လာ ဖို ့ ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္ကို တြန္းလွန္ခဲ့တဲ့ အထင္ကရေတာ္လွန္ေရး ပါ။ ပထမဦးဆံုး လက္ဝဲစနစ္ကို စာ႐ြက္ေပၚကေန အျပင္ကို ဆြဲထုတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး လဲျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ တပ္မေတာ္သား ေတြ ပါဝင္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးၾကီး ကိုျပန္ၾကည့္ရင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲကေန အဓိက ဦးေဆာင္မႈေပးသြားတာကို ေတြ ့ရပါ တယ္။ ၁၉၁၂ မွာ ဒီမိုကရက္တစ္အလုပ္သမားပါတီ ရဲ ့အဖြဲ ့ခြဲတစ္ခုအေန နဲ ့ဖြဲ ့စည္းခဲ့ တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲရဲ ့ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာပဲ ႐ု႐ွျပည္ရဲ ့ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္ စနစ္ ကို အျပီးသတ္တြန္းျဖိဳႏိုင္ခဲ့တယ္။႐ု႐ွျပည္တြင္းေတာ္လွန္ေရး စတင္ခ်ိန္မွာ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ခံေနရ တဲ့ ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစု က ျပည္တြင္းကို ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာျပီး ေတာ္လွန္ေရး ကို အနားသတ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၉၀ ေလာက္ကတည္းက အေျခတည္ခဲ့တဲ့ေတာ္လွန္ေရး မွာ အကြဲအျပဲ ဇာတ္လမ္းေတြ ဆိုတာေျပာမကုန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားခဲ့ပါတယ္။ အထင္ကရ အားျဖင့္ေတာ့ ေဘာ္႐ွိဗစ္ နဲ ့ မင္႐ွိဗစ္ အကြဲအျပဲပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး တိုက္ပြဲရင့္မဲ့ ခ်ိန္မွာ ဆိုဗီယက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲရဲ ့ေအာက္မွာ ေအာင္လံလြင္ထူႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ေမာ္ နဲ ့ခ်န္ေက႐ွိတ္
ေနာက္ထပ္အာဏာ႐ွင္ အာေပးအားေျမာက္ႏိုင္ငံ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္္ျပည္ၾကီး ရဲ ့ျဖစ္စဥ္ပါ။ အဂၤလိပ္အရင္း႐ွင္ေတြ နဲ ့ ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္လက္ေအာက္ က ႐ုန္းထြက္ဖို ့ ၾကိဳးစားေန တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ၾကားထဲက အကြဲအျပဲပါ။ ခ်န္ေက႐ွိတ္ေခါင္းေဆာင္ တဲ ့ကူမင္တန္ပါတီ နဲ ့ ေမာ္စီတုန္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တို ့ရဲ ့ျပည္တြင္းစစ္ပါ။ ကူမင္တန္ပါတီ ရဲ ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္ ကြယ္လြန္တဲ့ ၁၉၂၅ မွာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ တဲ့ သေဘာထားကြဲလြဲ မႈေတြအေပၚ အေျခခံျပီး ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ကြန္ျမဴနစ္နဲ ့ ကူမင္တန္ ႏွစ္ပါတီဟာ ၁၉၃၇ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ခုခံတဲ့စစ္ပြဲ မွာ ေတာ့ယာယီမဟာမိတ္ အေနနဲ ့အတူတူ တိုက္ခိုက္္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒုတိယ ကမ ၻာစစ္ျပီးေတာ့ မွ အခ်င္းခ်င္း ျပန္တိုက္ၾကခိုက္ ၾက ေပါ့။ ဒါဟာ လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးတည္ခ်က္တူၿပီး လမ္းေၾကာင္းကြဲတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းႏွစ္ခု ၾကားမွာ ကာလတစ္ခု အထိ ညီၫြတ္ေရး တည္ေဆာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သာဓကပါ။
လြပ္လပ္ျပီးေခတ္
