ဆိုင္းဘုတ္

က်ေနာ္ မေန ့က ကိုနစ္ေနမန္း ဘေလာ့ဂ္ က လင့္တစ္ခုကို ဝင္ၾကည့္မိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ေလးကို ခံ စားလိုက္ရတာပါ။ က်ေနာ္ တို ့နာဇီ ေခတ္ကို အ႐ွင္လတ္လတ္မ်ား ျပန္ေရာက္သြားလား လို ့ေတာင္ ထင္မိတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို ့ဘက္ကေတာ့ "တပ္နဲ ့ျပည္သူ လက္တြဲကူ စိတ္တူကိုတူ ေအာင္ပြဲယူ " ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြ ဘေလာ့တိုင္းမွာ ခ်ိတ္လို႔့။ တကယ္ ကို ေၾကကြဲ စရာေကာင္းပါတယ္။ က်ေနာ္သိသေလာက္ ေတာ့ ဘယ္ ဘေလာ့ ဘယ္သတင္း Site မွာ မွာ "UN ၊ US ျပည္သူ ေအာင္ပြဲ ယူလို ့" တင္လဲမတင္၊ ေရးလဲ မေရးၾကပါဘူး။

၁၉၁၇ ႐ု႐ွားေတာ္လွန္ေရး မွာ စစ္တပ္ေတြ လာေရာက္ ပူးေပါင္းတယ္ ဆိုတာကို က်ေနာတို ့နည္းနည္းသံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္။ အဲဒီ တုန္းကတိုင္းျပည္ရဲ ့အျမင့္ဆံုး အာဏာ က စစ္တပ္ရဲ ့လက္ထဲ မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဇာဘုရင္နဲ ့သူေဆြမ်ိဳးအသိုင္း အဝိုင္း ကြက္ကြက္ေလးမွာ ပဲ ႐ွိတာပါ။ အဲဒီေတာ့ စစ္သားေတြ နဲ ့ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြနဲ႕့ပူးေပါင္းတယ္ ဆိုတာ မဆန္းပါဘူး။ က်ေနာ္တို ့ဒီေန ့ေတြေန ရတဲ့ အေျခအေန က ၁၉၁၇ ႐ု႐ွာေတာ္လွန္ေရး ကာလနဲ ့ ၫိွယူလို ့မရဘူးလို ့က်ေနာ္ေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုို ့လက္႐ွိရင္ဆိုင္ေနရတဲ ပံုစံ က တကယ္ကို နာဇီေခတ္ပါ။ စစ္တပ္မွာ အာဏာအျပည့္႐ွိတယ္။ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခြင့္ ႐ွိတဲ့အေနအထား ပါ။ တဘက္ကလဲ က်ေနာ္တို႕ တိုင္းျပည္က လူအမ်ားစု ကအေတြးအေခၚေတာ္ေတာ္ကို အားနည္းတာ ပါ။ ႏွစ္ေပါင္းေလး ဆယ္ေလာက္အေတြး အေခၚခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရတာပါ။

ေနာက္ျပီး က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံ စစ္တပ္ထဲ မွာ ႐ိုး႐ိုးတပ္သားတစ္ေယာက္ ရဲ ့ပညာအရည္ အခ်င္းကေလးတန္းေလာက္ပဲ ႐ွိမယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ မွာ စာရင္းအတိ အက်မ႐ွိေပမဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတာ္ေတာ္ကို မ်ားပါတယ္။ ေနာက္ တခ်က္က ဒီကေန ့စစ္တပ္မွာ တိုက္စရာ မယ္မယ္ရရ ဘာမွ မ႐ွိပဲ ၿမိဳ ့ျပမွာ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ကလို အပ္တာထက္ပို မ်ားေနပါတယ္။ ေနာက္ရဲနဲ ့တပ္၊ ရပ္ကြက္ေက်း႐ြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရး နဲ တပ္ရဲ ့ ဆက္ဆံ မႈတိုင္းမွာလဲ တပ္ကအေပၚဆီကပါ။

