ဂ်ာမနီမွာလုပ္ခဲ့တဲ့ သမိုင္း၀င္မွတ္တမ္းမ်ားကို မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕အီးေမးလ္မွတစ္ဆင့္ရပါတယ္။
အားလံုး၀င္ေရာက္ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါတယ္။
http://picasaweb.google.com/bigtheik
ခင္ဗ်ားတို ့ကို မဆံုး႐ံႈးခ်င္ဘူး
ဒီေန ့ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ ရ ဲ ့ဘေလာ့မွာ သတင္းတစ္ပုဒ္ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ဖုန္းကမ္ပိန္း လုပ္ဖို ့ႏိုးေဆာ္ထားတဲ့ သတင္းပါ။ အံ့ၾသျခင္းနဲ ့စိတ္မေကာင္းျခင္းကို တၿပိဳင္ ထဲခံစားလိုက္ရ ပါတယ္။ က်ေနာ္ဒီေန ့အထိ လူအဖြဲ ့အစည္းအတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ဘာတစ္ခုမွ လုပ္မေပးႏိုင္ေသးေပမဲ့ ဘယ္လို ႀကီးမာတဲ့ ဒုကၡမွ မေပးေအာင္ေနႏိုင္ခဲ့ တာ စာေပနဲ ့ ဂီတ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပါ။ အထူးသျဖင့္ ကိုမြန္းေအာင္၊ ကိုခင္ဝမ္း ၊ ငွက္လို ့ေခၚတဲ့ ထူအိမ္သင္၊ ညီထြဋ္ လို ့ေခၚတဲ့ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ တို ့သီခ်င္းေတြကက်ေနာ့စိတ္ကို ယဥ္ပါးေစခဲ့ တာဝန္ခံပါ တယ္။ စာေပရဲ ့ေက်းဇူႀကီးသလို ဂီတရဲ ့ေက်းဇူးကိုလည္း ေမ့ထားလို ့မရပါဘူး။ ေနာက္ တစ္ခ်က္က အႏုပညာ႐ွင္ခ်င္း တူရင္ ႐ုပ္႐ွင္နဲ ့၊ ဂီတ ပညာ႐ွင္ေတြ က လူငယ္အမ်ားစုရဲ ့ ဘဝ ပံုစံကို ပိုၿပီး ျပဳျပင္ႏိုင္တယ္ထင္ပါတယ္။ စာေရးဆရာ ေတြ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ ဆိုတာက သူတို ့ရဲ ့စာေပေတြကို ပဲထိေတြ ့ခြင့္ အမ်ားဆံုးရတာပါ။ ကိုေ႐ႊဘုန္း (တာရာမင္းေဝ) ပရိတ္သတ္ ေတြ အကုန္ ကိုေ႐ႊဘုန္းကို မျမင္ဘူးၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ္ ႐ုပ္ရွင္၊ ဂီတ ပညာ႐ွင္ေတြ ကိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့ အျပင္မွာ မျမင္ဘူးေတာင္ စာမ်က္ႏွာေတြ ေပၚက၊ တီဗီဖန္သားျပင္ေတြ ေပၚက တဆင့္ ရင္းႏွီးလိုက္ရတာမ်ား အေေဝးက အမ်ိဳးေတြ ရဲ ့ မ်က္ႏွာ ကိုေတာင္ သူတို ့ မ်က္ႏွာေတြ လို အလြတ္မရ ဘူး။
ေနာက္ဒီေန ့ ေခတ္မွာ က်ေနာ္တို ့ ျမန္မာျပည္က လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား စာဖတ္တဲ့ အေလ့ အက်င့္ေပ်ာက္ကုန္ပါျပီ။ စာေကာင္းေပေကာင္းေတြ ကို ေရးသားခြင့္ မရတာ၊ စာအုပ္တန္ဖိုး ႀကီးလြန္းလာတာရယ္ ေၾကာင့္ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု လူေတြ စာမဖတ္ႏိုင္႐ွာေတာ့ ပါဘူး။ အဲဒါ ေၾကာင့္ ႐ုပ္႐ွင္နဲ ဂီတပညာ႐ွင္ေတြဟာ လူထုနဲ ့ပိုၿပီးနီးစပ္ေနပါတယ္။ ့စစ္အစိုးရ ကလဲ ဒီအခ်က္ကို သေဘာေပါက္ထားၿပီးျဖစ္တယ္ ဆိုတာ စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းမွာ ပါတဲ့ အႏုပညာ႐ွင္ေတြ ထဲကမွ ကိုသူရ နဲ ့ ကိုေက်ာ္သူ ကို အေစာဆံုး ဖမ္းလိုက္တာကို ၾကည့္ရင္ သိသာပါတယ္။
နာက်င္ညစ္ေထးစြန္းေပေသာ ဘဝတစ္ခု႐ွိေနတယ္
ကိုငွက္သီခ်င္းပါ။ ကိုငွက္ဆိုတာ ဘဝကို ဘယ္အခြင့္အေရးနဲ ့မွ မလဲပဲ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံ သြားတဲ့ ဂီတပညာ႐ွင္ႀကီးပါ။ ကိုငွက္လည္းအႏုပညာကို အသက္ထက္ခ်စ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးပါ။ ကိုငွက္ ဆီကေန အႏုပညာကို ႏုတ္လိုက္ရင္ ခုခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို ့ဘက္ကေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္၊ ဒါမွ မဟုတ္ေနာက္လိုက္ေကာင္း တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ျမင္ေတြ ့ရမယ္လို ့ ယံုတယ္။ သူဘဝမွာ ဒီေလာက္ လူေတြအတြက္ေပးဆပ္သြာတဲ့လူ၊ တာဝန္ေက်သြာတဲ့လူ၊ လိပ္ျပာသန္ ့သြာတဲ့ လူ တစ္ေယာက္က တကယ္လို အပ္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးမွာ သူလက္ေတြနဲ ့မပါႏိုင္လို ့ေရးတဲ့သီခ်င္းလို ့ထင္ပါတယ္။ သူေနာက္ဆံုး အေခြမွာ အမွတ္တရ ျပန္ပါလာတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို က က်ေနာ္ေတာ့ ဒီတိုင္းပဲခံစားလို ့ရတယ္။ ဂ်ပ္ဆင္ထိပ္က လရိပ္ျပာ ၊ ဧရာဝတီ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြ နဲ ့စိတ္ေတြကို ၊ က်ေနာ္တို ့စိတ္ဓာတ္ေတြကို ရဲေဆးတင္ ေပးခဲ့တယ့္ လူတစ္ေယာက္ က သူေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ ႀကီးမားတဲ့ တန္ဖိုးေတြကို သူကိုယ္တိုင္ေတာ့ မခ်င့္မရဲ နဲ ့ပါပဲ။ မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ ကိုငွက္ တကယ္တာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္။ သူကိုသူတာဝန္မေက်ဘူး ထင္ေအာင္ကို တာဝန္ေက်ခဲ့ တဲ့ ကမ ၻာေျမရဲ ့ငွက္ပါ။
တို ့ႏွစ္ေယာက္အတြက္နဲ ့သြားမယ္အမ်ားအတြက္လဲ
ကိုညီထြဋ္ သီခ်င္းစာသားေလ တစ္ခုပါ။ ကိုညီထြဋ္ ကို က်ေနာ္ ပထမဆံုးနားေထာင္ျဖစ္တာ ရာဇဝင္ ဆိုတဲ့ သူစီရီးမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က ၈၈ အေရးအခင္း ျပီတဲ့ေနာက္ က်ေနာ္တို ့အ႐ြယ္ မတိုင္ခင္ လူႀကီးျဖစ္လိုက္ ရတဲ့ ကာလပါ။ “လူေတြကို ေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုခုေပး ဘူးလား ရာဇဝင္အား ေရးသာေနတယ္”ဆိုတဲ့ ကိုညီထြဋ္ သီခ်င္း နဲ ့ကိုယ့္ အသက္႐ွင္မႈကို တည့္မတ္ ေပးခဲ့ ရတာပါ။ ေနာက္ပိုင္း ကိုညီထြဋ္ မဟာဆိုတယ္။ သူမ်ားေတြ အေနနဲ ့ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ က်ေနာ္ သူ ့ဘက္ကရပ္တည္ ခဲ့တယ္။ မဟာ ကို ဘာလို ့ ကိုညီထြဋ္ ကို မွ ဆိုခိုင္း သလဲ ဆိုတာလဲ ႐ွင္းပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကိုညီထြဋ္ ဆိုတာ လူငယ္ေတြ အေပၚမွာ ဂီတ သက္သက္တင္ မဟုတ္ပဲ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ က အစ သိမ္းပိုက္ထားႏိုင္ခဲ့တာပါ။ သူ ဝတ္သလုိ ဝတ္တဲ့၊ သူဆံပင္ပံု စံနဲ ့လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အေပ်ာ္တမ္းတီဝိုင္းေလး ေတြ မွာလဲ သူ ့သီခ်င္းကို ခုန္ခုန္မင္မင္ သီဆိုတဲ့ လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အားမနာတမ္းေျပာ ေၾကးဆိုရင္ ေတာ့ သူ ့ရာဇဝင္ အတြက္ မဟာကို ျငင္းလုိက္သင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သီခ်င္မဆို ရရင္ မေနႏိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ ့ သူ ့သီဆိုခြင့္ကို မပိတ္ဖို ့တစ္ဝက္ေပးတစ္ဝက္ ယူ လုပ္သြားတယ္ လို ့ဆိုတာမ်ိဳးနားလည္ေပးလို ့ရပါေသးတယ္။ ကိုငွက္ ရပ္တည္သလို ေတာ့ အားလံုးရပ္တည္ႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုငွက္ က ကမ ၻာေျမႀကီး အတြက္ ျဖစ္လာတဲ့ လူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ ကိုညီထြဋ္ ဘက္သားဆက္ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ ေနာ္ၿပီး သူတို ့မိသားစု ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း မင္းကြန္းမွာ ကထိန္ခင္းတယ္။ မင္းကြန္း မွာ အင္ပါယာအေနနဲ ့ ႏွစ္တိုင္း Free Show တီးေပးတယ္။ တျခားနာမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ေတြ ကိုပါေခၚၿပီး ဆိုတာပါ။ ေတာ္႐ံုလူ ဘယ္လိုမွ လုပ္မေပးႏိုင္တဲ့ ကိစၥပါ။ ေနာက္ သံလွ်င္တို ့တိုက္ႀကီးတို ့က ဆင္းရဲ ့တဲ့ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထားေပးတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ ေက်ာင္းေတြကို ပရိေဘာဂေတြ လႈတယ္။ က်ေနာ္ ကိုညီထြဋ္ ပရိတ္သတ္ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္သလဲ ႐ွင္ပါတယ္။ ဒီေန ့ လူငယ္ေတြ ဘာေျပာေျပာ က်ေနာ္ ကိုညီထြဋ္ ကို ေလးစားတယ္ အထင္ႀကီးတယ္။ ခုဓာတ္ပံုေတြ တဲ့ အထိလဲ က်ေနာ္နားလည္ေပးလို ့ ရတယ္။ ကိုညီထြဋ္ ခႏၶာကိုယ္ ၾကီးပဲ ေမြးေန ့ပြဲကို ေရာက္သြားၿပီး သူစိတ္ကေတာ့ မင္းကြန္းက လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသား ကေလးေတြ ဆီမွာ၊ သံလွ်င္ ၊ တိုက္ႀကီးက ယိုင္႐ြဲ ့ေနတဲ့ ေက်ာင္းအိုေလးေတြမွာ က်န္ခဲ့မယ္လို က်ေနာ္ ထင္တယ္။
ေသၿပီီဆရာ
သူအေၾကာင္းေတာ့ သိပ္မသိပါဘူး။ လူတိုင္းက စိုင္းစိုင္း၊ စိုင္းစိုင္း နဲ ့ သူအသံေတြေတာ့ အမ်ားႀကီး ၾကားရဘူးပါတယ္။ သူပရိတ္သတ္ ေယာကၤ်ားမိန္းမ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႐ွိတာကိုလဲ သိရပါ တယ္။ သူ HIP-HOP သီခ်င္းေတြ ဆိုတယ္ဆိုတာကို သိတာကလြဲလို ့ ဘယ္လို သီခ်င္းစာ သားေတြဆိုတယ္ဆိုတာေတာ့ မသိပါဘူး။ က်ေနာ္ သူ ့သီခ်င္းကို သိေနတာ ေသျပီဆရာ ဆိုတဲ့ တစ္ပုဒ္ထဲ႐ွိပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းကို သိေနတာကလဲ အဲဒီသီခ်င္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ တိုင္းနီးနီးမွာ ဖြင့္ၿပီးမၾကာခင္ပဲ ဗိုလ္ခင္ၫြန္ ့ရာထူးခ်ခံရ လို ့ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန ့ လူငယ္ထုအေပၚမွာ ၾသဇာ႐ွိ တဲ့ အႏုပညာသည္ တစ္ေယာက္ဆို တာေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေပၚပင္မွန္သမွ် လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ခြင့္ ရေနတဲ့ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ ရဲ ့ေျမး ေမြးေန ့ပြဲ ကို စိုင္းစုိင္းခမ္းလိႈင္ ဆီလဲ ဖိတ္စာပို ့မွာပါပဲ။ ႐ိုး႐ိုးအဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ သူ ဒီလိုပြဲမ်ိဳးကို ဘယ္လို ျငင္းပယ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ က်ေနာ္ ဒီမိုကေရစီ ဆန္ဆန္ေတြေပးပါတယ္။ ေမြးေန ့ပြဲ သြားတာေလာက္ကို ႐ံႈခ်ရေအာင္ က်ေနာ္ အျမင္မက်ဥ္းပါဘူး။
Energy ေပးပါ ေပးပါ
ဆရာဒဂံုတာရာ အေပၚမွာ ႐ွိတဲ့ၾကည္ၫိဳမႈ နဲ ့တင္ သူတို ့ကို တျခားလူေတြထက္ သံေယာဇဥ္ ပိုခဲ့မိပါတယ္။ သူေ႐ွ ့မွာ ဘယ္သူမွ မလုပ္ဘူးတဲ့ အမူအရာ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ ့တစ္ႏိုင္ငံလံုး ကို သိမ္းၾကံဳးယူသြားတဲ့ လူ။ ေတာေရာၿမိဳ ့ပါလက္ခံတဲ့ မင္းသား။ အေဝးႀကီးေတြးဆရာမလို ဘူး ရာဇာေနဝင္း ကလံုး ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္မယ္ လုပ္တုန္းက ဝင္အေ႐ြးခံတဲ့ ရာဇာေနဝင္းပံုတူေတြ ကို အမ်ားႀကီး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို ့ၿမိဳ ့မွာေတာင္ ရာဇာေနဝင္းလို ဝတ္စားၿပီး၊ သူဟန္ အတိုင္း လုပ္တတ္တဲ့ ေရခဲေပါက္စီ (ေရခဲပလုပ္တုပ္၊ေရခဲျခစ္) သည္ တစ္ေယာက္ ဆို တစ္ေန ့တစ္ေန ့ေရာင္းရတာ လက္မလည္ဘူး။ က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံမွာ ကလည္း ေတာႀကိဳက္ ၿမိဳ ့ႀကိဳက္ဆိုတာက ႐ွိေသးတာကို။ အဆိုေတာ္၊႐ုပ္႐ွင္မင္းသား၊ မင္းသမီး ေတြမွာ ေတာမွာ ေပါက္တာနဲ ့ၿမိဳ ့မွာေပါက္တာဆို ၿပီးႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား႐ွိပါတယ္။ ရာဇာေနဝင္း ကေတာ့ထူးထူး ျခားျခားႏွစ္ေနရာလံုး မွာေပါက္တဲ့မင္းသားပါ။ တျခားမင္းသားေတြကို လူေတြက သေဘာၾက တယ္အားေပးတယ္ဆိုတာ ထက္သူ ့လုပ္သမွ်လုိက္လုပ္ေနတဲ့ လူေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္နဲ ့ မင္းသားဆိုတာကေတာ့ သူတစ္ေယာက္႐ွိမယ္ထင္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ႏိုင္ငံေက်ာ္ မ်ား
ေမြးေန ့သီခ်င္းဆိုတဲ့ အခ်ိန္မတ္တပ္ရပ္ေပးေနတဲ့ ပံုေတြထဲမွာ အိျႏာေက်ာ္ဇင္၊ ခိုင္သင္းၾကည္၊ ရတနာခင္ ေနာက္ ဓာတ္ပံုထဲ မပါတဲ့ ႏိုင္ငံေက်ာ္ေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ပါဦးမယ္ မသိဘူး။ ထားပါေတာ့ေလ က်ေနာ္တို ့အေန နဲ ့သူတို ့အားလံုးကို ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းေတြ အျဖစ္ေမွ်ာ္လင့္လို ့မရတာကိုေတာ့ သိပါတယ္။ ဒီလူေတြပဲ ေပၚလစီကား ေတြ႐ိုက္ေပးေနတာ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ွိမွာေပါ့ေလ။ က်ေနာ သူတို ့ေနရာမွာဆိုရင္လဲ ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္မိမလဲ မသိႏိုင္ပါဘူး။ ေငြေၾကးေၾကာင့္လဲ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ အႏုပညာမလုပ္ရ မေနႏိုင္လို ့ဆိုတာမ်ိဳး က်ေနာ္တို ့နားလည္ေပးရမွာပါ။
ခုသတင္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးလြန္းအားႀကီးပါတယ္။ “ေအာက္တိုဘာ ၂၆ရက္မွာ မြန္းလြဲ ၃နာရီ ကေန ည ၈နာရီအထိ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္နဲ႔ Pioneer Club မွာ စစ္ေခြးေတြ အတြက္ ရန္ပံုေငြပြဲ လုပ္ၾကမွာျဖစ္တယ္။” ဒီပြဲမွာ သီဆိုမဲ့လူေတြကေတာ့ ညီီထြဋ္ ၊ စိုင္းစိုင္း နဲ ့တစ္ျခားတစ္ျခားေတြေပါ့ေလ။ ခုအဲဒီ ရက္ကလဲ ေက်ာ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဆိုျဖစ္လားမဆိုျဖစ္လား ဆိုတဲ့ သတင္းလဲ မရေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္စိတ္ထဲ ကေတာ့ မျဖစ္ပါေစနဲ ့လို ့ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ ေပၚလစီကာေတြ႐ိုက္တယ္ ဆိုတာ စစ္တပ္က ပိုက္ဆံေပါ အ႐ူးထၿပီး႐ိုက္တာပါ။ ၾကည့္တဲ့လူေတြကလဲ ဘာေတြေျပာလဲ ဘာေတြဆိုလဲ ဆိုတာထက္ မင္းသမီးဘာ အက်ီ ၤဝတ္လဲ၊ ဆံပင္ပံုစံဘယ္လိုလဲ ဆိုတာၾကည့္ တာပါ။ ခုတစ္ေခါက္ဟာကေတာ့ ဒီေလာက္ရက္ရက္စက္စက္လူသတ္ပြဲ တစ္လျပည့္မွာ လူသတ္စစ္တပ္ ရံပံုေငြပြဲ အတြက္ သီခ်င္းဆိုမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို ့ဘယ္လိုမွ နားလည္ေပးလို ့မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီတစ္ခါကေတာ့ ဒီလူေတြရဲ ့သမိုင္းထဲမွာ ဒီ မိစ ၦာဂီတပြဲ ကို ထည့္တြက္မွ ကိုရေတာ့မယ္။ သင္ပုန္းေခ်စရာ လဲဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မျမင္ေတာ့ဘူး။
ခင္ဗ်ားတို ့ကို မဆံုး႐ံႈးခ်င္ဘူး
ခင္ဗ်ားတို ့သိထားဖို ့က ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့သီခ်င္းစာသာေလးတစ္ေၾကာင္းက အာဏာ႐ွင္ကို ေတာ္လွန္မဲ့ သူပုန္ေလာင္းေလး ေတြအမ်ားၾကီးေမြးထုတ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ခင္ဗ်ားတို ့ ေတာ္လွန္ေရးကို ေထာက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ မေထာက္ခံသည္ျဖစ္ေစ လူထုက ခင္ဗ်ားတုိ ့ ကိုခ်စ္ေနမွာပါ။ ခင္ဗ်ာတို ့ဘက္ကေတာ္လွန္ေရးကို ကဖ်က္ရက္မလုပ္သမွ် လူထုရဲ ့ေခြ်းေတြ ခင္ဗ်ားတုိ ့ ဘဏ္စာရင္ထဲကို လိမ့္ဝင္ေန ဦးမွာပါပဲ။ စက္တင္ဘာမွာ က်ဆံုးသြာတဲ့ လူေတြရဲ ့ ေခြ်းနဲစာခင္ဗ်ား တို ့ပိုက္ဆံအိပ္ေတြထဲမွာ မပါဘူးလို ့ျငင္းႏိုင္ပါသလား။ အဲဒီလူေတြ က်ဆံုးျပီး တစ္လျပည့္တဲ့ ေန ့မွာ သူတို ့ကို ပစ္ခဲ့တဲ့ ေသနပ္ေတြအတြက္ခင္ဗ်ားတို ့က်ည္ဆံဖိုး ႐ွာေပးဖို ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ သီခ်င္ေတြ ဆိုရက္သလား။ ဒီပြဲ မဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့အႏုပညာ လုပ္ခြင့္ကို စစ္တပ္က ပိတ္ပစ္မွာ ေၾကာက္ေနၾကပါသလား။ခင္ဗ်ားတို ့ သီခ်င္းဆိုခြင့္ ၊ ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္ခြင့္ ဆက္ရလို ့လဲ က်ေနာ္တို ့လူထုမွာ ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ေၾကးစားအႏုပညာကို ခံစားႏိုင္ မဲ့ အၾကည္ဓာတ္ က်န္မေနေတာ့ပါဘူး။ ဒီပြဲဟာ ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ပကတိသစၥာတရားကို မွတ္ေက်ာက္ တင္တာပဲ။ဗိုလ္သန္းေ႐ႊေျမး ေမြးေန ့ပြဲ သြားတာထက္အဓိပၸါယ္ အမ်ားႀကီး ပိုပါတယ္။ အႏုပညာဆိုတာ အာဏာနဲ ့တားဆီး လို ့မရေအာင္ ျမင့္ျမတ္တယ္။ အာဏာနဲ ့ ေစခိုင္းလို ့မရ ေအာင္ ေပ်ာ့ေျပာင္းတယ္။ အႏုပညာ႐ွင္ဆိုတာ လဲ လူထုနဲ ့တသားထဲသာ ျဖစ္တယ္။ အာဏာ႐ွင္မ်က္ႏွာ ၫိဳမွာစိုးလို ့ခင္ဗ်ားတို ့ေ႐ွ ့ဆက္တိုးရင္ လူထုက ခင္ဗ်ားတို ့ ကိုပစ္ပယ္ထားေတာ့မယ္။လူထုဒီေလာက္ နာက်င္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတုိ ့ ဆက္ျပီ (စေန) ေနာက္ေန လို ့မရေတာ့ဘူးဆိုတာေတာ့ သတိထား ေစခ်င္ပါတယ္။
မိုးထက္ေန
ေနာက္ဒီေန ့ ေခတ္မွာ က်ေနာ္တို ့ ျမန္မာျပည္က လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား စာဖတ္တဲ့ အေလ့ အက်င့္ေပ်ာက္ကုန္ပါျပီ။ စာေကာင္းေပေကာင္းေတြ ကို ေရးသားခြင့္ မရတာ၊ စာအုပ္တန္ဖိုး ႀကီးလြန္းလာတာရယ္ ေၾကာင့္ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု လူေတြ စာမဖတ္ႏိုင္႐ွာေတာ့ ပါဘူး။ အဲဒါ ေၾကာင့္ ႐ုပ္႐ွင္နဲ ဂီတပညာ႐ွင္ေတြဟာ လူထုနဲ ့ပိုၿပီးနီးစပ္ေနပါတယ္။ ့စစ္အစိုးရ ကလဲ ဒီအခ်က္ကို သေဘာေပါက္ထားၿပီးျဖစ္တယ္ ဆိုတာ စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းမွာ ပါတဲ့ အႏုပညာ႐ွင္ေတြ ထဲကမွ ကိုသူရ နဲ ့ ကိုေက်ာ္သူ ကို အေစာဆံုး ဖမ္းလိုက္တာကို ၾကည့္ရင္ သိသာပါတယ္။
နာက်င္ညစ္ေထးစြန္းေပေသာ ဘဝတစ္ခု႐ွိေနတယ္
ကိုငွက္သီခ်င္းပါ။ ကိုငွက္ဆိုတာ ဘဝကို ဘယ္အခြင့္အေရးနဲ ့မွ မလဲပဲ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံ သြားတဲ့ ဂီတပညာ႐ွင္ႀကီးပါ။ ကိုငွက္လည္းအႏုပညာကို အသက္ထက္ခ်စ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးပါ။ ကိုငွက္ ဆီကေန အႏုပညာကို ႏုတ္လိုက္ရင္ ခုခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို ့ဘက္ကေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္၊ ဒါမွ မဟုတ္ေနာက္လိုက္ေကာင္း တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ျမင္ေတြ ့ရမယ္လို ့ ယံုတယ္။ သူဘဝမွာ ဒီေလာက္ လူေတြအတြက္ေပးဆပ္သြာတဲ့လူ၊ တာဝန္ေက်သြာတဲ့လူ၊ လိပ္ျပာသန္ ့သြာတဲ့ လူ တစ္ေယာက္က တကယ္လို အပ္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးမွာ သူလက္ေတြနဲ ့မပါႏိုင္လို ့ေရးတဲ့သီခ်င္းလို ့ထင္ပါတယ္။ သူေနာက္ဆံုး အေခြမွာ အမွတ္တရ ျပန္ပါလာတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို က က်ေနာ္ေတာ့ ဒီတိုင္းပဲခံစားလို ့ရတယ္။ ဂ်ပ္ဆင္ထိပ္က လရိပ္ျပာ ၊ ဧရာဝတီ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြ နဲ ့စိတ္ေတြကို ၊ က်ေနာ္တို ့စိတ္ဓာတ္ေတြကို ရဲေဆးတင္ ေပးခဲ့တယ့္ လူတစ္ေယာက္ က သူေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ ႀကီးမားတဲ့ တန္ဖိုးေတြကို သူကိုယ္တိုင္ေတာ့ မခ်င့္မရဲ နဲ ့ပါပဲ။ မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ ကိုငွက္ တကယ္တာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္။ သူကိုသူတာဝန္မေက်ဘူး ထင္ေအာင္ကို တာဝန္ေက်ခဲ့ တဲ့ ကမ ၻာေျမရဲ ့ငွက္ပါ။
တို ့ႏွစ္ေယာက္အတြက္နဲ ့သြားမယ္အမ်ားအတြက္လဲ
ကိုညီထြဋ္ သီခ်င္းစာသားေလ တစ္ခုပါ။ ကိုညီထြဋ္ ကို က်ေနာ္ ပထမဆံုးနားေထာင္ျဖစ္တာ ရာဇဝင္ ဆိုတဲ့ သူစီရီးမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က ၈၈ အေရးအခင္း ျပီတဲ့ေနာက္ က်ေနာ္တို ့အ႐ြယ္ မတိုင္ခင္ လူႀကီးျဖစ္လိုက္ ရတဲ့ ကာလပါ။ “လူေတြကို ေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုခုေပး ဘူးလား ရာဇဝင္အား ေရးသာေနတယ္”ဆိုတဲ့ ကိုညီထြဋ္ သီခ်င္း နဲ ့ကိုယ့္ အသက္႐ွင္မႈကို တည့္မတ္ ေပးခဲ့ ရတာပါ။ ေနာက္ပိုင္း ကိုညီထြဋ္ မဟာဆိုတယ္။ သူမ်ားေတြ အေနနဲ ့ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ က်ေနာ္ သူ ့ဘက္ကရပ္တည္ ခဲ့တယ္။ မဟာ ကို ဘာလို ့ ကိုညီထြဋ္ ကို မွ ဆိုခိုင္း သလဲ ဆိုတာလဲ ႐ွင္းပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကိုညီထြဋ္ ဆိုတာ လူငယ္ေတြ အေပၚမွာ ဂီတ သက္သက္တင္ မဟုတ္ပဲ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ က အစ သိမ္းပိုက္ထားႏိုင္ခဲ့တာပါ။ သူ ဝတ္သလုိ ဝတ္တဲ့၊ သူဆံပင္ပံု စံနဲ ့လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အေပ်ာ္တမ္းတီဝိုင္းေလး ေတြ မွာလဲ သူ ့သီခ်င္းကို ခုန္ခုန္မင္မင္ သီဆိုတဲ့ လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အားမနာတမ္းေျပာ ေၾကးဆိုရင္ ေတာ့ သူ ့ရာဇဝင္ အတြက္ မဟာကို ျငင္းလုိက္သင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သီခ်င္မဆို ရရင္ မေနႏိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ ့ သူ ့သီဆိုခြင့္ကို မပိတ္ဖို ့တစ္ဝက္ေပးတစ္ဝက္ ယူ လုပ္သြားတယ္ လို ့ဆိုတာမ်ိဳးနားလည္ေပးလို ့ရပါေသးတယ္။ ကိုငွက္ ရပ္တည္သလို ေတာ့ အားလံုးရပ္တည္ႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုငွက္ က ကမ ၻာေျမႀကီး အတြက္ ျဖစ္လာတဲ့ လူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ ကိုညီထြဋ္ ဘက္သားဆက္ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ ေနာ္ၿပီး သူတို ့မိသားစု ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း မင္းကြန္းမွာ ကထိန္ခင္းတယ္။ မင္းကြန္း မွာ အင္ပါယာအေနနဲ ့ ႏွစ္တိုင္း Free Show တီးေပးတယ္။ တျခားနာမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ေတြ ကိုပါေခၚၿပီး ဆိုတာပါ။ ေတာ္႐ံုလူ ဘယ္လိုမွ လုပ္မေပးႏိုင္တဲ့ ကိစၥပါ။ ေနာက္ သံလွ်င္တို ့တိုက္ႀကီးတို ့က ဆင္းရဲ ့တဲ့ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထားေပးတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ ေက်ာင္းေတြကို ပရိေဘာဂေတြ လႈတယ္။ က်ေနာ္ ကိုညီထြဋ္ ပရိတ္သတ္ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္သလဲ ႐ွင္ပါတယ္။ ဒီေန ့ လူငယ္ေတြ ဘာေျပာေျပာ က်ေနာ္ ကိုညီထြဋ္ ကို ေလးစားတယ္ အထင္ႀကီးတယ္။ ခုဓာတ္ပံုေတြ တဲ့ အထိလဲ က်ေနာ္နားလည္ေပးလို ့ ရတယ္။ ကိုညီထြဋ္ ခႏၶာကိုယ္ ၾကီးပဲ ေမြးေန ့ပြဲကို ေရာက္သြားၿပီး သူစိတ္ကေတာ့ မင္းကြန္းက လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသား ကေလးေတြ ဆီမွာ၊ သံလွ်င္ ၊ တိုက္ႀကီးက ယိုင္႐ြဲ ့ေနတဲ့ ေက်ာင္းအိုေလးေတြမွာ က်န္ခဲ့မယ္လို က်ေနာ္ ထင္တယ္။
ေသၿပီီဆရာ
သူအေၾကာင္းေတာ့ သိပ္မသိပါဘူး။ လူတိုင္းက စိုင္းစိုင္း၊ စိုင္းစိုင္း နဲ ့ သူအသံေတြေတာ့ အမ်ားႀကီး ၾကားရဘူးပါတယ္။ သူပရိတ္သတ္ ေယာကၤ်ားမိန္းမ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႐ွိတာကိုလဲ သိရပါ တယ္။ သူ HIP-HOP သီခ်င္းေတြ ဆိုတယ္ဆိုတာကို သိတာကလြဲလို ့ ဘယ္လို သီခ်င္းစာ သားေတြဆိုတယ္ဆိုတာေတာ့ မသိပါဘူး။ က်ေနာ္ သူ ့သီခ်င္းကို သိေနတာ ေသျပီဆရာ ဆိုတဲ့ တစ္ပုဒ္ထဲ႐ွိပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းကို သိေနတာကလဲ အဲဒီသီခ်င္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ တိုင္းနီးနီးမွာ ဖြင့္ၿပီးမၾကာခင္ပဲ ဗိုလ္ခင္ၫြန္ ့ရာထူးခ်ခံရ လို ့ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန ့ လူငယ္ထုအေပၚမွာ ၾသဇာ႐ွိ တဲ့ အႏုပညာသည္ တစ္ေယာက္ဆို တာေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေပၚပင္မွန္သမွ် လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ခြင့္ ရေနတဲ့ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ ရဲ ့ေျမး ေမြးေန ့ပြဲ ကို စိုင္းစုိင္းခမ္းလိႈင္ ဆီလဲ ဖိတ္စာပို ့မွာပါပဲ။ ႐ိုး႐ိုးအဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ သူ ဒီလိုပြဲမ်ိဳးကို ဘယ္လို ျငင္းပယ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ က်ေနာ္ ဒီမိုကေရစီ ဆန္ဆန္ေတြေပးပါတယ္။ ေမြးေန ့ပြဲ သြားတာေလာက္ကို ႐ံႈခ်ရေအာင္ က်ေနာ္ အျမင္မက်ဥ္းပါဘူး။
Energy ေပးပါ ေပးပါ
ဆရာဒဂံုတာရာ အေပၚမွာ ႐ွိတဲ့ၾကည္ၫိဳမႈ နဲ ့တင္ သူတို ့ကို တျခားလူေတြထက္ သံေယာဇဥ္ ပိုခဲ့မိပါတယ္။ သူေ႐ွ ့မွာ ဘယ္သူမွ မလုပ္ဘူးတဲ့ အမူအရာ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ ့တစ္ႏိုင္ငံလံုး ကို သိမ္းၾကံဳးယူသြားတဲ့ လူ။ ေတာေရာၿမိဳ ့ပါလက္ခံတဲ့ မင္းသား။ အေဝးႀကီးေတြးဆရာမလို ဘူး ရာဇာေနဝင္း ကလံုး ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္မယ္ လုပ္တုန္းက ဝင္အေ႐ြးခံတဲ့ ရာဇာေနဝင္းပံုတူေတြ ကို အမ်ားႀကီး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို ့ၿမိဳ ့မွာေတာင္ ရာဇာေနဝင္းလို ဝတ္စားၿပီး၊ သူဟန္ အတိုင္း လုပ္တတ္တဲ့ ေရခဲေပါက္စီ (ေရခဲပလုပ္တုပ္၊ေရခဲျခစ္) သည္ တစ္ေယာက္ ဆို တစ္ေန ့တစ္ေန ့ေရာင္းရတာ လက္မလည္ဘူး။ က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံမွာ ကလည္း ေတာႀကိဳက္ ၿမိဳ ့ႀကိဳက္ဆိုတာက ႐ွိေသးတာကို။ အဆိုေတာ္၊႐ုပ္႐ွင္မင္းသား၊ မင္းသမီး ေတြမွာ ေတာမွာ ေပါက္တာနဲ ့ၿမိဳ ့မွာေပါက္တာဆို ၿပီးႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား႐ွိပါတယ္။ ရာဇာေနဝင္း ကေတာ့ထူးထူး ျခားျခားႏွစ္ေနရာလံုး မွာေပါက္တဲ့မင္းသားပါ။ တျခားမင္းသားေတြကို လူေတြက သေဘာၾက တယ္အားေပးတယ္ဆိုတာ ထက္သူ ့လုပ္သမွ်လုိက္လုပ္ေနတဲ့ လူေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္နဲ ့ မင္းသားဆိုတာကေတာ့ သူတစ္ေယာက္႐ွိမယ္ထင္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ႏိုင္ငံေက်ာ္ မ်ား
ေမြးေန ့သီခ်င္းဆိုတဲ့ အခ်ိန္မတ္တပ္ရပ္ေပးေနတဲ့ ပံုေတြထဲမွာ အိျႏာေက်ာ္ဇင္၊ ခိုင္သင္းၾကည္၊ ရတနာခင္ ေနာက္ ဓာတ္ပံုထဲ မပါတဲ့ ႏိုင္ငံေက်ာ္ေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ပါဦးမယ္ မသိဘူး။ ထားပါေတာ့ေလ က်ေနာ္တို ့အေန နဲ ့သူတို ့အားလံုးကို ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းေတြ အျဖစ္ေမွ်ာ္လင့္လို ့မရတာကိုေတာ့ သိပါတယ္။ ဒီလူေတြပဲ ေပၚလစီကား ေတြ႐ိုက္ေပးေနတာ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ွိမွာေပါ့ေလ။ က်ေနာ သူတို ့ေနရာမွာဆိုရင္လဲ ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္မိမလဲ မသိႏိုင္ပါဘူး။ ေငြေၾကးေၾကာင့္လဲ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ အႏုပညာမလုပ္ရ မေနႏိုင္လို ့ဆိုတာမ်ိဳး က်ေနာ္တို ့နားလည္ေပးရမွာပါ။
ခုသတင္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးလြန္းအားႀကီးပါတယ္။ “ေအာက္တိုဘာ ၂၆ရက္မွာ မြန္းလြဲ ၃နာရီ ကေန ည ၈နာရီအထိ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္နဲ႔ Pioneer Club မွာ စစ္ေခြးေတြ အတြက္ ရန္ပံုေငြပြဲ လုပ္ၾကမွာျဖစ္တယ္။” ဒီပြဲမွာ သီဆိုမဲ့လူေတြကေတာ့ ညီီထြဋ္ ၊ စိုင္းစိုင္း နဲ ့တစ္ျခားတစ္ျခားေတြေပါ့ေလ။ ခုအဲဒီ ရက္ကလဲ ေက်ာ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဆိုျဖစ္လားမဆိုျဖစ္လား ဆိုတဲ့ သတင္းလဲ မရေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္စိတ္ထဲ ကေတာ့ မျဖစ္ပါေစနဲ ့လို ့ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ ေပၚလစီကာေတြ႐ိုက္တယ္ ဆိုတာ စစ္တပ္က ပိုက္ဆံေပါ အ႐ူးထၿပီး႐ိုက္တာပါ။ ၾကည့္တဲ့လူေတြကလဲ ဘာေတြေျပာလဲ ဘာေတြဆိုလဲ ဆိုတာထက္ မင္းသမီးဘာ အက်ီ ၤဝတ္လဲ၊ ဆံပင္ပံုစံဘယ္လိုလဲ ဆိုတာၾကည့္ တာပါ။ ခုတစ္ေခါက္ဟာကေတာ့ ဒီေလာက္ရက္ရက္စက္စက္လူသတ္ပြဲ တစ္လျပည့္မွာ လူသတ္စစ္တပ္ ရံပံုေငြပြဲ အတြက္ သီခ်င္းဆိုမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို ့ဘယ္လိုမွ နားလည္ေပးလို ့မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီတစ္ခါကေတာ့ ဒီလူေတြရဲ ့သမိုင္းထဲမွာ ဒီ မိစ ၦာဂီတပြဲ ကို ထည့္တြက္မွ ကိုရေတာ့မယ္။ သင္ပုန္းေခ်စရာ လဲဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မျမင္ေတာ့ဘူး။
ခင္ဗ်ားတို ့ကို မဆံုး႐ံႈးခ်င္ဘူး
ခင္ဗ်ားတို ့သိထားဖို ့က ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့သီခ်င္းစာသာေလးတစ္ေၾကာင္းက အာဏာ႐ွင္ကို ေတာ္လွန္မဲ့ သူပုန္ေလာင္းေလး ေတြအမ်ားၾကီးေမြးထုတ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ခင္ဗ်ားတို ့ ေတာ္လွန္ေရးကို ေထာက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ မေထာက္ခံသည္ျဖစ္ေစ လူထုက ခင္ဗ်ားတုိ ့ ကိုခ်စ္ေနမွာပါ။ ခင္ဗ်ာတို ့ဘက္ကေတာ္လွန္ေရးကို ကဖ်က္ရက္မလုပ္သမွ် လူထုရဲ ့ေခြ်းေတြ ခင္ဗ်ားတုိ ့ ဘဏ္စာရင္ထဲကို လိမ့္ဝင္ေန ဦးမွာပါပဲ။ စက္တင္ဘာမွာ က်ဆံုးသြာတဲ့ လူေတြရဲ ့ ေခြ်းနဲစာခင္ဗ်ား တို ့ပိုက္ဆံအိပ္ေတြထဲမွာ မပါဘူးလို ့ျငင္းႏိုင္ပါသလား။ အဲဒီလူေတြ က်ဆံုးျပီး တစ္လျပည့္တဲ့ ေန ့မွာ သူတို ့ကို ပစ္ခဲ့တဲ့ ေသနပ္ေတြအတြက္ခင္ဗ်ားတို ့က်ည္ဆံဖိုး ႐ွာေပးဖို ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ သီခ်င္ေတြ ဆိုရက္သလား။ ဒီပြဲ မဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့အႏုပညာ လုပ္ခြင့္ကို စစ္တပ္က ပိတ္ပစ္မွာ ေၾကာက္ေနၾကပါသလား။ခင္ဗ်ားတို ့ သီခ်င္းဆိုခြင့္ ၊ ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္ခြင့္ ဆက္ရလို ့လဲ က်ေနာ္တို ့လူထုမွာ ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ေၾကးစားအႏုပညာကို ခံစားႏိုင္ မဲ့ အၾကည္ဓာတ္ က်န္မေနေတာ့ပါဘူး။ ဒီပြဲဟာ ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ပကတိသစၥာတရားကို မွတ္ေက်ာက္ တင္တာပဲ။ဗိုလ္သန္းေ႐ႊေျမး ေမြးေန ့ပြဲ သြားတာထက္အဓိပၸါယ္ အမ်ားႀကီး ပိုပါတယ္။ အႏုပညာဆိုတာ အာဏာနဲ ့တားဆီး လို ့မရေအာင္ ျမင့္ျမတ္တယ္။ အာဏာနဲ ့ ေစခိုင္းလို ့မရ ေအာင္ ေပ်ာ့ေျပာင္းတယ္။ အႏုပညာ႐ွင္ဆိုတာ လဲ လူထုနဲ ့တသားထဲသာ ျဖစ္တယ္။ အာဏာ႐ွင္မ်က္ႏွာ ၫိဳမွာစိုးလို ့ခင္ဗ်ားတို ့ေ႐ွ ့ဆက္တိုးရင္ လူထုက ခင္ဗ်ားတို ့ ကိုပစ္ပယ္ထားေတာ့မယ္။လူထုဒီေလာက္ နာက်င္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတုိ ့ ဆက္ျပီ (စေန) ေနာက္ေန လို ့မရေတာ့ဘူးဆိုတာေတာ့ သတိထား ေစခ်င္ပါတယ္။
မိုးထက္ေန
သာမန္လူလို ေတြးေခၚျခင္း (၂)
က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံမွာ ေတာ္လွန္ေရးနဲ ့ပတ္သက္ရင္ က်ေနာ့အတြက္ေတာ့ အံ့ၾသဖို ့ ေကာင္းတဲ အခ်က္ေလး တစ္ခ်က္႐ွိပါတယ္။ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံမွာ ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့လူေတာ္ေတြ အရမ္းေပါတယ္ဆိုတာပါ။ ဒါဟာ တကယ္ေကာင္းတဲ့ အခ်က္လို ့ ေျပာလို ့ရသလို အဲဒီ အခ်က္ေၾကာင့္မ်ား က်ေနာ္တို ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာ္လွန္ေရးသက္ ၾကာေနသလား ဆိုတဲ့ လူပိန္းအေတြး အေခၚမ်ိဳးေလး ဝင္လာမိပါတယ္။ က်ေနာ့မွာ ကိုးကားဖို ့ စာအုပ္စာတမ္း မလံုေလာက္တဲ့ အတြက္ သမိုင္းဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္ေတြ မွားယြင္းေန မယ္ဆိုရင္လဲ ေထာက္ျပအၾကံေပး ၾကဖို ့ေတာင္းဆိုပါတယ္။
၁၉၁ရ ေအာက္တုိဘာေတာ္လွန္ေရး