က်ေနာ္တုိႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ ့ၾကီး ဟာ အင္အား ေတာင့္တင္း တဲ့ အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခု အျဖစ္ဆက္လပ္ရပ္တည္ေနႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာခင္မွာ ပဲ ဆို႐ွယ္လစ္အင္အားစု နဲ ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု ေတြအျဖစ္ သန္ ့႐ွင္း၊ တည္ၿမဲ ဆိုတဲ့နာမည္ သစ္ေတြနဲ ့ထပ္ကြဲၾကျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါ အကြဲအၿပဲကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ရင္ၾကားျပန္ေစ့လို ့ မရတဲ့ အျပင္ ့စစ္တပ္ကို အာဏာရဲ ့အရသာကို ျမည္းစမ္းဘူးသြားေအာင္ သင္ၾကားေပးလိုက္ တဲ့ျဖစ္စဥ္လို ့ေျပာလို ့ရပါတယ္။ ဒါက အာဏာရပါတီမွာ ျဖစ္တဲ့ ကိစၥေတြပါ။ အတိုက္အခံ ပါတီေတြမွာလဲ အကြဲအၿပဲေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီျခင္းတူတူ မွာပဲ ျမန္မာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရယ္၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီျမန္မာျပည္ရယ္ ဆိုၿပီး ကြဲတဲ့ အကြဲအျပဲေတြ လဲ ႐ွိပါတယ္။ တပ္ေပါင္းစုညီၫြတ္ေရး တို ့၊ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးတို ့ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြနဲ ့ရင္ျခင္းကပ္ဖို ့ၾကိဳးစားခဲ့တာလဲ အတိုက္အခံနဲ ့ အာဏာရပါတီၾကားမွာေရာ၊ အတိုက္အခိုင္ အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာပါ အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။ တစ္ခါမွလဲ အလံုးစံု ညီၫြတ္ေရးကို ခိုင္ခိုင္မာမာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမ႐ွိပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြ မွာ စစ္အာဏာ႐ွင္ကို ေနရာေပးလိုက္ရတာပဲ။
၁၉၆၂-၁၉၈၈
ဒီကာလမွာလဲ ေက်ာင္းသားလုိင္းက ဦးေဆာင္တဲ ့တိုက္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂ မွာ 7 July၊ ၁၉၇၄ မွာ ဦးသန္ ့ ၊ ၁၉ရ၆ မွာ မိႈင္းရာျပည့္။ စတဲ့အထင္ကရ တိုက္ပြဲ မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာလဲ တပ္ဦး ရယ္၊ တပ္ဦးသစ္ရယ္ ဆိုျပီးေခါင္းေဆာင္မႈ တစ္ခု ထက္ပို မ်ားခဲ့တာကို ေတြ ့ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ၁၉၈၈ မွေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးဟာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းထဲမွာတင္ ရပ္မေနေတာ့ပဲတစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာ အထိပ်ံ ့ႏွံ ့သြား ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂-၁၉၈၈ အေရးအခင္းေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈေသြးကြဲ တာမ်ိဳးမ႐ွိေပမဲ့ ေသြးစည္းတာမ်ိဳးကို အားရေလာက္ေအာင္ မေတြ ့ခဲ့ရပါဘူး။
၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း
စစ္အာဏာ႐ွင္အာဏာသိမ္း ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ၁၉၉၀ ကံေဆာင္တိုက္ပြဲ မ်ား၊ ၁၉၉၁-၉၂ အေျခခံပညာေက်ာင္းတိုက္ပြဲ မ်ား၊ ၁၉၉၆ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားတိုက္ပြဲ၊ ၁၉၉၉-၂၀၀၀ တိုက္ပြဲမ်ားဆက္တိုက္ေပၚေပါက္ခဲ့ ပါတယ္။ေနာက္ဆံုး ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ မွာေတာ့ သံဃာထုဦးေဆာင္တဲ့ လူထုတိုက္ပြဲေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့တိုက္ပြဲ အေျဖေတြကေတာ့ က်ေနာ္တို ့ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီကလာရဲ ့ေ႐ွ ့ပိုင္းတိုက္ပြဲေတြ ေသြးတိုးအားေလ်ာ့တာ ေမွ်ာ့္လင့္ထားသေလာက္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ခဲ့တာ လူထုအဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးလို ့လို ့ေျပာဆိုလို ့ရေပမဲ့ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇ တိုက္ပြဲ ကေတာ့ က်ေနာ္တို ့အဲဒီ လိုအျမင္နဲ ့ၾကည့္လို ့မရဘူးလို ့ထင္ပါတယ္။ သံဃာ၊လူထု၊ေက်ာင္းသား အကုန္ပါပါရက္သား နဲ ့ခုလို ပြဲအီသြားရတာ၊ ဝန္ထမ္းသပိတ္ ထိ ဆြဲေခၚမသြားႏိုင္တာေတာ့ ဆန္းစစ္ဖို ့လို မယ္ထင္ ပါတယ္။
