သာမန္ လူလိုေတြး ေခၚၿခင္း (၁)

တကယ္ေတာ့ အၾကာႀကီး ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တခ်ဳိ ့လူႀကီးေတြက ကံကိုပဲ လက္ၫိႇးထိုးၾကမယ္။ တခ်ိဳ ့ေတြက မိုးေကာင္းတုန္း႐ြာေပါ့ဆိုၿပီး အံတႀကိတ္ႀကိိတ္ ႐ိွၾကမယ္။တခ်ဳိ ့ကလဲ တိုက္ယူမွ ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳး။ တခ်ိဳ ့ကလဲ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း နဲ ့။ တခ်ိဳ ့ကလဲ အေဝးကေန ႀကိဳးစားၿပီး ေနၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို ့ ဘာကိုေမ်ာ္လင့္ၿပီး ေနထိုင္ခဲ့ၾကပါသလဲ။ ပညာတတ္ေတြ ပညတ္ထားတဲ့ ဝါဒေတြလား။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ အမ်ားစုကေတာ့ ေမးခြန္းေတြလဲ မသိ၊ အေျဖလဲ မ႐ိွ။ ဒီလိုနဲ ့ပဲ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ကိုယ့္ဆန္အိုးေလး တဆဆ လုပ္လို ့ေပါ့။

ကံအေၾကာင္း
ဓမႏၲရာယ္ျဖစ္မွာစိုးလို ့အမ်ားႀကီးမေျပာရဲပါဘူး။ ေသခ်ာတာက ကံဆိုတာ ဒီတိုင္းေတာ့ ျဖစ္မလာပါ။ ကံကငါးျဖစ္မယ္ဆိုရင္ အလုပ္ဆိုတဲ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္နဲ ့ ကူမွ ဟင္းစားရ ႏိုင္မွာပါ။

လက္နက္ကိုင္ တိုက္မယ္
၈တန္း ၉တန္း ေလာက္က အေမေပးတဲ့ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ေလး(Dictionary) မတတ္တတတ္ ကိုင္ၿပီး ေတာင္အေမရိက ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ ေခ်ေဂြဗါးရားေရးတဲ့ ေပ်ာက္က်ားးစစ္ပြဲ (Ernesto Che Guevara’s Guerrilla Warfare) စာအုပ္ေလး ဖတ္ၿပီး အိပ္မက္ထဲ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပညာတတ္ဆန္တဲ့ ေတြေ၀ျခင္း ပဲလား။ ေၾကာက္လန့္ျခင္းေၾကာင့္လား။ အသက္ႀကီးလာေလေလ အေတြးအေခၚေတြ ေျပာင္းလဲလာေလေလ ဆိုတာေတာ့ ၀န္ခံခ်င္ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ လက္နက္ရွိ႐ံုနဲ ့ မၿပီးပါဘူး။ ေက်ာ႐ိုးနယ္ေျမ (Arm Area) ရွိဖို ့လိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ လတ္ဆတ္တဲ့ ေက်ာရိုးနယ္ေျမ ရွာမေတြ ့ပါ။ စီးပြားေရး လက္နက္ကိုင္ေတြရဲ ့အက်ိဳးစီးပြား နယ္ေျမရယ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယမ္းေငြ ့ေေတြလႊမ္း ေနတဲ့ နယ္ေျမေတြပဲ ရွိခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္္ ခပ္ငယ္ငယ္ ကရင္ျပည္နယ္ ကို ေရာက္တုန္းက KNU နဲ ့ စစ္တပ္ ဘယ္သူက ပိုေကာင္းလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ ေဒသခံ အမ်ားစုရဲ ့အေျဖက ဘယ္သူမွ မေကာင္းဘူး အတူတူပဲတဲ့။ကၽြန္ေတာ္တို ့ သာမန္လူအမ်ားစုအတြက္ ဒီမိုကေရစီ၊ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္၊ ဖက္ဒရယ္ ဆိုတာထက္ ဘယ္စနစ္နဲ ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
နဲ ့လူ ပီပီသသ ေနထိုင္ႏိုင္ေရး ပါ။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို ့ ႏိုင္ငံရဲ ့ လူ ့အဖြဲ ့အစည္း က လူမ်ိဳးျခား ဂ်ပန္ေတြကိုေတာင္ ေတာ္လွန္ေရး ကာလထဲမွာ လူလူခ်င္း အသတ္ခံရ မွာစိုးတဲ့ စိတ္သက္သက္နဲ ့ပဲ ဖြက္ေပးထားတဲ့ အျဖစ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ လူလူခ်င္း မေျပာနဲ ့ သတၱ၀ါေလးေတြကိုေတာင္ အေၾကာင္းမဲ့ သက္သက္ သတ္ျဖတ္တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ န.အ.ဖ နဲ ့ ဖက္ဆစ္ ရဲ ့ဆိုး၀ါးမႈုေရခ်ိိန္ က သိပ္မကြာလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ န.အ.ဖ ရဲ ့ အမ်ိဳးအေဆြေတြကေတာ့ လူထုထဲ မွာ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ ဖို ့ ဆိုတာ အက်ဳိးထက္ အျပစ္ကမ်ားမယ္လို ့ ခံစားရပါတယ္။