ေလာေလာဆယ္ အာဏာ႐ွင္ အားေပးအာေျမာက္ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ႐ု႐ွားျပည္ေထာင္စု ဆိုတာေပၚထြက္လာ ဖို ့ ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္ကို တြန္းလွန္ခဲ့တဲ့ အထင္ကရေတာ္လွန္ေရး ပါ။ ပထမဦးဆံုး လက္ဝဲစနစ္ကို စာ႐ြက္ေပၚကေန အျပင္ကို ဆြဲထုတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး လဲျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ တပ္မေတာ္သား ေတြ ပါဝင္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးၾကီး ကိုျပန္ၾကည့္ရင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲကေန အဓိက ဦးေဆာင္မႈေပးသြားတာကို ေတြ ့ရပါ တယ္။ ၁၉၁၂ မွာ ဒီမိုကရက္တစ္အလုပ္သမားပါတီ ရဲ ့အဖြဲ ့ခြဲတစ္ခုအေန နဲ ့ဖြဲ ့စည္းခဲ့ တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲရဲ ့ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာပဲ ႐ု႐ွျပည္ရဲ ့ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္ စနစ္ ကို အျပီးသတ္တြန္းျဖိဳႏိုင္ခဲ့တယ္။႐ု႐ွျပည္တြင္းေတာ္လွန္ေရး စတင္ခ်ိန္မွာ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ခံေနရ တဲ့ ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစု က ျပည္တြင္းကို ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာျပီး ေတာ္လွန္ေရး ကို အနားသတ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၉၀ ေလာက္ကတည္းက အေျခတည္ခဲ့တဲ့ေတာ္လွန္ေရး မွာ အကြဲအျပဲ ဇာတ္လမ္းေတြ ဆိုတာေျပာမကုန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားခဲ့ပါတယ္။ အထင္ကရ အားျဖင့္ေတာ့ ေဘာ္႐ွိဗစ္ နဲ ့ မင္႐ွိဗစ္ အကြဲအျပဲပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး တိုက္ပြဲရင့္မဲ့ ခ်ိန္မွာ ဆိုဗီယက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲရဲ ့ေအာက္မွာ ေအာင္လံလြင္ထူႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ေမာ္ နဲ ့ခ်န္ေက႐ွိတ္
ေနာက္ထပ္အာဏာ႐ွင္ အာေပးအားေျမာက္ႏိုင္ငံ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္္ျပည္ၾကီး ရဲ ့ျဖစ္စဥ္ပါ။ အဂၤလိပ္အရင္း႐ွင္ေတြ နဲ ့ ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္လက္ေအာက္ က ႐ုန္းထြက္ဖို ့ ၾကိဳးစားေန တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ၾကားထဲက အကြဲအျပဲပါ။ ခ်န္ေက႐ွိတ္ေခါင္းေဆာင္ တဲ ့ကူမင္တန္ပါတီ နဲ ့ ေမာ္စီတုန္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တို ့ရဲ ့ျပည္တြင္းစစ္ပါ။ ကူမင္တန္ပါတီ ရဲ ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္ ကြယ္လြန္တဲ့ ၁၉၂၅ မွာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ တဲ့ သေဘာထားကြဲလြဲ မႈေတြအေပၚ အေျခခံျပီး ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ကြန္ျမဴနစ္နဲ ့ ကူမင္တန္ ႏွစ္ပါတီဟာ ၁၉၃၇ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ခုခံတဲ့စစ္ပြဲ မွာ ေတာ့ယာယီမဟာမိတ္ အေနနဲ ့အတူတူ တိုက္ခိုက္္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒုတိယ ကမ ၻာစစ္ျပီးေတာ့ မွ အခ်င္းခ်င္း ျပန္တိုက္ၾကခိုက္ ၾက ေပါ့။ ဒါဟာ လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးတည္ခ်က္တူၿပီး လမ္းေၾကာင္းကြဲတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းႏွစ္ခု ၾကားမွာ ကာလတစ္ခု အထိ ညီၫြတ္ေရး တည္ေဆာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သာဓကပါ။
လြပ္လပ္ျပီးေခတ္
က်ေနာ္တုိႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ ့ၾကီး ဟာ အင္အား ေတာင့္တင္း တဲ့ အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခု အျဖစ္ဆက္လပ္ရပ္တည္ေနႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာခင္မွာ ပဲ ဆို႐ွယ္လစ္အင္အားစု နဲ ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု ေတြအျဖစ္ သန္ ့႐ွင္း၊ တည္ၿမဲ ဆိုတဲ့နာမည္ သစ္ေတြနဲ ့ထပ္ကြဲၾကျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါ အကြဲအၿပဲကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ရင္ၾကားျပန္ေစ့လို ့ မရတဲ့ အျပင္ ့စစ္တပ္ကို အာဏာရဲ ့အရသာကို ျမည္းစမ္းဘူးသြားေအာင္ သင္ၾကားေပးလိုက္ တဲ့ျဖစ္စဥ္လို ့ေျပာလို ့ရပါတယ္။ ဒါက အာဏာရပါတီမွာ ျဖစ္တဲ့ ကိစၥေတြပါ။ အတိုက္အခံ ပါတီေတြမွာလဲ အကြဲအၿပဲေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီျခင္းတူတူ မွာပဲ ျမန္မာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရယ္၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီျမန္မာျပည္ရယ္ ဆိုၿပီး ကြဲတဲ့ အကြဲအျပဲေတြ လဲ ႐ွိပါတယ္။ တပ္ေပါင္းစုညီၫြတ္ေရး တို ့၊ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးတို ့ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြနဲ ့ရင္ျခင္းကပ္ဖို ့ၾကိဳးစားခဲ့တာလဲ အတိုက္အခံနဲ ့ အာဏာရပါတီၾကားမွာေရာ၊ အတိုက္အခိုင္ အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာပါ အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။ တစ္ခါမွလဲ အလံုးစံု ညီၫြတ္ေရးကို ခိုင္ခိုင္မာမာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမ႐ွိပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြ မွာ စစ္အာဏာ႐ွင္ကို ေနရာေပးလိုက္ရတာပဲ။
၁၉၆၂-၁၉၈၈
ဒီကာလမွာလဲ ေက်ာင္းသားလုိင္းက ဦးေဆာင္တဲ ့တိုက္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂ မွာ 7 July၊ ၁၉၇၄ မွာ ဦးသန္ ့ ၊ ၁၉ရ၆ မွာ မိႈင္းရာျပည့္။ စတဲ့အထင္ကရ တိုက္ပြဲ မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာလဲ တပ္ဦး ရယ္၊ တပ္ဦးသစ္ရယ္ ဆိုျပီးေခါင္းေဆာင္မႈ တစ္ခု ထက္ပို မ်ားခဲ့တာကို ေတြ ့ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ၁၉၈၈ မွေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးဟာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းထဲမွာတင္ ရပ္မေနေတာ့ပဲတစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာ အထိပ်ံ ့ႏွံ ့သြား ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂-၁၉၈၈ အေရးအခင္းေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈေသြးကြဲ တာမ်ိဳးမ႐ွိေပမဲ့ ေသြးစည္းတာမ်ိဳးကို အားရေလာက္ေအာင္ မေတြ ့ခဲ့ရပါဘူး။
၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း
စစ္အာဏာ႐ွင္အာဏာသိမ္း ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ၁၉၉၀ ကံေဆာင္တိုက္ပြဲ မ်ား၊ ၁၉၉၁-၉၂ အေျခခံပညာေက်ာင္းတိုက္ပြဲ မ်ား၊ ၁၉၉၆ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားတိုက္ပြဲ၊ ၁၉၉၉-၂၀၀၀ တိုက္ပြဲမ်ားဆက္တိုက္ေပၚေပါက္ခဲ့ ပါတယ္။ေနာက္ဆံုး ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ မွာေတာ့ သံဃာထုဦးေဆာင္တဲ့ လူထုတိုက္ပြဲေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့တိုက္ပြဲ အေျဖေတြကေတာ့ က်ေနာ္တို ့ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီကလာရဲ ့ေ႐ွ ့ပိုင္းတိုက္ပြဲေတြ ေသြးတိုးအားေလ်ာ့တာ ေမွ်ာ့္လင့္ထားသေလာက္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ခဲ့တာ လူထုအဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးလို ့လို ့ေျပာဆိုလို ့ရေပမဲ့ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇ တိုက္ပြဲ ကေတာ့ က်ေနာ္တို ့အဲဒီ လိုအျမင္နဲ ့ၾကည့္လို ့မရဘူးလို ့ထင္ပါတယ္။ သံဃာ၊လူထု၊ေက်ာင္းသား အကုန္ပါပါရက္သား နဲ ့ခုလို ပြဲအီသြားရတာ၊ ဝန္ထမ္းသပိတ္ ထိ ဆြဲေခၚမသြားႏိုင္တာေတာ့ ဆန္းစစ္ဖို ့လို မယ္ထင္ ပါတယ္။
ဒီတိုက္ပြဲ ေပၚေပါက္လာဖို ့တကယ္အနာခံအားထုတ္ သြားတာကေတာ့ ၈၈မ်ိဳးဆက္ ဆိုတာ က်ေနာ္တို ့ဘယ္လိုမွ ျငင္းဆန္လို ့မရပါဘူး။ သူတို ့အမ်ားစု အထိန္းသိမ္းခံထားရတဲ့ အခ်ိန္၊ အျပင္မွာ က်န္ေနတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြလဲ ေျမေအာက္လွ်ိဳးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ အဆက္ျပတ္မႈျပႆနာ နဲ ့ထိပ္တိုက္ေတြ ့ရတာ ကလည္းအဓိက အခ်က္တစ္ခ်က္အေနနဲ ့ပါ ဝင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို ့သာမန္လူေတြ မသိႏိုင္တဲ့ ေျမေအာက္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႐ွိေကာင္း႐ွိခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲ ေၾကာင့္ပဲ ျမန္မာ့ျပည္တြင္းေရးကို ကမ ၻာက အာ႐ုဏ္ထား လာေစတာပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ကေတာ့ က်ေနာ္တိုင္ျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးကုိ စိတ္လဲမဝင္စားတဲ့ လူတန္းစား၊ စိတ္ဝင္စားဖို ့အခ်ိန္မတတ္ႏိုင္တဲ့ အေျခခံလူတန္းစာေတြ ရဲ ့အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ စိတ္ကို လႈပ္ႏိႈးလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ရဲ ့ပကတိ႐ုပ္ကုိလဲ လွစ္ျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့ဘက္မွာ အရည္အခ်င္းျပည့္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ အမ်ားၾကီးကို ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီတိုက္ပြဲ က ႐ုတ္တရက္ေပၚေပါက္လာတာ ျဖစ္လို ့အခ်က္က်က်လႈပ္႐ွားႏိုင္ဖို ့ အဆင္သင့္ ေရးဆြဲထားတဲ့ စီမံကိန္း အသင့္႐ွိမေနတာ လို ့ထင္ပါတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္အေနနဲ ့ကလဲ သူတို ့ရပ္တည္မႈကို အၾကမ္းဖက္သမား ဆန္ဆန္က်င့္သံုးခဲ့တာ ကလဲ အေၾကာင္းတစ္ခ်က္ အေနနဲ ့ပါမွာပါ။ ခုလိုတုိက္ပြဲ အီသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေခါင္းေဆာင္ေတြ အေနနဲ ့ရတဲ့အခြင့္အေရး ကို အသံုးခ်ျပီး ဘယ္လို ဆက္သြားမယ္္ ဆိုတာေတြးေနမွာေသခ်ာပါတယ္။
လူည့ံတစ္ေယာက္ရဲ ့အသံ
႐ု႐ွားေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္တာ တျခားအခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီး႐ွိႏိုင္ေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈတစ္ ခုထဲေအာက္မွာ ႐ွိတာက အေရးပါတဲ့ ေနရာတစ္ခုက ပါလိမ့္မယ္။ တ႐ုတ္္ျပည္ ဂ်ပန္ေအာက္ မက်တာလဲ ဆန္ ့က်င္ဘက္ပါတီႏွစ္ခု ညီၫြတ္ျခင္းဟာ အေရးေတာ္ေတာ္ပါခဲ့ မယ္လို ့ ထင္တယ္။ က်ေနာ္တို ့တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရတာလဲ ဗမာထြက္ရပ္ဂိုဏ္အဓိကေနရာ ကပါ ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ဒီေန ့အေျခအေန မွာ နအဖ ကို ဆန္ ့က်င္ေနတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းေတြ အမ်ား ႀကီး ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး။ ၿပီးေတာ့ ဒီအဖြဲ ့အစည္း ေတြ အားလံုရဲ ့ ဘံုရည္႐ြယ္ခ်က္ ကလည္း စစ္အာဏာ႐ွင္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို ့ဆိုတာလဲေသခ်ာတယ္။ ဘယ္သူမွ လဲ ကိုယ့္အဖြဲ ့အစည္းကို ပါတီအာဏာရဖို ့ လုပ္ကိုင္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာေသခ်ာတယ္။ အဲဒီေတာ့တပ္ေပါင္းစု ေပၚေပါက္လာဖို ့ဆိုတာ က်ေနာ္တို ့အတြက္ဘာမွ အခက္အခဲမ႐ွိဘူး ဆိုတာယံုၾကည္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့မွာ အန္တီစု႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တုိ ့မွာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ လူေဘာင္သစ္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတြ႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ အရည္အခ်င္း႐ွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အဖြဲအစည္းေတြ အမ်ားၾကီး႐ွိတယ္။ က်ေနာ္တို ့ကုိ ဝန္းရံေပးမဲ့ လူထု ႐ွိတယ္။ က်ေနာ္တို ့ အတြက္လိုအပ္ေနတာ အင္အာ႐ွိတဲ့ အေသးေတြေပါင္းျပီး ၾကီးမားတဲ့ အင္အားတစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္ရမယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ကို အျမစ္ကေနလွဲၿဖိဳပစ္မယ္။ အဲဒီေနာက္ ေတာ့ စိတ္႐ွိရင္ ဖက္ဒရယ္ေျမျပင္မွာ ေရာင္စံုပန္းေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ပြင့္ၾကတာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္ ေတာ့ တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္ ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ လူျပိန္းလိုပဲေတြးတတ္ တယ္ဗ်ာ။
မိုးထက္ေန
၁၉၁ရ ေအာက္တုိဘာေတာ္လွန္ေရး
ေလာေလာဆယ္ အာဏာ႐ွင္ အားေပးအာေျမာက္ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ႐ု႐ွားျပည္ေထာင္စု ဆိုတာေပၚထြက္လာ ဖို ့ ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္ကို တြန္းလွန္ခဲ့တဲ့ အထင္ကရေတာ္လွန္ေရး ပါ။ ပထမဦးဆံုး လက္ဝဲစနစ္ကို စာ႐ြက္ေပၚကေန အျပင္ကို ဆြဲထုတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး လဲျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ တပ္မေတာ္သား ေတြ ပါဝင္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးၾကီး ကိုျပန္ၾကည့္ရင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲကေန အဓိက ဦးေဆာင္မႈေပးသြားတာကို ေတြ ့ရပါ တယ္။ ၁၉၁၂ မွာ ဒီမိုကရက္တစ္အလုပ္သမားပါတီ ရဲ ့အဖြဲ ့ခြဲတစ္ခုအေန နဲ ့ဖြဲ ့စည္းခဲ့ တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲရဲ ့ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာပဲ ႐ု႐ွျပည္ရဲ ့ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္ စနစ္ ကို အျပီးသတ္တြန္းျဖိဳႏိုင္ခဲ့တယ္။႐ု႐ွျပည္တြင္းေတာ္လွန္ေရး စတင္ခ်ိန္မွာ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ခံေနရ တဲ့ ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစု က ျပည္တြင္းကို ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာျပီး ေတာ္လွန္ေရး ကို အနားသတ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၉၀ ေလာက္ကတည္းက အေျခတည္ခဲ့တဲ့ေတာ္လွန္ေရး မွာ အကြဲအျပဲ ဇာတ္လမ္းေတြ ဆိုတာေျပာမကုန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားခဲ့ပါတယ္။ အထင္ကရ အားျဖင့္ေတာ့ ေဘာ္႐ွိဗစ္ နဲ ့ မင္႐ွိဗစ္ အကြဲအျပဲပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး တိုက္ပြဲရင့္မဲ့ ခ်ိန္မွာ ဆိုဗီယက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တစ္ခုထဲရဲ ့ေအာက္မွာ ေအာင္လံလြင္ထူႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ေမာ္ နဲ ့ခ်န္ေက႐ွိတ္
ေနာက္ထပ္အာဏာ႐ွင္ အာေပးအားေျမာက္ႏိုင္ငံ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္္ျပည္ၾကီး ရဲ ့ျဖစ္စဥ္ပါ။ အဂၤလိပ္အရင္း႐ွင္ေတြ နဲ ့ ပေဒသရာဇ္အာဏာ႐ွင္လက္ေအာက္ က ႐ုန္းထြက္ဖို ့ ၾကိဳးစားေန တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ၾကားထဲက အကြဲအျပဲပါ။ ခ်န္ေက႐ွိတ္ေခါင္းေဆာင္ တဲ ့ကူမင္တန္ပါတီ နဲ ့ ေမာ္စီတုန္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တို ့ရဲ ့ျပည္တြင္းစစ္ပါ။ ကူမင္တန္ပါတီ ရဲ ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္ ကြယ္လြန္တဲ့ ၁၉၂၅ မွာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ တဲ့ သေဘာထားကြဲလြဲ မႈေတြအေပၚ အေျခခံျပီး ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ကြန္ျမဴနစ္နဲ ့ ကူမင္တန္ ႏွစ္ပါတီဟာ ၁၉၃၇ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ခုခံတဲ့စစ္ပြဲ မွာ ေတာ့ယာယီမဟာမိတ္ အေနနဲ ့အတူတူ တိုက္ခိုက္္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒုတိယ ကမ ၻာစစ္ျပီးေတာ့ မွ အခ်င္းခ်င္း ျပန္တိုက္ၾကခိုက္ ၾက ေပါ့။ ဒါဟာ လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးတည္ခ်က္တူၿပီး လမ္းေၾကာင္းကြဲတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းႏွစ္ခု ၾကားမွာ ကာလတစ္ခု အထိ ညီၫြတ္ေရး တည္ေဆာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သာဓကပါ။
လြပ္လပ္ျပီးေခတ္
က်ေနာ္တုိႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ ့ၾကီး ဟာ အင္အား ေတာင့္တင္း တဲ့ အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခု အျဖစ္ဆက္လပ္ရပ္တည္ေနႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာခင္မွာ ပဲ ဆို႐ွယ္လစ္အင္အားစု နဲ ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု ေတြအျဖစ္ သန္ ့႐ွင္း၊ တည္ၿမဲ ဆိုတဲ့နာမည္ သစ္ေတြနဲ ့ထပ္ကြဲၾကျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါ အကြဲအၿပဲကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ရင္ၾကားျပန္ေစ့လို ့ မရတဲ့ အျပင္ ့စစ္တပ္ကို အာဏာရဲ ့အရသာကို ျမည္းစမ္းဘူးသြားေအာင္ သင္ၾကားေပးလိုက္ တဲ့ျဖစ္စဥ္လို ့ေျပာလို ့ရပါတယ္။ ဒါက အာဏာရပါတီမွာ ျဖစ္တဲ့ ကိစၥေတြပါ။ အတိုက္အခံ ပါတီေတြမွာလဲ အကြဲအၿပဲေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီျခင္းတူတူ မွာပဲ ျမန္မာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရယ္၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီျမန္မာျပည္ရယ္ ဆိုၿပီး ကြဲတဲ့ အကြဲအျပဲေတြ လဲ ႐ွိပါတယ္။ တပ္ေပါင္းစုညီၫြတ္ေရး တို ့၊ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးတို ့ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြနဲ ့ရင္ျခင္းကပ္ဖို ့ၾကိဳးစားခဲ့တာလဲ အတိုက္အခံနဲ ့ အာဏာရပါတီၾကားမွာေရာ၊ အတိုက္အခိုင္ အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာပါ အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။ တစ္ခါမွလဲ အလံုးစံု ညီၫြတ္ေရးကို ခိုင္ခိုင္မာမာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမ႐ွိပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြ မွာ စစ္အာဏာ႐ွင္ကို ေနရာေပးလိုက္ရတာပဲ။
၁၉၆၂-၁၉၈၈
ဒီကာလမွာလဲ ေက်ာင္းသားလုိင္းက ဦးေဆာင္တဲ ့တိုက္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂ မွာ 7 July၊ ၁၉၇၄ မွာ ဦးသန္ ့ ၊ ၁၉ရ၆ မွာ မိႈင္းရာျပည့္။ စတဲ့အထင္ကရ တိုက္ပြဲ မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာလဲ တပ္ဦး ရယ္၊ တပ္ဦးသစ္ရယ္ ဆိုျပီးေခါင္းေဆာင္မႈ တစ္ခု ထက္ပို မ်ားခဲ့တာကို ေတြ ့ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ၁၉၈၈ မွေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးဟာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းထဲမွာတင္ ရပ္မေနေတာ့ပဲတစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာ အထိပ်ံ ့ႏွံ ့သြား ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂-၁၉၈၈ အေရးအခင္းေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈေသြးကြဲ တာမ်ိဳးမ႐ွိေပမဲ့ ေသြးစည္းတာမ်ိဳးကို အားရေလာက္ေအာင္ မေတြ ့ခဲ့ရပါဘူး။
၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း
စစ္အာဏာ႐ွင္အာဏာသိမ္း ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ၁၉၉၀ ကံေဆာင္တိုက္ပြဲ မ်ား၊ ၁၉၉၁-၉၂ အေျခခံပညာေက်ာင္းတိုက္ပြဲ မ်ား၊ ၁၉၉၆ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားတိုက္ပြဲ၊ ၁၉၉၉-၂၀၀၀ တိုက္ပြဲမ်ားဆက္တိုက္ေပၚေပါက္ခဲ့ ပါတယ္။ေနာက္ဆံုး ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ မွာေတာ့ သံဃာထုဦးေဆာင္တဲ့ လူထုတိုက္ပြဲေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့တိုက္ပြဲ အေျဖေတြကေတာ့ က်ေနာ္တို ့ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီကလာရဲ ့ေ႐ွ ့ပိုင္းတိုက္ပြဲေတြ ေသြးတိုးအားေလ်ာ့တာ ေမွ်ာ့္လင့္ထားသေလာက္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ခဲ့တာ လူထုအဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးလို ့လို ့ေျပာဆိုလို ့ရေပမဲ့ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇ တိုက္ပြဲ ကေတာ့ က်ေနာ္တို ့အဲဒီ လိုအျမင္နဲ ့ၾကည့္လို ့မရဘူးလို ့ထင္ပါတယ္။ သံဃာ၊လူထု၊ေက်ာင္းသား အကုန္ပါပါရက္သား နဲ ့ခုလို ပြဲအီသြားရတာ၊ ဝန္ထမ္းသပိတ္ ထိ ဆြဲေခၚမသြားႏိုင္တာေတာ့ ဆန္းစစ္ဖို ့လို မယ္ထင္ ပါတယ္။
ဒီတိုက္ပြဲ ေပၚေပါက္လာဖို ့တကယ္အနာခံအားထုတ္ သြားတာကေတာ့ ၈၈မ်ိဳးဆက္ ဆိုတာ က်ေနာ္တို ့ဘယ္လိုမွ ျငင္းဆန္လို ့မရပါဘူး။ သူတို ့အမ်ားစု အထိန္းသိမ္းခံထားရတဲ့ အခ်ိန္၊ အျပင္မွာ က်န္ေနတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြလဲ ေျမေအာက္လွ်ိဳးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ အဆက္ျပတ္မႈျပႆနာ နဲ ့ထိပ္တိုက္ေတြ ့ရတာ ကလည္းအဓိက အခ်က္တစ္ခ်က္အေနနဲ ့ပါ ဝင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို ့သာမန္လူေတြ မသိႏိုင္တဲ့ ေျမေအာက္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႐ွိေကာင္း႐ွိခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲ ေၾကာင့္ပဲ ျမန္မာ့ျပည္တြင္းေရးကို ကမ ၻာက အာ႐ုဏ္ထား လာေစတာပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ကေတာ့ က်ေနာ္တိုင္ျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးကုိ စိတ္လဲမဝင္စားတဲ့ လူတန္းစား၊ စိတ္ဝင္စားဖို ့အခ်ိန္မတတ္ႏိုင္တဲ့ အေျခခံလူတန္းစာေတြ ရဲ ့အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ စိတ္ကို လႈပ္ႏိႈးလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ရဲ ့ပကတိ႐ုပ္ကုိလဲ လွစ္ျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့ဘက္မွာ အရည္အခ်င္းျပည့္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ အမ်ားၾကီးကို ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီတိုက္ပြဲ က ႐ုတ္တရက္ေပၚေပါက္လာတာ ျဖစ္လို ့အခ်က္က်က်လႈပ္႐ွားႏိုင္ဖို ့ အဆင္သင့္ ေရးဆြဲထားတဲ့ စီမံကိန္း အသင့္႐ွိမေနတာ လို ့ထင္ပါတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္အေနနဲ ့ကလဲ သူတို ့ရပ္တည္မႈကို အၾကမ္းဖက္သမား ဆန္ဆန္က်င့္သံုးခဲ့တာ ကလဲ အေၾကာင္းတစ္ခ်က္ အေနနဲ ့ပါမွာပါ။ ခုလိုတုိက္ပြဲ အီသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေခါင္းေဆာင္ေတြ အေနနဲ ့ရတဲ့အခြင့္အေရး ကို အသံုးခ်ျပီး ဘယ္လို ဆက္သြားမယ္္ ဆိုတာေတြးေနမွာေသခ်ာပါတယ္။
လူည့ံတစ္ေယာက္ရဲ ့အသံ
႐ု႐ွားေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္တာ တျခားအခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီး႐ွိႏိုင္ေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈတစ္ ခုထဲေအာက္မွာ ႐ွိတာက အေရးပါတဲ့ ေနရာတစ္ခုက ပါလိမ့္မယ္။ တ႐ုတ္္ျပည္ ဂ်ပန္ေအာက္ မက်တာလဲ ဆန္ ့က်င္ဘက္ပါတီႏွစ္ခု ညီၫြတ္ျခင္းဟာ အေရးေတာ္ေတာ္ပါခဲ့ မယ္လို ့ ထင္တယ္။ က်ေနာ္တို ့တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရတာလဲ ဗမာထြက္ရပ္ဂိုဏ္အဓိကေနရာ ကပါ ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ဒီေန ့အေျခအေန မွာ နအဖ ကို ဆန္ ့က်င္ေနတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းေတြ အမ်ား ႀကီး ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး။ ၿပီးေတာ့ ဒီအဖြဲ ့အစည္း ေတြ အားလံုရဲ ့ ဘံုရည္႐ြယ္ခ်က္ ကလည္း စစ္အာဏာ႐ွင္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို ့ဆိုတာလဲေသခ်ာတယ္။ ဘယ္သူမွ လဲ ကိုယ့္အဖြဲ ့အစည္းကို ပါတီအာဏာရဖို ့ လုပ္ကိုင္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာေသခ်ာတယ္။ အဲဒီေတာ့တပ္ေပါင္းစု ေပၚေပါက္လာဖို ့ဆိုတာ က်ေနာ္တို ့အတြက္ဘာမွ အခက္အခဲမ႐ွိဘူး ဆိုတာယံုၾကည္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့မွာ အန္တီစု႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တုိ ့မွာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ လူေဘာင္သစ္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ေတြ႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ အရည္အခ်င္း႐ွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အဖြဲအစည္းေတြ အမ်ားၾကီး႐ွိတယ္။ က်ေနာ္တို ့ကုိ ဝန္းရံေပးမဲ့ လူထု ႐ွိတယ္။ က်ေနာ္တို ့ အတြက္လိုအပ္ေနတာ အင္အာ႐ွိတဲ့ အေသးေတြေပါင္းျပီး ၾကီးမားတဲ့ အင္အားတစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္ရမယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ကို အျမစ္ကေနလွဲၿဖိဳပစ္မယ္။ အဲဒီေနာက္ ေတာ့ စိတ္႐ွိရင္ ဖက္ဒရယ္ေျမျပင္မွာ ေရာင္စံုပန္းေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ပြင့္ၾကတာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္ ေတာ့ တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္ ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ လူျပိန္းလိုပဲေတြးတတ္ တယ္ဗ်ာ။
မိုးထက္ေန
သာမန္ လူလိုေတြး ေခၚၿခင္း (၁)
တကယ္ေတာ့ အၾကာႀကီး ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တခ်ဳိ ့လူႀကီးေတြက ကံကိုပဲ လက္ၫိႇးထိုးၾကမယ္။ တခ်ိဳ ့ေတြက မိုးေကာင္းတုန္း႐ြာေပါ့ဆိုၿပီး အံတႀကိတ္ႀကိိတ္ ႐ိွၾကမယ္။တခ်ဳိ ့ကလဲ တိုက္ယူမွ ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳး။ တခ်ိဳ ့ကလဲ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း နဲ ့။ တခ်ိဳ ့ကလဲ အေဝးကေန ႀကိဳးစားၿပီး ေနၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို ့ ဘာကိုေမ်ာ္လင့္ၿပီး ေနထိုင္ခဲ့ၾကပါသလဲ။ ပညာတတ္ေတြ ပညတ္ထားတဲ့ ဝါဒေတြလား။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ အမ်ားစုကေတာ့ ေမးခြန္းေတြလဲ မသိ၊ အေျဖလဲ မ႐ိွ။ ဒီလိုနဲ ့ပဲ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ကိုယ့္ဆန္အိုးေလး တဆဆ လုပ္လို ့ေပါ့။
ကံအေၾကာင္း
ဓမႏၲရာယ္ျဖစ္မွာစိုးလို ့အမ်ားႀကီးမေျပာရဲပါဘူး။ ေသခ်ာတာက ကံဆိုတာ ဒီတိုင္းေတာ့ ျဖစ္မလာပါ။ ကံကငါးျဖစ္မယ္ဆိုရင္ အလုပ္ဆိုတဲ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္နဲ ့ ကူမွ ဟင္းစားရ ႏိုင္မွာပါ။
လက္နက္ကိုင္ တိုက္မယ္
၈တန္း ၉တန္း ေလာက္က အေမေပးတဲ့ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ေလး(Dictionary) မတတ္တတတ္ ကိုင္ၿပီး ေတာင္အေမရိက ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ ေခ်ေဂြဗါးရားေရးတဲ့ ေပ်ာက္က်ားးစစ္ပြဲ (Ernesto Che Guevara’s Guerrilla Warfare) စာအုပ္ေလး ဖတ္ၿပီး အိပ္မက္ထဲ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပညာတတ္ဆန္တဲ့ ေတြေ၀ျခင္း ပဲလား။ ေၾကာက္လန့္ျခင္းေၾကာင့္လား။ အသက္ႀကီးလာေလေလ အေတြးအေခၚေတြ ေျပာင္းလဲလာေလေလ ဆိုတာေတာ့ ၀န္ခံခ်င္ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ လက္နက္ရွိ႐ံုနဲ ့ မၿပီးပါဘူး။ ေက်ာ႐ိုးနယ္ေျမ (Arm Area) ရွိဖို ့လိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ လတ္ဆတ္တဲ့ ေက်ာရိုးနယ္ေျမ ရွာမေတြ ့ပါ။ စီးပြားေရး လက္နက္ကိုင္ေတြရဲ ့အက်ိဳးစီးပြား နယ္ေျမရယ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယမ္းေငြ ့ေေတြလႊမ္း ေနတဲ့ နယ္ေျမေတြပဲ ရွိခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္္ ခပ္ငယ္ငယ္ ကရင္ျပည္နယ္ ကို ေရာက္တုန္းက KNU နဲ ့ စစ္တပ္ ဘယ္သူက ပိုေကာင္းလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ ေဒသခံ အမ်ားစုရဲ ့အေျဖက ဘယ္သူမွ မေကာင္းဘူး အတူတူပဲတဲ့။ကၽြန္ေတာ္တို ့ သာမန္လူအမ်ားစုအတြက္ ဒီမိုကေရစီ၊ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္၊ ဖက္ဒရယ္ ဆိုတာထက္ ဘယ္စနစ္နဲ ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
နဲ ့လူ ပီပီသသ ေနထိုင္ႏိုင္ေရး ပါ။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို ့ ႏိုင္ငံရဲ ့ လူ ့အဖြဲ ့အစည္း က လူမ်ိဳးျခား ဂ်ပန္ေတြကိုေတာင္ ေတာ္လွန္ေရး ကာလထဲမွာ လူလူခ်င္း အသတ္ခံရ မွာစိုးတဲ့ စိတ္သက္သက္နဲ ့ပဲ ဖြက္ေပးထားတဲ့ အျဖစ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ လူလူခ်င္း မေျပာနဲ ့ သတၱ၀ါေလးေတြကိုေတာင္ အေၾကာင္းမဲ့ သက္သက္ သတ္ျဖတ္တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ န.အ.ဖ နဲ ့ ဖက္ဆစ္ ရဲ ့ဆိုး၀ါးမႈုေရခ်ိိန္ က သိပ္မကြာလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ န.အ.ဖ ရဲ ့ အမ်ိဳးအေဆြေတြကေတာ့ လူထုထဲ မွာ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ ဖို ့ ဆိုတာ အက်ဳိးထက္ အျပစ္ကမ်ားမယ္လို ့ ခံစားရပါတယ္။
အကူအညီ
ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္က ဂ်ပန္အကူအညီနဲ ့ အဂၤလိပ္ကို ေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ပန္က ဘာလို ့ကူညီခဲ့လဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ အားလံုးလဲသိၿပီးသား ပါပဲ။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို ဘယ္သူက ကူညီႏိုင္မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ ကၽြန္းသစ္တို ့၊ ေက်ာက္သံပတၱျမား တို ့ ဆိုတာကလဲ အျမင္သစ္ေခတ္ (Ideologies Age) မွာ ေတာ္ေတာ္ ပ်င္းဖို ့ေကာင္းေနပါၿပီ။ စစ္ေအးတိုက္ပြဲ(Cool War) ကာလ က လက္၀ဲလက္ယာ ဩဇာ ၿပိဳင္မႈကလဲ အဆံုးသတ္ ခဲ့တာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို စာနာႏိုင္မဲ့ တစ္ခုေသာ အေၾကာင္းတရား ကေတာ့ လူ ့အခြင့္ေရး (Human Right) ဆိုတဲ့ ႐ႈေထာင့္တစ္ခု ပဲ႐ွိ တာပါ။ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို ့မႈ တစ္မ်ိဳးတည္း နဲ ့ေတာ့ လူ ့အခြင့္ေရး ကိုယူေပး ႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ႏုိင္ငံနဲ ့ စီးပြားေရး အဆက္အသြယ္ မ႐ွိတဲ့ အတြက္ အေႂကြးေပးရတာေတာင္ သက္သာႏိုင္ ပါေသးတယ္။ ဒါက ကုန္သြယ္ေရး အပိုင္းပါ။ ရင္းႏွီးႃမွဳပ္ႏွံ မႈ အပိုင္းမွာ လည္း စက္႐ုံတစ္႐ုံ ေဆာက္ဖို ့ဆိုတာ ေျမေနရာ၊ လူအရင္း အျမစ္၊ စက္ပစၥည္း ေတြ ႐ွိတိုင္း မရပါဘူး။ အခြန္ ကိစၥ (Taxing) ၊ စြမ္းအားအရင္း အျမစ္ (Power Source) ၊ ႏုိင္ငံပိုင္ျျပဳလုပ္မႈ ကာလ (Nationalization Period) ေတြနဲ ့ အျခား လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိႏိုင္ ပါတယ္။ ဒီလိုအပ္ခ်က္ေတြ မျပည္ ့စံု ျခင္းကေတာ့ န.အ.ဖ ရဲ. တာ၀န္ လုံးလံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစီးပြားေရး ပိတ္စို ့တဲ့ ဒဏ္ကို တကယ္တန္း အလူးအလဲ ခံရတာက စင္ကာပူ၊ ထိုင္း တို ့လို ႏိုင္ငံ ေတြနဲ ့ အလွမ္းေ၀းလြန္းတဲ့ လက္လုပ္လက္စား ေတြပါ။ မီးစက္႐ွိတဲ့ လူေတြ အတြက္ေတာ့ ဘယ္နားေရာက္ေရာက္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား
ရႏိုင္ပါတယ္။
အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္းလိုလား
အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္းမွာ မဟာမိတ္တပ္ေပါင္း စုက လက္နက္ကိုင္တပ္ သံုးၿပီး ျပႆနာေတြ ႐ွင္းေပး ေလ့႐ွိပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ဒီေနေခတ္လူ ့ အဖြဲအစည္း ရဲ ့ေေက်ာ႐ိုးတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ ေရနံဟာ အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္း မွာ အေျမာက္အမ်ား ထြက္႐ွိေနတာပါ။ ေနာက္တခ်က္က အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္း ႏိုင္ငံေတြရဲ ့ထံုးတမ္းစဥ္လာ၊ အယူ၀ါဒ နဲ ့ လူမႈေရးစနစ္ေတြ က အရမ္း မကြာလွဘူး ထင္ပါတယ္။ တကယ္လို ့သာ ဘင္လာဒင္ (Bin Laden) လို ဆဒန္ဟူစိန္ (Saddam Hussein) လို အစြန္းေရာက္ တစ္ဦး ရဲ ့ ေေနာက္လိုက္ႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္သြား ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကမာၻမွာ ထိန္းမရ သိမ္းမရ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာဖို ့႐ွိပါတယ္။ ဒါဟာ လက္ဘႏြန္(Lebanon) နဲ ့ အစၥေရး (Israel) တို ့ရဲ ့ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာၾကာတဲ့ ျပႆနာကိုေတာ့ ဘာေေၾကာင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မကိုင္တြယ္ရသလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းရဲ ့ သည္းလြန္စ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို ့ႏိုင္ငံ မွာ ဘယ္လို အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ပါေစ အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံေတြရဲ ့အႀကိဳစီးပြား ေပၚမွာ တစ္စံုတစ္ရာ ျပဌာန္း ႏိုင္ျခင္းမ႐ွိပါဘူး။ တခ်ိဳ ့ႏိုင္ငံေတြ အတြက္ဆို ဒီအေျခအေန ကိုုက ႏိုင္ဖဲကို ကိုင္ထားခြင့္ ရေနသလိုပါပဲ။ ကိုယ့္ အိမ္ေလး ကို ေဆးသုတ္ခ်င္ ရင္ေတာ့အိမ္ထဲ ကို အရင္ေရာက္ ေနဖို ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ အေ၀းကေန ေတာ့ စုပ္တံကိုင္ ဖို ့မလုပ္္သင့္ဘူး ထင္ပါတယ္။
နတ္ဆိုးေတြကိုေကာင္းေအာင္ လုပ္မယ္
အမွတ္မမွား ရင္ ၁၉၉၇ ေလာက္က အသိုင္းအ၀ိုင္း တစ္ခုမွာ ဂယက္ရိုက္ခတ္ဖူးတဲ့ ကဗ်ာစာသားေလး တစ္ေၾကာင္းပါ။ လူ ့အခြင့္ေရး ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ လူေကာင္းေရာ လူဆိုးပါ ပါ၀င္ခြင့္ ႐ွိပါတယ္။ ဆိုးတဲ့သူ မို ့လုိ ့ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ ကေတာ့ လူ ့ အခြင့္အေရး ဆိုတဲ့ စကားလုံး ကို ပ်က္ရယ္ျပဳရာ ေရာက္မယ္။ ဒီေန ့ ကၽြန္ေတာ္တို. ႏိုင္ငံမွာ ျျခစားေနတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္း က လူေတြကိုလဲ မ်က္ကြယ္ျပဳဖို ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ေကာင္း သထက္ေကာင္း ေအာင္ေနျပ ၿပီး အ႐ွက္တရား နဲ ့သိမ္းသြင္း ယူရမယ္။ အတၱမကင္းႏိုင္ အမွားမလြတ္ ႏိုင္တဲ့ လူေတြဆိုတာ သိၿပီး သီးခံႏိုင္ ရမယ္။ နတ္ေကာင္း မ်ားကလဲ ကိုယ္ခံအား ေကာင္းဖို ့လိုပါလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ အျမင္မတူ တဲ့ သူ ေတြကို ရေအာင္ စည္း႐ုံးျခင္း လို ့ ဖတ္ဖူး ပါတယ္။
ဘာလို ့လြတ္လပ္ေရး ရတာလဲ
တိုက္ယူတာ သက္သက္နဲ ့ ရခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရး ေတာ့ မဟုတ္ပါ ဘူး။ ေတာ္လွန္ေရး ဆိုတာေသြး စက္ေတြနဲ ့ ခ်ည္းပဲေတာ့ မေအာင္ျမင္ ႏိုင္ပါဘူး။ သခင္ ေအာင္ဆန္း တို ့ရဲ ့ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးႀကီးနဲ ့လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ၫွိႏိႈင္းေရး (Negotiation) ဟာ အဓိကေနရာ က ပါမယ္ လို ့ ထင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ ဟာလဲ စည္းေတြေဘာင္ေတြ သိတယ္ ဆိုေပမယ့့္ ဒီေန ့ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြအေပၚ န.အ.ဖ ေစာ္ကားသလို ေစာ္ကားခဲ့ တာပါဘဲ။ ဖတ္ထားၿပီး မွတ္မိတဲ့ တစ္ခ်က္ကေတာ့ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ကာလမွာ အဂၤလိပ္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အတြက္ေရးတဲ့ စာရဲ ့ေေခါင္းစည္း က ကိုယ့္ဘာသာကို ေပးတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း General Aung San (Self Style) ဆိုတာနဲ ့ စပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ ေစာ္ကား ႏွိမ္ခ်တဲ့ အဂၤလိပ္ အစိုးရ ကိုပဲ သခင္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ က မရရေအာင္ ၫွိႏိႈင္း ၿပီး လုံး၀ လြတ္လပ္ေရး ကို ရေအာင္ယူခဲ့ တာပါ။ သခင္ေအာင္ဆန္း တို ့လည္း အလြယ္တကူ ၫွိႏိႈင္း လို ့ ရ ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၫွိႏိႈင္း ရတယ္ ဆိုတာကို က ခံစားခ်က္ မတူ၊ အျမင္မတူလို ့ ဆိုတာကိုလဲ ေမ့ထားလို ့ မရပါဘူး။ ၫွိႏိႈင္းတဲ့ အခါမွာလည္း လက္႐ွိ အသာစီး ရထားတဲ့ သူ ကေတာ့ အေပၚစီးက ေတာင္းဆုိမႈေတြ ကိုလုပ္ မွာလည္း အေသအခ်ာ ပါဘဲ။ အဂၤလိပ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မစားရတဲ့ အမဲ သဲနဲ ့ပက္ ခဲ့တာ ပါဘဲ။ ဖက္ဒရယ္ (Federal) ကိစၥ၊ ဖ.ဆ.ပ.လ ထဲက အဖြဲ ့ တစ္ခ်ိဳ ့ကို ထုတ္ခိုင္းတဲ့ ကိစၥ လို မ်ဳိး ပါ။ အဲဒီ ဂယက္ေေတြ က ဒီေန ့ အထိ ေျဖ႐ွင္းလို ့ မၿပီးေသးတဲ့ ျပႆနာေတြ ပါ။ အဂၤလိပ္ ေတြမွာ ျပန္စရာေျမ ႐ွိတာေတာင္ ညစ္က်ယ္က်ယ္ ကေလး အလုပ္ လုပ္သြား ခဲ့တာပါ။ န.အ.ဖ မွာက ေျပးစရာေျမ မ႐ွိ ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ လူဆန္တဲ့ အတၱ နဲ ့လက္႐ွိ အာဏာ ကို အသည္းအသန္ ကာကြယ္ ဖို ့ ႀကိဳးစား မွာလဲေသခ်ာ ပါတယ္။ တိုင္းေရးျပည္ေရး ဆိုတာက တခါတေလ မွာ အကုန္မရရင္ ဘာမွ မယူဘူ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး မထားသင့္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ဘာမွာ မ႐ွိတာထက္ စာရင္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ရႏိုင္တဲ့ အစေလး ဆြဲထုတ္ ၿပီးရႏိုင္သေလာက္ႀကိဳးစား ၾကည့္ဖို ့ေေကာင္း တယ္လို ့႐ုိး႐ိုးသားသား ေတြးမိပါတယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္း နဲ ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား က ကိုယ့္စည္း႐ုုံးေရး အစြမ္းကို ယံုၾကည္မႈ ႐ွိ႐ွိနဲ ့ အဂၤလိပ္ ရဲ ့ မသန္ ့စင္တဲ့ ၫွိႏိႈင္းမႈ ေအာက္က လြတ္လပ္ေရး ကိုရယူေပး ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန ့ေေခတ္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မွာလဲ ၫွိႏိႈင္းေရး (Negotiation) စြမ္းရည္ အျပၫ့္ ႐ွိမယ္ ဆိုတာလဲ ယံုၾကည္ေန ပါတယ္။
လူည့ံတစ္ေယာက္ရဲ ့အသံ
ဒီစာတမ္း ရဲ ့သမိုင္းေရး ဆိုင္ရာအခ်က္ ေတြက မွားယြင္းမႈ႐ိွ ေနႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာစာအုပ္ ေတြနဲ ့ေေ၀းရာ မွာေရာက္ေနပါတယ္။ အန္ကယ္ ဦး၀င္းတင္၊ အန္တီ စု၊ ကိုေပၚ နဲ ့ ျပည္တြင္း ႏိုင္ငံေရး လႈပ္႐ွားသူ တို ့ကို ေလးစား ခ်စ္ခင္ၿပီး (ေဒါက္တာ) ဇာနည္၊ (ကို) ေအးလြင္ တို ့ကို စိတ္ကုန္ ဆန္ ့က်င္ ေနယံု ကလြဲဲၿပီး ႏိုင္ငံေရး အရ ကၽြန္ေတာ္က သမိုင္း၊ အရည္အခ်င္း၊ သတၱိ ဘာတစ္ခုမွ႐ွိ တဲ့ေကာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေခြးေလးေတြ ေမြးဖို ့၊ ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလး နဲ ့ ဘ၀ကုိ ႐ုိး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္း တစ္သက္လံုး ေနထိုင္ ျဖတ္သန္းသြားဖို ့ ႀကိဳးစားေနတဲ့ တကယ့္ကို သာမန္ လူတစ္ေယာက္ပါ။
ႏွစ္ဖက္ အႀကိတ္္အနယ္ ကစားရတဲ့ေဘာလံုးပြဲ ေတြမွာ အခ်ိန္တန္လို ့ အႏိုင္အ႐ံႈး မေပၚရင္ ပင္နယ္တီ စနစ္နဲ ့ အဆံုး သတ္ေလ့႐ွိ ပါတယ္။ ပြဲခ်ိန္ သိပ္ၾကာေနရင္ ေန ့လည္ ဘက္ဆို ပရိတ္သတ္ ေနပူမယ္၊ ညေန ဘက္ဆို ပရိတ္သတ္ ထမင္း ဆာမယ္။ ဟုတ္ကဲ့ပါ ကၽြန္ေတာ္ တို ့ ေနပူထဲမွာ ထမင္း ငတ္ေနတာ ၁၉ ႏွစ္ ႐ွိေနပါၿပီ။
မိုးထက္ေန
ဒီစာတမ္းေလး ကို ၁၈.၈.၂၀၀၇ မွာ က်ေနာ္ေရးခဲ့တာပါ။
ကံအေၾကာင္း
ဓမႏၲရာယ္ျဖစ္မွာစိုးလို ့အမ်ားႀကီးမေျပာရဲပါဘူး။ ေသခ်ာတာက ကံဆိုတာ ဒီတိုင္းေတာ့ ျဖစ္မလာပါ။ ကံကငါးျဖစ္မယ္ဆိုရင္ အလုပ္ဆိုတဲ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္နဲ ့ ကူမွ ဟင္းစားရ ႏိုင္မွာပါ။
လက္နက္ကိုင္ တိုက္မယ္
၈တန္း ၉တန္း ေလာက္က အေမေပးတဲ့ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ေလး(Dictionary) မတတ္တတတ္ ကိုင္ၿပီး ေတာင္အေမရိက ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ ေခ်ေဂြဗါးရားေရးတဲ့ ေပ်ာက္က်ားးစစ္ပြဲ (Ernesto Che Guevara’s Guerrilla Warfare) စာအုပ္ေလး ဖတ္ၿပီး အိပ္မက္ထဲ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပညာတတ္ဆန္တဲ့ ေတြေ၀ျခင္း ပဲလား။ ေၾကာက္လန့္ျခင္းေၾကာင့္လား။ အသက္ႀကီးလာေလေလ အေတြးအေခၚေတြ ေျပာင္းလဲလာေလေလ ဆိုတာေတာ့ ၀န္ခံခ်င္ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ လက္နက္ရွိ႐ံုနဲ ့ မၿပီးပါဘူး။ ေက်ာ႐ိုးနယ္ေျမ (Arm Area) ရွိဖို ့လိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ လတ္ဆတ္တဲ့ ေက်ာရိုးနယ္ေျမ ရွာမေတြ ့ပါ။ စီးပြားေရး လက္နက္ကိုင္ေတြရဲ ့အက်ိဳးစီးပြား နယ္ေျမရယ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယမ္းေငြ ့ေေတြလႊမ္း ေနတဲ့ နယ္ေျမေတြပဲ ရွိခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္္ ခပ္ငယ္ငယ္ ကရင္ျပည္နယ္ ကို ေရာက္တုန္းက KNU နဲ ့ စစ္တပ္ ဘယ္သူက ပိုေကာင္းလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ ေဒသခံ အမ်ားစုရဲ ့အေျဖက ဘယ္သူမွ မေကာင္းဘူး အတူတူပဲတဲ့။ကၽြန္ေတာ္တို ့ သာမန္လူအမ်ားစုအတြက္ ဒီမိုကေရစီ၊ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္၊ ဖက္ဒရယ္ ဆိုတာထက္ ဘယ္စနစ္နဲ ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
နဲ ့လူ ပီပီသသ ေနထိုင္ႏိုင္ေရး ပါ။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို ့ ႏိုင္ငံရဲ ့ လူ ့အဖြဲ ့အစည္း က လူမ်ိဳးျခား ဂ်ပန္ေတြကိုေတာင္ ေတာ္လွန္ေရး ကာလထဲမွာ လူလူခ်င္း အသတ္ခံရ မွာစိုးတဲ့ စိတ္သက္သက္နဲ ့ပဲ ဖြက္ေပးထားတဲ့ အျဖစ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ လူလူခ်င္း မေျပာနဲ ့ သတၱ၀ါေလးေတြကိုေတာင္ အေၾကာင္းမဲ့ သက္သက္ သတ္ျဖတ္တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ န.အ.ဖ နဲ ့ ဖက္ဆစ္ ရဲ ့ဆိုး၀ါးမႈုေရခ်ိိန္ က သိပ္မကြာလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ န.အ.ဖ ရဲ ့ အမ်ိဳးအေဆြေတြကေတာ့ လူထုထဲ မွာ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ ဖို ့ ဆိုတာ အက်ဳိးထက္ အျပစ္ကမ်ားမယ္လို ့ ခံစားရပါတယ္။
အကူအညီ
ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္က ဂ်ပန္အကူအညီနဲ ့ အဂၤလိပ္ကို ေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ပန္က ဘာလို ့ကူညီခဲ့လဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ အားလံုးလဲသိၿပီးသား ပါပဲ။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို ဘယ္သူက ကူညီႏိုင္မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ ကၽြန္းသစ္တို ့၊ ေက်ာက္သံပတၱျမား တို ့ ဆိုတာကလဲ အျမင္သစ္ေခတ္ (Ideologies Age) မွာ ေတာ္ေတာ္ ပ်င္းဖို ့ေကာင္းေနပါၿပီ။ စစ္ေအးတိုက္ပြဲ(Cool War) ကာလ က လက္၀ဲလက္ယာ ဩဇာ ၿပိဳင္မႈကလဲ အဆံုးသတ္ ခဲ့တာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို စာနာႏိုင္မဲ့ တစ္ခုေသာ အေၾကာင္းတရား ကေတာ့ လူ ့အခြင့္ေရး (Human Right) ဆိုတဲ့ ႐ႈေထာင့္တစ္ခု ပဲ႐ွိ တာပါ။ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို ့မႈ တစ္မ်ိဳးတည္း နဲ ့ေတာ့ လူ ့အခြင့္ေရး ကိုယူေပး ႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ႏုိင္ငံနဲ ့ စီးပြားေရး အဆက္အသြယ္ မ႐ွိတဲ့ အတြက္ အေႂကြးေပးရတာေတာင္ သက္သာႏိုင္ ပါေသးတယ္။ ဒါက ကုန္သြယ္ေရး အပိုင္းပါ။ ရင္းႏွီးႃမွဳပ္ႏွံ မႈ အပိုင္းမွာ လည္း စက္႐ုံတစ္႐ုံ ေဆာက္ဖို ့ဆိုတာ ေျမေနရာ၊ လူအရင္း အျမစ္၊ စက္ပစၥည္း ေတြ ႐ွိတိုင္း မရပါဘူး။ အခြန္ ကိစၥ (Taxing) ၊ စြမ္းအားအရင္း အျမစ္ (Power Source) ၊ ႏုိင္ငံပိုင္ျျပဳလုပ္မႈ ကာလ (Nationalization Period) ေတြနဲ ့ အျခား လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိႏိုင္ ပါတယ္။ ဒီလိုအပ္ခ်က္ေတြ မျပည္ ့စံု ျခင္းကေတာ့ န.အ.ဖ ရဲ. တာ၀န္ လုံးလံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစီးပြားေရး ပိတ္စို ့တဲ့ ဒဏ္ကို တကယ္တန္း အလူးအလဲ ခံရတာက စင္ကာပူ၊ ထိုင္း တို ့လို ႏိုင္ငံ ေတြနဲ ့ အလွမ္းေ၀းလြန္းတဲ့ လက္လုပ္လက္စား ေတြပါ။ မီးစက္႐ွိတဲ့ လူေတြ အတြက္ေတာ့ ဘယ္နားေရာက္ေရာက္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား
ရႏိုင္ပါတယ္။
အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္းလိုလား
အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္းမွာ မဟာမိတ္တပ္ေပါင္း စုက လက္နက္ကိုင္တပ္ သံုးၿပီး ျပႆနာေတြ ႐ွင္းေပး ေလ့႐ွိပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ဒီေနေခတ္လူ ့ အဖြဲအစည္း ရဲ ့ေေက်ာ႐ိုးတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ ေရနံဟာ အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္း မွာ အေျမာက္အမ်ား ထြက္႐ွိေနတာပါ။ ေနာက္တခ်က္က အေ႐ွ ့အလယ္ပိုင္း ႏိုင္ငံေတြရဲ ့ထံုးတမ္းစဥ္လာ၊ အယူ၀ါဒ နဲ ့ လူမႈေရးစနစ္ေတြ က အရမ္း မကြာလွဘူး ထင္ပါတယ္။ တကယ္လို ့သာ ဘင္လာဒင္ (Bin Laden) လို ဆဒန္ဟူစိန္ (Saddam Hussein) လို အစြန္းေရာက္ တစ္ဦး ရဲ ့ ေေနာက္လိုက္ႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္သြား ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကမာၻမွာ ထိန္းမရ သိမ္းမရ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာဖို ့႐ွိပါတယ္။ ဒါဟာ လက္ဘႏြန္(Lebanon) နဲ ့ အစၥေရး (Israel) တို ့ရဲ ့ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာၾကာတဲ့ ျပႆနာကိုေတာ့ ဘာေေၾကာင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မကိုင္တြယ္ရသလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းရဲ ့ သည္းလြန္စ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို ့ႏိုင္ငံ မွာ ဘယ္လို အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ပါေစ အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံေတြရဲ ့အႀကိဳစီးပြား ေပၚမွာ တစ္စံုတစ္ရာ ျပဌာန္း ႏိုင္ျခင္းမ႐ွိပါဘူး။ တခ်ိဳ ့ႏိုင္ငံေတြ အတြက္ဆို ဒီအေျခအေန ကိုုက ႏိုင္ဖဲကို ကိုင္ထားခြင့္ ရေနသလိုပါပဲ။ ကိုယ့္ အိမ္ေလး ကို ေဆးသုတ္ခ်င္ ရင္ေတာ့အိမ္ထဲ ကို အရင္ေရာက္ ေနဖို ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ အေ၀းကေန ေတာ့ စုပ္တံကိုင္ ဖို ့မလုပ္္သင့္ဘူး ထင္ပါတယ္။
နတ္ဆိုးေတြကိုေကာင္းေအာင္ လုပ္မယ္
အမွတ္မမွား ရင္ ၁၉၉၇ ေလာက္က အသိုင္းအ၀ိုင္း တစ္ခုမွာ ဂယက္ရိုက္ခတ္ဖူးတဲ့ ကဗ်ာစာသားေလး တစ္ေၾကာင္းပါ။ လူ ့အခြင့္ေရး ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ လူေကာင္းေရာ လူဆိုးပါ ပါ၀င္ခြင့္ ႐ွိပါတယ္။ ဆိုးတဲ့သူ မို ့လုိ ့ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ ကေတာ့ လူ ့ အခြင့္အေရး ဆိုတဲ့ စကားလုံး ကို ပ်က္ရယ္ျပဳရာ ေရာက္မယ္။ ဒီေန ့ ကၽြန္ေတာ္တို. ႏိုင္ငံမွာ ျျခစားေနတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္း က လူေတြကိုလဲ မ်က္ကြယ္ျပဳဖို ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ေကာင္း သထက္ေကာင္း ေအာင္ေနျပ ၿပီး အ႐ွက္တရား နဲ ့သိမ္းသြင္း ယူရမယ္။ အတၱမကင္းႏိုင္ အမွားမလြတ္ ႏိုင္တဲ့ လူေတြဆိုတာ သိၿပီး သီးခံႏိုင္ ရမယ္။ နတ္ေကာင္း မ်ားကလဲ ကိုယ္ခံအား ေကာင္းဖို ့လိုပါလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ အျမင္မတူ တဲ့ သူ ေတြကို ရေအာင္ စည္း႐ုံးျခင္း လို ့ ဖတ္ဖူး ပါတယ္။
ဘာလို ့လြတ္လပ္ေရး ရတာလဲ
တိုက္ယူတာ သက္သက္နဲ ့ ရခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရး ေတာ့ မဟုတ္ပါ ဘူး။ ေတာ္လွန္ေရး ဆိုတာေသြး စက္ေတြနဲ ့ ခ်ည္းပဲေတာ့ မေအာင္ျမင္ ႏိုင္ပါဘူး။ သခင္ ေအာင္ဆန္း တို ့ရဲ ့ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးႀကီးနဲ ့လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ၫွိႏိႈင္းေရး (Negotiation) ဟာ အဓိကေနရာ က ပါမယ္ လို ့ ထင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ ဟာလဲ စည္းေတြေဘာင္ေတြ သိတယ္ ဆိုေပမယ့့္ ဒီေန ့ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြအေပၚ န.အ.ဖ ေစာ္ကားသလို ေစာ္ကားခဲ့ တာပါဘဲ။ ဖတ္ထားၿပီး မွတ္မိတဲ့ တစ္ခ်က္ကေတာ့ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ကာလမွာ အဂၤလိပ္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အတြက္ေရးတဲ့ စာရဲ ့ေေခါင္းစည္း က ကိုယ့္ဘာသာကို ေပးတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း General Aung San (Self Style) ဆိုတာနဲ ့ စပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ ေစာ္ကား ႏွိမ္ခ်တဲ့ အဂၤလိပ္ အစိုးရ ကိုပဲ သခင္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ က မရရေအာင္ ၫွိႏိႈင္း ၿပီး လုံး၀ လြတ္လပ္ေရး ကို ရေအာင္ယူခဲ့ တာပါ။ သခင္ေအာင္ဆန္း တို ့လည္း အလြယ္တကူ ၫွိႏိႈင္း လို ့ ရ ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၫွိႏိႈင္း ရတယ္ ဆိုတာကို က ခံစားခ်က္ မတူ၊ အျမင္မတူလို ့ ဆိုတာကိုလဲ ေမ့ထားလို ့ မရပါဘူး။ ၫွိႏိႈင္းတဲ့ အခါမွာလည္း လက္႐ွိ အသာစီး ရထားတဲ့ သူ ကေတာ့ အေပၚစီးက ေတာင္းဆုိမႈေတြ ကိုလုပ္ မွာလည္း အေသအခ်ာ ပါဘဲ။ အဂၤလိပ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မစားရတဲ့ အမဲ သဲနဲ ့ပက္ ခဲ့တာ ပါဘဲ။ ဖက္ဒရယ္ (Federal) ကိစၥ၊ ဖ.ဆ.ပ.လ ထဲက အဖြဲ ့ တစ္ခ်ိဳ ့ကို ထုတ္ခိုင္းတဲ့ ကိစၥ လို မ်ဳိး ပါ။ အဲဒီ ဂယက္ေေတြ က ဒီေန ့ အထိ ေျဖ႐ွင္းလို ့ မၿပီးေသးတဲ့ ျပႆနာေတြ ပါ။ အဂၤလိပ္ ေတြမွာ ျပန္စရာေျမ ႐ွိတာေတာင္ ညစ္က်ယ္က်ယ္ ကေလး အလုပ္ လုပ္သြား ခဲ့တာပါ။ န.အ.ဖ မွာက ေျပးစရာေျမ မ႐ွိ ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ လူဆန္တဲ့ အတၱ နဲ ့လက္႐ွိ အာဏာ ကို အသည္းအသန္ ကာကြယ္ ဖို ့ ႀကိဳးစား မွာလဲေသခ်ာ ပါတယ္။ တိုင္းေရးျပည္ေရး ဆိုတာက တခါတေလ မွာ အကုန္မရရင္ ဘာမွ မယူဘူ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး မထားသင့္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ဘာမွာ မ႐ွိတာထက္ စာရင္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ရႏိုင္တဲ့ အစေလး ဆြဲထုတ္ ၿပီးရႏိုင္သေလာက္ႀကိဳးစား ၾကည့္ဖို ့ေေကာင္း တယ္လို ့႐ုိး႐ိုးသားသား ေတြးမိပါတယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္း နဲ ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား က ကိုယ့္စည္း႐ုုံးေရး အစြမ္းကို ယံုၾကည္မႈ ႐ွိ႐ွိနဲ ့ အဂၤလိပ္ ရဲ ့ မသန္ ့စင္တဲ့ ၫွိႏိႈင္းမႈ ေအာက္က လြတ္လပ္ေရး ကိုရယူေပး ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန ့ေေခတ္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မွာလဲ ၫွိႏိႈင္းေရး (Negotiation) စြမ္းရည္ အျပၫ့္ ႐ွိမယ္ ဆိုတာလဲ ယံုၾကည္ေန ပါတယ္။
လူည့ံတစ္ေယာက္ရဲ ့အသံ
ဒီစာတမ္း ရဲ ့သမိုင္းေရး ဆိုင္ရာအခ်က္ ေတြက မွားယြင္းမႈ႐ိွ ေနႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာစာအုပ္ ေတြနဲ ့ေေ၀းရာ မွာေရာက္ေနပါတယ္။ အန္ကယ္ ဦး၀င္းတင္၊ အန္တီ စု၊ ကိုေပၚ နဲ ့ ျပည္တြင္း ႏိုင္ငံေရး လႈပ္႐ွားသူ တို ့ကို ေလးစား ခ်စ္ခင္ၿပီး (ေဒါက္တာ) ဇာနည္၊ (ကို) ေအးလြင္ တို ့ကို စိတ္ကုန္ ဆန္ ့က်င္ ေနယံု ကလြဲဲၿပီး ႏိုင္ငံေရး အရ ကၽြန္ေတာ္က သမိုင္း၊ အရည္အခ်င္း၊ သတၱိ ဘာတစ္ခုမွ႐ွိ တဲ့ေကာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေခြးေလးေတြ ေမြးဖို ့၊ ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလး နဲ ့ ဘ၀ကုိ ႐ုိး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္း တစ္သက္လံုး ေနထိုင္ ျဖတ္သန္းသြားဖို ့ ႀကိဳးစားေနတဲ့ တကယ့္ကို သာမန္ လူတစ္ေယာက္ပါ။
ႏွစ္ဖက္ အႀကိတ္္အနယ္ ကစားရတဲ့ေဘာလံုးပြဲ ေတြမွာ အခ်ိန္တန္လို ့ အႏိုင္အ႐ံႈး မေပၚရင္ ပင္နယ္တီ စနစ္နဲ ့ အဆံုး သတ္ေလ့႐ွိ ပါတယ္။ ပြဲခ်ိန္ သိပ္ၾကာေနရင္ ေန ့လည္ ဘက္ဆို ပရိတ္သတ္ ေနပူမယ္၊ ညေန ဘက္ဆို ပရိတ္သတ္ ထမင္း ဆာမယ္။ ဟုတ္ကဲ့ပါ ကၽြန္ေတာ္ တို ့ ေနပူထဲမွာ ထမင္း ငတ္ေနတာ ၁၉ ႏွစ္ ႐ွိေနပါၿပီ။
မိုးထက္ေန
ဒီစာတမ္းေလး ကို ၁၈.၈.၂၀၀၇ မွာ က်ေနာ္ေရးခဲ့တာပါ။
အိပ္မက္မက္တဲ့ေရႊဘိုသား
ေရႊဘိုသားတစ္ေယာက္ အခုတစ္ေလာ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပုဂၢလိက အဆင္မေျပမႈ ေတြနဲ႕ေရာ၊ အေထြေထြမေက်နပ္မႈေတြနဲ႕ပါ မအားလပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုစိတ္ေျပရာေျပေၾကာင္း မဂၢဇင္းအေဟာင္းေလးေတြကို ျပန္လွန္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မဂၢဇင္း အေဟာင္းတစ္အုပ္မွာ ဆရာလူထုစိန္၀င္းေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ကို သြားေတြ႕မိပါတယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးမွာ ဆရာက ကမၻာသားပီသတဲ့ ပရိုဖက္ရွင္နယ္ ေဘာလံုးသမားေတြအေၾကာင္းကို ေျပာျပထားပါတယ္။ ပရိုဖက္ရွင္နယ္ေဘာလံုးသမားေတြဟာ မိမိကစားတဲ့ ကလပ္အသင္းနဲ႕ က်န္တဲ့ ကလပ္အသင္းေတြနဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကၿပီဆိုရင္ အားသြန္ခြန္စိုက္ စိတ္လိုလက္ရ ကစားၾကတာကိုေတြ႕ရပါ တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အႏိုင္ရလိုေဇာနဲ႕ တစ္ဖက္အသင္းသားကို ရန္လိုတဲ့အျပဳအမူေတြပါ ျပဳမူၾက တာကို ေတြ႕ျမင္ရႏိုင္ပါတယ္။
ဆရာလူထုစိန္၀င္းေရးတဲ့ေဆာင္းပါးထဲမွာဆိုရင္(ခုႏွစ္ေတာ့မမွတ္မိပါ။ အလန္စမစ္ မန္ယူကို ေျပာင္းတဲ့ႏွစ္လို႕ထင္ပါတယ္။ ေဘာလံုး၀ါသနာအိုးေတြကေတာ့မွတ္မိမလားမသိဘူး။)အလန္စမစ္နဲ႕ ဥပမာေပးတင္စားထားပါတယ္။ အလန္စမစ္ဆို တာ အင္မတန္ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ကစားတဲ့ အားကစားသမားပါ။ အထူးသျဖင့္ သူက လိဒ္ယူႏိုက္တက္ရဲ႕ ငယ္ေမြးၿခံေပါက္ ကစားသမားျဖစ္တဲ့ အတြက္ မန္ယူလိုၿပိဳင္ဘက္အသင္းေကာင္း အသင္းႀကီးမ်ိဳးနဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ကစားတဲ့အခါတိုင္း အႏိုင္ယူ လိုစိတ္ျပင္းထန္ၿပီး မန္ယူရဲ႕ကစားသမားေတြထဲက အနည္းဆံုးတစ္ေယာက္နဲ႕ေတာ့ရန္မျဖစ္ပဲ ဘယ္ေတာ့မွ ပြဲမသိမ္းတတ္တဲ့ ကစားသမားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕မိခင္ လိဒ္ယူႏိုက္တက္ အသင္း ပရီးမီးယားလိဂ္ရဲ႕ေအာက္တန္းကိုဆင္းရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ သူဟာ အဲဒီအသင္းနဲ႕အတူ ေအာက္တန္းကို ဆင္းလိုက္မသြားပဲသူ႕ဘ၀ပိုမိုတိုး တက္ႏိုင္ဖြယ္ရွိတဲ့ မန္ယူ အသင္းကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့ပါတယ္။(ထားပါ။ ဒါကေတာ့ ပရိုဖက္ရွင္နယ္ အားကစားသမားေတြ လုပ္တတ္တဲ့ ေငြနဲ႕ေအာင္ျမင္မႈေနာက္လိုက္တတ္တဲ့သေဘာမို႕)။ ေျပာခ်င္တာက အဲဒါမဟုတ္ပါဘူး။ အလန္စမစ္ မန္ယူကိုေရာက္လို႕ ဂိုးေတြသြင္းယူျပတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ကိုေပြ႕ဖက္ ဂုဏ္ျပဳေနၾကတဲ့၊ အားရပါးရနမ္းေနၾကတဲ့ လူေတြဆိုတာ တစ္ခ်ိန္က သူနဲ႕ ခြန္းႀကီးခြန္းငယ္စကားမ်ား ဖူးတဲ့သူေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႕ရန္ျဖစ္ဖူးခဲ့ၾကတာကိုေမ့ၿပီး မန္ယူအသင္းအတြက္ပဲ ကစား ေနၾကတဲ့သူေတြျဖစ္ကုန္ၾကပါၿပီ။
ခုနကေျပာတဲ့ဥပမာလိုပဲ တျခားေဘာလံုးသမားေတြကိုၾကည့္ရင္လည္း အေျခအေနအေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ၿပိဳင္ဖက္အသင္းဆီ(တျခားႏိုင္ငံတစ္ခုခု)ကို ေရာက္ရွိသြားရင္ေတာင္မွ တစ္ခ်ိန္ကၿပိဳင္ဖက္ဆိုတာကိုေမ့ထား၊ ရန္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာေတြကိုေမ့ထားၿပီး ကိုယ့္လက္ရွိအသင္းရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္တတ္ၾကတာကို သတိထားမိပါတယ္လို႕ ဆရာလူထုစိန္၀င္းက သူ႕ရဲ႕ေဆာင္းပါမွာဆိုထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာက ဒါဟာေဘာလံုးသမားေတြရဲ႕ ကမၻာသား ဆန္မႈလို႕လဲျမင္ပါတယ္တဲ့။ ေရႊဘိုသားအရမ္းကိုသေဘာက်မိပါတယ္။
ေရႊဘိုသားၾကားဖူးတာတစ္ခုရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ အၿမဲတန္းရန္သူ၊ အၿမဲတန္းမိတ္ေဆြ ဆိုတာမရွိပါဘူးတဲ့။ ဘယ္ပညာရွိေျပာခဲ့တယ္ဆိုတာကေတာ့ ေရႊဘိုသားရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္အားအေျခအေန အရမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအဆိုကို ေရႊဘိုသားအျပည့္အ၀လက္ခံပါတယ္။ ျဖစ္လည္းျဖစ္ သင့္တယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဘာလဲ။ လူေတြႏိုင္ငံေရးကို ဘာလို႕လုပ္ၾကတာလဲ။ ေရႊဘိုသားကေတာ့ ရိုးရိုးေလးပဲနားလည္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏိုင္ငံသားတိုင္းနဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့ မိမိႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕အေရးကိစျဖစ္ပါတယ္။ လူတိုင္းနဲ႕သက္ဆိုင္သလို လူတိုင္းလည္းစိတ္၀င္စားသင့္ပါ တယ္။ လူေတြ ႏိုင္ငံေရးကိုဘာလို႕လုပ္သလဲဆိုရင္ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ႏိုင္ငံသားရဲ႕အခြင့္အေရးရရွိႏိုင္ဖို႕နဲ႕ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို သူမ်ားႏိုင္ငံေတြနဲ႕ယွဥ္ရင္ မ်က္ႏွာမငယ္ ေစခ်င္ၾကတာ အဓိကအခ်က္လို႕ထင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကိုလုပ္ေဆာင္ေန ၾကတဲ့သူေတြမွာ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား(တိုင္းရင္းသားမ်ားအပါအ၀င္) ဘ၀ျမင့္မားေရးနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကမၻာအလယ္မွာ မ်က္ႏွာမငယ္ေရး လို႕ပဲ ေရႊဘိုသားထင္ျမင္မိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေရႊဘိုသားသိသေလာက္ေတာ့ ေရႊဘိုသားတို႕လူမ်ိဳးဟာ ငါနဲ႕မတူ ငါ့ရန္သူဆိုတဲ့ စိတ္အင္မတန္မ်ားတယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ အခုလည္းျမန္မာႏိုင္ငံေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးလုပ္ေဆာင္ၾက ရာမွာလည္း အဖြဲ႕အစည္းေတြနည္းနည္းမ်ားလြန္းေနတယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ေရႊဘိုသားအေနနဲ႕ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြအားလံုးရဲ႕ နာမည္ေနေနသာသာ ဘယ္ႏွစ္ဖြဲ႕ရွိသလဲဆိုတာေတာင္ မသိပါဘူး။ ထင္ရွားတဲ့အဖြဲ႕အစည္းအနည္းငယ္ကိုသာသိပါတယ္။ ေရႊဘိုသားလက္လွမ္းမီသေလာက္ေလ့လာၾကည့္ရာမွာလည္း အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕အဖြဲ႕အစည္း(အားလံုးကို မဆိုလိုပါ။ အနည္းငယ္မွ်ကိုသာဆိုလိုပါသည္။)ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီကိုေဖာ္ေဆာင္ဖို႕ စစ္အစိုးရကို တိုက္ထုတ္ေနတယ္လို႕သာဆိုပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးအနည္းငယ္မွ်ေသာ အျပဳသေဘာမ်ိဳးေ၀ဖန္ခြင့္ေလးကိုေတာင္ လက္မခံႏိုင္ဘဲ ငါ့ျမင္းငါစိုင္းစစ္ကိုင္းေရာက္ေရာက္ျပဳမူ လိုၾကတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ေရႊဘိုသားရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕ပါ။ ေနာက္ၿပီး ငါလုပ္တာကမွအမွန္၊ ဟိုအဖြဲ႕ကလူေတြက မွားေနတယ္ဆိုတဲ့ဆိုတာမ်ိဳးကို နားနဲ႕ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို စစ္အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္းအားရပါးရေျပာေနရရင္ပဲ လူထုသူရဲေကာင္းလို႕ထင္ေနၾကတာကို ေတြ႕ ခဲ့ဖူးပါတယ္။
အရင္က ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။ အေ၀းေရာက္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားက မိန္႕ၾကားတာပါ။ ျပည္သူလူထုမပါပဲေအာင္ပြဲကို မရယူႏိုင္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုပူးေပါင္းပါ၀င္ၾကပါလို႕ ႏိႈးေဆာ္ခဲ့ၾကပါ တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာအေရးအခင္းမွာ ျပည္သူလူထုနဲ႕သံဃာထုလမ္းေပၚကိုထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ ေရႊဘိုသားတို႕ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဘယ္မွာလိုက္ရွာရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ျပည္တြင္းမွာ ျပည္သူလူထုနဲ႕သံဃာေတြ ေသနတ္နဲ႕အပစ္ခံရ၊ တုတ္ေတြ၊ ဓားေတြနဲ႕ အရိုက္သတ္ခံ၊ အခုတ္သတ္ ခံေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ လူထုေခါင္းေဆာင္အမွန္တစ္ကယ္လိုအပ္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရႊဘိုသား တို႕အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးေတြ တစ္ေယာက္မွ ေပၚထြက္လာတာမေတြ႕ခဲ့ ရပါဘူး။ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕ ျပည္သူ့လူထုၾကားမွာ အဆက္ျပတ္ေနတယ္လို႕ ထင္ခဲ့မိပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာရွိေနတဲ့လူထုကိုေခါင္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္အားလံုး အဖမ္းခံေနရခ်ိန္မွာ ျပည္ပကႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း ျပည္တြင္းကျပည္သူလူထုကို တစ္ကယ္တန္း စစ္မွန္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈမ်ိဳးမေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ လူထုမပါလို႕ လုပ္မရတာပါဆိုတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေရႊဘိုသားတို႕ဘယ္မွာလိုက္ရွာလို႕ရွာရမယ္မွန္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ျပည္သူလူထုနဲ႕ သံဃာေတာ္ေတြ အသတ္ခံ၊ အဖမ္းဆီးခံ၊ အေစာ္ကားခံၿပီး အရွိန္တန္႕သြားခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီေတာ့ ဒီအခ်က္ေလးေတြကို တစ္စိတ္ေလာက္ စဥ္းစားေပးေစလိုပါ တယ္။ ျပည္ပေရာက္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႕ ဘာျဖစ္လို႕စက္တင္ဘာတိုက္ပြဲမွာ လူထုအားကိုရယူၿပီး မႏႊဲႏိုင္ခဲ့ရတာလဲ။ ရရွိလာတဲ့အခြင့္အေရးကို ဘာလို႕လက္ဆုပ္လက္ကိုင္မယူႏိုင္ပဲ ဆံုးရံႈးခဲ့ရသလဲဆိုတာကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို မညွာတန္း ေသေသခ်ာခ်ာ ဆန္းစစ္ ေပးၾကေစလိုပါတယ္။ သင္ခန္းစာယူၿပီး မွန္ကန္တဲ့ေခါင္းေဆာင္မႈမ်ိဳး ေပးေစလိုပါတယ္။ ေရႊဘိုသားတို႕လို သာမန္ျပည္သူေတြအေနနဲ႕ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ အားလံုးကို ယံုၾကည္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အားကိုးပါတယ္။