ဒီတိုက္ပြဲ ေပၚေပါက္လာဖို ့တကယ္အနာခံအားထုတ္ သြားတာကေတာ့ ၈၈မ်ိဳးဆက္ ဆိုတာ က်ေနာ္တို ့ဘယ္လိုမွ ျငင္းဆန္လို ့မရပါဘူး။ သူတို ့အမ်ားစု အထိန္းသိမ္းခံထားရတဲ့ အခ်ိန္၊ အျပင္မွာ က်န္ေနတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြလဲ ေျမေအာက္လွ်ိဳးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ အဆက္ျပတ္မႈျပႆနာ နဲ ့ထိပ္တိုက္ေတြ ့ရတာ ကလည္းအဓိက အခ်က္တစ္ခ်က္အေနနဲ ့ပါ ဝင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို ့သာမန္လူေတြ မသိႏိုင္တဲ့ ေျမေအာက္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႐ွိေကာင္း႐ွိခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲ ေၾကာင့္ပဲ ျမန္မာ့ျပည္တြင္းေရးကို ကမ ၻာက အာ႐ုဏ္ထား လာေစတာပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ကေတာ့ က်ေနာ္တိုင္ျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးကုိ စိတ္လဲမဝင္စားတဲ့ လူတန္းစား၊ စိတ္ဝင္စားဖို ့အခ်ိန္မတတ္ႏိုင္တဲ့ အေျခခံလူတန္းစာေတြ ရဲ ့အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ စိတ္ကို လႈပ္ႏိႈးလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ရဲ ့ပကတိ႐ုပ္ကုိလဲ လွစ္ျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့ဘက္မွာ အရည္အခ်င္းျပည့္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ အမ်ားၾကီးကို ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီတိုက္ပြဲ က ႐ုတ္တရက္ေပၚေပါက္လာတာ ျဖစ္လို ့အခ်က္က်က်လႈပ္႐ွားႏိုင္ဖို ့ အဆင္သင့္ ေရးဆြဲထားတဲ့ စီမံကိန္း အသင့္႐ွိမေနတာ လို ့ထင္ပါတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္အေနနဲ ့ကလဲ သူတို ့ရပ္တည္မႈကို အၾကမ္းဖက္သမား ဆန္ဆန္က်င့္သံုးခဲ့တာ ကလဲ အေၾကာင္းတစ္ခ်က္ အေနနဲ ့ပါမွာပါ။ ခုလိုတုိက္ပြဲ အီသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေခါင္းေဆာင္ေတြ အေနနဲ ့ရတဲ့အခြင့္အေရး ကို အသံုးခ်ျပီး ဘယ္လို ဆက္သြားမယ္္ ဆိုတာေတြးေနမွာေသခ်ာပါတယ္။
လူည့ံတစ္ေယာက္ရဲ ့အသံ
႐ု႐ွားေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္တာ တျခားအခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီး႐ွိႏိုင္ေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈတစ္ ခုထဲေအာက္မွာ ႐ွိတာက အေရးပါတဲ့ ေနရာတစ္ခုက ပါလိမ့္မယ္။ တ႐ုတ္္ျပည္ ဂ်ပန္ေအာက္ မက်တာလဲ ဆန္ ့က်င္ဘက္ပါတီႏွစ္ခု ညီၫြတ္ျခင္းဟာ အေရးေတာ္ေတာ္ပါခဲ့ မယ္လို ့ ထင္တယ္။ က်ေနာ္တို ့တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရတာလဲ ဗမာထြက္ရပ္ဂိုဏ္အဓိကေနရာ ကပါ ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ဒီေန ့အေျခအေန မွာ နအဖ ကို ဆန္ ့က်င္ေနတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းေတြ အမ်ား ႀကီး ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး။ ၿပီးေတာ့ ဒီအဖြဲ ့အစည္း ေတြ အားလံုရဲ ့ ဘံုရည္႐ြယ္ခ်က္ ကလည္း စစ္အာဏာ႐ွင္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို ့ဆိုတာလဲေသခ်ာတယ္။ ဘယ္သူမွ လဲ ကိုယ့္အဖြဲ ့အစည္းကို ပါတီအာဏာရဖို ့ လုပ္ကိုင္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာေသခ်ာတယ္။ အဲဒီေတာ့တပ္ေပါင္းစု ေပၚေပါက္လာဖို ့ဆိုတာ က်ေနာ္တို ့အတြက္ဘာမွ အခက္အခဲမ႐ွိဘူး ဆိုတာယံုၾကည္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့မွာ အန္တီစု႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တုိ ့မွာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ လူေဘာင္သစ္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတြ႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ အရည္အခ်င္း႐ွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အဖြဲအစည္းေတြ အမ်ားၾကီး႐ွိတယ္။ က်ေနာ္တို ့ကုိ ဝန္းရံေပးမဲ့ လူထု ႐ွိတယ္။ က်ေနာ္တို ့ အတြက္လိုအပ္ေနတာ အင္အာ႐ွိတဲ့ အေသးေတြေပါင္းျပီး ၾကီးမားတဲ့ အင္အားတစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္ရမယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ကို အျမစ္ကေနလွဲၿဖိဳပစ္မယ္။ အဲဒီေနာက္ ေတာ့ စိတ္႐ွိရင္ ဖက္ဒရယ္ေျမျပင္မွာ ေရာင္စံုပန္းေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ပြင့္ၾကတာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္ ေတာ့ တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္ ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ လူျပိန္းလိုပဲေတြးတတ္ တယ္ဗ်ာ။
မိုးထက္ေန
၁၉၁ရ ေအာက္တုိဘာေတာ္လွန္ေရး
ေလာေလာဆယ္ အာဏာ႐ွင္ အားေပးအာေျမာက္ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ႐ု႐ွားျပည္ေထာင္စု ဆိုတာေပၚထြက္လာ ဖို ့ ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္ကို တြန္းလွန္ခဲ့တဲ့ အထင္ကရေတာ္လွန္ေရး ပါ။ ပထမဦးဆံုး လက္ဝဲစနစ္ကို စာ႐ြက္ေပၚကေန အျပင္ကို ဆြဲထုတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး လဲျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ တပ္မေတာ္သား ေတြ ပါဝင္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးၾကီး ကိုျပန္ၾကည့္ရင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲကေန အဓိက ဦးေဆာင္မႈေပးသြားတာကို ေတြ ့ရပါ တယ္။ ၁၉၁၂ မွာ ဒီမိုကရက္တစ္အလုပ္သမားပါတီ ရဲ ့အဖြဲ ့ခြဲတစ္ခုအေန နဲ ့ဖြဲ ့စည္းခဲ့ တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲရဲ ့ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာပဲ ႐ု႐ွျပည္ရဲ ့ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္ စနစ္ ကို အျပီးသတ္တြန္းျဖိဳႏိုင္ခဲ့တယ္။႐ု႐ွျပည္တြင္းေတာ္လွန္ေရး စတင္ခ်ိန္မွာ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ခံေနရ တဲ့ ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစု က ျပည္တြင္းကို ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာျပီး ေတာ္လွန္ေရး ကို အနားသတ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၉၀ ေလာက္ကတည္းက အေျခတည္ခဲ့တဲ့ေတာ္လွန္ေရး မွာ အကြဲအျပဲ ဇာတ္လမ္းေတြ ဆိုတာေျပာမကုန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားခဲ့ပါတယ္။ အထင္ကရ အားျဖင့္ေတာ့ ေဘာ္႐ွိဗစ္ နဲ ့ မင္႐ွိဗစ္ အကြဲအျပဲပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး တိုက္ပြဲရင့္မဲ့ ခ်ိန္မွာ ဆိုဗီယက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲရဲ ့ေအာက္မွာ ေအာင္လံလြင္ထူႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ေမာ္ နဲ ့ခ်န္ေက႐ွိတ္