ရပ္ကြက္လူႀကီးတစ္ေယာက္ က ရပ္ကြက္လံုၿခံဳေရး (သူတုိ ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ခရီးစဥ္) ႐ွိတဲအခါ လာတဲ့တပ္က ႐ိုး႐ိုးတပ္သားကို ေတာင္ ေအာက္ေၾကးကေန ဆက္ဆံရတာပါ။ ခုအေျခအေန က က်ေနာ္တို ့လူထုမွာ ဆင္းရဲ သလို စစ္တပ္ကတပ္သားေတြလဲ ဆင္းရဲေနၾက တာပါ။ ဒါေပမယ့္ စစ္သားဆို တာဘယ္တိုင္းျပည္က စစ္သားျဖစ္ျဖစ္ကို ဆင္းရဲမႈနဲ ့အသာက်ၿပီးသားပါ။ ၿပီေတာ့ သူတို႕အေနအထားနဲ ့လူႀကီးလူေကာင္း သာမန္လူေတြ အေပၚကို ဆရာလုပ္ဆက္ဆံႏိုင္ ခြင့္ ရေနတာကို သူတို ့ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ေနဟန္တူပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ရံုအသိနဲ႕ စစ္သားကလူ ထုနဲ ပူးေပါင္းဖို ့ဆိုတာ က်ေနာ့အျမင္အရေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။တကယ္လို ့ ပူးေပါင္းလာတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ လက္႐ွိအေျခအေနကို ေျပာင္းေပးႏိုင္မဲ့ အခ်ိဳးအဆမဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ပဲျဖစ္ႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။

က်ေနာ္ေအာက္မွာေပး ထားတဲ့လင့္ ကေလးကို ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ ပစ္မိန္ ့ေပးလို ့ပစ္ရ ပါတယ္ ဆိုတာထားပါေတာ့။ ခုဖမ္းမိၿပီးသားလူေတြ ကို အေၾကာင္းမဲ့ ကန္ေၾကာက္႐ိုက္နက္ေနတာပါ။ မူးယစ္ေဆးသံုးထား တဲ့ပံုလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ ကို ရက္စက္တဲ့ စိတ္ အရင္းခံနဲ ့လုပ္တာပါ။ ႐ိုက္ဖို ့အမိန္ ့ေပးတယ္လို႕ ေျပာရေအာင္လဲ လံုးဝ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက တပ္မ ၆၆ တံဆိပ္နဲ ့ ဗိုလ္ျပံဳးေနပံု ကလဲ ေတာ္ေတာ္ကို အံၾသထိတ္လန္ ့စရာပါ။ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္ ဆိုတဲ့အျပံဳးမ်ိဳးပါ။ ေနာက္ဆံုးက လူငယ္ေလး ဆို ၾကံဳတဲ့သူက ဝင္႐ိုက္ကန္ေၾကာက္ေန တာပါ။ က်ေနာ္ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးသေလာက္ ဆိုရင္ နာဇီတပ္ တစ္တပ္မွာ အခ်င္းခ်င္းျပန္တိုက္တာ မေတြ ့ခဲ့ရပါဘူး။ မႏိုင္တဲ့ အဆံုးမွ လက္နက္ခ်ၾကတာပါ။ ခု တပ္ကလဲ နာဇီစိတ္အျပည့္အဝ ႐ွိတဲ့တပ္ဆိုတာေသခ်ာပါတယ္။

ဟစ္တလာက အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ ေပၚမွာ အျမတ္ထုတ္ၿပီး ဂ်ာမန္တစ္တပ္လံုးကို နာဇီစိတ္သြင္းခဲ့တာပါ။ ခုကေတာ့ အမ်ိဳးသာေရး စိတ္ မဟုတ္ပဲ တပ္စိတ္သြင္းထားတာပါ။ ေတာ္လွန္ေရးကို ေ႐ွ ့ဆက္ဘယ္လို သြာမလဲ ဆိုတာကေတာ့ က်ေနာ္တို ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆံုးျဖတ္ျပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘေလာ့ေတြကို ဝင္ၾကည့္လိုက္မိတိုင္း ၊သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ Gtalk Icon ေတြမွာ ့ "တပ္နဲ ့ျပည္သူ လက္တြဲကူ စိတ္တူကိုတူ ေအာင္ပြဲယူ " ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ကိုေတြ ့တိုင္း က်ဆံုးသြားတဲ့ က်ေနာ္တို ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြ၊ လက္႐ွိ အက်ဥ္းခ်ခံေနရ တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြ ကို ေျပးျမင္ျပီး အားနာေနမိတယ္ဗ်ာ။ တစိတ္ဗ်ာ အဲဒါေလးေတြ ျဖဳတ္ထားလို ့မရဘူးလား။
ေရးသားသူ- မိုးထက္ေန

http://edition.cnn.com/video/#/video/world/2007/10/02/rivers.myanamar.beatings.cnn