ေရႊဘိုသားရဲ႕အျမင္အရေျပာရရင္ အဖြဲ႕အစည္းအေသးေလးေတြ အမ်ားႀကီးဖြဲ႕ၿပီး မႏိုင္၀န္ကို ထမ္းေနၾကမယ့္အစား၊ တစ္ဖြဲ႕နဲ႕တစ္ဖြဲ႕အျပစ္ဖို႕ သူ႕ထက္သူလူစြမ္းေကာင္းလုပ္ျပေနၾကမယ့္ အစား အစပိုင္းမွာေျပာခဲ့သလို ေဘာလံုးသမားေတြရဲ႕ ကမၻာသားဆန္မႈကိုအတုယူနမူနာယူၿပီး အမိျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးအတြက္၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို တိုက္ထုတ္ဖို႕အတြက္၊ ျပည္ပေရာက္အဖြဲ႕အစည္း အားလံုးစုစည္းၿပီး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႕ ျပည္သူလူထုတစ္ကယ္အားကိုးရမယ့္ တပ္ေပါင္းစုႀကီးတစ္ခု ဖြဲ႕စည္းၿပီး စစ္အစိုးရကို အလံေတာ္တစ္ခုတည္းေအာက္ကေန စုေပါင္းတိုက္ထုတ္ေစခ်င္ပါတယ္။
စစ္အစိုးရနဲ႕ပူးေပါင္းဖို႕ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အစိုးရကို ဆန္႕က်င္ေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း အားလံုး အခ်င္းခ်င္းပူးေပါင္းၿပီး ႀကီးမားတဲ့အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ေပၚထြက္လာရင္……………… ဆိုတဲ့အေတြးေလး ေတြးမိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္ဆိုတာေတာ့မသိပါဘူး။ ေရႊဘိုသားရဲ႕ခံစားခ်က္ကေလးကို ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါ တယ္။ စစ္အစိုးရကို တိုက္ထုတ္ဖို႕ရည္ရြယ္ခ်က္ျခင္းတူညီေပမယ့္ အဖြဲ႕ခ်င္းမတူလို႕ သူကအမွား ငါကအမွန္ဆိုတာေလးေတြ ေတြ႕ဖူးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဓိကရန္သူျဖစ္တဲ့ စစ္အစိုးရကိုတိုက္ဖို႕၊ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ အမိျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးေကာင္းစားဖို႕ကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ ေနေသာ၊ လက္နက္မကိုင္ဘဲေတာ္လွန္ေနေသာ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုအားလံုး အရင္ဆံုးစုစည္းမိဖို႕ လိုတယ္လို႕ ေရႊဘိုသားလူၿပိန္းေတြးေလးေတြးမိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ေဘာလံုးသမားေတြကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ သူတို႕မွာ အၿမဲတန္းရန္သူ၊ အၿမဲတန္းမိတ္ေဆြဆိုတာမရွိၾကပါဘူး။ သူတို႕အသင္းရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကိုပဲေရွးရႈပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့ ထပ္ေျပာပါဦးမယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ အၿမဲတန္းရန္သူ၊ အၿမဲတန္းမိတ္ေဆြ ဆိုတာမရွိပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ ပညာရွိသတိျဖစ္ခဲဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္ေနမွာစိုးတဲ့အတြက္ပါခင္ဗ်ာ။
ဆရာလူထုစိန္၀င္းေရးတဲ့ေဆာင္းပါးထဲမွာဆိုရင္(ခုႏွစ္ေတာ့မမွတ္မိပါ။ အလန္စမစ္ မန္ယူကို ေျပာင္းတဲ့ႏွစ္လို႕ထင္ပါတယ္။ ေဘာလံုး၀ါသနာအိုးေတြကေတာ့မွတ္မိမလားမသိဘူး။)အလန္စမစ္နဲ႕ ဥပမာေပးတင္စားထားပါတယ္။ အလန္စမစ္ဆို တာ အင္မတန္ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ကစားတဲ့ အားကစားသမားပါ။ အထူးသျဖင့္ သူက လိဒ္ယူႏိုက္တက္ရဲ႕ ငယ္ေမြးၿခံေပါက္ ကစားသမားျဖစ္တဲ့ အတြက္ မန္ယူလိုၿပိဳင္ဘက္အသင္းေကာင္း အသင္းႀကီးမ်ိဳးနဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ကစားတဲ့အခါတိုင္း အႏိုင္ယူ လိုစိတ္ျပင္းထန္ၿပီး မန္ယူရဲ႕ကစားသမားေတြထဲက အနည္းဆံုးတစ္ေယာက္နဲ႕ေတာ့ရန္မျဖစ္ပဲ ဘယ္ေတာ့မွ ပြဲမသိမ္းတတ္တဲ့ ကစားသမားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕မိခင္ လိဒ္ယူႏိုက္တက္ အသင္း ပရီးမီးယားလိဂ္ရဲ႕ေအာက္တန္းကိုဆင္းရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ သူဟာ အဲဒီအသင္းနဲ႕အတူ ေအာက္တန္းကို ဆင္းလိုက္မသြားပဲသူ႕ဘ၀ပိုမိုတိုး တက္ႏိုင္ဖြယ္ရွိတဲ့ မန္ယူ အသင္းကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့ပါတယ္။(ထားပါ။ ဒါကေတာ့ ပရိုဖက္ရွင္နယ္ အားကစားသမားေတြ လုပ္တတ္တဲ့ ေငြနဲ႕ေအာင္ျမင္မႈေနာက္လိုက္တတ္တဲ့သေဘာမို႕)။ ေျပာခ်င္တာက အဲဒါမဟုတ္ပါဘူး။ အလန္စမစ္ မန္ယူကိုေရာက္လို႕ ဂိုးေတြသြင္းယူျပတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ကိုေပြ႕ဖက္ ဂုဏ္ျပဳေနၾကတဲ့၊ အားရပါးရနမ္းေနၾကတဲ့ လူေတြဆိုတာ တစ္ခ်ိန္က သူနဲ႕ ခြန္းႀကီးခြန္းငယ္စကားမ်ား ဖူးတဲ့သူေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႕ရန္ျဖစ္ဖူးခဲ့ၾကတာကိုေမ့ၿပီး မန္ယူအသင္းအတြက္ပဲ ကစား ေနၾကတဲ့သူေတြျဖစ္ကုန္ၾကပါၿပီ။
ခုနကေျပာတဲ့ဥပမာလိုပဲ တျခားေဘာလံုးသမားေတြကိုၾကည့္ရင္လည္း အေျခအေနအေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ၿပိဳင္ဖက္အသင္းဆီ(တျခားႏိုင္ငံတစ္ခုခု)ကို ေရာက္ရွိသြားရင္ေတာင္မွ တစ္ခ်ိန္ကၿပိဳင္ဖက္ဆိုတာကိုေမ့ထား၊ ရန္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာေတြကိုေမ့ထားၿပီး ကိုယ့္လက္ရွိအသင္းရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္တတ္ၾကတာကို သတိထားမိပါတယ္လို႕ ဆရာလူထုစိန္၀င္းက သူ႕ရဲ႕ေဆာင္းပါမွာဆိုထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာက ဒါဟာေဘာလံုးသမားေတြရဲ႕ ကမၻာသား ဆန္မႈလို႕လဲျမင္ပါတယ္တဲ့။ ေရႊဘိုသားအရမ္းကိုသေဘာက်မိပါတယ္။
ေရႊဘိုသားၾကားဖူးတာတစ္ခုရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ အၿမဲတန္းရန္သူ၊ အၿမဲတန္းမိတ္ေဆြ ဆိုတာမရွိပါဘူးတဲ့။ ဘယ္ပညာရွိေျပာခဲ့တယ္ဆိုတာကေတာ့ ေရႊဘိုသားရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္အားအေျခအေန အရမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအဆိုကို ေရႊဘိုသားအျပည့္အ၀လက္ခံပါတယ္။ ျဖစ္လည္းျဖစ္ သင့္တယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဘာလဲ။ လူေတြႏိုင္ငံေရးကို ဘာလို႕လုပ္ၾကတာလဲ။ ေရႊဘိုသားကေတာ့ ရိုးရိုးေလးပဲနားလည္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏိုင္ငံသားတိုင္းနဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့ မိမိႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕အေရးကိစျဖစ္ပါတယ္။ လူတိုင္းနဲ႕သက္ဆိုင္သလို လူတိုင္းလည္းစိတ္၀င္စားသင့္ပါ တယ္။ လူေတြ ႏိုင္ငံေရးကိုဘာလို႕လုပ္သလဲဆိုရင္ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ႏိုင္ငံသားရဲ႕အခြင့္အေရးရရွိႏိုင္ဖို႕နဲ႕ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို သူမ်ားႏိုင္ငံေတြနဲ႕ယွဥ္ရင္ မ်က္ႏွာမငယ္ ေစခ်င္ၾကတာ အဓိကအခ်က္လို႕ထင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကိုလုပ္ေဆာင္ေန ၾကတဲ့သူေတြမွာ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား(တိုင္းရင္းသားမ်ားအပါအ၀င္) ဘ၀ျမင့္မားေရးနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကမၻာအလယ္မွာ မ်က္ႏွာမငယ္ေရး လို႕ပဲ ေရႊဘိုသားထင္ျမင္မိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေရႊဘိုသားသိသေလာက္ေတာ့ ေရႊဘိုသားတို႕လူမ်ိဳးဟာ ငါနဲ႕မတူ ငါ့ရန္သူဆိုတဲ့ စိတ္အင္မတန္မ်ားတယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ အခုလည္းျမန္မာႏိုင္ငံေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးလုပ္ေဆာင္ၾက ရာမွာလည္း အဖြဲ႕အစည္းေတြနည္းနည္းမ်ားလြန္းေနတယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ေရႊဘိုသားအေနနဲ႕ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြအားလံုးရဲ႕ နာမည္ေနေနသာသာ ဘယ္ႏွစ္ဖြဲ႕ရွိသလဲဆိုတာေတာင္ မသိပါဘူး။ ထင္ရွားတဲ့အဖြဲ႕အစည္းအနည္းငယ္ကိုသာသိပါတယ္။ ေရႊဘိုသားလက္လွမ္းမီသေလာက္ေလ့လာၾကည့္ရာမွာလည္း အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕အဖြဲ႕အစည္း(အားလံုးကို မဆိုလိုပါ။ အနည္းငယ္မွ်ကိုသာဆိုလိုပါသည္။)ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီကိုေဖာ္ေဆာင္ဖို႕ စစ္အစိုးရကို တိုက္ထုတ္ေနတယ္လို႕သာဆိုပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးအနည္းငယ္မွ်ေသာ အျပဳသေဘာမ်ိဳးေ၀ဖန္ခြင့္ေလးကိုေတာင္ လက္မခံႏိုင္ဘဲ ငါ့ျမင္းငါစိုင္းစစ္ကိုင္းေရာက္ေရာက္ျပဳမူ လိုၾကတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ေရႊဘိုသားရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕ပါ။ ေနာက္ၿပီး ငါလုပ္တာကမွအမွန္၊ ဟိုအဖြဲ႕ကလူေတြက မွားေနတယ္ဆိုတဲ့ဆိုတာမ်ိဳးကို နားနဲ႕ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို စစ္အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္းအားရပါးရေျပာေနရရင္ပဲ လူထုသူရဲေကာင္းလို႕ထင္ေနၾကတာကို ေတြ႕ ခဲ့ဖူးပါတယ္။
အရင္က ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။ အေ၀းေရာက္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားက မိန္႕ၾကားတာပါ။ ျပည္သူလူထုမပါပဲေအာင္ပြဲကို မရယူႏိုင္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုပူးေပါင္းပါ၀င္ၾကပါလို႕ ႏိႈးေဆာ္ခဲ့ၾကပါ တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာအေရးအခင္းမွာ ျပည္သူလူထုနဲ႕သံဃာထုလမ္းေပၚကိုထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ ေရႊဘိုသားတို႕ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဘယ္မွာလိုက္ရွာရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ျပည္တြင္းမွာ ျပည္သူလူထုနဲ႕သံဃာေတြ ေသနတ္နဲ႕အပစ္ခံရ၊ တုတ္ေတြ၊ ဓားေတြနဲ႕ အရိုက္သတ္ခံ၊ အခုတ္သတ္ ခံေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ လူထုေခါင္းေဆာင္အမွန္တစ္ကယ္လိုအပ္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရႊဘိုသား တို႕အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးေတြ တစ္ေယာက္မွ ေပၚထြက္လာတာမေတြ႕ခဲ့ ရပါဘူး။ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕ ျပည္သူ့လူထုၾကားမွာ အဆက္ျပတ္ေနတယ္လို႕ ထင္ခဲ့မိပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာရွိေနတဲ့လူထုကိုေခါင္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္အားလံုး အဖမ္းခံေနရခ်ိန္မွာ ျပည္ပကႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း ျပည္တြင္းကျပည္သူလူထုကို တစ္ကယ္တန္း စစ္မွန္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈမ်ိဳးမေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ လူထုမပါလို႕ လုပ္မရတာပါဆိုတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေရႊဘိုသားတို႕ဘယ္မွာလိုက္ရွာလို႕ရွာရမယ္မွန္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ျပည္သူလူထုနဲ႕ သံဃာေတာ္ေတြ အသတ္ခံ၊ အဖမ္းဆီးခံ၊ အေစာ္ကားခံၿပီး အရွိန္တန္႕သြားခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီေတာ့ ဒီအခ်က္ေလးေတြကို တစ္စိတ္ေလာက္ စဥ္းစားေပးေစလိုပါ တယ္။ ျပည္ပေရာက္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႕ ဘာျဖစ္လို႕စက္တင္ဘာတိုက္ပြဲမွာ လူထုအားကိုရယူၿပီး မႏႊဲႏိုင္ခဲ့ရတာလဲ။ ရရွိလာတဲ့အခြင့္အေရးကို ဘာလို႕လက္ဆုပ္လက္ကိုင္မယူႏိုင္ပဲ ဆံုးရံႈးခဲ့ရသလဲဆိုတာကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို မညွာတန္း ေသေသခ်ာခ်ာ ဆန္းစစ္ ေပးၾကေစလိုပါတယ္။ သင္ခန္းစာယူၿပီး မွန္ကန္တဲ့ေခါင္းေဆာင္မႈမ်ိဳး ေပးေစလိုပါတယ္။ ေရႊဘိုသားတို႕လို သာမန္ျပည္သူေတြအေနနဲ႕ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ အားလံုးကို ယံုၾကည္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အားကိုးပါတယ္။
ေရႊဘိုသားရဲ႕အျမင္အရေျပာရရင္ အဖြဲ႕အစည္းအေသးေလးေတြ အမ်ားႀကီးဖြဲ႕ၿပီး မႏိုင္၀န္ကို ထမ္းေနၾကမယ့္အစား၊ တစ္ဖြဲ႕နဲ႕တစ္ဖြဲ႕အျပစ္ဖို႕ သူ႕ထက္သူလူစြမ္းေကာင္းလုပ္ျပေနၾကမယ့္ အစား အစပိုင္းမွာေျပာခဲ့သလို ေဘာလံုးသမားေတြရဲ႕ ကမၻာသားဆန္မႈကိုအတုယူနမူနာယူၿပီး အမိျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးအတြက္၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို တိုက္ထုတ္ဖို႕အတြက္၊ ျပည္ပေရာက္အဖြဲ႕အစည္း အားလံုးစုစည္းၿပီး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႕ ျပည္သူလူထုတစ္ကယ္အားကိုးရမယ့္ တပ္ေပါင္းစုႀကီးတစ္ခု ဖြဲ႕စည္းၿပီး စစ္အစိုးရကို အလံေတာ္တစ္ခုတည္းေအာက္ကေန စုေပါင္းတိုက္ထုတ္ေစခ်င္ပါတယ္။
စစ္အစိုးရနဲ႕ပူးေပါင္းဖို႕ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အစိုးရကို ဆန္႕က်င္ေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း အားလံုး အခ်င္းခ်င္းပူးေပါင္းၿပီး ႀကီးမားတဲ့အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ေပၚထြက္လာရင္……………… ဆိုတဲ့အေတြးေလး ေတြးမိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္ဆိုတာေတာ့မသိပါဘူး။ ေရႊဘိုသားရဲ႕ခံစားခ်က္ကေလးကို ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါ တယ္။ စစ္အစိုးရကို တိုက္ထုတ္ဖို႕ရည္ရြယ္ခ်က္ျခင္းတူညီေပမယ့္ အဖြဲ႕ခ်င္းမတူလို႕ သူကအမွား ငါကအမွန္ဆိုတာေလးေတြ ေတြ႕ဖူးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဓိကရန္သူျဖစ္တဲ့ စစ္အစိုးရကိုတိုက္ဖို႕၊ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ အမိျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးေကာင္းစားဖို႕ကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ ေနေသာ၊ လက္နက္မကိုင္ဘဲေတာ္လွန္ေနေသာ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုအားလံုး အရင္ဆံုးစုစည္းမိဖို႕ လိုတယ္လို႕ ေရႊဘိုသားလူၿပိန္းေတြးေလးေတြးမိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ေဘာလံုးသမားေတြကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ သူတို႕မွာ အၿမဲတန္းရန္သူ၊ အၿမဲတန္းမိတ္ေဆြဆိုတာမရွိၾကပါဘူး။ သူတို႕အသင္းရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကိုပဲေရွးရႈပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့ ထပ္ေျပာပါဦးမယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ အၿမဲတန္းရန္သူ၊ အၿမဲတန္းမိတ္ေဆြ ဆိုတာမရွိပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ ပညာရွိသတိျဖစ္ခဲဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္ေနမွာစိုးတဲ့အတြက္ပါခင္ဗ်ာ။
ကိတ္မုန္ ့ဖုတ္တဲ့ ေ႐ႊဘိုသား
ဒီရက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို ့ဘေလာ့ အံုနာႀကီး ေ႐ႊဘုိသားတစ္ေယာက္ ဘာစိတ္ကူးေတြ ေပါက္ေနတယ္ မသိပါဘူးဗ်ာ။ သူဘေလာ့ သူလည္္လွဲ ့မၾကည္ႏိုင္၊ စာလည္းမေရးႏိုင္ နဲ ့ တစ္ေန ့တစ္ေန ့ NTUC သြားလိုက္၊ ျပန္ေရာက္လာလိုက္၊ မီးဖိုထဲ ဝင္လိုက္နဲ ့ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာေနၿပီ။ အခ်ိန္႐ွိတိုင္း လဲ မုတ္ဆိတ္ငုတ္စိေလး ပြတ္ခါပြတ္ခါနဲ ့။ မာဆိုးတို ့၊ မိုးထက္ေနတို ့ ကို လဲ ဘေလာ့မွာ ပိုစ့္ေရးဖို ့ ေျပာတာက လြဲၿပီး ႐ုပ္တည္ၾကီးနဲ ့ဗ်။ မိုးထက္ေန ဆိုတဲ့ေကာင္ ကလဲ ခုပဲပါတီေထာင္ေတာ့ မလို၊ ခဏေန ရင္ပဲေတာခို ေတာ့မလိုနဲ ့ က်ေနာ္လူလိမ္မာ ေမာင္မာဆိုး ေလးပဲ သူတို ့မ်က္ႏွာ ၾကည့္ၿပီး သူတို ့ခိုင္းတာလုပ္ေပးေန ရတာေပါ့ ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို ့စဥ္းစားၾကည့္ပါ ဦး စုစုေပါင္း မွလူကေလး ၃ ေယာက္ဗ်ာ ႏွစ္ေယာက္ကထင္ရာ လုပ္ ေနတာ တစ္ရက္လဲ မဟုတ္ ႏွစ္ရက္လဲမဟုတ္ ဆိုေတာ့ ရင္ထဲကလိကလိနဲ ့ေပါဗ်ာ။ ဓာတ္ဆင္ဓာတ္႐ုိက္မ်ား လုပ္ေနသလား။ တကယ္ပဲ ျမန္မာျပည္ထဲ ျပန္ဝင္ၿပီးေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေတာ့ မလား ဆိုၿပီး သူတို ့ ကို ေလးစားတဲ့မ်က္လံုး နဲ ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာလဲေမာလွျပီ။ ဒါနဲ ့တစ္ေန ့ေတာ့ သံုးေယာက္စံု ေနတုန္း အြန္လိုင္းမွာလဲ သူတို ့ေကာင္မေလးေတြ မ႐ိွတုန္း၊ သူတို ့ေမးစိ သူတို ့ ပြတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မဟုတ္တုန္း နဲ ့တိုက္ဆိုင္ေနေတာ့ ေမးလိုက္တာေပါ့ ဗ်ာ။ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေျပာျပပါဦးေပါ့။ မိုးထက္ေန ကေတာ့ ဘာမွမေျပာပဲ ႐ႈတည္တည္နဲ ့ ျပန္စိုက္ၾကည္ေရာဗ်။ သူတို ့နဲ ့က ေက်ာင္းမွာ ကတည္းက မေကာင္းအတူ ေကာင္းအတူ (မေကာင္းတာေတြ ပိုမ်ားမယ္ထင္ပါတယ္) ေပါင္းလာတဲ့ လူေတြဆိုေတာ့သိလိုက္ပါတယ္။ မိုးထက္ေန ဘာမွ လုပ္မေနဘူးဆိုတာ။ သူကအဲလို ပဲ ႐ႈတည္တည္ျပန္ၾကည့္ရင္ သူစိတ္နဲ ့သူ ့ ကို မကတ္ဘူး ဆိုတာ ဒီကေကာင္ ကသိၿပီးသာဗ်။ ထပ္ေမးရင္လဲ ဟိုတို ့စိဒီတို ့စိ ဖတ္ထား တဲ့ စာေလးေတြ ကို မ႐ွိတဲ့မ်က္ေမွာင္ ကို က်ံဳ ့က်ံဳ ့ၿပီး လက္ခ်ာေပးေတာ့မွာ။ သူ ့ ေကာင္မေလး အြန္လိုင္းတက္မလာ မခ်င္းဆိုပါေတာ့။ ေရႊဘိုသားကေတာ့ မ႐ွိတဲ့ ရင္အံုႀကီ ကို ေမာက္ေနေအာင္ အသက္႐ႈထဲ့လိုက္တယ္။ ျပီေတာ့ ေမြးထည္းက ခုမွ စခ်ျဖစ္တဲ့ သက္ျပင္းလို ေတာ္ေတာ္႐ွည္လ်ားေလးလံ တဲ့ သက္ပ်င္းခ်လိုက္ေရာ။ ေသခ်ာျပီ ေရႊဘုိသား အေရးတႀကီး တစ္ခုခုေျပာေတာ့မယ္ဆိုတာ။ (ပိုေလးနက္ေအာင္ထင္တာပဲ သက္ျပင္းကို သံုးခါတိတိခ်တယ္ ခင္ဗ်ာ) မိုးထက္ေန ေတာင္ ေ႐ႊဘိုသားကို ေလးစားတဲ့ အၾကည့္နဲ ့ၾကည္လို ့။
“ကိတ္မုန္ ့ဖုတ္ေနတာ” ေ႐ႊဘိုသား က တကယ္ကို ေလးနက္တည္ၾကည္တဲ့ အသံနဲ ့ေျပာ ခ်လိုက္တာပါ။ က်ေနာ္ နဲ ့မိုးထက္ေန လည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေလာက္ေအာင္ ၿငိမ္က်သြား တာေပါ့။ ခဏေန မွ မိုးထက္ေန က စကားစေျပာေရာ
“ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္မဖို ့ ဒီလို အခ်ိန္ၾကီး ကိတ္မုန္ ့ဖုတ္ေနတာတုန္းဗ် ၊ ဘယ္လုိကိတ္မုန္ ့မ်ိဳး ဖုတ္ေနတာမို ့ဒီေလာက္ အခ်ိန္ေတြ သံုးေနရတာတုန္း”
မိုးထက္ေနေမး မွ က်ေနာ္လည္း စဥ္းစားမိေတာ့တယ္။ ပါဆယ္ဗံုးတို ့ဘာတို ့လို မ်ိဳး ကိတ္မုန္ ဗံုးတို ့ဘာတို ့မ်ား တီထြင္ေနသလားေပါ့ ေလ။
ေရႊဘို။ ။ “ဘယ္လို ကိတ္မုန္ ့တုန္း ဆိုေတာ့လူစားတဲ့ ကိတ္မုန္ ့ေပါ့ ကြ၊ ဘယ္လို ဖုတ္တာတုန္ ဆိုေတာ့ ပထမ ဆံုး ကိတ္မုန္ ့ထဲဘာေတြ ပါလဲ ေတြးၾကည္တယ္ကြာ၊ ဘယ္လို ပစၥည္းေတြ သံုးတုန္းေပါ့။ ျပီေတာ့ အဲဒါေတြဝယ္တယ္ ကြာ ျပီေတာ့ ဖုတ္တယ္”
မိုးထက္။ ။ “ခင္ဗ်ား မုန္ ့လုပ္နည္း စာအုပ္ေလးဘာေလး ဝယ္ဖတ္ၿပီးမွ လုပ္ပါလား”
မာဆိုး ။ ၊ “Google က႐ွာၾကည့္ရင္လဲ ရမယ္ထင္တယ္ ”
ေရႊဘို။ ။ “အဲဒါေတြ ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို ့ေျပာမွလားဗ်၊ က်ဳပ္လဲသိတာေပါ့ ကိုယ္တိုင္ေတြး ျပီးလုပ္ခ်င္လို ့၊ ဘယ္သူ ့ဆီက နည္းနဲ ့မွ မလုပ္ခ်င္လို ့ေပါ့ဗ်၊ က်ဳပ္က ဘာလုပ္လုပ္ ကိုယ့္ပံုစံ နဲ ့ ကို ပဲလုပ္ခ်င္တာ ခင္ဗ်ားတို ့လဲ သိရဲ ့သားနဲ ့ ”
မိုးထက္။ ။”မဟုတ္ဘူးေလ ဗ်ာ အခ်ိန္ကုန္သက္သာတာေပါ့။ စာအုပ္ထဲ က အတိုင္းလုပ္ရ မယ္ ေျပာေနတာမွ မဟုတ္တာ၊ နည္းနာေလာက္ ယူ၊ ျပီေတာ့ ခင္ဗ်ားလို ခ်င္တဲ့ ပံုစံျပင္ယူ ရင္လဲ ရတာပဲကို ”
မာဆိုး။ ။ “ဟုတ္တယ္ေလ အရင္ဆံုး စားလို ့ရမဲ့ ကိတ္မုန္ ့ေလး္ ျဖစ္ေအာင္အရင္ လုပ္ေပါ့ ”
မိုးထက္။ ။”က်ေနာ္ ၾကားဖူးတာေတာ့ မုန္ ့ဖုတ္တယ္ဆိုတာ မီးေပးတာလဲ ေတာ္ေတာ္အေရး ၾကီးဆိုပဲ”
ေ႐ႊဘုိ။ ။”မီးေပးတာလား၊ က်ေနာ္ Oven နဲ ့လဲ ဖုတ္တယ္၊ မီဖိုသံုး ၿပီးလဲ ဖုတ္တယ္ေလ”
မိုးထက္။ ။”အေျခအေနကေရာ ဘယ္လိုလဲ”
ေ႐ႊဘို။ ။”အင္း ေကာင္းတာပဲ၊ ….တျဖည္းျဖည္းလဲပို ေကာင္းလာပါတယ္”
မိုးထက္။ ။”မဟုတ္ေသးပါဘူးဗ်ာ ခင္ဗ်ားဟာက၊ ရမ္းသမ္းပန္းသမ္း ေ႐ွာက္လုပ္ေနတာ ပဲဗ်၊ တကယ္ေကာင္းေကာင္း စားခ်င္ရင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာၿပီးမွ လုပ္ေပါ့ဗ်၊ ေကာင္းေကာင္းလဲ စားရတယ္၊ အခ်ိန္ကုန္လဲသက္သာတာေပါ့၊”
မာဆိုး။ ။”ဒါနဲ ့ခင္ဗ်ား ကိတ္မုန္ ့လုပ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္႐ွိျပီလဲ”
ေ႐ႊဘို။ ။”တစ္လေလာက္ေတာ့ ႐ွိၿပီဟ။ က်ဳပ္ဘာသာက်ဳပ္ စဥ္းစားလို ့ရေလာက္နည္း ေပါင္းစံု နဲ ့ လုပ္ေနတာပဲ။ တခ်ိဳ ့နည္းေတြ ဆိုႏွစ္ခါသံုးခါေလာက္ ႐ွိၿပီ”
မိုးထက္။ ။”ထပ္စမ္းတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေမ့ၿပီးမေအာင္ျမင္တဲ့ နည္း အတိုင္းျပန္စမ္းမိ တာလား”
ေ႐ႊဘို။ ။”မွတ္ကို မထားတာ။ ထပ္စမ္းတာလား၊ နည္းအသစ္လားကို မသိတာ၊ လုပ္ရင္းနဲ ့မွ လုပ္ဖူးၿပီးသာမွန္း သိတာဗ်”
မာဆိုး။ ။”ခင္ဗ်ား ကလဲ လုပ္တာလဲဒီေလာက္ၾကာျပီ၊ အမယ္ သိပ္မ်ားတာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ ့၊ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ ့ေသခ်ာမွတ္လုပ္ရင္ေတာင္ ဒီအခ်ိန္ဆို ၿပီးၿပီ၊ Decision Table မသင္ဘူး တာလဲမဟုတ္ဘူး”
ေ႐ႊဘို။ ။”ခင္ဗ်ား တို ့ႏွစ္ေယာက္လံုး သူမ်ားလုပ္ေနတဲ့ ကိစၥကို အေကာင္းလဲမျမင္ဘူး၊ ကူလဲ ကူညီေပးတာမဟုတ္ပဲ၊ ေဘးကေန ေ႐ွာက္ေဝဖန္ေနတာပဲ”
မိုးထက္။ ။”ခင္ဗ်ားလုပ္တာနည္းလမ္း မက်လို ့ေျပာတာဗ်”
ေ႐ႊဘုိ။ ။”က်ဳပ္ဘာသာက်ဳပ္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္မယ္ဗ်ာ၊ ဘာမွမေျပာနဲ ့ေတာ့”
စကားဝိုင္း ကေန လက္ေဝွ ့ပြဲ ျဖစ္ခါနီးမွာပဲ ေ႐ႊဘုိသားေကာင္မေလး နားကဖုန္းေခၚတာနဲ ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ၿပီးသြာတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒါေပမဲ့ မာဆိုး ကေတာ့ သူမ်ားကို မစပ္စုရရင္ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ဗီဇေလးေၾကာင့္ ေ႐ႊဘုိသား နဲ ့သူေကာင္မေလး ဘာေျပာေနတုန္း နားေထာင္ ေန မိေသးတယ္။ ေကာင္မေလး ဘာေတြေျပာေနတယ္ ေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ္တို ့ ဇာတ္လိုက္ ကေတာ့ ကိတ္မုန္ ့တရားေဟာေနေတာ့တာပဲ။ တကယ္ယံုယံု ၾကည္ၾကည္ ေဟာေနတာလား သူဘာသာ ယံုတယ္ထင္ၿပီးေျပာေနတာလား ေတာ့မသိဘူးဗ်။ ေတာ္ေတာ္ ေတာ့ အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ပဲ။ ပံုစံၾကည့္ရတာကို က အရပ္ပုပုနဲ ့ နအဖ သတင္းစာ ဗီလိန္နဲ ့ခြ်တ္စြတ္ဗ်ာ။ စိန္စီေသာည သာျပန္ၾကည့္ ေ႐ႊဘုိသား ရဲ ့ဟန္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီအတိုင္း ကြက္တိပဲ။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ က်ေနာ့မွာ အလုပ္တစ္ခုတိုးလာပါေရာလား။ ေ႐ႊဘိုသားကို ေစာင့္ေစာင့္ ၾကည့္ေနရတာ။ သိပ္ေပၚတင္ေတာ့လဲ မၾကည္ရဲဘူး။ ေတာ္ၾကာစိတ္တို ျပီး အိမ္ေပၚကႏွင္ခ် ရင္ ေနစရာေပ်ာက္ေန မွာကေၾကာက္ရေသးတယ္။ မိုးထက္ေန နဲ ့ေ႐ႊဘိုသား လဲ အဲဒီကိစၥ ျဖစ္ၿပီးကတည္း က တစ္အိမ္ထဲ ေနၿပီးေျပာစရာကို Gtalk ကတဆင့္ေျပာေတာ့တယ္ဗ်ာ။ ဟုတ္တယ္ဗ်။ က်ေနာ္ သတိထားမိသေလာက္ ဒီရက္ပိုင္းေတြ မွာ ေ႐ႊဘိုသား က သူနဲ ့ေတြ ့ သမွ်လူကို အာေဘာင္အာရင္း သန္သန္နဲ ့ကိတ္မုန္ ့တရားပဲေဟာေနေတာ့တာ။ ေနာက္ သူအားတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းလဲ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ မွာ တစ္ေယာက္ထဲ မုန္ ့ဖုတ္ေနေတာ့တာဗ်။ မုန္ ့ဖုတ္ ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေတာ့က်လဲ စိတ္အားထက္သန္မႈေတြေပ်ာက္ေနျပန္ေရာ။ အိပ္မက္ေယာင္ၿပီး လုပ္ေနတဲ့ လူရဲ ့မ်က္ႏွာေပးနဲ ့ဗ်။ ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္။ ဘာမွကို နားလည္လို ့မရေတာ့ဘူး။
အဲလို နဲ ့ မေန ့ကေတာ့ က်ေနာ္တို ့အားလံုးေရာ ေ႐ႊဘိုသားရဲ ့ေကာင္မေလးေရာ ဆံုတဲ့ အခ်ိန္ ေ႐ႊဘုိသား မုန္ ့ဖုတ္ပါေလေရာလားဗ်ာ။ ၿပီးလဲၿပီးေရာ သူ ့ရဲ ့ေတာ္ေတာ္ေလး ကို ကိတ္မုန္ ့ နဲ ့မတူတဲ့ ကိတ္မုန္ ့ကို လူကုန္လိုက္ေကြ်း တယ္။ မိုးထက္ေန ကေတာ့ ထံုးစံ အတိုင္းေ႐ႊ ေပ်ာက္တာလိုလို အတိတ္ေမ့တာလိုလို ပံုစံနဲ ့ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတယ္။ က်ေနာ္ ကလည္း ဗိုက္မေကာင္း လို ့ ေဆာ္ဒါပါတဲ့ အစာမစားရဲ ဘူးလို ့ လိမ္လိုက္ေရာ။ သူ ့ေကာင္မေလး မ်က္ေနေပး ကလဲ ေသေသာ္မွတည့္ေအာ္ေကာင္း၏ မ်က္ႏွာေပးနဲ ့။ သူလဲ မစားဘူး ဗ်။ ေ႐ႊဘိုးသား က လည္းေအးေဆးပါပဲ။ ဘယ္သူမွ မစားရင္သူစားမယ္ လို ့ေျပာျပီ မီးျခစ္ဆံေခါင္း ၅ ေခါင္းစာေလာက္ စားလိုက္တယ္ထင္တာပဲ။ သူမ်က္ႏွာၾကည့္ရတာေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ က သူေနာက္က မစားရင္ပစ္လိုက္မယ္ ဆိုျပီး ေသနပ္နဲ ့ခ်ိန္ထားသလို ပဲ။ စားျပီးတာနဲ ့ပါးစပ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာ ျပီတဲ့။ စာ႐ြတ္သံနဲ ့႐ြတ္တာေနာ္။
ခင္ဗ်ားတို ့ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ ဘယ္သူမွလဲ မစားဘူး။ သူကိုတိုင္လဲ မစားဘူး။ ေသခ်ာလဲ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား စနစ္တက်လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူအခ်ိန္အားတိုင္းေတာ့ မုန္ ့ဖုတ္
တာကို တကယ့္အလုပ္တစ္ခုလို လုပ္ေနတာပဲ။ အဲလို နဲ ့ညေနသာေရာက္သြား တယ္ ကိတ္မုန္ ့က မီးျခစ္ဆံ ၅ ေခါင္းစာထက္ပိုမေရာ့သြားဘူး။
ညေနေစာင္းေတာ့ က်ေနာ္လဲ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ ့ေတြဖို ့ထြက္လာခဲ့ေရာဗ်ာ။ စိတ္ထဲကေတာ့ ကလိကလိနဲ ့ေပါ့ ။ ဒါနဲ ့ပဲ သူငယ္ခ်င္းကို ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ ေျပာျပမိ ေရာ။ ႀကံဳလို ့ေျပာရပါဦးမယ္။ မာဆိုး သာ ခပ္တံုးတံုး၊ ခပ္ဖ်င္းဖ်င္းရယ္။ မာဆိုး က သူငယ္ခ်င္း ရေတာ့ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္း တာ။ သူေနရာနဲ ့သူလူေတာ္ေတြ ခ်ည္းပဲ။ ေနာက္ဆံုး ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ မာဆိုး ေကာင္မေလး ေတာင္ မာဆိုးထက္ အျပန္တစ္ရာ သာတယ္။ ခုသူငယ္ခ်င္းက လည္း အႏုပညာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ လူဗ်။ မာဆိုး သာ ရက္ေပါင္းမ်ား စြာနားမလည္တာ။ သူအတြက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း အေျဖထြက္တယ္။ ေမးခြန္းတစ္ ခုပဲ ေမးခိုင္းတယ္။ ေ႐ႊဘိုသား ျပန္ေျဖမဲ့ အေျဖလဲေျပာတယ္။ အႏုပညာ ခံစားႏိုင္တဲ့ စိတ္အား ေကာင္းလို ့တဲ့။
က်ေနာ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေ႐ႊဘိုသား ကို ကံေကာင္းစြာ ပဲေတြ ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ စိတ္ၾကည္ေနပံုလဲေပါက္တာကို။ အဲဒါနဲ ့က်ေနာ္လဲ အိပ္ေပၚကေတာ့ ႏွင္မခ်ေလာက္ဘူး ဆိုျပီ သူငယ္ခ်င္ ေမးခိုင္းတဲ့ အတိုင္း အရဲစြန္ ့့ေမးလိုက္တယ္။
“ခင္ဗ်ား ဒီေလာက္အခ်ိန္ေတြ ေငြေတြ အကုန္ခံၿပီး ဘာလို ့ေသေသခ်ာခ်ာ ျဖစ္ေအာင္မလုပ္ တာလဲ ”
“ကိတ္မုန္ ့ဖုတ္လို ့ေအာင္ျမင္သြားရင္ က်ေနာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ၊ ေနာက္ထပ္လုပ္စရာ ထပ္႐ွာေန ရမွာေပါ့”
ဟုတ္ပဗ်ာ။ က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္း ေျပာလိုက္တဲ့ ေ႐ႊဘိုသာ ျပန္ေျဖမဲ့ အေျဖနဲ ့စကားလံုးသာကြဲ တာ။ အဓိပၸါယ္ က နည္းနည္းမွကို မလြဲဘူး။ ေ႐ႊဘိုသား ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း သိၾကလားဗ်။ သိခ်င္လဲသိေန ၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ ဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေလးအရ ဇြတ္ေျပာျပမွာပဲ။ သူ မုန္ ့မဖုတ္ ခင္ အခ်ိန္တုန္းက အမ်ိဳးသား ညီလာခံ နဲ ့လမ္းျပေျမပံု ကို သံုးသပ္ခ်က္ စာတမ္းေရးဖို ့ အေသးစိတ္ေလ့လာေနတာဗ်။ သူ့က ခံစားမႈအားေကာင္တဲ့ လူဆိုေတာ့ မသိစိတ္ ကေန Performance Arts လုပ္တာပါတဲ့ ခင္ဗ်ာ။ မွန္ရင္အဲဒါ က်ေနာ္ကိုခ်ီးမြမ္း မွားရင္ေတာ့ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္းကို သာ အားရပါးရ ဆဲၾကပါေတာ့။ ဟုတ္ေတာ့ လဲ ဟုတ္တယ္ေလ ဗ်ာ။ ေကာင္းလည္းမေကာင္း ဘူး။ ဘယ္သူမွလဲ မၾကိဳက္ဘူး။ လုပ္တဲ့သူကိုယ္တိုင္က နည္းလမ္း မွားေေနတာလဲသိတယ္။ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ျဖစ္လာဖို ့လဲ ေသခ်ာမၾကိဳးစားဘူ။ ဒါေပမဲ အခ်ိန္ကုန္ ခံ ေငြကုန္ခံ ၿပီးလုပ္ေနတာပဲ မဟုတ္လား။
မာဆိုး
ေ႐ႊဘုိသား ေပးတဲ့ ေက်ာ႐ိုးနဲ ့ ေ႐ႊဘုိသားကို ျပန္ထုိးလိုက္ရတာပဲ။
“ကိတ္မုန္ ့ဖုတ္ေနတာ” ေ႐ႊဘိုသား က တကယ္ကို ေလးနက္တည္ၾကည္တဲ့ အသံနဲ ့ေျပာ ခ်လိုက္တာပါ။ က်ေနာ္ နဲ ့မိုးထက္ေန လည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေလာက္ေအာင္ ၿငိမ္က်သြား တာေပါ့။ ခဏေန မွ မိုးထက္ေန က စကားစေျပာေရာ
“ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္မဖို ့ ဒီလို အခ်ိန္ၾကီး ကိတ္မုန္ ့ဖုတ္ေနတာတုန္းဗ် ၊ ဘယ္လုိကိတ္မုန္ ့မ်ိဳး ဖုတ္ေနတာမို ့ဒီေလာက္ အခ်ိန္ေတြ သံုးေနရတာတုန္း”
မိုးထက္ေနေမး မွ က်ေနာ္လည္း စဥ္းစားမိေတာ့တယ္။ ပါဆယ္ဗံုးတို ့ဘာတို ့လို မ်ိဳး ကိတ္မုန္ ဗံုးတို ့ဘာတို ့မ်ား တီထြင္ေနသလားေပါ့ ေလ။
ေရႊဘို။ ။ “ဘယ္လို ကိတ္မုန္ ့တုန္း ဆိုေတာ့လူစားတဲ့ ကိတ္မုန္ ့ေပါ့ ကြ၊ ဘယ္လို ဖုတ္တာတုန္ ဆိုေတာ့ ပထမ ဆံုး ကိတ္မုန္ ့ထဲဘာေတြ ပါလဲ ေတြးၾကည္တယ္ကြာ၊ ဘယ္လို ပစၥည္းေတြ သံုးတုန္းေပါ့။ ျပီေတာ့ အဲဒါေတြဝယ္တယ္ ကြာ ျပီေတာ့ ဖုတ္တယ္”
မိုးထက္။ ။ “ခင္ဗ်ား မုန္ ့လုပ္နည္း စာအုပ္ေလးဘာေလး ဝယ္ဖတ္ၿပီးမွ လုပ္ပါလား”
မာဆိုး ။ ၊ “Google က႐ွာၾကည့္ရင္လဲ ရမယ္ထင္တယ္ ”
ေရႊဘို။ ။ “အဲဒါေတြ ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို ့ေျပာမွလားဗ်၊ က်ဳပ္လဲသိတာေပါ့ ကိုယ္တိုင္ေတြး ျပီးလုပ္ခ်င္လို ့၊ ဘယ္သူ ့ဆီက နည္းနဲ ့မွ မလုပ္ခ်င္လို ့ေပါ့ဗ်၊ က်ဳပ္က ဘာလုပ္လုပ္ ကိုယ့္ပံုစံ နဲ ့ ကို ပဲလုပ္ခ်င္တာ ခင္ဗ်ားတို ့လဲ သိရဲ ့သားနဲ ့ ”
မိုးထက္။ ။”မဟုတ္ဘူးေလ ဗ်ာ အခ်ိန္ကုန္သက္သာတာေပါ့။ စာအုပ္ထဲ က အတိုင္းလုပ္ရ မယ္ ေျပာေနတာမွ မဟုတ္တာ၊ နည္းနာေလာက္ ယူ၊ ျပီေတာ့ ခင္ဗ်ားလို ခ်င္တဲ့ ပံုစံျပင္ယူ ရင္လဲ ရတာပဲကို ”
မာဆိုး။ ။ “ဟုတ္တယ္ေလ အရင္ဆံုး စားလို ့ရမဲ့ ကိတ္မုန္ ့ေလး္ ျဖစ္ေအာင္အရင္ လုပ္ေပါ့ ”
မိုးထက္။ ။”က်ေနာ္ ၾကားဖူးတာေတာ့ မုန္ ့ဖုတ္တယ္ဆိုတာ မီးေပးတာလဲ ေတာ္ေတာ္အေရး ၾကီးဆိုပဲ”
ေ႐ႊဘုိ။ ။”မီးေပးတာလား၊ က်ေနာ္ Oven နဲ ့လဲ ဖုတ္တယ္၊ မီဖိုသံုး ၿပီးလဲ ဖုတ္တယ္ေလ”
မိုးထက္။ ။”အေျခအေနကေရာ ဘယ္လိုလဲ”
ေ႐ႊဘို။ ။”အင္း ေကာင္းတာပဲ၊ ….တျဖည္းျဖည္းလဲပို ေကာင္းလာပါတယ္”
မိုးထက္။ ။”မဟုတ္ေသးပါဘူးဗ်ာ ခင္ဗ်ားဟာက၊ ရမ္းသမ္းပန္းသမ္း ေ႐ွာက္လုပ္ေနတာ ပဲဗ်၊ တကယ္ေကာင္းေကာင္း စားခ်င္ရင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာၿပီးမွ လုပ္ေပါ့ဗ်၊ ေကာင္းေကာင္းလဲ စားရတယ္၊ အခ်ိန္ကုန္လဲသက္သာတာေပါ့၊”