အကူအညီ
ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္က ဂ်ပန္အကူအညီနဲ ့ အဂၤလိပ္ကို ေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ပန္က ဘာလို ့ကူညီခဲ့လဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ အားလံုးလဲသိၿပီးသား ပါပဲ။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို ဘယ္သူက ကူညီႏိုင္မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ ကၽြန္းသစ္တို ့၊ ေက်ာက္သံပတၱျမား တို ့ ဆိုတာကလဲ အျမင္သစ္ေခတ္ (Ideologies Age) မွာ ေတာ္ေတာ္ ပ်င္းဖို ့ေကာင္းေနပါၿပီ။ စစ္ေအးတိုက္ပြဲ(Cool War) ကာလ က လက္၀ဲလက္ယာ ဩဇာ ၿပိဳင္မႈကလဲ အဆံုးသတ္ ခဲ့တာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို စာနာႏိုင္မဲ့ တစ္ခုေသာ အေၾကာင္းတရား ကေတာ့ လူ ့အခြင့္ေရး (Human Right) ဆိုတဲ့ ႐ႈေထာင့္တစ္ခု ပဲ႐ွိ တာပါ။ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို ့မႈ တစ္မ်ိဳးတည္း နဲ ့ေတာ့ လူ ့အခြင့္ေရး ကိုယူေပး ႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ႏုိင္ငံနဲ ့ စီးပြားေရး အဆက္အသြယ္ မ႐ွိတဲ့ အတြက္ အေႂကြးေပးရတာေတာင္ သက္သာႏိုင္ ပါေသးတယ္။ ဒါက ကုန္သြယ္ေရး အပိုင္းပါ။ ရင္းႏွီးႃမွဳပ္ႏွံ မႈ အပိုင္းမွာ လည္း စက္႐ုံတစ္႐ုံ ေဆာက္ဖို ့ဆိုတာ ေျမေနရာ၊ လူအရင္း အျမစ္၊ စက္ပစၥည္း ေတြ ႐ွိတိုင္း မရပါဘူး။ အခြန္ ကိစၥ (Taxing) ၊ စြမ္းအားအရင္း အျမစ္ (Power Source) ၊ ႏုိင္ငံပိုင္ျျပဳလုပ္မႈ ကာလ (Nationalization Period) ေတြနဲ ့ အျခား လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိႏိုင္ ပါတယ္။ ဒီလိုအပ္ခ်က္ေတြ မျပည္ ့စံု ျခင္းကေတာ့ န.အ.ဖ ရဲ. တာ၀န္ လုံးလံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစီးပြားေရး ပိတ္စို ့တဲ့ ဒဏ္ကို တကယ္တန္း အလူးအလဲ ခံရတာက စင္ကာပူ၊ ထိုင္း တို ့လို ႏိုင္ငံ ေတြနဲ ့ အလွမ္းေ၀းလြန္းတဲ့ လက္လုပ္လက္စား ေတြပါ။ မီးစက္႐ွိတဲ့ လူေတြ အတြက္ေတာ့ ဘယ္နားေရာက္ေရာက္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား
ရႏိုင္ပါတယ္။

အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္းလိုလား
အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္းမွာ မဟာမိတ္တပ္ေပါင္း စုက လက္နက္ကိုင္တပ္ သံုးၿပီး ျပႆနာေတြ ႐ွင္းေပး ေလ့႐ွိပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ဒီေနေခတ္လူ ့ အဖြဲအစည္း ရဲ ့ေေက်ာ႐ိုးတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ ေရနံဟာ အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္း မွာ အေျမာက္အမ်ား ထြက္႐ွိေနတာပါ။ ေနာက္တခ်က္က အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္း ႏိုင္ငံေတြရဲ ့ထံုးတမ္းစဥ္လာ၊ အယူ၀ါဒ နဲ ့ လူမႈေရးစနစ္ေတြ က အရမ္း မကြာလွဘူး ထင္ပါတယ္။ တကယ္လို ့သာ ဘင္လာဒင္ (Bin Laden) လို ဆဒန္ဟူစိန္ (Saddam Hussein) လို အစြန္းေရာက္ တစ္ဦး ရဲ ့ ေေနာက္လိုက္ႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္သြား ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကမာၻမွာ ထိန္းမရ သိမ္းမရ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာဖို ့႐ွိပါတယ္။ ဒါဟာ လက္ဘႏြန္(Lebanon) နဲ ့ အစၥေရး (Israel) တို ့ရဲ ့ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာၾကာတဲ့ ျပႆနာကိုေတာ့ ဘာေေၾကာင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မကိုင္တြယ္ရသလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းရဲ ့ သည္းလြန္စ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို ့ႏိုင္ငံ မွာ ဘယ္လို အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ပါေစ အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံေတြရဲ ့အႀကိဳစီးပြား ေပၚမွာ တစ္စံုတစ္ရာ ျပဌာန္း ႏိုင္ျခင္းမ႐ွိပါဘူး။ တခ်ိဳ ့ႏိုင္ငံေတြ အတြက္ဆို ဒီအေျခအေန ကိုုက ႏိုင္ဖဲကို ကိုင္ထားခြင့္ ရေနသလိုပါပဲ။ ကိုယ့္ အိမ္ေလး ကို ေဆးသုတ္ခ်င္ ရင္ေတာ့အိမ္ထဲ ကို အရင္ေရာက္ ေနဖို ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ အေ၀းကေန ေတာ့ စုပ္တံကိုင္ ဖို ့မလုပ္္သင့္ဘူး ထင္ပါတယ္။

နတ္ဆိုးေတြကိုေကာင္းေအာင္ လုပ္မယ္
အမွတ္မမွား ရင္ ၁၉၉၇ ေလာက္က အသိုင္းအ၀ိုင္း တစ္ခုမွာ ဂယက္ရိုက္ခတ္ဖူးတဲ့ ကဗ်ာစာသားေလး တစ္ေၾကာင္းပါ။ လူ ့အခြင့္ေရး ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ လူေကာင္းေရာ လူဆိုးပါ ပါ၀င္ခြင့္ ႐ွိပါတယ္။ ဆိုးတဲ့သူ မို ့လုိ ့ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ ကေတာ့ လူ ့ အခြင့္အေရး ဆိုတဲ့ စကားလုံး ကို ပ်က္ရယ္ျပဳရာ ေရာက္မယ္။ ဒီေန ့ ကၽြန္ေတာ္တို. ႏိုင္ငံမွာ ျျခစားေနတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္း က လူေတြကိုလဲ မ်က္ကြယ္ျပဳဖို ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ေကာင္း သထက္ေကာင္း ေအာင္ေနျပ ၿပီး အ႐ွက္တရား နဲ ့သိမ္းသြင္း ယူရမယ္။ အတၱမကင္းႏိုင္ အမွားမလြတ္ ႏိုင္တဲ့ လူေတြဆိုတာ သိၿပီး သီးခံႏိုင္ ရမယ္။ နတ္ေကာင္း မ်ားကလဲ ကိုယ္ခံအား ေကာင္းဖို ့လိုပါလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ အျမင္မတူ တဲ့ သူ ေတြကို ရေအာင္ စည္း႐ုံးျခင္း လို ့ ဖတ္ဖူး ပါတယ္။