ေနာက္ထပ္အာဏာ႐ွင္ အာေပးအားေျမာက္ႏိုင္ငံ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္္ျပည္ၾကီး ရဲ ့ျဖစ္စဥ္ပါ။ အဂၤလိပ္အရင္း႐ွင္ေတြ နဲ ့ ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္လက္ေအာက္ က ႐ုန္းထြက္ဖို ့ ၾကိဳးစားေန တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ၾကားထဲက အကြဲအျပဲပါ။ ခ်န္ေက႐ွိတ္ေခါင္းေဆာင္ တဲ ့ကူမင္တန္ပါတီ နဲ ့ ေမာ္စီတုန္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တို ့ရဲ ့ျပည္တြင္းစစ္ပါ။ ကူမင္တန္ပါတီ ရဲ ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္ ကြယ္လြန္တဲ့ ၁၉၂၅ မွာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ တဲ့ သေဘာထားကြဲလြဲ မႈေတြအေပၚ အေျခခံျပီး ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ကြန္ျမဴနစ္နဲ ့ ကူမင္တန္ ႏွစ္ပါတီဟာ ၁၉၃၇ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ခုခံတဲ့စစ္ပြဲ မွာ ေတာ့ယာယီမဟာမိတ္ အေနနဲ ့အတူတူ တိုက္ခိုက္္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒုတိယ ကမ ၻာစစ္ျပီးေတာ့ မွ အခ်င္းခ်င္း ျပန္တိုက္ၾကခိုက္ ၾက ေပါ့။ ဒါဟာ လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးတည္ခ်က္တူၿပီး လမ္းေၾကာင္းကြဲတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းႏွစ္ခု ၾကားမွာ ကာလတစ္ခု အထိ ညီၫြတ္ေရး တည္ေဆာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သာဓကပါ။
လြပ္လပ္ျပီးေခတ္
က်ေနာ္တုိႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ ့ၾကီး ဟာ အင္အား ေတာင့္တင္း တဲ့ အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခု အျဖစ္ဆက္လပ္ရပ္တည္ေနႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာခင္မွာ ပဲ ဆို႐ွယ္လစ္အင္အားစု နဲ ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု ေတြအျဖစ္ သန္ ့႐ွင္း၊ တည္ၿမဲ ဆိုတဲ့နာမည္ သစ္ေတြနဲ ့ထပ္ကြဲၾကျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါ အကြဲအၿပဲကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ရင္ၾကားျပန္ေစ့လို ့ မရတဲ့ အျပင္ ့စစ္တပ္ကို အာဏာရဲ ့အရသာကို ျမည္းစမ္းဘူးသြားေအာင္ သင္ၾကားေပးလိုက္ တဲ့ျဖစ္စဥ္လို ့ေျပာလို ့ရပါတယ္။ ဒါက အာဏာရပါတီမွာ ျဖစ္တဲ့ ကိစၥေတြပါ။ အတိုက္အခံ ပါတီေတြမွာလဲ အကြဲအၿပဲေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီျခင္းတူတူ မွာပဲ ျမန္မာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရယ္၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီျမန္မာျပည္ရယ္ ဆိုၿပီး ကြဲတဲ့ အကြဲအျပဲေတြ လဲ ႐ွိပါတယ္။ တပ္ေပါင္းစုညီၫြတ္ေရး တို ့၊ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးတို ့ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြနဲ ့ရင္ျခင္းကပ္ဖို ့ၾကိဳးစားခဲ့တာလဲ အတိုက္အခံနဲ ့ အာဏာရပါတီၾကားမွာေရာ၊ အတိုက္အခိုင္ အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာပါ အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။ တစ္ခါမွလဲ အလံုးစံု ညီၫြတ္ေရးကို ခိုင္ခိုင္မာမာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမ႐ွိပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြ မွာ စစ္အာဏာ႐ွင္ကို ေနရာေပးလိုက္ရတာပဲ။
၁၉၆၂-၁၉၈၈