မာဆိုး။ ။”ဒါနဲ ့ခင္ဗ်ား ကိတ္မုန္ ့လုပ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္႐ွိျပီလဲ”
ေ႐ႊဘို။ ။”တစ္လေလာက္ေတာ့ ႐ွိၿပီဟ။ က်ဳပ္ဘာသာက်ဳပ္ စဥ္းစားလို ့ရေလာက္နည္း ေပါင္းစံု နဲ ့ လုပ္ေနတာပဲ။ တခ်ိဳ ့နည္းေတြ ဆိုႏွစ္ခါသံုးခါေလာက္ ႐ွိၿပီ”
မိုးထက္။ ။”ထပ္စမ္းတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေမ့ၿပီးမေအာင္ျမင္တဲ့ နည္း အတိုင္းျပန္စမ္းမိ တာလား”
ေ႐ႊဘို။ ။”မွတ္ကို မထားတာ။ ထပ္စမ္းတာလား၊ နည္းအသစ္လားကို မသိတာ၊ လုပ္ရင္းနဲ ့မွ လုပ္ဖူးၿပီးသာမွန္း သိတာဗ်”
မာဆိုး။ ။”ခင္ဗ်ား ကလဲ လုပ္တာလဲဒီေလာက္ၾကာျပီ၊ အမယ္ သိပ္မ်ားတာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ ့၊ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ ့ေသခ်ာမွတ္လုပ္ရင္ေတာင္ ဒီအခ်ိန္ဆို ၿပီးၿပီ၊ Decision Table မသင္ဘူး တာလဲမဟုတ္ဘူး”
ေ႐ႊဘို။ ။”ခင္ဗ်ား တို ့ႏွစ္ေယာက္လံုး သူမ်ားလုပ္ေနတဲ့ ကိစၥကို အေကာင္းလဲမျမင္ဘူး၊ ကူလဲ ကူညီေပးတာမဟုတ္ပဲ၊ ေဘးကေန ေ႐ွာက္ေဝဖန္ေနတာပဲ”
မိုးထက္။ ။”ခင္ဗ်ားလုပ္တာနည္းလမ္း မက်လို ့ေျပာတာဗ်”
ေ႐ႊဘုိ။ ။”က်ဳပ္ဘာသာက်ဳပ္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္မယ္ဗ်ာ၊ ဘာမွမေျပာနဲ ့ေတာ့”
စကားဝိုင္း ကေန လက္ေဝွ ့ပြဲ ျဖစ္ခါနီးမွာပဲ ေ႐ႊဘုိသားေကာင္မေလး နားကဖုန္းေခၚတာနဲ ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ၿပီးသြာတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒါေပမဲ့ မာဆိုး ကေတာ့ သူမ်ားကို မစပ္စုရရင္ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ဗီဇေလးေၾကာင့္ ေ႐ႊဘုိသား နဲ ့သူေကာင္မေလး ဘာေျပာေနတုန္း နားေထာင္ ေန မိေသးတယ္။ ေကာင္မေလး ဘာေတြေျပာေနတယ္ ေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ္တို ့ ဇာတ္လိုက္ ကေတာ့ ကိတ္မုန္ ့တရားေဟာေနေတာ့တာပဲ။ တကယ္ယံုယံု ၾကည္ၾကည္ ေဟာေနတာလား သူဘာသာ ယံုတယ္ထင္ၿပီးေျပာေနတာလား ေတာ့မသိဘူးဗ်။ ေတာ္ေတာ္ ေတာ့ အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ပဲ။ ပံုစံၾကည့္ရတာကို က အရပ္ပုပုနဲ ့ နအဖ သတင္းစာ ဗီလိန္နဲ ့ခြ်တ္စြတ္ဗ်ာ။ စိန္စီေသာည သာျပန္ၾကည့္ ေ႐ႊဘုိသား ရဲ ့ဟန္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီအတိုင္း ကြက္တိပဲ။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ က်ေနာ့မွာ အလုပ္တစ္ခုတိုးလာပါေရာလား။ ေ႐ႊဘိုသားကို ေစာင့္ေစာင့္ ၾကည့္ေနရတာ။ သိပ္ေပၚတင္ေတာ့လဲ မၾကည္ရဲဘူး။ ေတာ္ၾကာစိတ္တို ျပီး အိမ္ေပၚကႏွင္ခ် ရင္ ေနစရာေပ်ာက္ေန မွာကေၾကာက္ရေသးတယ္။ မိုးထက္ေန နဲ ့ေ႐ႊဘိုသား လဲ အဲဒီကိစၥ ျဖစ္ၿပီးကတည္း က တစ္အိမ္ထဲ ေနၿပီးေျပာစရာကို Gtalk ကတဆင့္ေျပာေတာ့တယ္ဗ်ာ။ ဟုတ္တယ္ဗ်။ က်ေနာ္ သတိထားမိသေလာက္ ဒီရက္ပိုင္းေတြ မွာ ေ႐ႊဘိုသား က သူနဲ ့ေတြ ့ သမွ်လူကို အာေဘာင္အာရင္း သန္သန္နဲ ့ကိတ္မုန္ ့တရားပဲေဟာေနေတာ့တာ။ ေနာက္ သူအားတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းလဲ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ မွာ တစ္ေယာက္ထဲ မုန္ ့ဖုတ္ေနေတာ့တာဗ်။ မုန္ ့ဖုတ္ ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေတာ့က်လဲ စိတ္အားထက္သန္မႈေတြေပ်ာက္ေနျပန္ေရာ။ အိပ္မက္ေယာင္ၿပီး လုပ္ေနတဲ့ လူရဲ ့မ်က္ႏွာေပးနဲ ့ဗ်။ ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္။ ဘာမွကို နားလည္လို ့မရေတာ့ဘူး။
အဲလို နဲ ့ မေန ့ကေတာ့ က်ေနာ္တို ့အားလံုးေရာ ေ႐ႊဘိုသားရဲ ့ေကာင္မေလးေရာ ဆံုတဲ့ အခ်ိန္ ေ႐ႊဘုိသား မုန္ ့ဖုတ္ပါေလေရာလားဗ်ာ။ ၿပီးလဲၿပီးေရာ သူ ့ရဲ ့ေတာ္ေတာ္ေလး ကို ကိတ္မုန္ ့ နဲ ့မတူတဲ့ ကိတ္မုန္ ့ကို လူကုန္လိုက္ေကြ်း တယ္။ မိုးထက္ေန ကေတာ့ ထံုးစံ အတိုင္းေ႐ႊ ေပ်ာက္တာလိုလို အတိတ္ေမ့တာလိုလို ပံုစံနဲ ့ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတယ္။ က်ေနာ္ ကလည္း ဗိုက္မေကာင္း လို ့ ေဆာ္ဒါပါတဲ့ အစာမစားရဲ ဘူးလို ့ လိမ္လိုက္ေရာ။ သူ ့ေကာင္မေလး မ်က္ေနေပး ကလဲ ေသေသာ္မွတည့္ေအာ္ေကာင္း၏ မ်က္ႏွာေပးနဲ ့။ သူလဲ မစားဘူး ဗ်။ ေ႐ႊဘိုးသား က လည္းေအးေဆးပါပဲ။ ဘယ္သူမွ မစားရင္သူစားမယ္ လို ့ေျပာျပီ မီးျခစ္ဆံေခါင္း ၅ ေခါင္းစာေလာက္ စားလိုက္တယ္ထင္တာပဲ။ သူမ်က္ႏွာၾကည့္ရတာေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ က သူေနာက္က မစားရင္ပစ္လိုက္မယ္ ဆိုျပီး ေသနပ္နဲ ့ခ်ိန္ထားသလို ပဲ။ စားျပီးတာနဲ ့ပါးစပ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာ ျပီတဲ့။ စာ႐ြတ္သံနဲ ့႐ြတ္တာေနာ္။
ခင္ဗ်ားတို ့ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ ဘယ္သူမွလဲ မစားဘူး။ သူကိုတိုင္လဲ မစားဘူး။ ေသခ်ာလဲ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား စနစ္တက်လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူအခ်ိန္အားတိုင္းေတာ့ မုန္ ့ဖုတ္
တာကို တကယ့္အလုပ္တစ္ခုလို လုပ္ေနတာပဲ။ အဲလို နဲ ့ညေနသာေရာက္သြား တယ္ ကိတ္မုန္ ့က မီးျခစ္ဆံ ၅ ေခါင္းစာထက္ပိုမေရာ့သြားဘူး။
ညေနေစာင္းေတာ့ က်ေနာ္လဲ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ ့ေတြဖို ့ထြက္လာခဲ့ေရာဗ်ာ။ စိတ္ထဲကေတာ့ ကလိကလိနဲ ့ေပါ့ ။ ဒါနဲ ့ပဲ သူငယ္ခ်င္းကို ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ ေျပာျပမိ ေရာ။ ႀကံဳလို ့ေျပာရပါဦးမယ္။ မာဆိုး သာ ခပ္တံုးတံုး၊ ခပ္ဖ်င္းဖ်င္းရယ္။ မာဆိုး က သူငယ္ခ်င္း ရေတာ့ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္း တာ။ သူေနရာနဲ ့သူလူေတာ္ေတြ ခ်ည္းပဲ။ ေနာက္ဆံုး ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ မာဆိုး ေကာင္မေလး ေတာင္ မာဆိုးထက္ အျပန္တစ္ရာ သာတယ္။ ခုသူငယ္ခ်င္းက လည္း အႏုပညာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ လူဗ်။ မာဆိုး သာ ရက္ေပါင္းမ်ား စြာနားမလည္တာ။ သူအတြက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း အေျဖထြက္တယ္။ ေမးခြန္းတစ္ ခုပဲ ေမးခိုင္းတယ္။ ေ႐ႊဘိုသား ျပန္ေျဖမဲ့ အေျဖလဲေျပာတယ္။ အႏုပညာ ခံစားႏိုင္တဲ့ စိတ္အား ေကာင္းလို ့တဲ့။
က်ေနာ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေ႐ႊဘိုသား ကို ကံေကာင္းစြာ ပဲေတြ ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ စိတ္ၾကည္ေနပံုလဲေပါက္တာကို။ အဲဒါနဲ ့က်ေနာ္လဲ အိပ္ေပၚကေတာ့ ႏွင္မခ်ေလာက္ဘူး ဆိုျပီ သူငယ္ခ်င္ ေမးခိုင္းတဲ့ အတိုင္း အရဲစြန္ ့့ေမးလိုက္တယ္။
“ခင္ဗ်ား ဒီေလာက္အခ်ိန္ေတြ ေငြေတြ အကုန္ခံၿပီး ဘာလို ့ေသေသခ်ာခ်ာ ျဖစ္ေအာင္မလုပ္ တာလဲ ”
“ကိတ္မုန္ ့ဖုတ္လို ့ေအာင္ျမင္သြားရင္ က်ေနာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ၊ ေနာက္ထပ္လုပ္စရာ ထပ္႐ွာေန ရမွာေပါ့”
ဟုတ္ပဗ်ာ။ က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္း ေျပာလိုက္တဲ့ ေ႐ႊဘိုသာ ျပန္ေျဖမဲ့ အေျဖနဲ ့စကားလံုးသာကြဲ တာ။ အဓိပၸါယ္ က နည္းနည္းမွကို မလြဲဘူး။ ေ႐ႊဘိုသား ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း သိၾကလားဗ်။ သိခ်င္လဲသိေန ၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ ဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေလးအရ ဇြတ္ေျပာျပမွာပဲ။ သူ မုန္ ့မဖုတ္ ခင္ အခ်ိန္တုန္းက အမ်ိဳးသား ညီလာခံ နဲ ့လမ္းျပေျမပံု ကို သံုးသပ္ခ်က္ စာတမ္းေရးဖို ့ အေသးစိတ္ေလ့လာေနတာဗ်။ သူ့က ခံစားမႈအားေကာင္တဲ့ လူဆိုေတာ့ မသိစိတ္ ကေန Performance Arts လုပ္တာပါတဲ့ ခင္ဗ်ာ။ မွန္ရင္အဲဒါ က်ေနာ္ကိုခ်ီးမြမ္း မွားရင္ေတာ့ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္းကို သာ အားရပါးရ ဆဲၾကပါေတာ့။ ဟုတ္ေတာ့ လဲ ဟုတ္တယ္ေလ ဗ်ာ။ ေကာင္းလည္းမေကာင္း ဘူး။ ဘယ္သူမွလဲ မၾကိဳက္ဘူး။ လုပ္တဲ့သူကိုယ္တိုင္က နည္းလမ္း မွားေေနတာလဲသိတယ္။ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ျဖစ္လာဖို ့လဲ ေသခ်ာမၾကိဳးစားဘူ။ ဒါေပမဲ အခ်ိန္ကုန္ ခံ ေငြကုန္ခံ ၿပီးလုပ္ေနတာပဲ မဟုတ္လား။
မာဆိုး
ေ႐ႊဘုိသား ေပးတဲ့ ေက်ာ႐ိုးနဲ ့ ေ႐ႊဘုိသားကို ျပန္ထုိးလိုက္ရတာပဲ။
ၿမိဳ ့သစ္
မေန ့က က်ေနာ့သူငယ္ ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္တယ္။ သူက ေသသြားျပီး ငရဲဲျပည္ က ငရဲ သားေတြ ကို ကြန္ျပဴတာသံုးတက္ ဆြဲတတ္ေအာင္သင္ေပးေန တာလို ့ေျပာတယ္။ သူက လည္း က်ေနာ္လို ပဲ သိပ္ခ်မ္းသာခ်င္တဲ့လူ ဗ်။ ဘယ္လို ခ်မ္းသာရခ်မ္းသာရ ခ်မ္းသာရင္ ၿပီးေရာ ဆိုတဲ့ေကာင္စားမ်ိဳး။ အခုလဲ အလကားေနရင္ ေသတာေတာ့မဟုတ္ဘူး ဂြင္႐ွိလို ့ေသ တယ္ဆိုတာ သူေျပာတဲ့ စကားနားေထာင္တာနဲ ့ သိတာေပါ့။ ေနာက္သူက နာမည္လည္း နည္းနည္းေတာ့ ႀကီးခ်င္ေသတာ ဗ်။ သူဖုန္းဆက္ ၿပီးေျပာရင္ က်ေနာ္က စာေရးမယ္။ အဲဒီ အခါ သူနာမည္ပါလာမယ္ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့ဖုန္းဆက္တာပါ။ က်ေနာ္ ကလဲ ဘယ္ေျပာ မလဲ။
ေျပာခ်င္တာက ဒီလိုဗ်။ ပထမဆံုး က်ေနာ္တို ့လူေတြေသရင္ ဘာေတြျဖစ္တယ္ ဆိုတာအရင္ ေျပာျပမယ္။ ေသၿပီး တာနဲ ့က်ေနာ္တို ့က ယမမင္း နဲ ့ေတြ ရေရာဗ်။ ႐ံုးတင္ခံ ရတာေပါဗ်ာ။ မေသခင္ဘာေတြလုပ္ ခဲ့လဲဆိုတာ ကို ဆြဲခ်က္ေတြ တင္တာေပါ့ေနာ့။ ဆြဲခ်က္အတင္ ခံရတဲ့ သူဘက္ကလည္း ျပန္ေျဖ႐ွင္းရတာေပါ့။ အရင္ကေတာ့ ပုရပိုဒ္ေတြ ဖြင့္ဖြင့္ၿပီး ၾကည့္ရေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကုန္ကုန္ တယ္ေျပာတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ ေတြသံုးေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ သိပ္အခ်ိန္မကုန္ေတာ့ဘူး ေပါ့ေလ။ ေနာက္ၿပီး ငရဲ ဥပေဒ ေတြ၊ ၃၁ ဘံု ဥပေဒ ေတြကလဲ Globalization နဲ ့အညီ လိုက္ေျပာင္းထားတာေတြလဲ ႐ွိတယ္။ Under Table ေတြဘာေတြ ေတာမရွိပါဘူး။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို လညး္ ယမမင္း တစ္ေယာက္ထဲ လုပ္လို ့မရဘူး သက္ဆိုင္ရာ ဘံုက ကိုယ္စာလွယ္ ၃၁ ေယာက္ပါ ဝိုင္းဆံုးျဖတ္ အၾကံေပးရ တယ္။
စတာက အဲဒီ Globalization ပဲ။ ခုေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တို ့ကမၻာမွာတင္ မဟုတ္ပဲ တျခားဘံု ေတြ မွာလဲ လူဦးေရ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးကို ေလးထားလာၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ အရင္ကလို ျပစ္ဒဏ္ က်ခံ ၿပီးတာနဲ ့ ကိုနဲ ့သက္ဆိုင္တဲ့ ဆီ တစ္ခါတည္း သြားလို ့မရေတာ့ဘူးဗ်။ ငရဲသားေတြ ကလဲ အလုပ္ကို တစ္ရက္ ၈ နာရီ ထက္ပို ရင္ အပိုေၾကးေပးရတယ္။ ငရဲ က်ေတြကို လဲ ျပစ္ဒဏ္က်တဲ့ အခ်ိန္ကလြဲ လို ့ စာၾကည့္တိုက္တုိ ့၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတို ့ ၾကည့္ခြင့္ေပးထား တယ္။ Right ရွိတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ အျပစ္ၾကၿပီးတဲ့ လူ တစ္ေယာက္က သူဘယ္ ဘံုကို ျပန္သြားရမလဲ။ ဒါမွ မဟုတ္ဘယ္လို ျပစ္ဒဏ္ မ်ိဳးခံရမလဲ ဆိုတာသိၿပီးတာနဲ ့ သူနဲ ့ သက္ဆိုင္တဲ့ၿမိဳ ့မွာ သြားေစာင့္ရတယ္။ ကို ့စရိပ္ကို စားၿပီးေတာ့ ေစာင့္ရတာ။ ပိုက္ဆံဘယ္ လို ေပးလဲေမး မယ္မဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားတုိ ့က်ေနာ္တို ့ပိုက္ဆံေတြ က်က်ေပ်ာက္ဘူးတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒါ ငရဲဘဏ္က အေၾကြးလာလာ ျဖတ္တာ။ ထားပါေတာ့ လူျပန္ျဖစ္မယ့္ လူက လူေတြႀကီးေန တဲ့ လူၿမိဳ ့မွာ သြားေစာင့္ေနရတယ္။ တိရိစာၦန္ဆို လဲ တိရိစာၦန္ၿမိဳ ့မွာ သြားေနေပါ့။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး႐ံုးတို ့၊ တိရိစာၦန္ဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး႐ံုးတို ့မွာ ျပည္ဝင္ခြင့္တင္ရတယ္။
အဲလိုေဆာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနစရာကိုယ့္ဘာသာ ငွားရတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ စားရတယ္။ အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ေတြလုပ္လို ့ ရပါတယ္။ ဆီအိုးေဆးတာတို ့၊ မီးထိုးေပးရတာတို ့၊ ဓားေတြလံွ ေတြေသြးေပးရတာတို ့ေပါ့။ ၃၁ ဘံု႐ွိတဲ့ အတြက္ ၃၁ မ်ိဳ ့႐ွိတာေပါ့ေနာ့။ ၃၁ ၿမိဳ ့လံုး ဒီပံုစံနဲ ့ပဲ ရပ္တည္ေနလာခဲတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ။ အဲဒီ ၿမိဳ ့ေတြမွာ ႐ွိတဲ့ ေျမကြက္ေတြကို အပိုင္ဝယ္ မယ္ဆိုလဲ့ ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုနဲ ့ပတ္သက္တဲ့ ျမိဳ ့ကေျမကြက္ကို ပဲဝယ္ခြင့္႐ွိတာပါ။ အမ်ားစုကေတာ့ ငရဲျပည္သူျပည္သားေတြ ကပိုင္ၿပီးတဆင့္ ငွားယူၾကရတာပါ။
ျပႆနာက ဒီပဲရင္းမင္းသားႀကီး အသက္ေပ်ာက္တာက စတာပဲ။ ပထမဆံုး ျပႆနာက သူ ့ အပစ္ေတြကို ျပန္ထုတ္ေနတဲ့ ကြန္ပ်ဳတာ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အတြက္ အေရးေပၚ Backup ထားတဲ့ Super Computer ႏွစ္လံုး ကေန တိုက္႐ိုက္သံုးရတာပါ။ အဲဒီေနက သူ အမႈတစ္ခု ထဲက ျပစ္ခ်က္ေတြ ကို ဖတ္တာ။ အယ္ေကဒါ အေယာက္ တစ္ေသာင္းအမႈကို ႐ံုးခ်ိန္းေ႐ႊ ့လိုက္ ရေရာ။ အဲေနာက္ ျပႆနာတစ္ခု က သူကို ျပစ္ဒဏ္ခ်တဲ့ အခ်ိန္မွာပါ။ ျပစ္ဒဏ္ေတြကို မွတ္ထားဖို ့ ကြန္ပ်ဳတာေတြမွာ ေနရာမ႐ွိေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒါနဲ ့ ငရဲေကာင္စီ က Nasa မွာသံုး တဲ့ Super Computer မ်ိဳး ႏွစ္လံုး ကို အမွာစာပို ့ဖို ့ခ်က္ခ်င္းဆံုးျဖတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ လိုက္ရတာပဲ။ (မယံုရင္ IBM ကိုလွမ္းေမးၾကည့္) အဲဒီ Computer ႏွစ္လံုးက မင္းသားႀကီးတို ့ အသိုင္းအဝိုင္း ကလူေတြရဲ ့ကိုေရရာဇဝင္မွတ္ဖို ့ရယ္၊ ျပစ္ဒဏ္ ေတြကို မွတ္ဖို ့ရယ္ပဲ သံုးမွာပါ။ ေနာက္ႏွစ္ ဘတ္ခ်က္ၾကရင္ ထပ္ဝယ္ဖို ့လဲ မွတ္ခ်က္ေရး ထားေသးတယ္။ သူတို ့လူေတြကလဲ တဖြဲဖြဲေရာက္ လာဦးမွာကို။
ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့ သူကို ဘယ္ဘံုကမွ လက္မခံတာပါ။ ၃၁ ဘံု ကိုယ္စာလွယ္ အားလံုး ကသူကို သာလက္ခံရရင္ အလုပ္ကထြက္မယ္ လို ့ညီတူညီညာ ေျပာ ၾကတာပါ။ ေနာက္ဆံုး ယမမင္း ခမ်ာ သိၾကားမင္း နဲ ့ Gtalk မွာ အေျခတင္ ေဆြးေႏြးျပီး အဲလို လူေတြအတြက္ ျမိဳ ့သစ္ တစ္ခုထားေပးဖို ့ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ ျပီး အဲဒီၿမိဳ ့သစ္ကို တာဝန္ယူ မဲ့ လူ မ႐ွိလို ့ အဲဒီၿမိဳ ့မွာ လုပ္တဲ့ဝန္ထမ္းတိုင္းကို လုပ္ဆ သံုးဆနဲ ့ ခံစားခြင့္ ႏွစ္ဆ ေပး ဖို ့လဲ သေဘာတူထား ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးသတင္းေကာင္း က အဲဒီ ျမိဳ ့ကေျမကြက္ေတြကို ဝယ္မဲ့ သူမ႐ွိလို ့အလကားေပးမယ္။ ဘယ္လို လူမ်ိဳးေတြရမလဲ ဆိုေတာ့
(၁) ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ရမည္။
(၂) စစ္မႈထမ္းသက္၊ ရဲသက္ အနည္းဆံုး တစ္ႏွစ္႐ွိရမည္။ (သို ့) ၾကံဖြံ ၊ စြမ္းအား႐ွင္ အဖြဲ ့ မ်ားတြင္ တက္ၾကြစြာပါဝင္ဘူးရမည္။
(၃)စစ္တပ္ႏွင့္ အက်ိဳးတူ စီပြားေရး သမားမ်ားလည္း အေထာက္အထားျပ ေလွ်ာက္ထား ႏိုင္သည္။
အသံုးခ်တတ္ရင္ ခ်မ္းသာႏိုင္မဲ့ အခြင့္အေရး မို ့က်ေနာ္ေဖာက္သည္ခ်လိုက္တာပါ။ ဒီသံုး ခ်က္နဲ ့မကိုက္ ေတာင္ဝန္ထမ္းလုပ္ ဖို ့အခြင့္ေရး လဲ ရႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္သတိေပး ခ်င္တာ တစ္ခ်က္က စစ္ေခြးေတြ တို ့ မိစၦာစစ္တပ္တို ့ ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြကို လူေလာကမွာ သံုးခဲ့ ဘူးတယ္ ဆိုရင္ သက္ဆိုင္ ရာ ဘံု ကုိယ္စာလွယ္ ေတြက အသရည္ဖ်က္ မႈနဲ ့တရားစြဲမယ္လို ့ လဲေျပာပါတယ္။ မေသခင္ ေ႐ွာင္ႏိုင္ေအာင္ သတိေပးတာပါ။ ေလာေလာ ဆယ္ေတာ့ နအဖ ဘံု နဲ ့ နအဖ ၿမိဳ ့သစ္လို ့ေခၚပါတယ္။ အဝိဇိ ေအာက္မွာ ေနာက္ ငရဲ ခန္းတစ္ခုေဆာက္ ၿပီးတာနဲ ့ သူတို ့နဲ ့ထိုက္တန္တဲ့ နာမည္ အသစ္တစ္ခုကို ေပးမွာပါ။ နအဖ ၿမိဳ ့သစ္ နအဖ ဘံု လို ့ေခၚတာကို ေတာင္ အသူရကယ္ ကိုစာလွယ္ က သိပ္သေဘာမတူ ဘူးလို ့ သိရပါတယ္။ အေၾကာင္း ကေတာ့ ဒီလို ့အဆင့္ အတန္းေတာင္ သတ္မွတ္လို ့မရေလာက္ေအာင္ ေအာက္တန္းက်တဲ့ ဘံုမွာ “အ” ပါေနတဲ့ အတြက္ သူတို ့ သိကၡာထိပါးတယ္လို ့ယူဆလို ့ပါတဲ့ ခင္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို ့မွာ အဲဒီဘံု နာမည္အတြက္ စိတ္ကူးေကာင္းေကာင္းေလး မ်ားရိွရင္ ေ႐ႊဘိုသား ဘေလာ့ ကေန တဆင့္ အၾကံေပးႏိုင္ပါတယ္။ သိၾကားမင္း နဲ ့ယမမင္း က ဆုေငြ လဲ ေပးမွာ ပါ။ အဲဒီ ဆုေငြက ေမာင္မာဆိုး အိမ္ေထာင္ျပဳရန္ ရန္ပံုေငြ ထဲကို သေဘာတူ သည္ ျဖစ္ေစ မတူသည္ျဖစ္ေစ လႈရမယ္ဆိုတာေတာ့ ႀကိဳအသိေပးထားလိုက္တယ္ဗ်ိဳ ့။
ေျပာခ်င္တာက ဒီလိုဗ်။ ပထမဆံုး က်ေနာ္တို ့လူေတြေသရင္ ဘာေတြျဖစ္တယ္ ဆိုတာအရင္ ေျပာျပမယ္။ ေသၿပီး တာနဲ ့က်ေနာ္တို ့က ယမမင္း နဲ ့ေတြ ရေရာဗ်။ ႐ံုးတင္ခံ ရတာေပါဗ်ာ။ မေသခင္ဘာေတြလုပ္ ခဲ့လဲဆိုတာ ကို ဆြဲခ်က္ေတြ တင္တာေပါ့ေနာ့။ ဆြဲခ်က္အတင္ ခံရတဲ့ သူဘက္ကလည္း ျပန္ေျဖ႐ွင္းရတာေပါ့။ အရင္ကေတာ့ ပုရပိုဒ္ေတြ ဖြင့္ဖြင့္ၿပီး ၾကည့္ရေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကုန္ကုန္ တယ္ေျပာတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ ေတြသံုးေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ သိပ္အခ်ိန္မကုန္ေတာ့ဘူး ေပါ့ေလ။ ေနာက္ၿပီး ငရဲ ဥပေဒ ေတြ၊ ၃၁ ဘံု ဥပေဒ ေတြကလဲ Globalization နဲ ့အညီ လိုက္ေျပာင္းထားတာေတြလဲ ႐ွိတယ္။ Under Table ေတြဘာေတြ ေတာမရွိပါဘူး။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို လညး္ ယမမင္း တစ္ေယာက္ထဲ လုပ္လို ့မရဘူး သက္ဆိုင္ရာ ဘံုက ကိုယ္စာလွယ္ ၃၁ ေယာက္ပါ ဝိုင္းဆံုးျဖတ္ အၾကံေပးရ တယ္။
စတာက အဲဒီ Globalization ပဲ။ ခုေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တို ့ကမၻာမွာတင္ မဟုတ္ပဲ တျခားဘံု ေတြ မွာလဲ လူဦးေရ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးကို ေလးထားလာၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ အရင္ကလို ျပစ္ဒဏ္ က်ခံ ၿပီးတာနဲ ့ ကိုနဲ ့သက္ဆိုင္တဲ့ ဆီ တစ္ခါတည္း သြားလို ့မရေတာ့ဘူးဗ်။ ငရဲသားေတြ ကလဲ အလုပ္ကို တစ္ရက္ ၈ နာရီ ထက္ပို ရင္ အပိုေၾကးေပးရတယ္။ ငရဲ က်ေတြကို လဲ ျပစ္ဒဏ္က်တဲ့ အခ်ိန္ကလြဲ လို ့ စာၾကည့္တိုက္တုိ ့၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတို ့ ၾကည့္ခြင့္ေပးထား တယ္။ Right ရွိတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ အျပစ္ၾကၿပီးတဲ့ လူ တစ္ေယာက္က သူဘယ္ ဘံုကို ျပန္သြားရမလဲ။ ဒါမွ မဟုတ္ဘယ္လို ျပစ္ဒဏ္ မ်ိဳးခံရမလဲ ဆိုတာသိၿပီးတာနဲ ့ သူနဲ ့ သက္ဆိုင္တဲ့ၿမိဳ ့မွာ သြားေစာင့္ရတယ္။ ကို ့စရိပ္ကို စားၿပီးေတာ့ ေစာင့္ရတာ။ ပိုက္ဆံဘယ္ လို ေပးလဲေမး မယ္မဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားတုိ ့က်ေနာ္တို ့ပိုက္ဆံေတြ က်က်ေပ်ာက္ဘူးတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒါ ငရဲဘဏ္က အေၾကြးလာလာ ျဖတ္တာ။ ထားပါေတာ့ လူျပန္ျဖစ္မယ့္ လူက လူေတြႀကီးေန တဲ့ လူၿမိဳ ့မွာ သြားေစာင့္ေနရတယ္။ တိရိစာၦန္ဆို လဲ တိရိစာၦန္ၿမိဳ ့မွာ သြားေနေပါ့။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး႐ံုးတို ့၊ တိရိစာၦန္ဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး႐ံုးတို ့မွာ ျပည္ဝင္ခြင့္တင္ရတယ္။
အဲလိုေဆာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနစရာကိုယ့္ဘာသာ ငွားရတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ စားရတယ္။ အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ေတြလုပ္လို ့ ရပါတယ္။ ဆီအိုးေဆးတာတို ့၊ မီးထိုးေပးရတာတို ့၊ ဓားေတြလံွ ေတြေသြးေပးရတာတို ့ေပါ့။ ၃၁ ဘံု႐ွိတဲ့ အတြက္ ၃၁ မ်ိဳ ့႐ွိတာေပါ့ေနာ့။ ၃၁ ၿမိဳ ့လံုး ဒီပံုစံနဲ ့ပဲ ရပ္တည္ေနလာခဲတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ။ အဲဒီ ၿမိဳ ့ေတြမွာ ႐ွိတဲ့ ေျမကြက္ေတြကို အပိုင္ဝယ္ မယ္ဆိုလဲ့ ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုနဲ ့ပတ္သက္တဲ့ ျမိဳ ့ကေျမကြက္ကို ပဲဝယ္ခြင့္႐ွိတာပါ။ အမ်ားစုကေတာ့ ငရဲျပည္သူျပည္သားေတြ ကပိုင္ၿပီးတဆင့္ ငွားယူၾကရတာပါ။
ျပႆနာက ဒီပဲရင္းမင္းသားႀကီး အသက္ေပ်ာက္တာက စတာပဲ။ ပထမဆံုး ျပႆနာက သူ ့ အပစ္ေတြကို ျပန္ထုတ္ေနတဲ့ ကြန္ပ်ဳတာ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အတြက္ အေရးေပၚ Backup ထားတဲ့ Super Computer ႏွစ္လံုး ကေန တိုက္႐ိုက္သံုးရတာပါ။ အဲဒီေနက သူ အမႈတစ္ခု ထဲက ျပစ္ခ်က္ေတြ ကို ဖတ္တာ။ အယ္ေကဒါ အေယာက္ တစ္ေသာင္းအမႈကို ႐ံုးခ်ိန္းေ႐ႊ ့လိုက္ ရေရာ။ အဲေနာက္ ျပႆနာတစ္ခု က သူကို ျပစ္ဒဏ္ခ်တဲ့ အခ်ိန္မွာပါ။ ျပစ္ဒဏ္ေတြကို မွတ္ထားဖို ့ ကြန္ပ်ဳတာေတြမွာ ေနရာမ႐ွိေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒါနဲ ့ ငရဲေကာင္စီ က Nasa မွာသံုး တဲ့ Super Computer မ်ိဳး ႏွစ္လံုး ကို အမွာစာပို ့ဖို ့ခ်က္ခ်င္းဆံုးျဖတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ လိုက္ရတာပဲ။ (မယံုရင္ IBM ကိုလွမ္းေမးၾကည့္) အဲဒီ Computer ႏွစ္လံုးက မင္းသားႀကီးတို ့ အသိုင္းအဝိုင္း ကလူေတြရဲ ့ကိုေရရာဇဝင္မွတ္ဖို ့ရယ္၊ ျပစ္ဒဏ္ ေတြကို မွတ္ဖို ့ရယ္ပဲ သံုးမွာပါ။ ေနာက္ႏွစ္ ဘတ္ခ်က္ၾကရင္ ထပ္ဝယ္ဖို ့လဲ မွတ္ခ်က္ေရး ထားေသးတယ္။ သူတို ့လူေတြကလဲ တဖြဲဖြဲေရာက္ လာဦးမွာကို။
ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့ သူကို ဘယ္ဘံုကမွ လက္မခံတာပါ။ ၃၁ ဘံု ကိုယ္စာလွယ္ အားလံုး ကသူကို သာလက္ခံရရင္ အလုပ္ကထြက္မယ္ လို ့ညီတူညီညာ ေျပာ ၾကတာပါ။ ေနာက္ဆံုး ယမမင္း ခမ်ာ သိၾကားမင္း နဲ ့ Gtalk မွာ အေျခတင္ ေဆြးေႏြးျပီး အဲလို လူေတြအတြက္ ျမိဳ ့သစ္ တစ္ခုထားေပးဖို ့ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ ျပီး အဲဒီၿမိဳ ့သစ္ကို တာဝန္ယူ မဲ့ လူ မ႐ွိလို ့ အဲဒီၿမိဳ ့မွာ လုပ္တဲ့ဝန္ထမ္းတိုင္းကို လုပ္ဆ သံုးဆနဲ ့ ခံစားခြင့္ ႏွစ္ဆ ေပး ဖို ့လဲ သေဘာတူထား ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးသတင္းေကာင္း က အဲဒီ ျမိဳ ့ကေျမကြက္ေတြကို ဝယ္မဲ့ သူမ႐ွိလို ့အလကားေပးမယ္။ ဘယ္လို လူမ်ိဳးေတြရမလဲ ဆိုေတာ့
(၁) ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ရမည္။
(၂) စစ္မႈထမ္းသက္၊ ရဲသက္ အနည္းဆံုး တစ္ႏွစ္႐ွိရမည္။ (သို ့) ၾကံဖြံ ၊ စြမ္းအား႐ွင္ အဖြဲ ့ မ်ားတြင္ တက္ၾကြစြာပါဝင္ဘူးရမည္။
(၃)စစ္တပ္ႏွင့္ အက်ိဳးတူ စီပြားေရး သမားမ်ားလည္း အေထာက္အထားျပ ေလွ်ာက္ထား ႏိုင္သည္။
အသံုးခ်တတ္ရင္ ခ်မ္းသာႏိုင္မဲ့ အခြင့္အေရး မို ့က်ေနာ္ေဖာက္သည္ခ်လိုက္တာပါ။ ဒီသံုး ခ်က္နဲ ့မကိုက္ ေတာင္ဝန္ထမ္းလုပ္ ဖို ့အခြင့္ေရး လဲ ရႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္သတိေပး ခ်င္တာ တစ္ခ်က္က စစ္ေခြးေတြ တို ့ မိစၦာစစ္တပ္တို ့ ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြကို လူေလာကမွာ သံုးခဲ့ ဘူးတယ္ ဆိုရင္ သက္ဆိုင္ ရာ ဘံု ကုိယ္စာလွယ္ ေတြက အသရည္ဖ်က္ မႈနဲ ့တရားစြဲမယ္လို ့ လဲေျပာပါတယ္။ မေသခင္ ေ႐ွာင္ႏိုင္ေအာင္ သတိေပးတာပါ။ ေလာေလာ ဆယ္ေတာ့ နအဖ ဘံု နဲ ့ နအဖ ၿမိဳ ့သစ္လို ့ေခၚပါတယ္။ အဝိဇိ ေအာက္မွာ ေနာက္ ငရဲ ခန္းတစ္ခုေဆာက္ ၿပီးတာနဲ ့ သူတို ့နဲ ့ထိုက္တန္တဲ့ နာမည္ အသစ္တစ္ခုကို ေပးမွာပါ။ နအဖ ၿမိဳ ့သစ္ နအဖ ဘံု လို ့ေခၚတာကို ေတာင္ အသူရကယ္ ကိုစာလွယ္ က သိပ္သေဘာမတူ ဘူးလို ့ သိရပါတယ္။ အေၾကာင္း ကေတာ့ ဒီလို ့အဆင့္ အတန္းေတာင္ သတ္မွတ္လို ့မရေလာက္ေအာင္ ေအာက္တန္းက်တဲ့ ဘံုမွာ “အ” ပါေနတဲ့ အတြက္ သူတို ့ သိကၡာထိပါးတယ္လို ့ယူဆလို ့ပါတဲ့ ခင္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို ့မွာ အဲဒီဘံု နာမည္အတြက္ စိတ္ကူးေကာင္းေကာင္းေလး မ်ားရိွရင္ ေ႐ႊဘိုသား ဘေလာ့ ကေန တဆင့္ အၾကံေပးႏိုင္ပါတယ္။ သိၾကားမင္း နဲ ့ယမမင္း က ဆုေငြ လဲ ေပးမွာ ပါ။ အဲဒီ ဆုေငြက ေမာင္မာဆိုး အိမ္ေထာင္ျပဳရန္ ရန္ပံုေငြ ထဲကို သေဘာတူ သည္ ျဖစ္ေစ မတူသည္ျဖစ္ေစ လႈရမယ္ဆိုတာေတာ့ ႀကိဳအသိေပးထားလိုက္တယ္ဗ်ိဳ ့။
မာဆိုး
“စုတ္ခ်က္မဲ့ပန္းခ်ီ”
အိပ္မက္ေတြကိုထုဆစ္ေနတုန္း
စက္တင္ဘာလက က်ဆံုးနွင့္ခဲ့ၿပီ။
ေကာင္းကင္တ၀ုန္း၀ုန္း ငိုတဲ့လ
ၾကယ္ေတြတျဖဳန္းျဖဳန္း ေၾကြတဲ့လ
ဘ၀ဆိုတာ
လက္ညိွဳးတေကြးစာပဲလား။
အဲဒီလမွာေပါ့
လြတ္လြတ္လပ္လပ္မိုးၿပိဳလို႕ရေအာင္
ငါေလ
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းလဲမေထာင္ခဲ့ပါဘူး။
စက္တင္ဘာမွာရြာတဲ့မိုးသာ
သမိုင္းကို ေမာ္ကြန္းထိုးခဲ့ရင္
အရွိန္ဟုန္ျပင္းျပင္း
ခ်င္းခ်င္းနီတဲ့ေသြးေတြနဲ႕ျပည့္ေရာ့မယ္။
တစ္ကယ့္ကိုေၾကာက္စရာ
အဲဒီလမွာမွ
ညတာကိုက ရွည္လြန္းပါတယ္ေလ။
ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီ
မိုးခါးေရတစ္ခြက္
ေနာက္ၿပီး အၾကမ္းေရးထားတဲ့ဒိုင္ယာရီ
တစ္ကယ္ပဲ ၿပီးဆံုးခဲ့ေလၿပီ။
စက္တင္ဘာလက က်ဆံုးနွင့္ခဲ့ၿပီ။
ေကာင္းကင္တ၀ုန္း၀ုန္း ငိုတဲ့လ
ၾကယ္ေတြတျဖဳန္းျဖဳန္း ေၾကြတဲ့လ
ဘ၀ဆိုတာ
လက္ညိွဳးတေကြးစာပဲလား။
အဲဒီလမွာေပါ့
လြတ္လြတ္လပ္လပ္မိုးၿပိဳလို႕ရေအာင္
ငါေလ
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းလဲမေထာင္ခဲ့ပါဘူး။
စက္တင္ဘာမွာရြာတဲ့မိုးသာ
သမိုင္းကို ေမာ္ကြန္းထိုးခဲ့ရင္
အရွိန္ဟုန္ျပင္းျပင္း
ခ်င္းခ်င္းနီတဲ့ေသြးေတြနဲ႕ျပည့္ေရာ့မယ္။
တစ္ကယ့္ကိုေၾကာက္စရာ
အဲဒီလမွာမွ
ညတာကိုက ရွည္လြန္းပါတယ္ေလ။
ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီ
မိုးခါးေရတစ္ခြက္
ေနာက္ၿပီး အၾကမ္းေရးထားတဲ့ဒိုင္ယာရီ
တစ္ကယ္ပဲ ၿပီးဆံုးခဲ့ေလၿပီ။
စစ္အစိုးရဧ။္ ျပည္သူကို ခ်ဴဆီ ထဲ့ ျခင္း
ဒီေန ့ စစ္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကို ေတြ ့ဆံု ဖို ့ ေႀကျငာခ်က္ သည္ အလြန္မွ ရိုးသားေသာ လွည့္ကြက္တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ သန္းေရြဧ။္ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ျပန္ဖတ္ႀကည့္ပါ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ ကုိ မေတြ ့ဆံု ခင္ကတည္းက အရံွုးေပးျပီးေတြ ့ရမည့္ သေဘာ ျဖစ္ေနပါသည္။သေဘာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ သည္ ျမန္မာျပည္ကို ဖ်က္စီးေနသူ ဟု သေဘာရပါသည္)အမွန္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ UN က ဖိအားေပးမွုအရမ္း မ်ားလာ ျခင္းကို ကုစားရန္သက္သက္သာသာ ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားရင္ႀကားေစ့ေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ရန္ လံုး၀စိတ္ကူးမရွိေပ။(ကြ်န္ေတာ့္အားအဆိုးျမင္သူဟုမယူဆလိုက္ပါႏွင့္။ စစ္အစုိးရ ဘယ္လို ယုတ္မာတတ္သည္၊အာဏာအား မည္မွ်မက္ေမာသည္ကို ျပည္သူျပည္သားအားလံုး သိျပီးျဖစ္ပါသည္။)ယေန ့ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး အတြင္းအျပင္ ျဖစ္ေပၚေနမွုဧ။္ အေႀကာင္းအရင္း မွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ ကို အာဏာမလြဲေပးသည္လြဲေပးသည္ ကို အဓိက ေတာင္းဆိုေနျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။စစ္အစိုးရဧ။္အုပ္ခ်ဳပ္မွု တစ္နည္း အာဏာကို သိမ္းပိုက္ ထားမွု ၊ လူ ့အခြင့္ အေရးမ်ားခ်ိဳးေဖာက္မွု၊ ျပည္သူအမ်ားစု ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး မွုႏွင္ ့ က်န္းမာေရး လူမွုေရး အဘက္ဘက္မွ နိမ့္က်မွု ေႀကာင့္သာျဖစ္လာရပါသည္။ထိုအေရးအခင္းကို ၈၈ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက အစျပဳ ျပီး စက္တင္ဘာအေရးခင္း(ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လူထုသေဘာထားျပျခင္း) မ်ား မွသက္ေသျပခဲ့ ပါသည္။ျပည္သူမ်ားသည္စစ္အစိုးရဧ။္ ေျပာ ခဲ ့သလို နားေယာင္ျပီး ေျမွာက္ေပးတိုင္းလုပ္ မည့္သူမ်ားမဟုတ္သည္ကို အားလံုးနားလည္ျပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ဒီအခ်က္ကို ဖံုးကြယ္လုိေသာစစ္အစိုးရသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ ႏွင့္ ေဆြးေႏြးပါမည္ ဟုလူထုကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာႀကားလာျခင္းျဖစ္သည္။မိမိတို ့ျပည္သူမ်ား ေနနဲ ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကို သန္းေရြ ေတြ ့ဆံု ခ်င္ သည့္ ႏိုင္ငံေရး ျပရုပ္ တစ္ခုသာ ျဖစ္ေႀကာင္း သိရွိထားႀကဖို ့ အေရးႀကီးပါသည္။လတ္တေလာ ေတာ္လွန္ခဲ့ ျပီး အသက္ေပးခဲ့ ႀကရေသာ ရဟန္သံဃာေတာ္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား ျပည္သူမ်ား တို ့ဧ။္ ပန္းတိုင္ျဖစ္ေသာ စစ္အစိုးရအျမစ္ျပတ္ေရး၊ အာဏာရွင္စနစ္ လံုး၀ပ်က္သုဥ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရး၊ အတုအေယာင္အမ်ိဳးသားညီလာခံခ်ဳပ္ျငိမ္းေရး တုိ ့ကို ဆက္လက္ ဦးတည္ တိုက္ပြဲ ၀င္ႀကရဦးမည္ ျဖစ္ေႀကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။
စစ္အစိုးရ ဘာေႀကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ နဲ ့ေတြ ့ဖို ့ေႀကျငာတာလဲ?
Mr Gambari, UN, USA , Asian, EU တို ့ဧ။္ ဖိအားေပးမွု သက္သာရန္ႏွင့္ အတူ အျခားအဓိက အခ်က္မွာျပည္တြင္း ဆႏၶျပ ျပီး စစ္အစိုးရ အားလံုး၀ဆန္ ့က်င္ေနျခင္း ကို ယာယီအားျဖင္ ့ လမ္းလြဲေပးရန္သာျဖစ္ပါသည္။ တတ္ႏိုင္သမွ်အခ်ိန္ဆြဲျပီး ၄င္းတို ့ တစ္ဘက္သတ္ေရးဆြဲသည့္ အေျခခံဥပေဒ ႏွင့္အလုပ္မျဖစ္ေတာ့သည့္ လမ္းညြန္ေျမ ပံု ေနရာတြင္ ေတြ ့ဆံုဟန္ျပျပီး အစားထိုးလုပ္ေဆာင္ျပမည္။ျပီးမွ မျဖစ္ႏို္င္ေသာေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကို ေတာင္းဆိုသည္ ဟူေသာ အခ်က္ျဖင့္ ေဆြးေႏြးေရးသည္လည္း အရာမထင္ပဲ အာဏာကို ဆက္လက္ကိုင္ဆြဲဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ ႀကိဳးစားေနဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၶျပမွုအေပၚ အႀကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းခဲ့သည္ကို ေဗ်ာင္လိမ္လွ်က္ပင္ရွိေသးသည္။ ထို ့အျပင္ Mr Gambari သည္လာမည့္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ျမန္မာျပည္သို ့ျပန္ လာဦးမည္ဟု ျပည္သူႏွင့္ ကမၻာ ကို ေႀကျငာထားသည္။ မိမိတုိ ့ျပည္သူ မ်ားအေနျဖင့္ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္မ်ား ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေဖာ္ျပျပီး စစ္အစိုးရဧ။္ ခ်ဳဆီ ထဲ့ မွုအေပၚ အာရံုမစိုက္ပဲ ဆက္လက္ျပီး ရဲရဲ ၀င့္၀င့္ ခ်ီတက္ျပီးလုပ္စရာ ရွိသည္မ်ားကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၶေဖာ္ျပ တုိက္ပြဲ၀င္ႀကရန္လို အပ္ေႀကာင္း တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။
စစ္အစိုးရ ဘာေႀကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ နဲ ့ေတြ ့ဖို ့ေႀကျငာတာလဲ?