ဘာလို ့လြတ္လပ္ေရး ရတာလဲ
တိုက္ယူတာ သက္သက္နဲ ့ ရခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရး ေတာ့ မဟုတ္ပါ ဘူး။ ေတာ္လွန္ေရး ဆိုတာေသြး စက္ေတြနဲ ့ ခ်ည္းပဲေတာ့ မေအာင္ျမင္ ႏိုင္ပါဘူး။ သခင္ ေအာင္ဆန္း တို ့ရဲ ့ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးႀကီးနဲ ့လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ၫွိႏိႈင္းေရး (Negotiation) ဟာ အဓိကေနရာ က ပါမယ္ လို ့ ထင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ ဟာလဲ စည္းေတြေဘာင္ေတြ သိတယ္ ဆိုေပမယ့့္ ဒီေန ့ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြအေပၚ န.အ.ဖ ေစာ္ကားသလို ေစာ္ကားခဲ့ တာပါဘဲ။ ဖတ္ထားၿပီး မွတ္မိတဲ့ တစ္ခ်က္ကေတာ့ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ကာလမွာ အဂၤလိပ္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အတြက္ေရးတဲ့ စာရဲ ့ေေခါင္းစည္း က ကိုယ့္ဘာသာကို ေပးတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း General Aung San (Self Style) ဆိုတာနဲ ့ စပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ ေစာ္ကား ႏွိမ္ခ်တဲ့ အဂၤလိပ္ အစိုးရ ကိုပဲ သခင္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ က မရရေအာင္ ၫွိႏိႈင္း ၿပီး လုံး၀ လြတ္လပ္ေရး ကို ရေအာင္ယူခဲ့ တာပါ။ သခင္ေအာင္ဆန္း တို ့လည္း အလြယ္တကူ ၫွိႏိႈင္း လို ့ ရ ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၫွိႏိႈင္း ရတယ္ ဆိုတာကို က ခံစားခ်က္ မတူ၊ အျမင္မတူလို ့ ဆိုတာကိုလဲ ေမ့ထားလို ့ မရပါဘူး။ ၫွိႏိႈင္းတဲ့ အခါမွာလည္း လက္႐ွိ အသာစီး ရထားတဲ့ သူ ကေတာ့ အေပၚစီးက ေတာင္းဆုိမႈေတြ ကိုလုပ္ မွာလည္း အေသအခ်ာ ပါဘဲ။ အဂၤလိပ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မစားရတဲ့ အမဲ သဲနဲ ့ပက္ ခဲ့တာ ပါဘဲ။ ဖက္ဒရယ္ (Federal) ကိစၥ၊ ဖ.ဆ.ပ.လ ထဲက အဖြဲ ့ တစ္ခ်ိဳ ့ကို ထုတ္ခိုင္းတဲ့ ကိစၥ လို မ်ဳိး ပါ။ အဲဒီ ဂယက္ေေတြ က ဒီေန ့ အထိ ေျဖ႐ွင္းလို ့ မၿပီးေသးတဲ့ ျပႆနာေတြ ပါ။ အဂၤလိပ္ ေတြမွာ ျပန္စရာေျမ ႐ွိတာေတာင္ ညစ္က်ယ္က်ယ္ ကေလး အလုပ္ လုပ္သြား ခဲ့တာပါ။ န.အ.ဖ မွာက ေျပးစရာေျမ မ႐ွိ ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ လူဆန္တဲ့ အတၱ နဲ ့လက္႐ွိ အာဏာ ကို အသည္းအသန္ ကာကြယ္ ဖို ့ ႀကိဳးစား မွာလဲေသခ်ာ ပါတယ္။ တိုင္းေရးျပည္ေရး ဆိုတာက တခါတေလ မွာ အကုန္မရရင္ ဘာမွ မယူဘူ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး မထားသင့္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ဘာမွာ မ႐ွိတာထက္ စာရင္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ရႏိုင္တဲ့ အစေလး ဆြဲထုတ္ ၿပီးရႏိုင္သေလာက္ႀကိဳးစား ၾကည့္ဖို ့ေေကာင္း တယ္လို ့႐ုိး႐ိုးသားသား ေတြးမိပါတယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္း နဲ ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား က ကိုယ့္စည္း႐ုုံးေရး အစြမ္းကို ယံုၾကည္မႈ ႐ွိ႐ွိနဲ ့ အဂၤလိပ္ ရဲ ့ မသန္ ့စင္တဲ့ ၫွိႏိႈင္းမႈ ေအာက္က လြတ္လပ္ေရး ကိုရယူေပး ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန ့ေေခတ္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မွာလဲ ၫွိႏိႈင္းေရး (Negotiation) စြမ္းရည္ အျပၫ့္ ႐ွိမယ္ ဆိုတာလဲ ယံုၾကည္ေန ပါတယ္။