ဒီကာလမွာလဲ ေက်ာင္းသားလုိင္းက ဦးေဆာင္တဲ ့တိုက္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂ မွာ 7 July၊ ၁၉၇၄ မွာ ဦးသန္ ့ ၊ ၁၉ရ၆ မွာ မိႈင္းရာျပည့္။ စတဲ့အထင္ကရ တိုက္ပြဲ မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာလဲ တပ္ဦး ရယ္၊ တပ္ဦးသစ္ရယ္ ဆိုျပီးေခါင္းေဆာင္မႈ တစ္ခု ထက္ပို မ်ားခဲ့တာကို ေတြ ့ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ၁၉၈၈ မွေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးဟာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းထဲမွာတင္ ရပ္မေနေတာ့ပဲတစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာ အထိပ်ံ ့ႏွံ ့သြား ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂-၁၉၈၈ အေရးအခင္းေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈေသြးကြဲ တာမ်ိဳးမ႐ွိေပမဲ့ ေသြးစည္းတာမ်ိဳးကို အားရေလာက္ေအာင္ မေတြ ့ခဲ့ရပါဘူး။
၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း
စစ္အာဏာ႐ွင္အာဏာသိမ္း ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ၁၉၉၀ ကံေဆာင္တိုက္ပြဲ မ်ား၊ ၁၉၉၁-၉၂ အေျခခံပညာေက်ာင္းတိုက္ပြဲ မ်ား၊ ၁၉၉၆ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားတိုက္ပြဲ၊ ၁၉၉၉-၂၀၀၀ တိုက္ပြဲမ်ားဆက္တိုက္ေပၚေပါက္ခဲ့ ပါတယ္။ေနာက္ဆံုး ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ မွာေတာ့ သံဃာထုဦးေဆာင္တဲ့ လူထုတိုက္ပြဲေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့တိုက္ပြဲ အေျဖေတြကေတာ့ က်ေနာ္တို ့ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီကလာရဲ ့ေ႐ွ ့ပိုင္းတိုက္ပြဲေတြ ေသြးတိုးအားေလ်ာ့တာ ေမွ်ာ့္လင့္ထားသေလာက္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ခဲ့တာ လူထုအဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးလို ့လို ့ေျပာဆိုလို ့ရေပမဲ့ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇ တိုက္ပြဲ ကေတာ့ က်ေနာ္တို ့အဲဒီ လိုအျမင္နဲ ့ၾကည့္လို ့မရဘူးလို ့ထင္ပါတယ္။ သံဃာ၊လူထု၊ေက်ာင္းသား အကုန္ပါပါရက္သား နဲ ့ခုလို ပြဲအီသြားရတာ၊ ဝန္ထမ္းသပိတ္ ထိ ဆြဲေခၚမသြားႏိုင္တာေတာ့ ဆန္းစစ္ဖို ့လို မယ္ထင္ ပါတယ္။
ဒီတိုက္ပြဲ ေပၚေပါက္လာဖို ့တကယ္အနာခံအားထုတ္ သြားတာကေတာ့ ၈၈မ်ိဳးဆက္ ဆိုတာ က်ေနာ္တို ့ဘယ္လိုမွ ျငင္းဆန္လို ့မရပါဘူး။ သူတို ့အမ်ားစု အထိန္းသိမ္းခံထားရတဲ့ အခ်ိန္၊ အျပင္မွာ က်န္ေနတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြလဲ ေျမေအာက္လွ်ိဳးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ အဆက္ျပတ္မႈျပႆနာ နဲ ့ထိပ္တိုက္ေတြ ့ရတာ ကလည္းအဓိက အခ်က္တစ္ခ်က္အေနနဲ ့ပါ ဝင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို ့သာမန္လူေတြ မသိႏိုင္တဲ့ ေျမေအာက္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႐ွိေကာင္း႐ွိခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲ ေၾကာင့္ပဲ ျမန္မာ့ျပည္တြင္းေရးကို ကမ ၻာက အာ႐ုဏ္ထား လာေစတာပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ကေတာ့ က်ေနာ္တိုင္ျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးကုိ စိတ္လဲမဝင္စားတဲ့ လူတန္းစား၊ စိတ္ဝင္စားဖို ့အခ်ိန္မတတ္ႏိုင္တဲ့ အေျခခံလူတန္းစာေတြ ရဲ ့အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ စိတ္ကို လႈပ္ႏိႈးလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ရဲ ့ပကတိ႐ုပ္ကုိလဲ လွစ္ျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့ဘက္မွာ အရည္အခ်င္းျပည့္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ အမ်ားၾကီးကို ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီတိုက္ပြဲ က ႐ုတ္တရက္ေပၚေပါက္လာတာ ျဖစ္လို ့အခ်က္က်က်လႈပ္႐ွားႏိုင္ဖို ့ အဆင္သင့္ ေရးဆြဲထားတဲ့ စီမံကိန္း အသင့္႐ွိမေနတာ လို ့ထင္ပါတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္အေနနဲ ့ကလဲ သူတို ့ရပ္တည္မႈကို အၾကမ္းဖက္သမား ဆန္ဆန္က်င့္သံုးခဲ့တာ ကလဲ အေၾကာင္းတစ္ခ်က္ အေနနဲ ့ပါမွာပါ။ ခုလိုတုိက္ပြဲ အီသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေခါင္းေဆာင္ေတြ အေနနဲ ့ရတဲ့အခြင့္အေရး ကို အသံုးခ်ျပီး ဘယ္လို ဆက္သြားမယ္္ ဆိုတာေတြးေနမွာေသခ်ာပါတယ္။