Mr Gambari, UN, USA , Asian, EU တို ့ဧ။္ ဖိအားေပးမွု သက္သာရန္ႏွင့္ အတူ အျခားအဓိက အခ်က္မွာျပည္တြင္း ဆႏၶျပ ျပီး စစ္အစိုးရ အားလံုး၀ဆန္ ့က်င္ေနျခင္း ကို ယာယီအားျဖင္ ့ လမ္းလြဲေပးရန္သာျဖစ္ပါသည္။ တတ္ႏိုင္သမွ်အခ်ိန္ဆြဲျပီး ၄င္းတို ့ တစ္ဘက္သတ္ေရးဆြဲသည့္ အေျခခံဥပေဒ ႏွင့္အလုပ္မျဖစ္ေတာ့သည့္ လမ္းညြန္ေျမ ပံု ေနရာတြင္ ေတြ ့ဆံုဟန္ျပျပီး အစားထိုးလုပ္ေဆာင္ျပမည္။ျပီးမွ မျဖစ္ႏို္င္ေသာေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကို ေတာင္းဆိုသည္ ဟူေသာ အခ်က္ျဖင့္ ေဆြးေႏြးေရးသည္လည္း အရာမထင္ပဲ အာဏာကို ဆက္လက္ကိုင္ဆြဲဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ ႀကိဳးစားေနဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၶျပမွုအေပၚ အႀကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းခဲ့သည္ကို ေဗ်ာင္လိမ္လွ်က္ပင္ရွိေသးသည္။ ထို ့အျပင္ Mr Gambari သည္လာမည့္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ျမန္မာျပည္သို ့ျပန္ လာဦးမည္ဟု ျပည္သူႏွင့္ ကမၻာ ကို ေႀကျငာထားသည္။ မိမိတုိ ့ျပည္သူ မ်ားအေနျဖင့္ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္မ်ား ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေဖာ္ျပျပီး စစ္အစိုးရဧ။္ ခ်ဳဆီ ထဲ့ မွုအေပၚ အာရံုမစိုက္ပဲ ဆက္လက္ျပီး ရဲရဲ ၀င့္၀င့္ ခ်ီတက္ျပီးလုပ္စရာ ရွိသည္မ်ားကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၶေဖာ္ျပ တုိက္ပြဲ၀င္ႀကရန္လို အပ္ေႀကာင္း တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။
လင္းအိမ္
ျပည္တြင္းနာ
ေအာင္သူၿငိမ္း
ေအာက္တုိဘာလ ၉ ရက္၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။
ျမန္မာျပည္သူမ်ား အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ စိတ္ဒဏ္ရာ ရသြားၾကသည္။ အမာရြတ္ ထင္ေစႏိုင္ေလာက္သည့္ စိတ္အတြင္း ဒဏ္ရာမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အစုအျပံဳလိုက္ လူသတ္ပြဲမ်ား၏ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားက ေသြးမတိတ္ေသး။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဒီပဲယင္း အစုအျပံဳလိုက္ လူသတ္ပြဲမ်ား၏ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားက ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္။ ေနာက္ထပ္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ား ရေစခဲ့ျပန္သည္။ ဤတႀကိမ္တြင္ေတာ့ အေတာ္ ကုစားရန္ ခက္ပါလိမ့္မည္။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးတို႔၊ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးတို႔ ေျပာေနၾကေသာ္လည္း ဤတႀကိမ္တြင္ေတာ့ အစစ္အမွန္ ျပန္လည္ ေပါင္းစည္းႏိုင္ရန္ အေတာ္ အခ်ိန္ယူၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္သလို၊ ပ်က္ျပားသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ေရး အတြက္လည္း ႏိုင္ငံတခု၊ လူမႈ အဖြဲ႔႔အစည္းတခု အေနျဖင့္ အေတာ္ ရုန္းကန္ႀကိဳးပမ္း ၾကရပါဦးေတာ့မည္။
(Trauma) ဟု ေဆးပညာရပ္အားျဖင့္ ေခၚဆိုၾကေသာ စိတ္တြင္းနာ၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ဒဏ္ရာသည္ လူတဦးခ်င္းအဖို႔ပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ ရုန္းကန္ၾကရေသာ ျပႆနာ ျဖစ္ပါသည္။ လူတဦး၏ စိတ္တြင္း ဒဏ္ရာမ်ား ကုသႏိုင္ေရး အတြက္ပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ေပးၾကရသည္။ အခ်ဳိ႕ ပညာရွင္မ်ားက ၇-ႏွစ္မွ ၁၅-ႏွစ္တိုင္တိုင္ အခ်ိန္ယူၾကရသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဦးတင္မိုးက သူ၏ ကဗ်ာတပုဒ္တြင္ ျမန္မာျပည္၏ အေျခအေနႏွင့္ ပတ္သက္၍ "ျပည္တြင္းနာ" ဟု သံုးႏႈံးခဲ့ဖူးသည္ကို က်ေနာ္ မွတ္မိေနပါသည္။ သူက ကပ္သေဘာ၊ အေထြေထြ အက်ပ္အတည္း သေဘာကို ေျပာသည္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ က်ေနာ္၏ ယူဆခ်က္ကေတာ့ ဤ "ျပည္တြင္းနာ" ဟူေသာ စကားလံုးတြင္ပင္ စိတ္ခံစားခ်က္ သေဘာမ်ားလည္း ပါဝင္ေနသေယာင္ ထင္မွတ္မိပါေတာ့သည္။ လူတဦးခ်င္း၏ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ား ေပါင္းစည္းမိေသာအခါ၊ ကပ္ေဘးဒုကၡ၊ အက်ပ္အတည္းမ်ား၊ စစ္ႀကီးမ်ား၊ အဖ်က္အဆီး ေဘးဆိုးႀကီးမ်ား ၾကံဳေတြ႔ရေသာအခါ လူမႈအဖြဲ႔အစည္း တခုလံုး စိတ္ ဒဏ္ရာ ခံစားရတတ္ပါသည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ၁၉၈၈၊ ၂၀၀၃ ဒီပဲယင္း၊ ၂၀၀၇ သံဃာမ်ား၏ ကံေဆာင္ပြဲ ၿဖိဳခြင္း ႏွိမ္နင္းမႈ မ်ားသည္ က်ေနာ္တို႔ လူမႈအဖြဲ႔ႀကီး တခုလံုးအတြက္ တခုအေပၚ တခုဆင့္၍ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ား အနာေဖး မတက္ႏိုင္ခင္၊ ေနာက္ထပ္ နာက်ဥ္ ေစျပန္ခဲ့ၿပီဟု ျမင္ေနမိပါေတာ့သည္။
ဤသို႔ စိတ္ဒဏ္ရာ ရေစေလာက္ေအာင္ ၾကံဳရေသာ အေျခအေနမ်ဳိးတြင္ ထိုသူတဦး၏ လံုျခံဳမႈႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ က်ေနာ္တို႔၏ ယံုၾကည္ထားခ်က္ကို အေျခခံ ေဖာင္ေဒးရွင္းမွ စ၍ ဆြဲလႈပ္ ခံလိုက္ရပါသည္။ တနည္းဆိုရေသာ္ ယံုၾကည္ ထားေသာအရာ ကိစၥမ်ားလည္း ၿပိဳကြဲ ေၾကမြ သြားရပါေတာ့သည္။ ထို႔အျပင္ စိတ္ဒဏ္ရာရလွ်င္ လူအမ်ားသည္ ဤဒဏ္ရာ ေျပေပ်ာက္ေစေၾကာင္း အတြက္ နည္းလမ္းမ်ားစြာျဖင့္ တုံ႔ျပန္ တတ္ၾကပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ - မိမိ စိတ္တြင္း ခံစားခ်က္ကို ေျဖသိမ္႔ႏိုင္ေရးအတြက္ အရက္ေသာက္ ထြက္ေပါက္ ရွာၾကျခင္းမ်ား၊ အိမ္ျပန္လာေသာအခါ မိန္းမရိုက္၍ အိမ္တြင္း အႏိုင္က်င့္ ႏွိပ္စက္မႈမ်ား၊ အျခားနည္းေပါင္းစံုျဖင့္ လြဲမွား မူမမွန္စြာ ေျဖရွင္း ၾကသည္မ်ားလည္း ေတြ႔ရတတ္ပါသည္။ ဤ တုံ႔ျပန္ပံု လုပ္ငန္းမ်ဳိးကို Coping mechanism ဟု ေခၚၾကပါသည္။
ႏိုင္ငံအမ်ားတြင္လည္း ဤသို႔ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းႀကီး တရပ္လံုး စိတ္ဒဏ္ရာ ရေစေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ား ၾကံဳခဲ့ၾကရဖူးပါသည္။ ဥပမာ- အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ဆိုလွ်င္ ျပည္တြင္းစစ္၏ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေျပာ၍ မဆံုးေသးသကဲ့သို႔၊ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ ကို ၾကံဳခဲ့ရေသာ မ်ဳိးဆက္မ်ားက ရန္-ငါ (အျဖဴ သို႔မဟုတ္ အမဲ) စသည့္ အေတြးမ်ားႏွင့္ စစ္ေအး တိုက္ပြဲကို ဆက္ခဲ့ၾကေၾကာင္းလည္း ေလ့လာသူမ်ားက ဆိုၾကပါသည္။ ထို႔အျပင္ စက္တင္ဘာ ၁၁ (September 11) သည္ အေမရိကန္ လူထု အမ်ားအတြက္ စိတ္ဒဏ္ရာ အႀကီးအက်ယ္ ရေစခဲ့ေသာ ကိစၥပင္ ျဖစ္သည္။ ဤစက္တင္ဘာ ၁၁ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ တုံ႔ျပန္လာပံု ဆိုးက်ဳိးမ်ားကို မိမိတို႔ ေတြ႔ၾကံဳ ခံစားေနၾကရၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ အေမရိကန္ လူထုမ်ား၏ အစြန္းေရာက္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ကို ပိုမို ျပင္းထန္ေစသကဲ့သို႔ အျခားေသာ လူမႈ အခြင့္အေရး၊ စစ္၊ ကမၻာ့ ဆက္ဆံေရး မ်က္ႏွာစာမ်ားတြင္ မ်ားစြာ အက်ဳိး သက္ေရာက္ေစခဲ့ပါသည္။
အခ်ဳိ႕ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားတြင္လည္း စိတ္ဒဏ္ရာ ရေစေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ား ၾကံဳၾကရဖူးပါသည္။ နာဇီမ်ား၏ အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ ဂ်ဴးမ်ားကို လက္စတုန္း သုတ္သင္မႈသည္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္း တခုလံုးကို ထိခိုက္ ေစခဲ့သကဲ့သို႔၊ ပါလက္စတိုင္း ျပည္သူမ်ား၏ ႏိုင္ငံမဲ့ တြန္းပို႔ ခံရေသာ အေျခအေန၊ ဒုကၡ သံသရာမ်ားကလည္း လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းကို ဝါးအစည္းေျပေစ သကဲ့သို႔၊ တဖက္တြင္လည္း အစြန္းေရာက္ အယူအဆမ်ား ထြက္ေပၚလာေစပါသည္။ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား အေၾကာင္း ေလ့လာၾကသူမ်ားက ထိုလူမႈ အဖြဲ႔အစည္း၏ ေကာက္ယူ ေမြးစားထားေသာ စိတ္ဒဏ္ရာ (chosen trauma) မ်ား အေၾကာင္းကိုလည္း အက်ယ္တဝင့္ ေလ့လာ ဖူးခဲ့ၾကပါသည္။
ယခုေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနၾကေသာ သံဃာမ်ားကို လမ္းမလယ္ေခါင္ ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္ ေခ်မႈန္း ေနပံုမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ၾကရသည္။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလ သံဃာမ်ားႏွင့္ ဆႏၵျပ ျပည္သူမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ ၿဖိဳခြဲေခ်မႈန္းမႈသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စက္တင္ဘာ (၁၁) Burma September 11 ဟု တင္စားလွ်င္ မမွားႏိုင္ပါ။ ထစ္ကနဲရွိ စစ္တပ္ အားကိုး၊ လက္နက္ အားကိုးျဖင့္ ဖိနင္း ေခ်မႈန္းလိုသည့္ အာဏာရွင္မ်ား၏ ေဒါသ၊ အမ်က္ မာန္မာနမ်ားကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ၾကရသည္။ ထို႔အျပင္ တဖက္သတ္ ေျပာဆို ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ိေနမႈမ်ား ကလည္း၊ ထပ္မံ ေစာ္ကားသကဲ့သို႔ ရွိေနေစသည္။ သံဃာမ်ားက ဆိုခဲ့သကဲ့သို႔ ေမတၱာဓါတ္ အားနည္းသည့္ အျပဳအမူမ်ား၊ ရုန္႔ရင္း ၾကမ္းတမ္းမႈမ်ား ကလည္း ဆက္လက္ သည္းညည္း မခံႏိုင္စရာ။ လူအမ်ား၏ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈ ဘာသာေရး အေျခခံကိုပါ ရိုက္ခ်ဳိး ေၾကမြ ေစသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။
သမိုင္းအရလည္း စိတ္နာက်ည္းစရာမ်ားက အႀကိမ္ႀကိမ္၊ ၁၉၆၂ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးကို ၿဖိဳခဲ့သည္။ ဦးသန္႔ အေရးအခင္းတြင္ ေသြးေခ်ာင္း စီးခဲ့ရသလို၊ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ အလုပ္သမား ဆႏၵျပပြဲမ်ားကိုလည္း ပစ္ခတ္ ေခ်မႈန္းခဲ့သည္။ ၁၉၈၈၊ ၂၀၀၃၊ ၂၀၀၇ ေသြးေခ်ာင္း စီးရမႈမ်ားက ျမန္မာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အတြက္ မေမ့ႏိုင္စရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ထိုထက္ပို၍ ဆိုးသည္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို လိုလားသည့္၊ ဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကား၊ အေလးအျမတ္ ထားသည့္ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းဟု ဂုဏ္ယူေနၾကဆဲ ရဟန္း သံဃာမ်ားႏွင့္ သာသနာကို အဆိုးဝါးဆံုး ဖ်က္ဆီး ေခ်မႈန္းလိုက္မႈသည္ လူအမ်ားအတြက္ စိတ္ဒဏ္ရာကို ပို၍ နက္ရိႈင္း လာေစခဲ့ေတာ့သည္။
သံဃာမ်ား၏ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို အၾကမ္းဖက္ ေခ်မႈန္းေနစဥ္တြင္ ျပည္တြင္းမွ "သဲ" ဟူေသာ ကေလးမ တဦးႏွင့္ မိမိ ခ်က္တင္ စကားေျပာခြင့္ ရေနခဲ့ပါသည္။ သူေရာ၊ က်ေနာ္ပါ စိတ္လႈပ္ရွား ေနၾက၍ အေတာ္လည္း စိတ္ထိခိုက္ ေနၾကရပါသည္။ "ပစ္ေနပီ။ ပစ္ေနပီ။ လုပ္ၾကပါဦး" "ေသကုန္ၾကေတာ့မွာပဲ" တဖက္ ျမန္မာျပည္ဖက္မွ သူမ ရိုက္ပို႔လိုက္ေသာ စာသားမ်ား က်ေနာ္ ရရွိေနပါသည္။ သူမက ျပင္ပသို႔ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် သတင္း ေပးႏိုင္ေရးအတြက္ ႀကိဳးစား ကူညီေနသူသာ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိႏွင့္ ယခင္ကလည္း မရင္းႏွီး၊ မကၽြမ္းဝင္ခဲ့ပါ။ "ေျပာေပးၾကပါဦး" "က်မတို႔လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး" သူမက အျဖစ္အပ်က္ အေသးစိတ္ကို ေပးပို႔ေနခ်ိန္တြင္ ခံစားခ်က္ကိုပါ က်ေနာ္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ျမင္ေနရပါသည္။
က်ေနာ္လည္း မည္သို႔မွ် မကူညီႏိုင္ခဲ့ပါ။ က်ေနာ့ကိုယ္ က်ေနာ္လည္း ၁၉၈၈ အာဏာသိမ္းမႈ အၿပီး၊ ရန္ကုန္ ေဆးရံုႀကီးအနီး ရင္ခြဲရံုရွိ သူငယ္ခ်င္း အေလာင္းနားတြင္ နံရံကိုထု၊ မ်က္ရည္ေတြက် ငိုယိုေနေသာ လူငယ္ေလး တေယာက္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ ေနပါသည္။ ထိုသို႔ ငိုယိုေနခဲ့သူ လူငယ္ကေလးမွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုေတာ့ ငိုယိုေနသူ ကေလးမ တဦး၏ အျဖစ္ကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ေနာက္ထပ္ ျမင္ေတြ႔ေနရပါေတာ့သည္။
က်ေနာ္တို႔၏ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ားက ပို၍ပို၍ နက္ရိႈင္း လာေစပါသည္။ က်ေနာ္ တေယာက္ထဲ မဟုတ္။ က်ေနာ္တို႔ လူမႈ အသိုင္း အဝိုင္းႀကီးေရာ၊ ေနာက္ထပ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားပါ ထပ္၍ စိတ္ဒဏ္ရာ သင့္ရျပန္ပါၿပီ။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ၿပီးႏိုင္ေတာ့ မည္နည္း။ မည္သည့္အခါမွ ေက်ေပ်ာက္ ႏိုင္ၾကပါေတာ့မည္နည္း။ မ်ဳိးဆက္မ်ား ဆင့္ခဲ့ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။
စစ္အစိုးရကေတာ့ လူအနည္းစုကေလး၏ အံုႂကြမႈ၊ ေကာက္ရိုးမီးသဖြယ္ ပံုေဖာ္ေနပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကို ေတြ႔မည္ဟု အေပၚစီး မက္လံုး ေပးရံုေလာက္ျဖင့္ ၿငိမ္းေအးသြားေတာ့မည့္ ကိစၥဟု ထင္ေနပံုရပါသည္။ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္း အတြင္း နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ျဖစ္ေပၚေနခဲ့ေသာ စိတ္ဒဏ္ရာ အတြင္းေၾကကို ဤမွ်ေလာက္ျဖင့္ ေက်ပ်က္ေစလိမ့္မည္ မဟုတ္ ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔၏ ယံုၾကည္မႈ အေျခခံ တခုလံုး ကိုင္လႈပ္ ခံလိုက္ရေသာ အေျခအေန၊ ကမၻာ့ ကုန္သြယ္ေရး ေမွ်ာ္စင္ႀကီး ၿပိဳက်ခဲ့ သလို အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈမ်ား ၿပိဳကြဲ ေျမေပၚ ပံုက်သြားရသည့္ အေျခအေနကို က်ေနာ္ ျမင္ေနရပါသည္။ ဤစိတ္ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးက ကာလအတန္ၾကာ ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္း ေနၾကရဦးေတာ့မည္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ေအာက္တိုဘာလ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။
ဆရာကိုေအာင္သူၿငိမ္း၏ေဆာင္းပါးကို မဇၹ်ိမသတင္းဌာန၀က္ဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေအာက္တုိဘာလ ၉ ရက္၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။
ျမန္မာျပည္သူမ်ား အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ စိတ္ဒဏ္ရာ ရသြားၾကသည္။ အမာရြတ္ ထင္ေစႏိုင္ေလာက္သည့္ စိတ္အတြင္း ဒဏ္ရာမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အစုအျပံဳလိုက္ လူသတ္ပြဲမ်ား၏ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားက ေသြးမတိတ္ေသး။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဒီပဲယင္း အစုအျပံဳလိုက္ လူသတ္ပြဲမ်ား၏ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားက ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္။ ေနာက္ထပ္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ား ရေစခဲ့ျပန္သည္။ ဤတႀကိမ္တြင္ေတာ့ အေတာ္ ကုစားရန္ ခက္ပါလိမ့္မည္။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးတို႔၊ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးတို႔ ေျပာေနၾကေသာ္လည္း ဤတႀကိမ္တြင္ေတာ့ အစစ္အမွန္ ျပန္လည္ ေပါင္းစည္းႏိုင္ရန္ အေတာ္ အခ်ိန္ယူၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္သလို၊ ပ်က္ျပားသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ေရး အတြက္လည္း ႏိုင္ငံတခု၊ လူမႈ အဖြဲ႔႔အစည္းတခု အေနျဖင့္ အေတာ္ ရုန္းကန္ႀကိဳးပမ္း ၾကရပါဦးေတာ့မည္။
(Trauma) ဟု ေဆးပညာရပ္အားျဖင့္ ေခၚဆိုၾကေသာ စိတ္တြင္းနာ၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ဒဏ္ရာသည္ လူတဦးခ်င္းအဖို႔ပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ ရုန္းကန္ၾကရေသာ ျပႆနာ ျဖစ္ပါသည္။ လူတဦး၏ စိတ္တြင္း ဒဏ္ရာမ်ား ကုသႏိုင္ေရး အတြက္ပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ေပးၾကရသည္။ အခ်ဳိ႕ ပညာရွင္မ်ားက ၇-ႏွစ္မွ ၁၅-ႏွစ္တိုင္တိုင္ အခ်ိန္ယူၾကရသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဦးတင္မိုးက သူ၏ ကဗ်ာတပုဒ္တြင္ ျမန္မာျပည္၏ အေျခအေနႏွင့္ ပတ္သက္၍ "ျပည္တြင္းနာ" ဟု သံုးႏႈံးခဲ့ဖူးသည္ကို က်ေနာ္ မွတ္မိေနပါသည္။ သူက ကပ္သေဘာ၊ အေထြေထြ အက်ပ္အတည္း သေဘာကို ေျပာသည္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ က်ေနာ္၏ ယူဆခ်က္ကေတာ့ ဤ "ျပည္တြင္းနာ" ဟူေသာ စကားလံုးတြင္ပင္ စိတ္ခံစားခ်က္ သေဘာမ်ားလည္း ပါဝင္ေနသေယာင္ ထင္မွတ္မိပါေတာ့သည္။ လူတဦးခ်င္း၏ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ား ေပါင္းစည္းမိေသာအခါ၊ ကပ္ေဘးဒုကၡ၊ အက်ပ္အတည္းမ်ား၊ စစ္ႀကီးမ်ား၊ အဖ်က္အဆီး ေဘးဆိုးႀကီးမ်ား ၾကံဳေတြ႔ရေသာအခါ လူမႈအဖြဲ႔အစည္း တခုလံုး စိတ္ ဒဏ္ရာ ခံစားရတတ္ပါသည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ၁၉၈၈၊ ၂၀၀၃ ဒီပဲယင္း၊ ၂၀၀၇ သံဃာမ်ား၏ ကံေဆာင္ပြဲ ၿဖိဳခြင္း ႏွိမ္နင္းမႈ မ်ားသည္ က်ေနာ္တို႔ လူမႈအဖြဲ႔ႀကီး တခုလံုးအတြက္ တခုအေပၚ တခုဆင့္၍ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ား အနာေဖး မတက္ႏိုင္ခင္၊ ေနာက္ထပ္ နာက်ဥ္ ေစျပန္ခဲ့ၿပီဟု ျမင္ေနမိပါေတာ့သည္။
ဤသို႔ စိတ္ဒဏ္ရာ ရေစေလာက္ေအာင္ ၾကံဳရေသာ အေျခအေနမ်ဳိးတြင္ ထိုသူတဦး၏ လံုျခံဳမႈႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ က်ေနာ္တို႔၏ ယံုၾကည္ထားခ်က္ကို အေျခခံ ေဖာင္ေဒးရွင္းမွ စ၍ ဆြဲလႈပ္ ခံလိုက္ရပါသည္။ တနည္းဆိုရေသာ္ ယံုၾကည္ ထားေသာအရာ ကိစၥမ်ားလည္း ၿပိဳကြဲ ေၾကမြ သြားရပါေတာ့သည္။ ထို႔အျပင္ စိတ္ဒဏ္ရာရလွ်င္ လူအမ်ားသည္ ဤဒဏ္ရာ ေျပေပ်ာက္ေစေၾကာင္း အတြက္ နည္းလမ္းမ်ားစြာျဖင့္ တုံ႔ျပန္ တတ္ၾကပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ - မိမိ စိတ္တြင္း ခံစားခ်က္ကို ေျဖသိမ္႔ႏိုင္ေရးအတြက္ အရက္ေသာက္ ထြက္ေပါက္ ရွာၾကျခင္းမ်ား၊ အိမ္ျပန္လာေသာအခါ မိန္းမရိုက္၍ အိမ္တြင္း အႏိုင္က်င့္ ႏွိပ္စက္မႈမ်ား၊ အျခားနည္းေပါင္းစံုျဖင့္ လြဲမွား မူမမွန္စြာ ေျဖရွင္း ၾကသည္မ်ားလည္း ေတြ႔ရတတ္ပါသည္။ ဤ တုံ႔ျပန္ပံု လုပ္ငန္းမ်ဳိးကို Coping mechanism ဟု ေခၚၾကပါသည္။
ႏိုင္ငံအမ်ားတြင္လည္း ဤသို႔ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းႀကီး တရပ္လံုး စိတ္ဒဏ္ရာ ရေစေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ား ၾကံဳခဲ့ၾကရဖူးပါသည္။ ဥပမာ- အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ဆိုလွ်င္ ျပည္တြင္းစစ္၏ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေျပာ၍ မဆံုးေသးသကဲ့သို႔၊ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ ကို ၾကံဳခဲ့ရေသာ မ်ဳိးဆက္မ်ားက ရန္-ငါ (အျဖဴ သို႔မဟုတ္ အမဲ) စသည့္ အေတြးမ်ားႏွင့္ စစ္ေအး တိုက္ပြဲကို ဆက္ခဲ့ၾကေၾကာင္းလည္း ေလ့လာသူမ်ားက ဆိုၾကပါသည္။ ထို႔အျပင္ စက္တင္ဘာ ၁၁ (September 11) သည္ အေမရိကန္ လူထု အမ်ားအတြက္ စိတ္ဒဏ္ရာ အႀကီးအက်ယ္ ရေစခဲ့ေသာ ကိစၥပင္ ျဖစ္သည္။ ဤစက္တင္ဘာ ၁၁ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ တုံ႔ျပန္လာပံု ဆိုးက်ဳိးမ်ားကို မိမိတို႔ ေတြ႔ၾကံဳ ခံစားေနၾကရၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ အေမရိကန္ လူထုမ်ား၏ အစြန္းေရာက္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ကို ပိုမို ျပင္းထန္ေစသကဲ့သို႔ အျခားေသာ လူမႈ အခြင့္အေရး၊ စစ္၊ ကမၻာ့ ဆက္ဆံေရး မ်က္ႏွာစာမ်ားတြင္ မ်ားစြာ အက်ဳိး သက္ေရာက္ေစခဲ့ပါသည္။
အခ်ဳိ႕ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားတြင္လည္း စိတ္ဒဏ္ရာ ရေစေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ား ၾကံဳၾကရဖူးပါသည္။ နာဇီမ်ား၏ အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ ဂ်ဴးမ်ားကို လက္စတုန္း သုတ္သင္မႈသည္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္း တခုလံုးကို ထိခိုက္ ေစခဲ့သကဲ့သို႔၊ ပါလက္စတိုင္း ျပည္သူမ်ား၏ ႏိုင္ငံမဲ့ တြန္းပို႔ ခံရေသာ အေျခအေန၊ ဒုကၡ သံသရာမ်ားကလည္း လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းကို ဝါးအစည္းေျပေစ သကဲ့သို႔၊ တဖက္တြင္လည္း အစြန္းေရာက္ အယူအဆမ်ား ထြက္ေပၚလာေစပါသည္။ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား အေၾကာင္း ေလ့လာၾကသူမ်ားက ထိုလူမႈ အဖြဲ႔အစည္း၏ ေကာက္ယူ ေမြးစားထားေသာ စိတ္ဒဏ္ရာ (chosen trauma) မ်ား အေၾကာင္းကိုလည္း အက်ယ္တဝင့္ ေလ့လာ ဖူးခဲ့ၾကပါသည္။
ယခုေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနၾကေသာ သံဃာမ်ားကို လမ္းမလယ္ေခါင္ ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္ ေခ်မႈန္း ေနပံုမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ၾကရသည္။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလ သံဃာမ်ားႏွင့္ ဆႏၵျပ ျပည္သူမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ ၿဖိဳခြဲေခ်မႈန္းမႈသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စက္တင္ဘာ (၁၁) Burma September 11 ဟု တင္စားလွ်င္ မမွားႏိုင္ပါ။ ထစ္ကနဲရွိ စစ္တပ္ အားကိုး၊ လက္နက္ အားကိုးျဖင့္ ဖိနင္း ေခ်မႈန္းလိုသည့္ အာဏာရွင္မ်ား၏ ေဒါသ၊ အမ်က္ မာန္မာနမ်ားကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ၾကရသည္။ ထို႔အျပင္ တဖက္သတ္ ေျပာဆို ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ိေနမႈမ်ား ကလည္း၊ ထပ္မံ ေစာ္ကားသကဲ့သို႔ ရွိေနေစသည္။ သံဃာမ်ားက ဆိုခဲ့သကဲ့သို႔ ေမတၱာဓါတ္ အားနည္းသည့္ အျပဳအမူမ်ား၊ ရုန္႔ရင္း ၾကမ္းတမ္းမႈမ်ား ကလည္း ဆက္လက္ သည္းညည္း မခံႏိုင္စရာ။ လူအမ်ား၏ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈ ဘာသာေရး အေျခခံကိုပါ ရိုက္ခ်ဳိး ေၾကမြ ေစသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။
သမိုင္းအရလည္း စိတ္နာက်ည္းစရာမ်ားက အႀကိမ္ႀကိမ္၊ ၁၉၆၂ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးကို ၿဖိဳခဲ့သည္။ ဦးသန္႔ အေရးအခင္းတြင္ ေသြးေခ်ာင္း စီးခဲ့ရသလို၊ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ အလုပ္သမား ဆႏၵျပပြဲမ်ားကိုလည္း ပစ္ခတ္ ေခ်မႈန္းခဲ့သည္။ ၁၉၈၈၊ ၂၀၀၃၊ ၂၀၀၇ ေသြးေခ်ာင္း စီးရမႈမ်ားက ျမန္မာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အတြက္ မေမ့ႏိုင္စရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ထိုထက္ပို၍ ဆိုးသည္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို လိုလားသည့္၊ ဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကား၊ အေလးအျမတ္ ထားသည့္ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းဟု ဂုဏ္ယူေနၾကဆဲ ရဟန္း သံဃာမ်ားႏွင့္ သာသနာကို အဆိုးဝါးဆံုး ဖ်က္ဆီး ေခ်မႈန္းလိုက္မႈသည္ လူအမ်ားအတြက္ စိတ္ဒဏ္ရာကို ပို၍ နက္ရိႈင္း လာေစခဲ့ေတာ့သည္။
သံဃာမ်ား၏ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို အၾကမ္းဖက္ ေခ်မႈန္းေနစဥ္တြင္ ျပည္တြင္းမွ "သဲ" ဟူေသာ ကေလးမ တဦးႏွင့္ မိမိ ခ်က္တင္ စကားေျပာခြင့္ ရေနခဲ့ပါသည္။ သူေရာ၊ က်ေနာ္ပါ စိတ္လႈပ္ရွား ေနၾက၍ အေတာ္လည္း စိတ္ထိခိုက္ ေနၾကရပါသည္။ "ပစ္ေနပီ။ ပစ္ေနပီ။ လုပ္ၾကပါဦး" "ေသကုန္ၾကေတာ့မွာပဲ" တဖက္ ျမန္မာျပည္ဖက္မွ သူမ ရိုက္ပို႔လိုက္ေသာ စာသားမ်ား က်ေနာ္ ရရွိေနပါသည္။ သူမက ျပင္ပသို႔ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် သတင္း ေပးႏိုင္ေရးအတြက္ ႀကိဳးစား ကူညီေနသူသာ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိႏွင့္ ယခင္ကလည္း မရင္းႏွီး၊ မကၽြမ္းဝင္ခဲ့ပါ။ "ေျပာေပးၾကပါဦး" "က်မတို႔လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး" သူမက အျဖစ္အပ်က္ အေသးစိတ္ကို ေပးပို႔ေနခ်ိန္တြင္ ခံစားခ်က္ကိုပါ က်ေနာ္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ျမင္ေနရပါသည္။
က်ေနာ္လည္း မည္သို႔မွ် မကူညီႏိုင္ခဲ့ပါ။ က်ေနာ့ကိုယ္ က်ေနာ္လည္း ၁၉၈၈ အာဏာသိမ္းမႈ အၿပီး၊ ရန္ကုန္ ေဆးရံုႀကီးအနီး ရင္ခြဲရံုရွိ သူငယ္ခ်င္း အေလာင္းနားတြင္ နံရံကိုထု၊ မ်က္ရည္ေတြက် ငိုယိုေနေသာ လူငယ္ေလး တေယာက္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ ေနပါသည္။ ထိုသို႔ ငိုယိုေနခဲ့သူ လူငယ္ကေလးမွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုေတာ့ ငိုယိုေနသူ ကေလးမ တဦး၏ အျဖစ္ကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ေနာက္ထပ္ ျမင္ေတြ႔ေနရပါေတာ့သည္။
က်ေနာ္တို႔၏ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ားက ပို၍ပို၍ နက္ရိႈင္း လာေစပါသည္။ က်ေနာ္ တေယာက္ထဲ မဟုတ္။ က်ေနာ္တို႔ လူမႈ အသိုင္း အဝိုင္းႀကီးေရာ၊ ေနာက္ထပ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားပါ ထပ္၍ စိတ္ဒဏ္ရာ သင့္ရျပန္ပါၿပီ။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ၿပီးႏိုင္ေတာ့ မည္နည္း။ မည္သည့္အခါမွ ေက်ေပ်ာက္ ႏိုင္ၾကပါေတာ့မည္နည္း။ မ်ဳိးဆက္မ်ား ဆင့္ခဲ့ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။
စစ္အစိုးရကေတာ့ လူအနည္းစုကေလး၏ အံုႂကြမႈ၊ ေကာက္ရိုးမီးသဖြယ္ ပံုေဖာ္ေနပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကို ေတြ႔မည္ဟု အေပၚစီး မက္လံုး ေပးရံုေလာက္ျဖင့္ ၿငိမ္းေအးသြားေတာ့မည့္ ကိစၥဟု ထင္ေနပံုရပါသည္။ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္း အတြင္း နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ျဖစ္ေပၚေနခဲ့ေသာ စိတ္ဒဏ္ရာ အတြင္းေၾကကို ဤမွ်ေလာက္ျဖင့္ ေက်ပ်က္ေစလိမ့္မည္ မဟုတ္ ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔၏ ယံုၾကည္မႈ အေျခခံ တခုလံုး ကိုင္လႈပ္ ခံလိုက္ရေသာ အေျခအေန၊ ကမၻာ့ ကုန္သြယ္ေရး ေမွ်ာ္စင္ႀကီး ၿပိဳက်ခဲ့ သလို အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈမ်ား ၿပိဳကြဲ ေျမေပၚ ပံုက်သြားရသည့္ အေျခအေနကို က်ေနာ္ ျမင္ေနရပါသည္။ ဤစိတ္ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးက ကာလအတန္ၾကာ ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္း ေနၾကရဦးေတာ့မည္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ေအာက္တိုဘာလ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။
ဆရာကိုေအာင္သူၿငိမ္း၏ေဆာင္းပါးကို မဇၹ်ိမသတင္းဌာန၀က္ဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
Cbox
က်ေနာ္နဲ ့ဘေလာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ ့ က ေတာ္ေတာ္ကို ေဝးပါတယ္။ ဒီေန ့ ဘေလာ့ ေရစီးမွာ ေရးသူအေန နဲ ့ေရာဖတ္သူအေန နဲ ့ပါ မပါဝင္ခဲ့ပါဘူး။ ခု စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းေတြ က်မွ သာ ဘေလာ့ေတြနဲ ့ရင္းႏွီးခြင့္ရတာပါ။ တကယ္ ကို Media တိုက္ပြဲ အေထာက္အကူ ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အရင္ရက္ပိုင္း ျမန္မာျပည္တြင္း အင္တာနက္ မပိတ္ခင္ အခ်ိန္ေတြက ပိုသိ သာပါတယ္။ သတင္းေတြ အဆက္မျပတ္ ျဖန္ ့ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမွာ ခုလုခုလု ျဖစ္စရာ ေတြနဲ ့လဲေတြ ့ ခဲ့ရပါတာေတာ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ Cbox မွာပါ။ Cbox ေတြ မွာ က်ေနာ္တို ့လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား နဲ ့ေဆြးေႏြးခြင့္ ရႏိုင္တယ္။ သတင္းေတြကို လွမ္း အသိေပးႏိုင္တယ္။ Web Site ကို Access လုပ္လို ့ရတာနဲ ့ တျခားဘာမွ မလို အပ္ပဲ အလြယ္တကူ သံုးစြဲ ႏိုင္တယ္။ ဒါေတြကေတာ့ Cbox ရဲ ့အားသာခ်က္ေတြပါ ပဲ။ ခုန က်ေနာ္ ေျပာတဲ့ အားသာခ်က္ေတြ နဲ ့အတူ အဓိက ခုလုခုလု ျဖစ္စရာကေတာ့ အစိုးရဘက္ ကလူ ေတြဝင္ေျပာတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ဒီတိုင္း သေဘာထားေရး ဝါဒေရး ေျပာတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ဆိုတာထက္ ယုတ္ယုတ္မာမာ ဆဲေရးေျပာ ဆိုတာမ်ိဳး ေတြပါ။ ဟိုဘက္က စဆဲေတာ့ လဲ ဒီဘက္ကလူေတြ က ျပန္ဆဲ အဲလို နဲ ့ငစိမ္းတန္း Cbox ထဲေရာက္လာ သလိုမ်ိဳးေတြလဲ ႐ွိပါတယ္။ ေနာက္ တစ္မ်ိဳးကေတာ့ နာမည္ႀကီး Cbox ပိုင္႐ွင္ေတြ ကို အသားလြတ္ ဆဲေရးတာ မ်ိဳးပါ။ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ကုန္ဖို ့ေကာင္းတာပါ။ တစ္ခါက က်ေနာ့ အမလို ေလးစားရတဲ့ Cbox ပိုင္႐ွင္ ကို သူတို ့ ဆဲလြန္းလို ့ Cbox ကုိ ျဖဳတ္လိုက္ဖို ့ အၾကံေပးဘူးတယ္ ။ အဲဒီ အမ ျပန္ေျပာတာ တကယ္ ကို ေလးစားေလာက္တယ္ ။ ျဖဳတ္ပစ္ရင္ သူတို ့ကို အ႐ႈံးေပး လိုက္ရသလို ခံစားရလို ့ မျဖဳတ္ဘူး တဲ့။ ဆဲခ်င္လဲ ဆဲပါေစတဲ့။ ဒီရက္ပိုင္း မွာ ျပည္တြင္း လႈပ္႐ွားမႈ ေတြက တိုးတိတ္ လြန္းေတာ့ Cbox ေတြ ႐ွိရာကို ပဲ အားခ်ိန္တိုင္း ေရာက္ေရာက္ သြားေနတတ္ပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ သတင္းထူးေလး မ်ား ရမလား ဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္နဲ ့ပါ။ ၿပီးေတာ့ ေ႐ွ ့ဆက္ ဘာျဖစ္ လာႏိုင္တယ္ ဘာဆက္လုပ္ၾကမယ္ ဆို တာမ်ိဳးေတြ ေဆြးေႏြးၾကည့္ခ်င္တာလဲ ပါပါတယ္။ ေဆြးေႏြးရေလာက္ ေအာင္ကို ကဘာေကာင္ မွမဟုတ္ေပမဲ့ နည္းနည္းစိတ္ပူ ပန္တာကို သက္သာေစပါတယ္။ Cbox မွာတင္မဟုတ္ပါဘူး က်ေနာ္ တို ့Gtalk မွာလဲ ေျပာဆိုေဆြးေႏြး ေလ့႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ Gtalk မွာ ေဆြးေႏြးတယ္ ဆိုတာက Inner Cycle ေဆြးေႏြးတာမ်ိဳး ပါ။ ေျပာတဲ့ သူအခ်င္းခ်င္း ကလည္း တနည္းမဟုတ္ တနည္းနဲ ့ထိစပ္မႈ ႐ွိေနတာပါ။ အဲဒီ အတြက္ ျပႆနာ မေပၚပါဘူး။ Cbox မွာ ကေတာ့ ကိုယ့္သူမသိ သူကို မသိ အေျခအေနပါ။ က်ေနာ္ တို ့ျပည္ပေရာက္ ေနတဲ့ သာမန္လူေတြ မွာ လည္း ဒီအခြင္အေရး ပဲ႐ွိတာကိုး။ က်ေနာ္ ေနတဲ့ႏိုင္ငံ က်ေနာ္ေနတဲ့ ၿမိဳ ့မွာဆို ျမန္မာက လက္ခ်ိဳးေရလို ့ရတဲ့ အေရအတြက္ ပဲ ႐ွိတယ္။ ျပီးေတာ့ သံ႐ံုးလဲ မ႐ွိဘူး။ တကယ္ကုိ ဘာမွ လုပ္ကိုင္ဖို ့အခြင့္မသာတဲ့ေနရာပါ။ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ေၾကာက္တာ လဲပါမယ္ထင္ပါတယ္။ အႀကိဳး ထက္ အပစ္ျဖစ္ဖို ့ မ်ားတဲ့ အေျခအေနလို ့ လဲေျပာလို ့ရပါတယ္။ ဒါက က်ေနာ္ ဘာလို ့ Cbox ေတြ မွာ စကားဝင္ေျပာ ရလဲ ဆိုတာေျပာခ်င္တာပါ။ ဆန္ ့က်င္ဘက္ ကဆဲေရးတယ္ ဆိုတာ ကေတာ့ စာဖြဲ ့စရာကို မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တြင္း က က်ေနာ္တို ့သူရဲေကာင္း ေတြဆို ေသြးနဲ ့ရင္းျပီး သူတို ့ကို ရင္ဆိုင္သြားတာ အားလံုးအသိပါ။
