ေမးခ်င္ရာေမး... အေျဖရွိသည္။

ေမး။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ အႏိုင္ရလို႔တက္လာမယ့္အစိုးရလက္ထက္မွာ ခိုးတာ ၀ွက္တာေတြ ရွိဦးမလား?
ေျဖ။ မရွိေတာ့ဘူး။
ေမး။ ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲ။
ေျဖ။ ၂၀၁၀ မတိုင္ခင္ကတည္းက စစ္အစိုးရခိုးလို႔ ကုန္သြားၿပီ။
-----------------------------------------------------------------------

ေမး။ သဘာ၀နဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့ အခ်စ္ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါသလဲ?
ေျဖ။ သံုးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ေယာက္်ားက ေယာက္်ားကို ခ်စ္တာ။ မိန္းမက မိန္းမကိုခ်စ္တာ။ ျမန္မာျပည္သူက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို ခ်စ္တာ။

-----------------------------------------------------------------------

ေမး။ အနာဂတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္မွာ ဘာလို႔ တပ္မေတာ္ တစ္ခုတည္း ထားရွိမွာျဖစ္ပါသလဲ?
ေျဖ။ တစ္ခုထက္ပိုမ်ားရင္ ျမန္မာျပည္သူေတြက ေကြ်းမထားႏိုင္လို႔ပါ။

----------------------------------------------------------------------

ေမး။ ကမၻာေပၚမွာ အခ်မ္းသာဆံုးႏိုင္ငံကိုေျပာျပပါ။
ေျဖ။ ျမန္မာႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။
ေမး။ ဘယ္လိုသက္ေသျပႏိုင္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ႏွစ္ ၅၀ နီးပါး ခိုးလို႔ရတာအကုန္ခိုးတာေတာင္ အခုထိမကုန္ေသးလို႔ပါ။

----------------------------------------------------------------------

ဆိုဗိယက္ေခတ္မွ ဟာသမ်ားကို ကိုးကားပါသည္။

ေရႊဘိုသား ျပန္လာၿပီ...

အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးသားျခင္းကို တစ္ႏွစ္ေလာက္ ရပ္နားထားခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒီေရႊဘိုသားဘေလာ့ဂ္ေလးကို ျပန္ၿပီး အသက္သြင္းခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးေပၚလာတာနဲ႔ ရီႏိုေဗးရွင္းျပန္လုပ္ၿပီး အသစ္တဖန္ ျပန္လည္တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။

ရန္သူ၊ မိတ္ေဆြမေရြး အားလံုးကို ေရႊဘိုသားဘေလာ့ဂ္ က ႀကိဳဆိုပါတယ္။ မြန္းၾကပ္ေနတဲ့စိတ္ေတြအတြက္ ထြက္ေပါက္တစ္ခုအေနနဲ႔ ေရးသားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘေလာ့ဂ္ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ တိုက္ရိုက္အားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သြယ္၀ိုက္ေသာနည္းအားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း အားေပးကူညီၾကသူမ်ားအားလံုးကို ေရႊဘိုသားဘေလာ့ဂ္မွ ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္း..

နာဂစ္

က်ဳပ္နာမည္က ဖိုးေတ။ က်ဳပ္တို ့ ေနတဲ့ ရြာနာမည္က ျပင္စလူရြာတဲ့ အရင္ကေတာ့ လပြတၱာျမိဳ ့နယ္ထဲက ရြာငယ္ေလးေပါ့။ အခုဒီဘက္ႏွစ္ေတြမွာ က်ဳပ္တို ့ရြာက စပါးက လဲ လြတ္ျဖစ္ ေရလုပ္ငန္းကလဲ လြတ္ေကာင္းဆိုေတာ့ ျမိဳ ့နယ္ အဆင့္ျဖစ္တယ္ဆိုလာ ဘာဆိုလား ဒါေတြေတာ့ က်ဳပ္သိပ္နားမလည္ပါဘူး။ က်ဳပ္ကို တိုင္းကလဲ အခ်ိန္႐ွိလယ္ထဲ ဆင္းလိုက္၊ ဆားကြင္းသြားလိုက္၊ အစုယူျပီး အငွားခ်ထားတဲ့ ငါးဖမ္းေလွေေတြ ဆီက ေငြသြားေကာက္ လိုက္စာရင္း႐ွင္းလိုက္။ ပိုတဲ့ အခ်ိန္ေလး မွာ က်ဳပ္မိသားစု နဲ ့ ေနလိုက္နဲ ့ ရပ္ေရး႐ြာေရး လဲ သိပ္မသိပါဘူး။ အေပၚျဖဴ ေအာက္စိမ္းဝတ္ျပီး တိုက္ပံုတကားကား နဲ ့ ေက်ာင္းဆရာ ဂိုက္စေဘာက္ဖမ္းေနတဲ့ ကိုစိန္သန္းတို ့ လူစုေတြနဲ ့မပတ္သက္ခ်င္တာလဲ ပါ တာေပါ့ဗ်ာ။

တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္ေရာ က်ဳပ္မိန္းမ မိေအးေရာ ဒီရြာဇာတိေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္က အညာက မေကြးတိုင္းထဲက ဆီမီခံုဆိုတဲ့ ႐ြာက။ က်ဳပ္ မိန္မ ကေတာ့ ဘယ္မယ္ေမြးတယ္ ရယ္ မသိဘူး။ ေမးလဲ ေမးမၾကည့္ဖူးပါဘူးေသခ်ာ။ က်ဳပ္တို ့ေတြ ့တာကေတာ့ ဧရာဝတီတိုင္း ေရတပ္စခန္း ႒ာနခ်ဳပ္မွာ ။ အဲဒီတုန္းက သူက ဆရာၾကီးသမီး ၊ က်ဳပ္က ၁၀ တန္းႏွစ္ခါက် လို ့ အိမ္ကထြက္ေျပးလာျပီး လုပ္စရာမ႐ွိလို ့ စစ္ထဲလိုက္ခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ အသစ္စက္စက္။ ႐ုပ္႐ွင္ ေတြ ျပဇာတ္ေတြ ထဲကလိုေတာ့လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ႏႈတ္ခမ္းပဲျခင္း မီးမႈတ္ခဲ့တာ ဆိုပါ ေတာ့။ သူအထြာနဲ ့သူေတာ့ရင္ခုန္ဖို ့ေကာင္းတဲ့၊ ၾကည္ႏူးဖို ့ေကာင္းတဲ့ ျပႆနာေလး ေတြ မကင္းခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီတုန္း က က်ဳပ္မိန္းမ ျဖစ္မဲ့ မိေအးက ဥပေဒ အေဝးသင္ ပထမႏွစ္။ က်ဳပ္ေယာကၡမေတြ အေနနဲ ့ကလဲ အခ်ိန္တန္ ဘြဲေလးဘာေလးရ ျပီးေတာ့ အရာ႐ွိ တစ္ေယာက္နဲ ့ေပးစားဆိုတဲ့ အိမ္မက္ေတြ ႐ွိတာေပါ။ က်ဳပ္က ဆရာၾကီးကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာပါတယ္။ က်ဳပ္ဆယ္တန္းေအာင္ေအာင္ေျဖမယ္ စစ္သက္ျပည့္တာနဲ ့ဗိုလ္သင္တန္း တက္ခြင့္ရေအာင္ လုပ္ပါ့မယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ေဆာက္ျဖစ္မွ ေက်ာင္းဒါယကာ ျဖစ္မဲ့ က်ဳပ္ နဲ ့ဘယ္သေဘာတူမလဲ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ က်ဳပ္မိန္းမ မိေအး က ေခါင္းမာမာ နဲ ့ ဖိုးေတ နဲ ့မေပးစားရင္ ေက်ာင္းဆက္မတတ္ပဲ ခရစ္ယန္ သီလ႐ွင္ အျပီးလုပ္ေတာ့ မယ္ ဆိုတဲ့ စကား ေတြ ေနာက္မွာ မွ လက္ထပ္ခြင္တင္ ျပီး အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝ ေရာက္ခဲ့ရတယ္ ဆိုပါေတာ့။