လူည့ံတစ္ေယာက္ရဲ ့အသံ
ဒီစာတမ္း ရဲ ့သမိုင္းေရး ဆိုင္ရာအခ်က္ ေတြက မွားယြင္းမႈ႐ိွ ေနႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာစာအုပ္ ေတြနဲ ့ေေ၀းရာ မွာေရာက္ေနပါတယ္။ အန္ကယ္ ဦး၀င္းတင္၊ အန္တီ စု၊ ကိုေပၚ နဲ ့ ျပည္တြင္း ႏိုင္ငံေရး လႈပ္႐ွားသူ တို ့ကို ေလးစား ခ်စ္ခင္ၿပီး (ေဒါက္တာ) ဇာနည္၊ (ကို) ေအးလြင္ တို ့ကို စိတ္ကုန္ ဆန္ ့က်င္ ေနယံု ကလြဲဲၿပီး ႏိုင္ငံေရး အရ ကၽြန္ေတာ္က သမိုင္း၊ အရည္အခ်င္း၊ သတၱိ ဘာတစ္ခုမွ႐ွိ တဲ့ေကာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေခြးေလးေတြ ေမြးဖို ့၊ ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလး နဲ ့ ဘ၀ကုိ ႐ုိး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္း တစ္သက္လံုး ေနထိုင္ ျဖတ္သန္းသြားဖို ့ ႀကိဳးစားေနတဲ့ တကယ့္ကို သာမန္ လူတစ္ေယာက္ပါ။
ႏွစ္ဖက္ အႀကိတ္္အနယ္ ကစားရတဲ့ေဘာလံုးပြဲ ေတြမွာ အခ်ိန္တန္လို ့ အႏိုင္အ႐ံႈး မေပၚရင္ ပင္နယ္တီ စနစ္နဲ ့ အဆံုး သတ္ေလ့႐ွိ ပါတယ္။ ပြဲခ်ိန္ သိပ္ၾကာေနရင္ ေန ့လည္ ဘက္ဆို ပရိတ္သတ္ ေနပူမယ္၊ ညေန ဘက္ဆို ပရိတ္သတ္ ထမင္း ဆာမယ္။ ဟုတ္ကဲ့ပါ ကၽြန္ေတာ္ တို ့ ေနပူထဲမွာ ထမင္း ငတ္ေနတာ ၁၉ ႏွစ္ ႐ွိေနပါၿပီ။


မိုးထက္ေန
ဒီစာတမ္းေလး ကို ၁၈.၈.၂၀၀၇ မွာ က်ေနာ္ေရးခဲ့တာပါ။