ဒီတစ္ခါ ျပည္တြင္းလႈပ္႐ွား မႈက ႏိုင္ငံ တကာက လူေတြရင္ထဲ ကိုဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာ ေရာက္တယ္ဆိုတာ မခန္ ့မွန္းႏိုင္ေပမဲ့ က်ေနာ္တို ့ ျမန္မာလူငယ္ေတြ ရဲ့ စိတ္ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ကိုင္လႈပ္ႏိုင္တာပါ။ က်ေနာ့ကို ေတြ ့ေလး နဲနဲ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ျပည္ပႏိုင္ငံ မွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ ၾကာေနတဲ့ က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ ့လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ပုိင္းက စကားေျပာျဖစ္တယ္။သူေျပာတာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ျပန္ေျပာရရင္ Blog ေတြမွာ စာရင္း တင္ထားတဲ့ ျပည္သူစြမ္းအား အစ႐ွိတဲ့ လူဆိုး ေတြကို ႐ိုက္ေပးႏိုင္တဲ့ လူ႐ွာမယ္။ တစ္ေယာက္ရိုက္ရင္ တစ္ေယာက္ တစ္သိန္းေပးမယ္ ဆိုတာပါ။ဒီတိုင္ေတြး ၾကည့္ရင္ေတာ့ ကေလးဆန္တယ္။။ အရူးထတယ္ ထင္စရာ ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမယ္ သူရင္ထဲက စိတ္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရင္ သူတတ္ႏိုင္သေ႐ႊ ့ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲအတြက္ တစ္ခုခုကူညီခ်င္တဲ့ ေစတနာကို ထင္ထင္႐ွား႐ွားျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ လုပ္႐ွားမႈရဲ သိသိသာသာ ႐လဒ္တစ္ခုက ေတာ့ အရင ္ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ ျပည္ပေရာက္ အသိပညာ႐ွင္ အတတ္ပညာ႐ွင္ အားလံုး အာဏာ႐ွင္ကို လံုးဝ ႐ႊံ႐ွာမုန္းတီး သြားျပီး ဗမာျပည္ကို ဘယ္လို လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြး တတ္လာတယ္။ ခင္ရာမင္ရာ စုျပီးေျပာတတ္လာ ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ေရးခ်င္တဲ့ ျပႆနာ စတာပါ။ Cbox ေတြမွာ ဝင္ေဆြးေႏြးတဲ့ လူအမ်ားစုဟာ ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္း ေပၚ ကလူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ မခံခ်င္စိတ္ ေတာ္လွန္ခ်င္ စိတ္နဲ ့သာ ေတြေခၚေဆြးေႏြး ၾကတာပါ။ အဲဒီေတာ့ အမ်ားစုအတြက္ လက္ခံႏိုင္စရာေတြ ပါသလို လက္မခံႏိုင္ စရာေတြလဲ ပါလာႏိုင္ပါ တယ္။ က်ေနာ္ တို ့အားလံုး အ႐ိုးစြဲ အေတြးအေခၚ တစ္ခု႐ွိပါတယ္။ အဲဒါက ဘယ္သူဘက္ လည္း ဘယ္လမ္းေၾကာင္းကလည္း။ ဒါက်ေနာ့ တို ့တင္မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ိဳ ့လူၾကီးေတြမွာ ကို ႐ွိေနတဲ့ အေတြးအေခၚပါ။ လူညီရင္ ဤ - က်ြဲျဖစ္ကို ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ အယူအဆ နဲ ့ပါ။ တတိယ လမ္းေၾကာင္း ကို လက္မခံႏိုင္တာပါ။ က်ေနာ့သူငယ္ ခ်င္း ျပန္ေျပာျပတဲ့ အတိုက္အခံ ဆရာ ႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ ့ခံယူခ်က္ေလး ေျပာပါရေစ။ ျမန္မာျပည္မွာ သက္ေမြးပညာ သိပ္ေတာ္တဲ့ လူဆိုတာ စစ္တပ္လက္ေဝ ခံအသိုင္းအဝိုင္း နဲ ့ စစ္တပ္ထဲမွာ ပဲ ႐ွိတယ္ဆိုတာပါ။ ေတာ္ေတာ္ကို ရင္နာ စရာ အယူအဆ တစ္ခုပါ။ အဲဒီ စကားကို နားနဲ ့ဆတ္ဆတ္ၾကား ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္း ဆို သူ ဘဝအတြက္ပဲ သူလုပ္ေတာ့မယ္ ဘာမွကိုယ္တိုင္မလုပ္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့အေျခအေနကို တစ္ႏွစ္ေလာက္ ေရာက္သြားတဲ့ အထိပါပဲ။ သူ ့ စိတ္သူေမြးျမဴလာ သမွ် အဲဒီစကားေၾကာင့္ ယိုင္ထြက္သြာရတာပါ။ ခုေတာ့ေနရာမွန္ ျပန္ေရာက္ေနပါျပီ။
ေနာက္ Cbox မွာေတြ ့ရတဲ့ ျပႆနာကလဲ ဒီတိုင္ၾကည့္ရင္ ဘာမွ မဟုတ္ေပမဲ့ ေသခ်ာေတြး ၾကည့္ရင္ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ Cbox မွာ လူအမ်ား ေျပာဆိုေနတဲ့ Flow ကို နည္းနည္းေလာက္ ဆန္းစစ္မိရင္၊ သတင္းတစ္ခုခု ကို တကယ္ဟုတ္ရဲ ့လားဆိုတာမ်ိဳးေမး မိရင္ အဲလို လုပ္မိတဲ့ လူက အစိုးရဘက္သား၊ သူလွ်ိဳ၊ စစ္ဗိုလ္ ဆိုတဲ့ စြဲခ်က္အတင္ခံ ရတာပါ။ က်ေနာလဲ ခံရဘူးပါတယ္။ က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ ့လဲ ခံရဘူးပါတယ္။ IP Block လုပ္တာ ဖို ့ Cbox ပိုင္႐ွင္ေတြကို ေတာင္းဆိုတာမ်ိဳးလဲ ႐ွိပါတယ္။ ခက္တာက Cbox မွာ က Nick ေတြပဲ သံုးတာဆို ေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ ကိုနစ္၊ ကိုမ်ိဳးခ်စ္၊ ကိုစိတ္ဓါတ္ တို ့ဆို သူတို Nick ေတြ သံုးၿပီး ပံုမွား ႐ိုက္ခံရတာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ။ က်ေနာ္တို ့လို လူရဲ ့Nick ေတာင္တစ္ခါတစ္ခါ ယူသံုးတာခံ ရပါ တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေနဝင္း (ျမန္မာ ISP ) တို ့လူသိုက္ ေသာင္းက်န္းတဲ့ အခါ တုန္းကပါ။ က်ေနာ္ ဆို အဲလို အထင္လြဲ ခံရမွာ စိုးလို ့ မိုးထက္ေန ဆိုတဲ့ နာမည္ကိုပဲ သံုးပါတယ္။ Email လဲ အဲဒီနာမည္ အတိုင္း ဖြင့္ထားတဲ့ Mail Account ကို သံုးပါတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေတာင္းရင္လဲ အလြယ္တကူေျပာပါတယ္။ နာမည္အရင္း မဟုတ္လို ့ ေျပာတယ္ လို ့ေျပာရင္လဲ ခံရမွာပဲ။ က်ေနာ္ က ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ခ်င္တဲ့လူထဲမွာ ပါပါတယ္။ က်ေနာ့ Passport ကလည္း သက္တန္း က်န္ဆဲပါ။ ေနာက္ က်ေနာ္ အလကားေန ရင္းအထဲမဝင္ခ်င္တာလဲ ပါပါတယ္။ ေၾကာက္တယ္လို ့ ေျပာမယ္ဆိုလဲ ရပါတယ္။ က်ေနာ္လို လူကို စစ္ဗိုလ္လို ့ေျပာခံရတာ၊ သူလွ်ိဳ လို ့ေျပာခံရတာ ကဘာမွ ျဖစ္ေလာက္တဲ့ ကိစၥ မဟုတ္ေပမဲ့။ တခ်ိဳ ့ျပည္ပကို တရားဝင္ လာေန တဲ့ လူေတြထဲမွာ အရင္ကတည္း က ႏိုင္ငံေရးလမ္း ေၾကာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္ဖူး ျပီး လက္႐ွိလဲ ကူညီသူ၊ စိတ္ဝင္စားသူ ဆိုတာထက္ ပိုတဲ့ အေနအထားနဲ ့လူေတြလည္း႐ွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရင္ ေထာင္က်ခံရမယ္ ဆိုေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ျပီး ခဏေလာက္ပဲေထာင္က်ခဲ့ သူေတြ။ လံုးဝေထာင္မက်ဘူးတဲ့ လူေတြ လဲ႐ွိပါတယ္။ အဲလို လူေတြရဲ ့ ဘဝက ခင္ဗ်ားတို ့ က်ေနာ္တို ့ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပင္ပန္းတႀကီး ကိုယ္တိုင္႐ုန္းကန္ၿပီးျပန္ထ ခဲ့ရတာပါ။ ၿပီးေတာ့ သူတို ့ထဲက အမ်ားစုကလည္း ပိုက္ဆံေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ အေတြ ့အႀကံဳလို ခ်င္တဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ ့ျဖစ္ေစ ခဏလာ ၾကတဲ့ လူေတြပါ။ အခ်ိန္တန္ရင္ ျမန္မာျပည္ျပန္ၾကမဲ့လူေတြပါ။ အဲလို လူေတြကို စြတ္စြဲ မိမွာစိုးလို ့ က်ေနာ္ ဆို ခုခ်ိန္ထိ Cbox မွာ ဘယ္သူကို မွ ဘာမွ မစြတ္စြဲခဲ့ပါဘူး။ ခုက်ေနာ္ ဒီ POST ကို ေရးရတဲ့ ရည္ရြယ္ ခ်က္က Cbox ေတြကေပးႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရး ကို အစြမ္းကုန္ အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ အႀကံေပးတာပါ။ ေနာက္ဆံုး ဆန္ ့က်င္ဘက္ကလူ ပါလာပါေစ မဆဲေရးဘူး ဆိုရင္ေျပာခ်င္တာ ေျပာခြင့္ေပးသင့္ပါတယ္။ ျပည္ပေရာက္ေခါင္းေဆာင္ေတြ လဲ ဒီ Cbox ေတြကို လာေနၾကမွာပါ။ ဝင္မေျပာရင္ေတာင္ ျပည္သူလူထု ဆီက အၾကံဥာဏ္ေတြ ကိုသိရဖို ့လာမွာပါ။ အဲဒီေတာ့ ခုေနမယ္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္၊ ၫိႈႏိုင္း ေရးလမ္းစဥ္ ၊ ေနာက္ဆံုးအၾကမ္းဖက္လမ္းစဥ္ ေတြ အထိကိုယ္ ယံုၾကည္ရာကို ေဆြးေႏြးၾက လိမ့္ မယ္။ ေနာက္ စစ္တပ္ကို အမွန္အတိုင္းသံုးသပ္ ျပတဲ့လူေတြလဲ ႐ွိမယ္။ ဒီလို ဗဟုအေျခ အေန ကို တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ နားလည္းေပဖို ့တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ ့ အယူအဆ မတူယံုနဲ ့ေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ပုတ္ခတ္တာ၊ ဆဲေရးတာမ်ိဳးမလုပ္ ဖို ့ ေတာင္းပန္ခ်င္ ပါတယ္။ ရန္သူဘက္က ဝင္ေျပာေတာင္ (မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း မဟုတ္ရင္) စည္းရံုးခြင့္ရတယ္ ဆိုတဲ့ အသိထားၿပီး ရင္ထဲက ေစတနာ အမွန္နဲ ့ကိုယ့္ယံုၾကည္ရာကို ရဲရဲဝံ့ ေဆြးေႏြးေစခ်င္ ပါတယ္။ က်ေနာ္ တို ့ျပည္ပေရာက္ေခါင္းေဆာင္ ေတြလည္း Cbox ထဲက Idea ေတြကို မ်က္ေျခ မပ်က္ဖို ့့တိုက္တြန္းလိုပါတယ္ ။ ဒီတစ္ခါ တိုက္ပြဲက အၿပီးသတ္ ေအာင္ျမင္ ေရးအတြက္ အေကာင္းဆံုးအေျခအေနအားလံုးနဲ ့ျပည့္စံုေနတဲ့ အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး လမ္းေၾကာင္း ကို ဒီလုိ ဗဟုအေျခအေန ကို အသံုးခ်ၿပီး ဆြဲထုတ္ေမာင္းႏွင္သြား ႏိုင္မယ္ လုိ ့ယံုၾကည္ေနပါတယ္။
ဒီတစ္ခါ ျပည္တြင္းလႈပ္႐ွား မႈက ႏိုင္ငံ တကာက လူေတြရင္ထဲ ကိုဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာ ေရာက္တယ္ဆိုတာ မခန္ ့မွန္းႏိုင္ေပမဲ့ က်ေနာ္တို ့ ျမန္မာလူငယ္ေတြ ရဲ့ စိတ္ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ကိုင္လႈပ္ႏိုင္တာပါ။ က်ေနာ့ကို ေတြ ့ေလး နဲနဲ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ျပည္ပႏိုင္ငံ မွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ ၾကာေနတဲ့ က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ ့လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ပုိင္းက စကားေျပာျဖစ္တယ္။သူေျပာတာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ျပန္ေျပာရရင္ Blog ေတြမွာ စာရင္း တင္ထားတဲ့ ျပည္သူစြမ္းအား အစ႐ွိတဲ့ လူဆိုး ေတြကို ႐ိုက္ေပးႏိုင္တဲ့ လူ႐ွာမယ္။ တစ္ေယာက္ရိုက္ရင္ တစ္ေယာက္ တစ္သိန္းေပးမယ္ ဆိုတာပါ။ဒီတိုင္ေတြး ၾကည့္ရင္ေတာ့ ကေလးဆန္တယ္။။ အရူးထတယ္ ထင္စရာ ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမယ္ သူရင္ထဲက စိတ္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရင္ သူတတ္ႏိုင္သေ႐ႊ ့ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲအတြက္ တစ္ခုခုကူညီခ်င္တဲ့ ေစတနာကို ထင္ထင္႐ွား႐ွားျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ လုပ္႐ွားမႈရဲ သိသိသာသာ ႐လဒ္တစ္ခုက ေတာ့ အရင ္ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ ျပည္ပေရာက္ အသိပညာ႐ွင္ အတတ္ပညာ႐ွင္ အားလံုး အာဏာ႐ွင္ကို လံုးဝ ႐ႊံ႐ွာမုန္းတီး သြားျပီး ဗမာျပည္ကို ဘယ္လို လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြး တတ္လာတယ္။ ခင္ရာမင္ရာ စုျပီးေျပာတတ္လာ ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ေရးခ်င္တဲ့ ျပႆနာ စတာပါ။ Cbox ေတြမွာ ဝင္ေဆြးေႏြးတဲ့ လူအမ်ားစုဟာ ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္း ေပၚ ကလူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ မခံခ်င္စိတ္ ေတာ္လွန္ခ်င္ စိတ္နဲ ့သာ ေတြေခၚေဆြးေႏြး ၾကတာပါ။ အဲဒီေတာ့ အမ်ားစုအတြက္ လက္ခံႏိုင္စရာေတြ ပါသလို လက္မခံႏိုင္ စရာေတြလဲ ပါလာႏိုင္ပါ တယ္။ က်ေနာ္ တို ့အားလံုး အ႐ိုးစြဲ အေတြးအေခၚ တစ္ခု႐ွိပါတယ္။ အဲဒါက ဘယ္သူဘက္ လည္း ဘယ္လမ္းေၾကာင္းကလည္း။ ဒါက်ေနာ့ တို ့တင္မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ိဳ ့လူၾကီးေတြမွာ ကို ႐ွိေနတဲ့ အေတြးအေခၚပါ။ လူညီရင္ ဤ - က်ြဲျဖစ္ကို ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ အယူအဆ နဲ ့ပါ။ တတိယ လမ္းေၾကာင္း ကို လက္မခံႏိုင္တာပါ။ က်ေနာ့သူငယ္ ခ်င္း ျပန္ေျပာျပတဲ့ အတိုက္အခံ ဆရာ ႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ ့ခံယူခ်က္ေလး ေျပာပါရေစ။ ျမန္မာျပည္မွာ သက္ေမြးပညာ သိပ္ေတာ္တဲ့ လူဆိုတာ စစ္တပ္လက္ေဝ ခံအသိုင္းအဝိုင္း နဲ ့ စစ္တပ္ထဲမွာ ပဲ ႐ွိတယ္ဆိုတာပါ။ ေတာ္ေတာ္ကို ရင္နာ စရာ အယူအဆ တစ္ခုပါ။ အဲဒီ စကားကို နားနဲ ့ဆတ္ဆတ္ၾကား ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္း ဆို သူ ဘဝအတြက္ပဲ သူလုပ္ေတာ့မယ္ ဘာမွကိုယ္တိုင္မလုပ္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့အေျခအေနကို တစ္ႏွစ္ေလာက္ ေရာက္သြားတဲ့ အထိပါပဲ။ သူ ့ စိတ္သူေမြးျမဴလာ သမွ် အဲဒီစကားေၾကာင့္ ယိုင္ထြက္သြာရတာပါ။ ခုေတာ့ေနရာမွန္ ျပန္ေရာက္ေနပါျပီ။
ေနာက္ Cbox မွာေတြ ့ရတဲ့ ျပႆနာကလဲ ဒီတိုင္ၾကည့္ရင္ ဘာမွ မဟုတ္ေပမဲ့ ေသခ်ာေတြး ၾကည့္ရင္ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ Cbox မွာ လူအမ်ား ေျပာဆိုေနတဲ့ Flow ကို နည္းနည္းေလာက္ ဆန္းစစ္မိရင္၊ သတင္းတစ္ခုခု ကို တကယ္ဟုတ္ရဲ ့လားဆိုတာမ်ိဳးေမး မိရင္ အဲလို လုပ္မိတဲ့ လူက အစိုးရဘက္သား၊ သူလွ်ိဳ၊ စစ္ဗိုလ္ ဆိုတဲ့ စြဲခ်က္အတင္ခံ ရတာပါ။ က်ေနာလဲ ခံရဘူးပါတယ္။ က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ ့လဲ ခံရဘူးပါတယ္။ IP Block လုပ္တာ ဖို ့ Cbox ပိုင္႐ွင္ေတြကို ေတာင္းဆိုတာမ်ိဳးလဲ ႐ွိပါတယ္။ ခက္တာက Cbox မွာ က Nick ေတြပဲ သံုးတာဆို ေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ ကိုနစ္၊ ကိုမ်ိဳးခ်စ္၊ ကိုစိတ္ဓါတ္ တို ့ဆို သူတို Nick ေတြ သံုးၿပီး ပံုမွား ႐ိုက္ခံရတာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ။ က်ေနာ္တို ့လို လူရဲ ့Nick ေတာင္တစ္ခါတစ္ခါ ယူသံုးတာခံ ရပါ တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေနဝင္း (ျမန္မာ ISP ) တို ့လူသိုက္ ေသာင္းက်န္းတဲ့ အခါ တုန္းကပါ။ က်ေနာ္ ဆို အဲလို အထင္လြဲ ခံရမွာ စိုးလို ့ မိုးထက္ေန ဆိုတဲ့ နာမည္ကိုပဲ သံုးပါတယ္။ Email လဲ အဲဒီနာမည္ အတိုင္း ဖြင့္ထားတဲ့ Mail Account ကို သံုးပါတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေတာင္းရင္လဲ အလြယ္တကူေျပာပါတယ္။ နာမည္အရင္း မဟုတ္လို ့ ေျပာတယ္ လို ့ေျပာရင္လဲ ခံရမွာပဲ။ က်ေနာ္ က ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ခ်င္တဲ့လူထဲမွာ ပါပါတယ္။ က်ေနာ့ Passport ကလည္း သက္တန္း က်န္ဆဲပါ။ ေနာက္ က်ေနာ္ အလကားေန ရင္းအထဲမဝင္ခ်င္တာလဲ ပါပါတယ္။ ေၾကာက္တယ္လို ့ ေျပာမယ္ဆိုလဲ ရပါတယ္။ က်ေနာ္လို လူကို စစ္ဗိုလ္လို ့ေျပာခံရတာ၊ သူလွ်ိဳ လို ့ေျပာခံရတာ ကဘာမွ ျဖစ္ေလာက္တဲ့ ကိစၥ မဟုတ္ေပမဲ့။ တခ်ိဳ ့ျပည္ပကို တရားဝင္ လာေန တဲ့ လူေတြထဲမွာ အရင္ကတည္း က ႏိုင္ငံေရးလမ္း ေၾကာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္ဖူး ျပီး လက္႐ွိလဲ ကူညီသူ၊ စိတ္ဝင္စားသူ ဆိုတာထက္ ပိုတဲ့ အေနအထားနဲ ့လူေတြလည္း႐ွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရင္ ေထာင္က်ခံရမယ္ ဆိုေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ျပီး ခဏေလာက္ပဲေထာင္က်ခဲ့ သူေတြ။ လံုးဝေထာင္မက်ဘူးတဲ့ လူေတြ လဲ႐ွိပါတယ္။ အဲလို လူေတြရဲ ့ ဘဝက ခင္ဗ်ားတို ့ က်ေနာ္တို ့ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပင္ပန္းတႀကီး ကိုယ္တိုင္႐ုန္းကန္ၿပီးျပန္ထ ခဲ့ရတာပါ။ ၿပီးေတာ့ သူတို ့ထဲက အမ်ားစုကလည္း ပိုက္ဆံေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ အေတြ ့အႀကံဳလို ခ်င္တဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ ့ျဖစ္ေစ ခဏလာ ၾကတဲ့ လူေတြပါ။ အခ်ိန္တန္ရင္ ျမန္မာျပည္ျပန္ၾကမဲ့လူေတြပါ။ အဲလို လူေတြကို စြတ္စြဲ မိမွာစိုးလို ့ က်ေနာ္ ဆို ခုခ်ိန္ထိ Cbox မွာ ဘယ္သူကို မွ ဘာမွ မစြတ္စြဲခဲ့ပါဘူး။ ခုက်ေနာ္ ဒီ POST ကို ေရးရတဲ့ ရည္ရြယ္ ခ်က္က Cbox ေတြကေပးႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရး ကို အစြမ္းကုန္ အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ အႀကံေပးတာပါ။ ေနာက္ဆံုး ဆန္ ့က်င္ဘက္ကလူ ပါလာပါေစ မဆဲေရးဘူး ဆိုရင္ေျပာခ်င္တာ ေျပာခြင့္ေပးသင့္ပါတယ္။ ျပည္ပေရာက္ေခါင္းေဆာင္ေတြ လဲ ဒီ Cbox ေတြကို လာေနၾကမွာပါ။ ဝင္မေျပာရင္ေတာင္ ျပည္သူလူထု ဆီက အၾကံဥာဏ္ေတြ ကိုသိရဖို ့လာမွာပါ။ အဲဒီေတာ့ ခုေနမယ္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္၊ ၫိႈႏိုင္း ေရးလမ္းစဥ္ ၊ ေနာက္ဆံုးအၾကမ္းဖက္လမ္းစဥ္ ေတြ အထိကိုယ္ ယံုၾကည္ရာကို ေဆြးေႏြးၾက လိမ့္ မယ္။ ေနာက္ စစ္တပ္ကို အမွန္အတိုင္းသံုးသပ္ ျပတဲ့လူေတြလဲ ႐ွိမယ္။ ဒီလို ဗဟုအေျခ အေန ကို တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ နားလည္းေပဖို ့တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ ့ အယူအဆ မတူယံုနဲ ့ေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ပုတ္ခတ္တာ၊ ဆဲေရးတာမ်ိဳးမလုပ္ ဖို ့ ေတာင္းပန္ခ်င္ ပါတယ္။ ရန္သူဘက္က ဝင္ေျပာေတာင္ (မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း မဟုတ္ရင္) စည္းရံုးခြင့္ရတယ္ ဆိုတဲ့ အသိထားၿပီး ရင္ထဲက ေစတနာ အမွန္နဲ ့ကိုယ့္ယံုၾကည္ရာကို ရဲရဲဝံ့ ေဆြးေႏြးေစခ်င္ ပါတယ္။ က်ေနာ္ တို ့ျပည္ပေရာက္ေခါင္းေဆာင္ ေတြလည္း Cbox ထဲက Idea ေတြကို မ်က္ေျခ မပ်က္ဖို ့့တိုက္တြန္းလိုပါတယ္ ။ ဒီတစ္ခါ တိုက္ပြဲက အၿပီးသတ္ ေအာင္ျမင္ ေရးအတြက္ အေကာင္းဆံုးအေျခအေနအားလံုးနဲ ့ျပည့္စံုေနတဲ့ အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး လမ္းေၾကာင္း ကို ဒီလုိ ဗဟုအေျခအေန ကို အသံုးခ်ၿပီး ဆြဲထုတ္ေမာင္းႏွင္သြား ႏိုင္မယ္ လုိ ့ယံုၾကည္ေနပါတယ္။
မိုးထက္ေန
ရက္စျပဴတင္ မေသေသးဘူးဗ်ိဳ ့
ရက္စျပဴတင္ ဆိုတာကို ၾကားဖူးၾကမယ္လို ့ထင္ပါတယ္။ ရု႐ွေနာက္ဆံုး ဘုရင္ ဇာနီကိုလပ္ လက္ထက္ ရု႐ွားနန္းတြင္းေရး မွာ ၾသဇာႀကီးတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးပါ။ ဘုရင္နဲ ့မိဖုရား ကို တိုင္ သူကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ၾကပါ ဘူး။ သူ႕ကို ကိုးကြယ္ရတာ လဲေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ဖို ့ေကာင္းသ ကိုး။ အရက္ေသာက္ ႏိုင္ေလ ဘုရားသၡင္နဲ ့ နီးေလ။ ခပ္ၾကမ္းႀကမ္းက ႏိုင္ေလ ေကာင္းကင္ဘံု နဲ ့နီးေလ ဆိုတဲ့ ဘာသာေရး စည္းကမ္းေတြ နဲ ့ေတာ္ေတာ္ တင္းၾကပ္ျပင္းထန္တာ ကလား။ ကိုးကြယ္ သူလဲေတာ္ေတာ္ေပါ ဆိုပဲဗ်။ ကိုယ္တိုင္က ၾကည္ၫိုစရာေကာင္းတာ ေရာ ဘုရင္ နဲ႕ မိဖုရား အေပၚ ၾသဇာေျငာင္းတာေရာ ေနမွာေပါ့ဗ်ာ။
သူ က ဘုရားသၡင္ ရဲ ့အေသြးေတာ္ကို လဲ ရထားသူ လို ့ သူကို သူေျပာထားသကို။ အဲဒီ ေခတ္႐ု႐ွားနန္းတြင္း အသိုင္းအဝိုင္း မလဲ ဘုရားသားေတာ္ သမီးေတာ္ ေတြ႐ွိမေပါ့ေေလ။ သူဆီကတဆင့္ ရတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လဲ ဝိုင္းသတ္လို ့ေသတယ္ေျပာတာပဲ။ သတ္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ကို သတ္ယူရတယ္တဲ့။ အဆိပ္ေတြ ေကြ်း၊ မေသေတာ့ ဒုတ္နဲ႕ ႐ိုက္၊ အဲဒါကို ထပ္မေသေတာ့ ေသနပ္နဲ ့ပစ္ ျပီး သူ အေလာင္း ကို ၾကိဳးတုပ္ ေရးခဲေနတဲ့ ျမစ္ထဲပစ္ခ်မွ ေသတယ္လို႕ ဆိုတာကို။ သူအေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာသိခ်င္ ရင္ေတာ့ အပင္ပန္းခံ ၿပီလိုက္႐ွာဖတ္ ေနဖို ့မလိုပါဘူး။ BoneyM အဖြဲ ့ ဆိုထားတဲ Rasputin ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို YouTube မွာ႐ွာနားေထာင္လိုက္ပါ။ ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္း ျမင္ရပါလိမ့္ မယ္။ သူရဲ ့ၾကည္ၫိဳစရာ အက်င့္သီလ အေၾကာင္းတိုတို နဲ ့လိုရင္း ဂုဏ္ျပဳသီ ဆိုသြားတာပါ။
အဲဒါက ထားပါေတာ့။ လူအထင္ႀကီးခံရ မနည္းဘူးဆိုၿပီး အာလူး ဖုတ္တာပါ။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက က်ေနာ္တုိ ့ႏိုင္ငံပိုင္ အစိုးရမင္းမ်ား ဆီမွာလဲ အဲလို ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ အနီးကပ္ လမ္းျပေပးေနတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အားတက္စရာေျပာခ်င္လို ့ပါ။ က်ေနာတုိ ့ ေရေျမ ့သခင္ ဂြစာေသာင္းေသာင္း သခင္ႀကီး ကို အေဟာခ် သြာပံုေလး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကပို ့ေပး လို ့ခင္ဗ်ားတို ့လဲ နားေထာင္ပါေစ ဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ ့ပါ။
ေမတၱာဓါတ္ ျပည့္ဝပံု ေတာ့ ခု က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံ ထဲက ျပႆနာေတြ ကို ျမန္ျမန္မျဖတ္လို ့တဲ့။ သိမ္ေမြ ့တဲ့နည္းနာေတြ လမ္းျပသြားတာ။ အတိုက္အခံဆို ရန္သူျဖစ္လို ့ရန္ကိုအၾကြင္းအက်န္ မထားပါနဲ ့တ့ဲ။ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့ နည္းနဲ ့ျဖတ္ပါ။ လႊနဲ ့ျပတ္ရင္လႊနဲ ့ျဖတ္၊ ဓားနဲ ့ျပတ္ရင္ ဓားနဲ ့ျဖတ္ ၊ေပါက္ဆိန္နဲ ့ျပတ္ရင္ ေပါက္ဆိန္နဲ ့ျဖတ္၊ လက္သီးနဲ ့ျပတ္ရင္လက္သီး နဲ ့ျဖတ္ ဆိုပဲဗ်။ က်ေနာ္တို ့တပ္မေတာ္ ကလဲ ႏူးညံ့တဲ့ အမိန္ေတာ္ အတိုင္းပါပဲ။ နားေထာင္႐ွာပါတယ္။ ေသနတ္ကေလး ေတြ၊ မ်က္ရည္ယို ဗံုးေလး ေတြ ေတာင္ အဆစ္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ အင္း ေပါ့ ေလ တိုင္းမွဴးၾကီးနဲ ့ မီရထားဝန္ႀကီးေတာင္ နာေထာင္ရေသးတာပဲ။ စာနဲ ့ေပနဲ ့ကို ေရးေျပာ တာေနာ္ ။ ခုေခတ္လူငယ္ ေတြ မွတ္ၾကပါ။ ဇာတ္စာဆို တာ မၾကားဖူးၾကရင္ေပါ့။ “ေအာင္ျမင္ မွ ပန္းတိုင္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးၾကီးတို ့လွမ္းကိုင္ရမွာေသခ်ာသည္” ပါတဲ့ ခင္ဗ်ာ။
ျပည္တြင္းအား၊ ျပည္ပအား ၊ လူငယ္အား၊ လူၾကီးအား ဘယ္လို ႐ွိတယ္ဆို တာ ကိုလည္း သူကသိေနတာကို ဗ်။ ပင္တဂြန္ကသာသိ ရင္ ေငြအမ်ားၾကီးေပး ေခၚေလာက္တယ္။ တို႕ႏိုင္ငံ က အဖိုးတန္သူေတာ္စင္ ကို ေလ။ ေရးရင္းနဲ ့ေတာင္စိုးရိမ္လာ ျပီ။ ဘုရားသား၊ ေက်ာင္းသား၊ စစ္သား ကို လည္း မ်က္စိေထာက္ေထာက္ ၾကၫ့္ရမယ္ လို ့ေျပာသြားတာကလား။ ဆိုလိုရင္းကေတာ့ သားသံုးသား ကို ဂရုစိုက္ ရင္ ေအာင္ရမည္ ေပါ့ဗ်ာ။ မီးဆိုတာ ျမန္ျမန္သတ္ မီးၾကြင္းမီးက်န္ မထားနဲ ့တဲ့။ အရန္မီးသတ္ အဖြဲ ့နဲ ့လည္း နီးစပ္ပံု ရပါတယ္။ က်ေနာ့ ခပ္ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းသံုး ၿပီးေတြ ၾကည္တာေတာ့ တကယ္လို ့မ်ား သားသံုးသား ေပါင္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ကို ေဆာ္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ သူနားမွာ လက္နက္ေကာင္း ႐ွိတယ္ထင္ပါတယ္။ ဂါထာတို ့ဘာတို ့ ေနမွာေပါ့ ဗ်ာ။ ေျပာခ်င္ေျပာမွာ ဗ်။ အသံဖမ္းတဲ့ လူက ညစ္ျပီး ထၫ့္မ ေပးတာ႐ွိမွာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈး ၾကီးတို ့လည္း ပန္းတိုင္ျမန္ျမန္ ကိုင္ႏိုင္ပါေစ လို႕ဆုေတာင္းပါတယ္ေလ။
ပန္းတိုင္ ကိုင္ဖို ့သိပ္ခက္ေနလဲ က်ေနာ့ ဆီသာလာခဲ့ပါ။အားမငယ္ပါ နဲ ့။ စည္းနဲ႕့ကမ္းနဲတစ္ေယာက္ တစ္လွၫ့္စီကိုင္ မယ္ဆို ရင္ က်ေနာ္ ကူညီမွာေပါ့။ ေအးဗ်ာ က်ေနာ့ စိတ္ထင္ေတာ့ ရက္စျပဴတင္ ေသတာ တကယ္မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။
အင္မတန္ မွာ ၾကည္ၫိဳ ဖြယ္ရာ Rasputin ကိုေတာ္ႀကီးပံုကို လဲ ၾကည့္သြား ၾကပါ ဦး ဗ်ာတို ့။
ကိုေ႐ႊဘို သားေရ အသံဖိုင္ေလး ေတာ့ ေဝေပးလိုက္ပါဦ းဗ်ာ။ နားေထာင္ခ်င္တဲ့ လူရွိရင္ေပါ့။ က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံက ကိုယ္ေတာ္ႀကီီးကေတာ့ ဘယ္သူဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္မသိပါဘူးခင္ဗ်ာ။
ေရးသားသူ- မာဆိုး
ဒီလင့္ကေန အသံဖိုင္ကိုရယူႏိုင္ပါတယ္။
http://www.mediafire.com/?b3lmmonpvdc
သူ က ဘုရားသၡင္ ရဲ ့အေသြးေတာ္ကို လဲ ရထားသူ လို ့ သူကို သူေျပာထားသကို။ အဲဒီ ေခတ္႐ု႐ွားနန္းတြင္း အသိုင္းအဝိုင္း မလဲ ဘုရားသားေတာ္ သမီးေတာ္ ေတြ႐ွိမေပါ့ေေလ။ သူဆီကတဆင့္ ရတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လဲ ဝိုင္းသတ္လို ့ေသတယ္ေျပာတာပဲ။ သတ္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ကို သတ္ယူရတယ္တဲ့။ အဆိပ္ေတြ ေကြ်း၊ မေသေတာ့ ဒုတ္နဲ႕ ႐ိုက္၊ အဲဒါကို ထပ္မေသေတာ့ ေသနပ္နဲ ့ပစ္ ျပီး သူ အေလာင္း ကို ၾကိဳးတုပ္ ေရးခဲေနတဲ့ ျမစ္ထဲပစ္ခ်မွ ေသတယ္လို႕ ဆိုတာကို။ သူအေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာသိခ်င္ ရင္ေတာ့ အပင္ပန္းခံ ၿပီလိုက္႐ွာဖတ္ ေနဖို ့မလိုပါဘူး။ BoneyM အဖြဲ ့ ဆိုထားတဲ Rasputin ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို YouTube မွာ႐ွာနားေထာင္လိုက္ပါ။ ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္း ျမင္ရပါလိမ့္ မယ္။ သူရဲ ့ၾကည္ၫိဳစရာ အက်င့္သီလ အေၾကာင္းတိုတို နဲ ့လိုရင္း ဂုဏ္ျပဳသီ ဆိုသြားတာပါ။
အဲဒါက ထားပါေတာ့။ လူအထင္ႀကီးခံရ မနည္းဘူးဆိုၿပီး အာလူး ဖုတ္တာပါ။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက က်ေနာ္တုိ ့ႏိုင္ငံပိုင္ အစိုးရမင္းမ်ား ဆီမွာလဲ အဲလို ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ အနီးကပ္ လမ္းျပေပးေနတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အားတက္စရာေျပာခ်င္လို ့ပါ။ က်ေနာတုိ ့ ေရေျမ ့သခင္ ဂြစာေသာင္းေသာင္း သခင္ႀကီး ကို အေဟာခ် သြာပံုေလး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကပို ့ေပး လို ့ခင္ဗ်ားတို ့လဲ နားေထာင္ပါေစ ဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ ့ပါ။
ေမတၱာဓါတ္ ျပည့္ဝပံု ေတာ့ ခု က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံ ထဲက ျပႆနာေတြ ကို ျမန္ျမန္မျဖတ္လို ့တဲ့။ သိမ္ေမြ ့တဲ့နည္းနာေတြ လမ္းျပသြားတာ။ အတိုက္အခံဆို ရန္သူျဖစ္လို ့ရန္ကိုအၾကြင္းအက်န္ မထားပါနဲ ့တ့ဲ။ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့ နည္းနဲ ့ျဖတ္ပါ။ လႊနဲ ့ျပတ္ရင္လႊနဲ ့ျဖတ္၊ ဓားနဲ ့ျပတ္ရင္ ဓားနဲ ့ျဖတ္ ၊ေပါက္ဆိန္နဲ ့ျပတ္ရင္ ေပါက္ဆိန္နဲ ့ျဖတ္၊ လက္သီးနဲ ့ျပတ္ရင္လက္သီး နဲ ့ျဖတ္ ဆိုပဲဗ်။ က်ေနာ္တို ့တပ္မေတာ္ ကလဲ ႏူးညံ့တဲ့ အမိန္ေတာ္ အတိုင္းပါပဲ။ နားေထာင္႐ွာပါတယ္။ ေသနတ္ကေလး ေတြ၊ မ်က္ရည္ယို ဗံုးေလး ေတြ ေတာင္ အဆစ္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ အင္း ေပါ့ ေလ တိုင္းမွဴးၾကီးနဲ ့ မီရထားဝန္ႀကီးေတာင္ နာေထာင္ရေသးတာပဲ။ စာနဲ ့ေပနဲ ့ကို ေရးေျပာ တာေနာ္ ။ ခုေခတ္လူငယ္ ေတြ မွတ္ၾကပါ။ ဇာတ္စာဆို တာ မၾကားဖူးၾကရင္ေပါ့။ “ေအာင္ျမင္ မွ ပန္းတိုင္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးၾကီးတို ့လွမ္းကိုင္ရမွာေသခ်ာသည္” ပါတဲ့ ခင္ဗ်ာ။
ျပည္တြင္းအား၊ ျပည္ပအား ၊ လူငယ္အား၊ လူၾကီးအား ဘယ္လို ႐ွိတယ္ဆို တာ ကိုလည္း သူကသိေနတာကို ဗ်။ ပင္တဂြန္ကသာသိ ရင္ ေငြအမ်ားၾကီးေပး ေခၚေလာက္တယ္။ တို႕ႏိုင္ငံ က အဖိုးတန္သူေတာ္စင္ ကို ေလ။ ေရးရင္းနဲ ့ေတာင္စိုးရိမ္လာ ျပီ။ ဘုရားသား၊ ေက်ာင္းသား၊ စစ္သား ကို လည္း မ်က္စိေထာက္ေထာက္ ၾကၫ့္ရမယ္ လို ့ေျပာသြားတာကလား။ ဆိုလိုရင္းကေတာ့ သားသံုးသား ကို ဂရုစိုက္ ရင္ ေအာင္ရမည္ ေပါ့ဗ်ာ။ မီးဆိုတာ ျမန္ျမန္သတ္ မီးၾကြင္းမီးက်န္ မထားနဲ ့တဲ့။ အရန္မီးသတ္ အဖြဲ ့နဲ ့လည္း နီးစပ္ပံု ရပါတယ္။ က်ေနာ့ ခပ္ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းသံုး ၿပီးေတြ ၾကည္တာေတာ့ တကယ္လို ့မ်ား သားသံုးသား ေပါင္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ကို ေဆာ္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ သူနားမွာ လက္နက္ေကာင္း ႐ွိတယ္ထင္ပါတယ္။ ဂါထာတို ့ဘာတို ့ ေနမွာေပါ့ ဗ်ာ။ ေျပာခ်င္ေျပာမွာ ဗ်။ အသံဖမ္းတဲ့ လူက ညစ္ျပီး ထၫ့္မ ေပးတာ႐ွိမွာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈး ၾကီးတို ့လည္း ပန္းတိုင္ျမန္ျမန္ ကိုင္ႏိုင္ပါေစ လို႕ဆုေတာင္းပါတယ္ေလ။
ပန္းတိုင္ ကိုင္ဖို ့သိပ္ခက္ေနလဲ က်ေနာ့ ဆီသာလာခဲ့ပါ။အားမငယ္ပါ နဲ ့။ စည္းနဲ႕့ကမ္းနဲတစ္ေယာက္ တစ္လွၫ့္စီကိုင္ မယ္ဆို ရင္ က်ေနာ္ ကူညီမွာေပါ့။ ေအးဗ်ာ က်ေနာ့ စိတ္ထင္ေတာ့ ရက္စျပဴတင္ ေသတာ တကယ္မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။
အင္မတန္ မွာ ၾကည္ၫိဳ ဖြယ္ရာ Rasputin ကိုေတာ္ႀကီးပံုကို လဲ ၾကည့္သြား ၾကပါ ဦး ဗ်ာတို ့။
ကိုေ႐ႊဘို သားေရ အသံဖိုင္ေလး ေတာ့ ေဝေပးလိုက္ပါဦ းဗ်ာ။ နားေထာင္ခ်င္တဲ့ လူရွိရင္ေပါ့။ က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံက ကိုယ္ေတာ္ႀကီီးကေတာ့ ဘယ္သူဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္မသိပါဘူးခင္ဗ်ာ။
ေရးသားသူ- မာဆိုး
ဒီလင့္ကေန အသံဖိုင္ကိုရယူႏိုင္ပါတယ္။