လူည့ံတစ္ေယာက္ရဲ ့အသံ
႐ု႐ွားေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္တာ တျခားအခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီး႐ွိႏိုင္ေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈတစ္ ခုထဲေအာက္မွာ ႐ွိတာက အေရးပါတဲ့ ေနရာတစ္ခုက ပါလိမ့္မယ္။ တ႐ုတ္္ျပည္ ဂ်ပန္ေအာက္ မက်တာလဲ ဆန္ ့က်င္ဘက္ပါတီႏွစ္ခု ညီၫြတ္ျခင္းဟာ အေရးေတာ္ေတာ္ပါခဲ့ မယ္လို ့ ထင္တယ္။ က်ေနာ္တို ့တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရတာလဲ ဗမာထြက္ရပ္ဂိုဏ္အဓိကေနရာ ကပါ ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ဒီေန ့အေျခအေန မွာ နအဖ ကို ဆန္ ့က်င္ေနတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းေတြ အမ်ား ႀကီး ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး။ ၿပီးေတာ့ ဒီအဖြဲ ့အစည္း ေတြ အားလံုရဲ ့ ဘံုရည္႐ြယ္ခ်က္ ကလည္း စစ္အာဏာ႐ွင္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို ့ဆိုတာလဲေသခ်ာတယ္။ ဘယ္သူမွ လဲ ကိုယ့္အဖြဲ ့အစည္းကို ပါတီအာဏာရဖို ့ လုပ္ကိုင္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာေသခ်ာတယ္။ အဲဒီေတာ့တပ္ေပါင္းစု ေပၚေပါက္လာဖို ့ဆိုတာ က်ေနာ္တို ့အတြက္ဘာမွ အခက္အခဲမ႐ွိဘူး ဆိုတာယံုၾကည္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့မွာ အန္တီစု႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တုိ ့မွာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ လူေဘာင္သစ္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတြ႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ အရည္အခ်င္း႐ွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အဖြဲအစည္းေတြ အမ်ားၾကီး႐ွိတယ္။ က်ေနာ္တို ့ကုိ ဝန္းရံေပးမဲ့ လူထု ႐ွိတယ္။ က်ေနာ္တို ့ အတြက္လိုအပ္ေနတာ အင္အာ႐ွိတဲ့ အေသးေတြေပါင္းျပီး ၾကီးမားတဲ့ အင္အားတစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္ရမယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ကို အျမစ္ကေနလွဲၿဖိဳပစ္မယ္။ အဲဒီေနာက္ ေတာ့ စိတ္႐ွိရင္ ဖက္ဒရယ္ေျမျပင္မွာ ေရာင္စံုပန္းေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ပြင့္ၾကတာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္ ေတာ့ တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္ ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ လူျပိန္းလိုပဲေတြးတတ္ တယ္ဗ်ာ။
မိုးထက္ေန
4 ခုရွိတယ္(မိတ္ေဆြေတြရဲ႕အယူအဆ):
Both articles are extremely nice!!
Best rgds!
I don't want to be as such illiterate horse-keeper who praised YAW-Minn-gyii.To the best of my capacity--very nice I can just say!!
ေရႊဘိုသားေရ..
တို႕ႏိုင္ငံႀကီးမွာ တကယ္လိုေနတာက မိမိကိုယ္ ကိုယ္ထက္ ႏိုင္ငံကိုခ်စ္တဲ့သူေတြပါ။ ေရႊဘိုသားေျပာသလို အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွိတယ္ဆိုေပမဲ့ သူတို႕က ေခါင္းေဆာင္ပဲ လုပ္ခ်င္ၾကတာကလား....
ျပည္သူနဲ႕တသားတည္း ျဖစ္တဲ့ ျပည္သူေရွ႕က တပ္ဦးက ရင္ဆိုင္မဲ့လူေတြကသာ သမိုင္းကိုေျပာင္းေပးႏုိင္မွာပါ...