http://www.mediafire.com/?b3lmmonpvdc
“မိုးအံု ့ခ်ိန္”
ေဒသ မ်က္ရည္စု
ဥ ဥထားရတဲ့
ပင္လယ္
သစၥာတရားတစ္ခုနဲ ့
မိုးကို မ်က္ရည္ပ်ံ ့ေစတယ္
တိမ္ၫိဳ တိမ္လိပ္ေတြ
မိုး တကယ္ၿပိဳေတာ့မယ္ ။ ။
ေရးသားသူ - လင္းအိမ္
ဥ ဥထားရတဲ့
ပင္လယ္
သစၥာတရားတစ္ခုနဲ ့
မိုးကို မ်က္ရည္ပ်ံ ့ေစတယ္
တိမ္ၫိဳ တိမ္လိပ္ေတြ
မိုး တကယ္ၿပိဳေတာ့မယ္ ။ ။
ေရးသားသူ - လင္းအိမ္
ငတံုး ၊ ဖားတစ္ေကာင္နဲ ့လူလိမ္တစ္စု
စစခ်င္း ၾကြားရမယ္ဆို ရင္ေတာ့ ငတံုးဆို တာ တျခားသူဟုတ္ ႐ိုးလာဗ်ာ မာဆိုး ဆိုတဲ့ က်ေနာ္ပါပဲ ဗ်ာ။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါ ဘူး လူလိမ္ေတြ ေကာင္းစားတဲ့ နကၡတ္ေတြ နဲ ့ေခတ္ဆို ေတာ့ က်ေနာ္ လဲ ေခတ္မွီေအာင္ လူလိမ္ျဖစ္နည္း ေတြေလ့လာ မယ္ဆိုၿပီး စင္ကာပူက သူငယ္ခ်င္း ဆီ စာအုပ္လွမ္းမွာ တယ္ဗ်။ က်ေနာ္ခုေရာက္ေန တဲ့ ေနရာက ျမန္မာစာ အုပ္ထားလို ့ အဂၤလိပ္ စာအုပ္ေတာင္ လူတန္းေစ့ေတြ ရတဲ့ေနရာ မဟုတ္ဘူး။ ရလဲ အဂၤလိပ္စာေတာ့ မဖတ္တတ္ပါဘူး ေလ။
ဒီစာအုပ္ဖတ္ၿပီး ကတည္းက စာအုပ္ထဲက နည္းနာေတြကိုသံုးၿပီး က်ေနာ့ကို လူအထင္ၾကီး ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ လက္ေတြ ့အသံုးခ်လိုက္တာပါ။ က်ေနာ္ မွာတာက ေနေအးရဲ႕လိမ္နည္းေတြေရးထားတဲ့စာအုပ္ဗ်။ သူငယ္ခ်င္းက အဲဒါေနေအးက ေခတ္မမွီေတာ့ဘူးဒါဖတ္ ဆိုလို ့က်ေနာ္ လဲအားရပါးရဖတ္လိုက္တာ။ ျပီေတာ့ သူမ်ားေတြကို နည္းနည္းျပန္ေျပာခ်င္လာလို ့ပါ။
ဖားတစ္ေကာင္ ဆိုတာကေတာ့ ဒီေန ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ သားေတြရဲ႕ ့အားကိုးအားထား အခံရဆံုး လူတစ္ေယာက္ကို ေျပာတာပါ။ က်န္တဲ့ လူေတြ ဘယ္လို ထင္လဲေတာ့ မသိ္ဘူးဗ်။ ငတံုးတစ္ေကာင္ ရဲ ့မ်က္လံုးထဲေတာ့ ပံုျပင္ထဲက က်ိန္စာသင့္ခံ ထားရလုို ့ဖား ျဖစ္သြားတဲ့ မင္းသားေလး ကို သူ ့ျမင္တိုင္း သတိရေနမိလို ့ပါ။ စိတ္မဆိုး က်ပါနဲ ့ဗ်ာ က်ေနာ္က ငတံုးကိုဗ်။ လူလိမ္တစ္စု ဆိုတာေတာ့ နယ္နယ္ရရ ဟုတ္ပါ ႐ိုးလား က်ေနာ္တို ့ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္ပိုင္မင္း မ်ားရဲ ့ေျပာေရးဆိုခြင့္ရ အာဏာပိုင္အဖြဲ ့ေပါ့ဗ်ာ။
အဲ က်ေနာ္ ကသူတို ့ကို လူလိမ္လို ့ေျပာတာ မႀကိဳက္လို ့မဟုတ္ဘူးေနာ့။ က်ေနာ္က လိမ္ တတ္ခ်င္တာကိုး။ ခင္ဗ်ားတို ့လဲ လိမ္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္။ ကံေကာင္းရင္ အေမရိကန္ ဒုတိယလက္ေထာက္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ၾကီးနဲ ့ ဂႏၵာလရာဇ္ ျပည္ႀကီးမွာေတြ ့ခြင့္ရ လိမ့္ဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို ့ႏွစ္ခါျပန္ေလာက္ေတာ့ လိမ္ႏိုင္မွေနာ္။ ေနာက္ သူမ်ားေရး ေပးထားထားတဲ့ ျဗိတိသွ် စကားလံုးေတြကို လဲ ဖတ္ျပႏိုင္မွရလိမ့္မယ္။ လိုအပ္ရင္ အလြတ္ေတာင္ ႐ြတ္ျပႏိုင္ရမယ္။ က်ေနာ္ ကႏိုင္ငံတကာ အေၾကာင္းေတာ့လဲသိပ္မသိ ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ၾကာၾကာေရး တဲ့ ဖြဲ ့စည္းပံုေျခခံ ဥပေဒဆိုတာလဲ က်ဳပ္တို ့တစ္ႏိုင္ငံတည္း ႐ွိဟန္တူပါရဲ ့။ ေတာ္ေတာ္လဲ အေသးစိတ္ေတြးထား တာကိုး။ ကိုယ္စာလွယ္ေတာ္မင္းမ်ားကို တေန ့နဲ ့တေန ့မထပ္ရေအာင္ ဘာေတြေကြ်းရေမြးရမယ္။ ညဘက္ အနားယူခ်ိန္ဘယ္လို ေဖ်ာ္ေျဖရမယ္။ ေနာက္ဆံုးဗ်ား သက္သက္သာသာ အိပ္ငုိက္ႏိုင္ေအာင္ ဘယ္လို ေနရာထိုင္ ခင္းသံုးရမယ္ ဆိုတာကအစေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေလာက္အခ်ိန္ အၾကာႀကီး ဘယ္သူ လုပ္ႏိုင္မတုန္းဗ်ာ။ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။
ဘယ္ႏွႏွစ္လဲ ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္လဲ တိတိက်က်မသိဘူး ဗ်။ စာရင္းမသိ ဇယားမသိ ဆိုၿပီး ေတာ့မထင္က်ပါနဲ ့။ က်ေနာ္ျမန္မာ ျပည္မွာေနတုန္းကလဲ က်ေနာ္ေနတဲ့ ၿမိဳ ့ လယ္ေခါင္ရပ္ကြက္ က သဘာဝတရားကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်တဲ့ရပ္ကြက္ေလ။ ညဆိုလဲ အေမွာင္အတိုင္းပဲ ေနက်တာ။ တခ်ိဳ ့ေတာထဲကေန လားေတြစီး ၿပီးလာတဲ့ ျဖဴစပ္စပ္လူတစ္စု ပဲ က်ေနာ္တို ့ၿမိဳ ့ႀကီးသား ယဥ္ေက်းမႈနဲ ့အသားမက်ေတာ့ မီီးစက္တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ေနေနၾကတာပါ။ ဆိုလို တာက က်ေနာ္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား မၾကည့္ျဖစ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္မွတ္တတ္သလို မွတ္ထားတာေတာ့ အဲဒီ ညီလာခံစတဲ႔ႏွစ္မွာသူငယ္တန္းစ ေနတဲ့ က်ေနာ့ ညီဝမ္းကြဲေလး သိပ္မ ၾကာခင္ကပဲ မိန္းမခိုးေျပးသြားတယ္။ အဲေလာက္ပါပဲ။
ေတာ္ေတာ္ လဲေထာင့္ေစ့ ေအာင္ေတြ ထားတာပါ။ လူ ၁၀၀၀၀ ႐ွိတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြ အတြက္ေတာင္ပါေသးတယ္။ ျပည္နယ္ေတြ ပါေပး လိုက္လို႕့ကေတာ့ အေမရိကန္ အလံထက္ေတာင္ ၾကယ္မ်ားသြားမယ္။ ရိသဲ့သဲ့ေတာ့ မလုပ္ ၾကနဲ ့ကြယ္တို ့။ ဒါေပမယ့္ နားလည္လို ့မရတာေတာ့ ရိွတယ္ဗ်။ စာမ်က္ႏွာ၁၈ မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူထားတဲ့ အဖြဲ႕ေတြ ေၾကာင္းေျပာထားတာေလးပါ။ ဥပေဒေဘာင္ အတြင္းဝင္ ေရာက္လာတဲ့ အဖြဲ ့ေတြက လက္နက္ကိုင္ထား ဆဲ ႐ွိတယ္ဆိုတာေလးပါ။ က်ေနာ္ တို ့ဥပေဒ ေဘာင္ထဲက လက္နက္ကိုင္လို ့ရတယ္ လို ့မၾကားဘူးလို ့ပါ။ ေနာက္ျပီး သူတို ့က ျပည္ေထာင္ စုၾကီးကို ခြဲခ်င္ေနတာလား လဲေတြးမိလို ့ပါ။ က်ေနာ က ငတံုးပါဗ်ာ အဲဒါေတြကို နားမလည္ပါ ဘူး။
သိသေလာက္ေတာ့ က်ေနာ္ တုိ႕ ျပည္ေထာင္စုဆို တာၾကီ းကလည္း ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲလုပ္တာ နဲ ့ကိုကြဲ ခ်င္ေနေတာ့လဲခက္သားဗ်။ ျပည္ေထာင္စု ဆိုတာလဲ ၾကက္ဥလို ပဲထင္ပါရဲ ေနာ့။ လႈပ္လိုက္တာနဲ ့ကြဲခ်င္ခ်င္ထင္ပါရဲ ့။ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ မွာ ေတာ့ လူေတြသံုးတဲ့ လက္နက္ေတြ ကို ျပထားေသးတယ္။ လူေတြကလဲ တစိတ္ေတာ့ ဂြက်သကို ဗ်။ ေသနတ္္ ကေလး ေတြေလာက္ ႐ွိတဲ့သူကို ဘယ္ႏွယ္ ဓါးေတြ၊ ေလာက္ေလးေတြ၊ ခဲလံုးေတြ နဲ ့သြား လုပ္တာပါလိမ့္မယ္။ သနားစရာ။ က်ေနာတို ့ရဲ ့၃ ခါေျမာက္ အလည္အပတ္ ေရာက္လာတဲ ဖားမင္းသားေလး ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာပဲ။ ပံုျပင္ထဲ မွာေတာ့ အနမ္းတစ္ပြင့္ နဲ ့ တင္မင္းသားေလး ဘဝျပန္ေရာက္ သြားတာေလ။ အခု တစ္ေခါက္ တတိုင္းျပည္လံုး က ေသြးနဲ ့ရင္းတဲ့ အနမ္းေတြး ေပးလိုက္ တာပါပဲ။ ဖား ဘဝက လြတ္ႏိုင္ပါ့ မလားေတာ့ မသိ ေသးဘူး။
ဒီတစ္ခါ က်ေနာ္ ဖတ္ျပီး ရလိုက္တဲ ပညာေတြ အကုန္ မေရး ေတာ့ဘူးဗ်ာ။
ေတာ္ၾကာ က်ေနာ္ ဦးေဏွာက္ေဖါက္ စားခံေနရ ဦးမယ္။ အကုန္ လြယ္လြယ္ ကူကူ လိမ္နည္း သိသြား ဦးမယ္။ Link ကေလးနိပ္ျပီး ကို ဖာသာကို သာဖတ္ျပီး အႏွစ္သာရကို ရေအာင္ ရွာၾကေပေတာ့။ က်ေနာ္တို ့ဖားကေလး ကလည္း က်ေနာ့လို ပဲ လူလိမ္ျဖစ္ဖို ့ႀကိဳးစားေန မလားမသိဘူးေနာ္။ ဂြက်သကြာ။ ၿပိဳင္ဘက္ေတြတိုး ဦးေတာ့မယ္ထင္တယ္။
ေရးသားသူ - မာဆိုး
http://www.myanmar-embassy-tokyo.net/UN/2007-10-01-UN.pdf?bcsi_scan_2229F3D84EB0997D=0&bcsi_scan_filename=2007-10-01-UN.pdf
ဒီစာအုပ္ဖတ္ၿပီး ကတည္းက စာအုပ္ထဲက နည္းနာေတြကိုသံုးၿပီး က်ေနာ့ကို လူအထင္ၾကီး ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ လက္ေတြ ့အသံုးခ်လိုက္တာပါ။ က်ေနာ္ မွာတာက ေနေအးရဲ႕လိမ္နည္းေတြေရးထားတဲ့စာအုပ္ဗ်။ သူငယ္ခ်င္းက အဲဒါေနေအးက ေခတ္မမွီေတာ့ဘူးဒါဖတ္ ဆိုလို ့က်ေနာ္ လဲအားရပါးရဖတ္လိုက္တာ။ ျပီေတာ့ သူမ်ားေတြကို နည္းနည္းျပန္ေျပာခ်င္လာလို ့ပါ။
ဖားတစ္ေကာင္ ဆိုတာကေတာ့ ဒီေန ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ သားေတြရဲ႕ ့အားကိုးအားထား အခံရဆံုး လူတစ္ေယာက္ကို ေျပာတာပါ။ က်န္တဲ့ လူေတြ ဘယ္လို ထင္လဲေတာ့ မသိ္ဘူးဗ်။ ငတံုးတစ္ေကာင္ ရဲ ့မ်က္လံုးထဲေတာ့ ပံုျပင္ထဲက က်ိန္စာသင့္ခံ ထားရလုို ့ဖား ျဖစ္သြားတဲ့ မင္းသားေလး ကို သူ ့ျမင္တိုင္း သတိရေနမိလို ့ပါ။ စိတ္မဆိုး က်ပါနဲ ့ဗ်ာ က်ေနာ္က ငတံုးကိုဗ်။ လူလိမ္တစ္စု ဆိုတာေတာ့ နယ္နယ္ရရ ဟုတ္ပါ ႐ိုးလား က်ေနာ္တို ့ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္ပိုင္မင္း မ်ားရဲ ့ေျပာေရးဆိုခြင့္ရ အာဏာပိုင္အဖြဲ ့ေပါ့ဗ်ာ။
အဲ က်ေနာ္ ကသူတို ့ကို လူလိမ္လို ့ေျပာတာ မႀကိဳက္လို ့မဟုတ္ဘူးေနာ့။ က်ေနာ္က လိမ္ တတ္ခ်င္တာကိုး။ ခင္ဗ်ားတို ့လဲ လိမ္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္။ ကံေကာင္းရင္ အေမရိကန္ ဒုတိယလက္ေထာက္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ၾကီးနဲ ့ ဂႏၵာလရာဇ္ ျပည္ႀကီးမွာေတြ ့ခြင့္ရ လိမ့္ဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို ့ႏွစ္ခါျပန္ေလာက္ေတာ့ လိမ္ႏိုင္မွေနာ္။ ေနာက္ သူမ်ားေရး ေပးထားထားတဲ့ ျဗိတိသွ် စကားလံုးေတြကို လဲ ဖတ္ျပႏိုင္မွရလိမ့္မယ္။ လိုအပ္ရင္ အလြတ္ေတာင္ ႐ြတ္ျပႏိုင္ရမယ္။ က်ေနာ္ ကႏိုင္ငံတကာ အေၾကာင္းေတာ့လဲသိပ္မသိ ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ၾကာၾကာေရး တဲ့ ဖြဲ ့စည္းပံုေျခခံ ဥပေဒဆိုတာလဲ က်ဳပ္တို ့တစ္ႏိုင္ငံတည္း ႐ွိဟန္တူပါရဲ ့။ ေတာ္ေတာ္လဲ အေသးစိတ္ေတြးထား တာကိုး။ ကိုယ္စာလွယ္ေတာ္မင္းမ်ားကို တေန ့နဲ ့တေန ့မထပ္ရေအာင္ ဘာေတြေကြ်းရေမြးရမယ္။ ညဘက္ အနားယူခ်ိန္ဘယ္လို ေဖ်ာ္ေျဖရမယ္။ ေနာက္ဆံုးဗ်ား သက္သက္သာသာ အိပ္ငုိက္ႏိုင္ေအာင္ ဘယ္လို ေနရာထိုင္ ခင္းသံုးရမယ္ ဆိုတာကအစေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေလာက္အခ်ိန္ အၾကာႀကီး ဘယ္သူ လုပ္ႏိုင္မတုန္းဗ်ာ။ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။
ဘယ္ႏွႏွစ္လဲ ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္လဲ တိတိက်က်မသိဘူး ဗ်။ စာရင္းမသိ ဇယားမသိ ဆိုၿပီး ေတာ့မထင္က်ပါနဲ ့။ က်ေနာ္ျမန္မာ ျပည္မွာေနတုန္းကလဲ က်ေနာ္ေနတဲ့ ၿမိဳ ့ လယ္ေခါင္ရပ္ကြက္ က သဘာဝတရားကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်တဲ့ရပ္ကြက္ေလ။ ညဆိုလဲ အေမွာင္အတိုင္းပဲ ေနက်တာ။ တခ်ိဳ ့ေတာထဲကေန လားေတြစီး ၿပီးလာတဲ့ ျဖဴစပ္စပ္လူတစ္စု ပဲ က်ေနာ္တို ့ၿမိဳ ့ႀကီးသား ယဥ္ေက်းမႈနဲ ့အသားမက်ေတာ့ မီီးစက္တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ေနေနၾကတာပါ။ ဆိုလို တာက က်ေနာ္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား မၾကည့္ျဖစ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္မွတ္တတ္သလို မွတ္ထားတာေတာ့ အဲဒီ ညီလာခံစတဲ႔ႏွစ္မွာသူငယ္တန္းစ ေနတဲ့ က်ေနာ့ ညီဝမ္းကြဲေလး သိပ္မ ၾကာခင္ကပဲ မိန္းမခိုးေျပးသြားတယ္။ အဲေလာက္ပါပဲ။
ေတာ္ေတာ္ လဲေထာင့္ေစ့ ေအာင္ေတြ ထားတာပါ။ လူ ၁၀၀၀၀ ႐ွိတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြ အတြက္ေတာင္ပါေသးတယ္။ ျပည္နယ္ေတြ ပါေပး လိုက္လို႕့ကေတာ့ အေမရိကန္ အလံထက္ေတာင္ ၾကယ္မ်ားသြားမယ္။ ရိသဲ့သဲ့ေတာ့ မလုပ္ ၾကနဲ ့ကြယ္တို ့။ ဒါေပမယ့္ နားလည္လို ့မရတာေတာ့ ရိွတယ္ဗ်။ စာမ်က္ႏွာ၁၈ မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူထားတဲ့ အဖြဲ႕ေတြ ေၾကာင္းေျပာထားတာေလးပါ။ ဥပေဒေဘာင္ အတြင္းဝင္ ေရာက္လာတဲ့ အဖြဲ ့ေတြက လက္နက္ကိုင္ထား ဆဲ ႐ွိတယ္ဆိုတာေလးပါ။ က်ေနာ္ တို ့ဥပေဒ ေဘာင္ထဲက လက္နက္ကိုင္လို ့ရတယ္ လို ့မၾကားဘူးလို ့ပါ။ ေနာက္ျပီး သူတို ့က ျပည္ေထာင္ စုၾကီးကို ခြဲခ်င္ေနတာလား လဲေတြးမိလို ့ပါ။ က်ေနာ က ငတံုးပါဗ်ာ အဲဒါေတြကို နားမလည္ပါ ဘူး။
သိသေလာက္ေတာ့ က်ေနာ္ တုိ႕ ျပည္ေထာင္စုဆို တာၾကီ းကလည္း ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲလုပ္တာ နဲ ့ကိုကြဲ ခ်င္ေနေတာ့လဲခက္သားဗ်။ ျပည္ေထာင္စု ဆိုတာလဲ ၾကက္ဥလို ပဲထင္ပါရဲ ေနာ့။ လႈပ္လိုက္တာနဲ ့ကြဲခ်င္ခ်င္ထင္ပါရဲ ့။ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ မွာ ေတာ့ လူေတြသံုးတဲ့ လက္နက္ေတြ ကို ျပထားေသးတယ္။ လူေတြကလဲ တစိတ္ေတာ့ ဂြက်သကို ဗ်။ ေသနတ္္ ကေလး ေတြေလာက္ ႐ွိတဲ့သူကို ဘယ္ႏွယ္ ဓါးေတြ၊ ေလာက္ေလးေတြ၊ ခဲလံုးေတြ နဲ ့သြား လုပ္တာပါလိမ့္မယ္။ သနားစရာ။ က်ေနာတို ့ရဲ ့၃ ခါေျမာက္ အလည္အပတ္ ေရာက္လာတဲ ဖားမင္းသားေလး ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာပဲ။ ပံုျပင္ထဲ မွာေတာ့ အနမ္းတစ္ပြင့္ နဲ ့ တင္မင္းသားေလး ဘဝျပန္ေရာက္ သြားတာေလ။ အခု တစ္ေခါက္ တတိုင္းျပည္လံုး က ေသြးနဲ ့ရင္းတဲ့ အနမ္းေတြး ေပးလိုက္ တာပါပဲ။ ဖား ဘဝက လြတ္ႏိုင္ပါ့ မလားေတာ့ မသိ ေသးဘူး။
ဒီတစ္ခါ က်ေနာ္ ဖတ္ျပီး ရလိုက္တဲ ပညာေတြ အကုန္ မေရး ေတာ့ဘူးဗ်ာ။
ေတာ္ၾကာ က်ေနာ္ ဦးေဏွာက္ေဖါက္ စားခံေနရ ဦးမယ္။ အကုန္ လြယ္လြယ္ ကူကူ လိမ္နည္း သိသြား ဦးမယ္။ Link ကေလးနိပ္ျပီး ကို ဖာသာကို သာဖတ္ျပီး အႏွစ္သာရကို ရေအာင္ ရွာၾကေပေတာ့။ က်ေနာ္တို ့ဖားကေလး ကလည္း က်ေနာ့လို ပဲ လူလိမ္ျဖစ္ဖို ့ႀကိဳးစားေန မလားမသိဘူးေနာ္။ ဂြက်သကြာ။ ၿပိဳင္ဘက္ေတြတိုး ဦးေတာ့မယ္ထင္တယ္။
ေရးသားသူ - မာဆိုး
http://www.myanmar-embassy-tokyo.net/UN/2007-10-01-UN.pdf?bcsi_scan_2229F3D84EB0997D=0&bcsi_scan_filename=2007-10-01-UN.pdf
ဆိုင္းဘုတ္
က်ေနာ္ မေန ့က ကိုနစ္ေနမန္း ဘေလာ့ဂ္ က လင့္တစ္ခုကို ဝင္ၾကည့္မိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ေလးကို ခံ စားလိုက္ရတာပါ။ က်ေနာ္ တို ့နာဇီ ေခတ္ကို အ႐ွင္လတ္လတ္မ်ား ျပန္ေရာက္သြားလား လို ့ေတာင္ ထင္မိတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို ့ဘက္ကေတာ့ "တပ္နဲ ့ျပည္သူ လက္တြဲကူ စိတ္တူကိုတူ ေအာင္ပြဲယူ " ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြ ဘေလာ့တိုင္းမွာ ခ်ိတ္လို႔့။ တကယ္ ကို ေၾကကြဲ စရာေကာင္းပါတယ္။ က်ေနာ္သိသေလာက္ ေတာ့ ဘယ္ ဘေလာ့ ဘယ္သတင္း Site မွာ မွာ "UN ၊ US ျပည္သူ ေအာင္ပြဲ ယူလို ့" တင္လဲမတင္၊ ေရးလဲ မေရးၾကပါဘူး။
၁၉၁၇ ႐ု႐ွားေတာ္လွန္ေရး မွာ စစ္တပ္ေတြ လာေရာက္ ပူးေပါင္းတယ္ ဆိုတာကို က်ေနာတို ့နည္းနည္းသံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္။ အဲဒီ တုန္းကတိုင္းျပည္ရဲ ့အျမင့္ဆံုး အာဏာ က စစ္တပ္ရဲ ့လက္ထဲ မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဇာဘုရင္နဲ ့သူေဆြမ်ိဳးအသိုင္း အဝိုင္း ကြက္ကြက္ေလးမွာ ပဲ ႐ွိတာပါ။ အဲဒီေတာ့ စစ္သားေတြ နဲ ့ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြနဲ႕့ပူးေပါင္းတယ္ ဆိုတာ မဆန္းပါဘူး။ က်ေနာ္တို ့ဒီေန ့ေတြေန ရတဲ့ အေျခအေန က ၁၉၁၇ ႐ု႐ွာေတာ္လွန္ေရး ကာလနဲ ့ ၫိွယူလို ့မရဘူးလို ့က်ေနာ္ေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုို ့လက္႐ွိရင္ဆိုင္ေနရတဲ ပံုစံ က တကယ္ကို နာဇီေခတ္ပါ။ စစ္တပ္မွာ အာဏာအျပည့္႐ွိတယ္။ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခြင့္ ႐ွိတဲ့အေနအထား ပါ။ တဘက္ကလဲ က်ေနာ္တို႕ တိုင္းျပည္က လူအမ်ားစု ကအေတြးအေခၚေတာ္ေတာ္ကို အားနည္းတာ ပါ။ ႏွစ္ေပါင္းေလး ဆယ္ေလာက္အေတြး အေခၚခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရတာပါ။
ေနာက္ျပီး က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံ စစ္တပ္ထဲ မွာ ႐ိုး႐ိုးတပ္သားတစ္ေယာက္ ရဲ ့ပညာအရည္ အခ်င္းကေလးတန္းေလာက္ပဲ ႐ွိမယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ မွာ စာရင္းအတိ အက်မ႐ွိေပမဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတာ္ေတာ္ကို မ်ားပါတယ္။ ေနာက္ တခ်က္က ဒီကေန ့စစ္တပ္မွာ တိုက္စရာ မယ္မယ္ရရ ဘာမွ မ႐ွိပဲ ၿမိဳ ့ျပမွာ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ကလို အပ္တာထက္ပို မ်ားေနပါတယ္။ ေနာက္ရဲနဲ ့တပ္၊ ရပ္ကြက္ေက်း႐ြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရး နဲ တပ္ရဲ ့ ဆက္ဆံ မႈတိုင္းမွာလဲ တပ္ကအေပၚဆီကပါ။
ရပ္ကြက္လူႀကီးတစ္ေယာက္ က ရပ္ကြက္လံုၿခံဳေရး (သူတုိ ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ခရီးစဥ္) ႐ွိတဲအခါ လာတဲ့တပ္က ႐ိုး႐ိုးတပ္သားကို ေတာင္ ေအာက္ေၾကးကေန ဆက္ဆံရတာပါ။ ခုအေျခအေန က က်ေနာ္တို ့လူထုမွာ ဆင္းရဲ သလို စစ္တပ္ကတပ္သားေတြလဲ ဆင္းရဲေနၾက တာပါ။ ဒါေပမယ့္ စစ္သားဆို တာဘယ္တိုင္းျပည္က စစ္သားျဖစ္ျဖစ္ကို ဆင္းရဲမႈနဲ ့အသာက်ၿပီးသားပါ။ ၿပီေတာ့ သူတို႕အေနအထားနဲ ့လူႀကီးလူေကာင္း သာမန္လူေတြ အေပၚကို ဆရာလုပ္ဆက္ဆံႏိုင္ ခြင့္ ရေနတာကို သူတို ့ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ေနဟန္တူပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ရံုအသိနဲ႕ စစ္သားကလူ ထုနဲ ပူးေပါင္းဖို ့ဆိုတာ က်ေနာ့အျမင္အရေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။တကယ္လို ့ ပူးေပါင္းလာတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ လက္႐ွိအေျခအေနကို ေျပာင္းေပးႏိုင္မဲ့ အခ်ိဳးအဆမဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ပဲျဖစ္ႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ေအာက္မွာေပး ထားတဲ့လင့္ ကေလးကို ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ ပစ္မိန္ ့ေပးလို ့ပစ္ရ ပါတယ္ ဆိုတာထားပါေတာ့။ ခုဖမ္းမိၿပီးသားလူေတြ ကို အေၾကာင္းမဲ့ ကန္ေၾကာက္႐ိုက္နက္ေနတာပါ။ မူးယစ္ေဆးသံုးထား တဲ့ပံုလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ ကို ရက္စက္တဲ့ စိတ္ အရင္းခံနဲ ့လုပ္တာပါ။ ႐ိုက္ဖို ့အမိန္ ့ေပးတယ္လို႕ ေျပာရေအာင္လဲ လံုးဝ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက တပ္မ ၆၆ တံဆိပ္နဲ ့ ဗိုလ္ျပံဳးေနပံု ကလဲ ေတာ္ေတာ္ကို အံၾသထိတ္လန္ ့စရာပါ။ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္ ဆိုတဲ့အျပံဳးမ်ိဳးပါ။ ေနာက္ဆံုးက လူငယ္ေလး ဆို ၾကံဳတဲ့သူက ဝင္႐ိုက္ကန္ေၾကာက္ေန တာပါ။ က်ေနာ္ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးသေလာက္ ဆိုရင္ နာဇီတပ္ တစ္တပ္မွာ အခ်င္းခ်င္းျပန္တိုက္တာ မေတြ ့ခဲ့ရပါဘူး။ မႏိုင္တဲ့ အဆံုးမွ လက္နက္ခ်ၾကတာပါ။ ခု တပ္ကလဲ နာဇီစိတ္အျပည့္အဝ ႐ွိတဲ့တပ္ဆိုတာေသခ်ာပါတယ္။
ဟစ္တလာက အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ ေပၚမွာ အျမတ္ထုတ္ၿပီး ဂ်ာမန္တစ္တပ္လံုးကို နာဇီစိတ္သြင္းခဲ့တာပါ။ ခုကေတာ့ အမ်ိဳးသာေရး စိတ္ မဟုတ္ပဲ တပ္စိတ္သြင္းထားတာပါ။ ေတာ္လွန္ေရးကို ေ႐ွ ့ဆက္ဘယ္လို သြာမလဲ ဆိုတာကေတာ့ က်ေနာ္တို ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆံုးျဖတ္ျပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘေလာ့ေတြကို ဝင္ၾကည့္လိုက္မိတိုင္း ၊သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ Gtalk Icon ေတြမွာ ့ "တပ္နဲ ့ျပည္သူ လက္တြဲကူ စိတ္တူကိုတူ ေအာင္ပြဲယူ " ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ကိုေတြ ့တိုင္း က်ဆံုးသြားတဲ့ က်ေနာ္တို ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြ၊ လက္႐ွိ အက်ဥ္းခ်ခံေနရ တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြ ကို ေျပးျမင္ျပီး အားနာေနမိတယ္ဗ်ာ။ တစိတ္ဗ်ာ အဲဒါေလးေတြ ျဖဳတ္ထားလို ့မရဘူးလား။
ေရးသားသူ- မိုးထက္ေန
http://edition.cnn.com/video/#/video/world/2007/10/02/rivers.myanamar.beatings.cnn
၁၉၁၇ ႐ု႐ွားေတာ္လွန္ေရး မွာ စစ္တပ္ေတြ လာေရာက္ ပူးေပါင္းတယ္ ဆိုတာကို က်ေနာတို ့နည္းနည္းသံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္။ အဲဒီ တုန္းကတိုင္းျပည္ရဲ ့အျမင့္ဆံုး အာဏာ က စစ္တပ္ရဲ ့လက္ထဲ မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဇာဘုရင္နဲ ့သူေဆြမ်ိဳးအသိုင္း အဝိုင္း ကြက္ကြက္ေလးမွာ ပဲ ႐ွိတာပါ။ အဲဒီေတာ့ စစ္သားေတြ နဲ ့ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြနဲ႕့ပူးေပါင္းတယ္ ဆိုတာ မဆန္းပါဘူး။ က်ေနာ္တို ့ဒီေန ့ေတြေန ရတဲ့ အေျခအေန က ၁၉၁၇ ႐ု႐ွာေတာ္လွန္ေရး ကာလနဲ ့ ၫိွယူလို ့မရဘူးလို ့က်ေနာ္ေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုို ့လက္႐ွိရင္ဆိုင္ေနရတဲ ပံုစံ က တကယ္ကို နာဇီေခတ္ပါ။ စစ္တပ္မွာ အာဏာအျပည့္႐ွိတယ္။ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခြင့္ ႐ွိတဲ့အေနအထား ပါ။ တဘက္ကလဲ က်ေနာ္တို႕ တိုင္းျပည္က လူအမ်ားစု ကအေတြးအေခၚေတာ္ေတာ္ကို အားနည္းတာ ပါ။ ႏွစ္ေပါင္းေလး ဆယ္ေလာက္အေတြး အေခၚခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရတာပါ။
ေနာက္ျပီး က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံ စစ္တပ္ထဲ မွာ ႐ိုး႐ိုးတပ္သားတစ္ေယာက္ ရဲ ့ပညာအရည္ အခ်င္းကေလးတန္းေလာက္ပဲ ႐ွိမယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ မွာ စာရင္းအတိ အက်မ႐ွိေပမဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတာ္ေတာ္ကို မ်ားပါတယ္။ ေနာက္ တခ်က္က ဒီကေန ့စစ္တပ္မွာ တိုက္စရာ မယ္မယ္ရရ ဘာမွ မ႐ွိပဲ ၿမိဳ ့ျပမွာ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ကလို အပ္တာထက္ပို မ်ားေနပါတယ္။ ေနာက္ရဲနဲ ့တပ္၊ ရပ္ကြက္ေက်း႐ြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရး နဲ တပ္ရဲ ့ ဆက္ဆံ မႈတိုင္းမွာလဲ တပ္ကအေပၚဆီကပါ။
ရပ္ကြက္လူႀကီးတစ္ေယာက္ က ရပ္ကြက္လံုၿခံဳေရး (သူတုိ ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ခရီးစဥ္) ႐ွိတဲအခါ လာတဲ့တပ္က ႐ိုး႐ိုးတပ္သားကို ေတာင္ ေအာက္ေၾကးကေန ဆက္ဆံရတာပါ။ ခုအေျခအေန က က်ေနာ္တို ့လူထုမွာ ဆင္းရဲ သလို စစ္တပ္ကတပ္သားေတြလဲ ဆင္းရဲေနၾက တာပါ။ ဒါေပမယ့္ စစ္သားဆို တာဘယ္တိုင္းျပည္က စစ္သားျဖစ္ျဖစ္ကို ဆင္းရဲမႈနဲ ့အသာက်ၿပီးသားပါ။ ၿပီေတာ့ သူတို႕အေနအထားနဲ ့လူႀကီးလူေကာင္း သာမန္လူေတြ အေပၚကို ဆရာလုပ္ဆက္ဆံႏိုင္ ခြင့္ ရေနတာကို သူတို ့ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ေနဟန္တူပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ရံုအသိနဲ႕ စစ္သားကလူ ထုနဲ ပူးေပါင္းဖို ့ဆိုတာ က်ေနာ့အျမင္အရေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။တကယ္လို ့ ပူးေပါင္းလာတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ လက္႐ွိအေျခအေနကို ေျပာင္းေပးႏိုင္မဲ့ အခ်ိဳးအဆမဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ပဲျဖစ္ႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ေအာက္မွာေပး ထားတဲ့လင့္ ကေလးကို ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ ပစ္မိန္ ့ေပးလို ့ပစ္ရ ပါတယ္ ဆိုတာထားပါေတာ့။ ခုဖမ္းမိၿပီးသားလူေတြ ကို အေၾကာင္းမဲ့ ကန္ေၾကာက္႐ိုက္နက္ေနတာပါ။ မူးယစ္ေဆးသံုးထား တဲ့ပံုလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ ကို ရက္စက္တဲ့ စိတ္ အရင္းခံနဲ ့လုပ္တာပါ။ ႐ိုက္ဖို ့အမိန္ ့ေပးတယ္လို႕ ေျပာရေအာင္လဲ လံုးဝ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက တပ္မ ၆၆ တံဆိပ္နဲ ့ ဗိုလ္ျပံဳးေနပံု ကလဲ ေတာ္ေတာ္ကို အံၾသထိတ္လန္ ့စရာပါ။ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္ ဆိုတဲ့အျပံဳးမ်ိဳးပါ။ ေနာက္ဆံုးက လူငယ္ေလး ဆို ၾကံဳတဲ့သူက ဝင္႐ိုက္ကန္ေၾကာက္ေန တာပါ။ က်ေနာ္ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးသေလာက္ ဆိုရင္ နာဇီတပ္ တစ္တပ္မွာ အခ်င္းခ်င္းျပန္တိုက္တာ မေတြ ့ခဲ့ရပါဘူး။ မႏိုင္တဲ့ အဆံုးမွ လက္နက္ခ်ၾကတာပါ။ ခု တပ္ကလဲ နာဇီစိတ္အျပည့္အဝ ႐ွိတဲ့တပ္ဆိုတာေသခ်ာပါတယ္။
ဟစ္တလာက အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ ေပၚမွာ အျမတ္ထုတ္ၿပီး ဂ်ာမန္တစ္တပ္လံုးကို နာဇီစိတ္သြင္းခဲ့တာပါ။ ခုကေတာ့ အမ်ိဳးသာေရး စိတ္ မဟုတ္ပဲ တပ္စိတ္သြင္းထားတာပါ။ ေတာ္လွန္ေရးကို ေ႐ွ ့ဆက္ဘယ္လို သြာမလဲ ဆိုတာကေတာ့ က်ေနာ္တို ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆံုးျဖတ္ျပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘေလာ့ေတြကို ဝင္ၾကည့္လိုက္မိတိုင္း ၊သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ Gtalk Icon ေတြမွာ ့ "တပ္နဲ ့ျပည္သူ လက္တြဲကူ စိတ္တူကိုတူ ေအာင္ပြဲယူ " ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ကိုေတြ ့တိုင္း က်ဆံုးသြားတဲ့ က်ေနာ္တို ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြ၊ လက္႐ွိ အက်ဥ္းခ်ခံေနရ တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြ ကို ေျပးျမင္ျပီး အားနာေနမိတယ္ဗ်ာ။ တစိတ္ဗ်ာ အဲဒါေလးေတြ ျဖဳတ္ထားလို ့မရဘူးလား။
ေရးသားသူ- မိုးထက္ေန
http://edition.cnn.com/video/#/video/world/2007/10/02/rivers.myanamar.beatings.cnn
ဇာတ္ေပါင္း
ဒီေကာင္းကင္က မၿပိဳႏိုင္ဘူး
သူ ့လက္သည္းရာန ့ဲ ရင္ဘတ္ေတြ ခ်င္းခ်င္းနီလို ့
မုတ္သံု ဘယ္ႏွစ္ခါတိုင္ၿပီလဲ
က်ေနာ္တို ့မလဲ ခဲ့ပါဘူး
အလံ ကို အဆင့္ဆင့္ ကမ္းခဲ့တယ္။
ဒီတစ္ခါသီခ်င္း က ေရာင္စံုအလံနဲ ့စတယ္
ခ်ိဳးျဖဴ ဝတ္႐ုံနဲ ့ကမယ္
ဟယ္လို
နတ္ဆိုး.. ခင္ဗ်ား လက္ေတြကို
က်ေတာ္တို ့ခ်ိဳးေတာ့မယ္
ပထမဆံုးလဲ မဟုတ္ခဲ့ဘူး
မၾကာခင္ ေနာက္ဆံုး စီးခ်င္းထိုးၾကမယ္။ ။
ေရးသားသူ - မိုးထက္ေန
သူ ့လက္သည္းရာန ့ဲ ရင္ဘတ္ေတြ ခ်င္းခ်င္းနီလို ့
မုတ္သံု ဘယ္ႏွစ္ခါတိုင္ၿပီလဲ
က်ေနာ္တို ့မလဲ ခဲ့ပါဘူး
အလံ ကို အဆင့္ဆင့္ ကမ္းခဲ့တယ္။
ဒီတစ္ခါသီခ်င္း က ေရာင္စံုအလံနဲ ့စတယ္
ခ်ိဳးျဖဴ ဝတ္႐ုံနဲ ့ကမယ္
ဟယ္လို
နတ္ဆိုး.. ခင္ဗ်ား လက္ေတြကို
က်ေတာ္တို ့ခ်ိဳးေတာ့မယ္
ပထမဆံုးလဲ မဟုတ္ခဲ့ဘူး
မၾကာခင္ ေနာက္ဆံုး စီးခ်င္းထိုးၾကမယ္။ ။
ေရးသားသူ - မိုးထက္ေန
စင္ကာပူရွိ ျမန္မာသံရံုးေရွ႕မွ တိတ္ဆိတ္စြာ ေပါက္ကြဲမႈမ်ား
The place is just completely silent.
There is nothing making any sound.
The light of candles.
The feeling of peoples.
All is moving quietly and peacefully.
But you can feel deeply the sound of silent praying and hoping for the best.
ေရႊဘိုသားတစ္ေယာက္ ဒီေန႕ညေနမွာ ျမန္မာသံရံုးေရွ႕ကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ လူေတြအမ်ားႀကီးရွိေနေပမယ့္ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္။ အဲဒီတိတ္ဆိတ္မႈထဲမွာ ဗေလာင္ဆူေနတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ အျပည့္ပါရွိတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲကလာေနတဲ့အသံေတြကို ေရႊဘိုသားရဲ႕နားထဲမွာ ၾကားေနရပါတယ္။ စင္ကာပူေရာက္ျမန္မာေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင့္အံထုတ္ေဖာ္ျပထားတာေတြကို ဖတ္ရႈရတာလည္း ေၾကကြဲမႈ၊ နာက်ည္းမႈ၊ ခံျပင္းမႈ၊ အားမလိုအားမရျဖစ္မႈစတဲ့ ရနံ႕ေပါင္းစံုကို ရႈရိႈက္ရသလို ခံစားရပါတယ္။
ဖေယာင္းတိုင္မီးကေလးေတြကို ထြန္းညွိၾကရင္း ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ အပူမီးကို ကူညီခံစားေနၾကတဲ့ စင္ကာပူေရာက္ျမန္မာတစ္စုပါ။ ယခု စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇တိုက္ပြဲမွာ က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြ၊ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႕တကြ ဒဏ္ရာရခဲ့တဲ့ သူေတြအားလံုးကို အာဇာနည္မ်ားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေမာ္ကြန္းတင္ရင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ဆင္းရဲဒုကၡေသာကအပူမီးေတြၿငိမ္းေစဖို႕ ေရႊဘိုသားလည္း ဖေယာင္တိုင္ထြန္းရင္းဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕သေဘာထား
က်ေနာ့္ဘေလာ့ကိုလာရာက္ၾကည့္ရႈအားေပးသူတစ္ေယာက္က ေပးသြားတာပါ။ သူ႕နာမည္ကိုေျပာမသြားတဲ့အတြက္ မေဖာ္ျပႏိုင္တာကိုခြင့္လႊတ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္ၾကည့္ရႈခ်င္ရင္လည္း ဒီ http://img43.imagevenue.com/img.php?image=04198_capture_122_1080lo.jpg ကေနၾကည္လို႕ရပါတယ္။
ေရႊဘိုသား
Israel ႏိုင္ငံ ေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၏လႈပ္ရွားမႈ
Israel ႏိုင္ငံ Telaviv ၿမိဳ ့ ၁.၁၀.၂၀၀၇ ေန ့ မနက္ ၉ နာရီ မွ စတင္ ျပီး ျမန္မာသံ ႐ံုးေ႐ွ တြင္ Israel ႏိုင္ငံ
ေရာက္ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ Israel ႏိုင္ငံသားမ်ား ပူးေပါင္းပါဝင္ ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္အစိုးရ ဆန္ ့က်င္
ေရး ဆႏၵျပပြဲ ကို က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ မူလ အစီအစဥ္ အရ တေနကုန္ ဆႏၵျပပြဲ က်င္းပရန္ျဖစ္ေသာ္ လဲ
Israel ႏိုင္ငံ ဥပေဒအရ ဆႏၵျပပြဲ က်င္းပ ခြင့္ မေတာင္း ထားတဲ့ အတြက္ ေနလည္း ၁၁ နာရီ
ထိသာတိုက္ ပြဲဝင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ Israel ႏိုင္ငံသားမ်ား ပါဝင္မႈကလဲ အားရဖြယ္လို ့သိရပါတယ္။
ေနာက္ဆက္ တြဲ သတင္းေကာင္း တစ္ခု က ေအာက္တုိဘာ ၈.၁၀.၂၀၀၇ ေန.တြင္ မနက္ ၉ နာရီ မွာ
၁၁ နာရီ ထိ တရုပ္သံ႐ံုးေ႐ွ ့တြင္ ဆႏၵျပပြဲ က်င္းပပါလိမ့္ဦးမယ္။ ထိုမွ တဆင့္ ၄၅ မိနစ္ ခရီး အကြာေဝး
႐ွိ ျမန္မာသံ႐ုံး သို ့ေျခလ်င္ခ်ီတက္ ဆႏၵျပမွာျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ လဲ စစ္အစိုးရ ရဲ
့ရက္စက္မႈမွတ္ တမ္းတင္ ပံုမ်ားကို ေဝငွသြာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ညေန ၃ နာရီထိ ဆႏၵျပခြင့္ ကို Israel
အစိုးရထံမွ တရားဝင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ရယူျပီး ျဖစ္ပါတယ္။
ေရးသားသူမိုးထက္ေန