တပ္ေပါင္းစုေတြကလည္း မရွိမဟုတ္ပါဘူး ရွိေနပါတယ္ လက္ေတြ႕မွာ လူထုတိုက္ပြဲေဖာ္ေဆာင္ၾကလို႕ ကိုင္စြဲေနတဲ့ တပ္ေပါင္းစုအႀကီးႀကီးဆီမွာေတာင္ ေဖာ္ေဆာင္လို႕ ျဖစ္လာရင္ ဘာလုပ္မယ္ စီမံကိန္းရွိခဲ့ပံု မေပၚတာမ်ားလားလို႕ အမစဥ္းစားမိေသးတယ္။ ေပါင္းစည္းညီညြတ္မွဆိုတာကို သိေနယံုနဲ႕ မရပဲ တကယ္ေပါင္းစည္းႏိုင္ဖို႕ က တကယ့္ကို အနစ္နာခံေပးႏိုင္ရမယ္ ထင္ပါတယ္ ။ အဲဒီအခါ ကိုယ့္အဖြဲ႕မွာ ကိုယ္ဥကၠဌေပမဲ့ ေပါင္းစုလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က သာမန္ျဖစ္ခ်င္လဲ အျဖစ္ခံႏိုင္ရမယ္ ထင္တယ္။
ေနာက္တခ်က္က တို႕ႏိုင္ငံကို ကူညီသေယာင္နဲ႕ ေခ်ာက္ထဲကို ေရာက္ေအာင္ လမ္းလႊဲေပးေနတဲ့ NGO ေတြလဲ ရွိေနတယ္ေလ။ သူတို႕က အဓိကရန္သူကို ေပ်ာက္ၿပီး ကိုယ့္အင္အားခ်င္းေသြးကြဲေစမယ့္ စည္းလံုးမႈပ်က္ျပားေစမယ့္ ေခါင္းစဥ္ေတြနဲ႕ ေငြကိုပံုေပး ဖ်က္စီးေနေသးတယ္။
အဲဒီအခါ အေတြးအေခၚမျပတ္သား မခိုင္မာပဲ ၊ အနစ္နာမခံခ်င္သူတခ်ိဳ႕က အဲဒီလမ္းေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေလွ်ာက္ယံုမကပဲ ရန္သူကိုေတာင္ ျပန္အထင္ႀကီး ။ ကိုယ့္ဖက္ကလူေတြကို နားမလည္သူေတြအျဖစ္ ျပန္ျမင္နဲ႕ ေတာအုပ္ႀကီးကိုမျမင္ႏိုင္ ျဖစ္ၾကျပန္ေရာ...
တကယ့္စစ္အာဏာရွင္ကိုတိုက္ထုတ္အျပတ္ရွင္းၿပီးမွ ရလာႏိုင္မဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လူ႕အခြင့္အေရး၊ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးေတြ
ေအာက္မွာ ကိုယ္တို႕ရဲ႕ အင္အားေတြ ရန္သူကိုေမ့သြားၾကတယ္။
အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွာ အဲဒါေတြဘယ္ေတာ့မွ စစ္မွန္စြာမရရွိႏိုင္ဘူးဆိုတာကို ေမ့သြားေအာင္လဲ ေငြေတြက လုပ္ေပးလုိက္တာကိုး....
အဲဒီအခါမွာ ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ပဲ ။ အဖြဲ႕အစည္းေတြကလည္း ေတာ္မွေတာ္ပဲ....။
ဒါေပမဲ့ နအဖျပဳတ္က်မွ ျဖစ္မယ္ ဆိုတာထက္ အေရးႀကီးတာေတြ ရွိသေယာင္ ထင္သြားတဲ့အခါမွာ.....
ေရႊဘိုသားေရ ....
ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္မေထာင္းရက္ပါဘူးကြယ္...
အျမည္းကေလးသာ ေပးပါရေစ...
အဓိကျပည္သူဆိုတာရယ္ ျပည္တြင္းဆိုတာရယ္ကို
မေမ့ဘို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိပဲ သတိေပးေနရတယ္ေလ။
ေရႊဘုိသားပို႕စ္ေတြကို စိတ္၀င္စားတယ္။ တကယ့္ကို ေထာင့္စံုေအာင္လဲ ေတြးႏိုင္ေရးႏုိင္ပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီး ေဆြးေႏြးပါရေစ။။
u r right, but we continue what we can do,and also encourage to u, pls write more & more again & again, our aim will be coming soon
Your two articles is so nice!
It make us to think!
Yes I agree to you.
But as you know Daw Su is under house arrest.So if possible we need another hero who lead all Myanmar people.
Please wrtie similar article which are very helpful cause it is based on history and present situation.
You are a great man!
Post a Comment