အစေတာ့ တပ္ကေပးတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္လိုင္း မွာေန၊ တပ္ကေပးတဲ့ ရိကၡာစား ၊ တပ္ကေပး တဲ့ လစာသံုးရင္း ေနလာတာ သမင္ေမြးရင္က်ားစားရင္ ဆိုသလိုပါပဲ။ စုမိေဆာင္းမိလဲ မ႐ွိ။ က်ဳပ္လဲ ဆယ္တန္း ျပန္မေျဖႏိုင္၊ က်ဳပ္မိန္းမလဲ ေက်ာင္းဆက္မတတ္ႏိုင္ ျဖစ္လာပါေလေရာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘာသာျခားေတြ နဲ ့ယူျပီး ရာထူးေတာ္ေတာ္နဲ ့မတတ္ေနရာေတာ္ေတာ္နဲ ့ မရတဲ့ အရာ႐ွိေတြ ကိုၾကည့္ျပီး ေသြးလန္ ့လာတာကတစ္ေၾကာင္း၊ က်ဳပ္ကိုတိုင္ အၾကံအဖန္ မလုပ္တတ္တာ ကတစ္ေၾကာင္း၊ ကိုယ္နဲ ့႐ြယ္တူ အရာ႐ွိကန္ေတာ္ေတြ ၊ ဆရာၾကီး ကေတာ္ ေတြ သားသမီးေတြနဲ ့ယွဥ္ရင္ က်ဳပ္မိန္းမ မ်က္ႏွာငယ္တာက တစ္ေၾကာင္း ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္း ေတြ ေၾကာင့္ ေဆးပင္စင္ ( တပ္ထဲမွာေတာ့ အ႐ူးလက္မွတ္ေခၚတာေပါ့) ရေအာင္ အၾကံအဖန္ လုပ္ျပီး ထြက္ခဲ့တယ္။

တပ္ထဲက ထြက္ျပီးခါစေတာ့ ပင္စင္ရတဲ့ ဆုေၾကးေငြေလး နဲ ့ လင္ကိုမယား ႏွစ္ေယာက္ ပုသိမ္ျမိဳ ့ေပၚမွာအိမ္ေလး တစ္လံုးငွားေန။ က်ဳပ္ကလဲ ႐ြာအနီးအနား မွာ စပါးပြဲစားလုပ္၊ ဆားပြဲစား လုပ္ရင္း နဲ ့ ေနလာလိုက္တာ က်ဳပ္မိန္မ ဘြဲ ့ရတဲ့ အထိဆိုပါေတာ့။ မိန္းမဘြဲရ ျပီးလို ့ ေ႐ွ ့ေနလုပ္စားဖို ့ကလဲ ခ်ိန္ဘာဆင္ဖို ့ဆရာေမြးဆရာ ပိုက္ဆံကလဲ မ႐ွိ။ ေနာက္ ဒိုင္ေတြ ပြဲ႐ံုေတြကလဲ ႐ြာေတြ အထိဆင္းေကာက္ေတာ့ က်ဳပ္တို ့လို ပြဲစားေတြမယ္ ေနာက္ပိုင္း သိပ္အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး ။ မိေအး ေနာက္ဆံုးႏွစ္တက္ေနတုန္း ကေတာင္ ပိုက္ဆံျပတ္လို ့ ပုသိမ္သေဘၤာဆိပ္မွာ ညဘက္ ပုတ္ျပတ္နဲ ့ကုန္တင္ကုန္ခ် သြားလုပ္ရတာ အၾကိမ္ၾကိမ္။ အဲဒီကေန ငါ့ဝမ္းပူ ဆာမေနသာဆိုတဲ့ အတိုင္း တျခားပြဲစား အေပါင္းအသင္း ေတြ ကတဆင့္ ခ်ဲ လက္ခြဲေရာင္းတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္တဲ့အထိေရာက္ေရာ။ အဲဒီအလုပ္က အဆင္လဲ ေျပပါတယ္။ ေငြလဲ ဝင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတြ ့သမွ် လူဆရာေခၚရ ။ ဟိုလူေၾကာက္ရ ဒီလူေၾကာက္ရနဲ ့ စိတ္ပ်က္ဖို ့ေတာင္ အလြန္ေကာင္းတာ ကလား။ ေနာက္ဆံုး မိေအး ဘြဲဝတ္႐ံုၾကီး တစ္ကားကား နဲ ့ ဘြဲတက္ယူတဲ့ ေန ့ျပီးေတာ့ ေနာက္ေန ့ထင္တာပဲ က်ဳပ္တို ့ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ ႐ွိသမွ်ေလး ပိုက္ျပီး ေရၾကည္ရာ မ်က္နုရာမွာ လယ္ေလးေခ်ာင္းေလး ရသေလာက္ဝယ္ ျပီး လုပ္ဖို ့ ေနာက္ အသက္သိပ္မရခင္ ကေလးယူဖို ့တိုင္ပင္ ျပီးတဲ့ေနာက္ ပြဲစားလုပ္တုန္း က အဆက္အသြယ္ေတြ နဲ ့ အခုေနတဲ့ ျပင္စလူ ဆိုတဲ့ ႐ြာေလး ကို ေရာက္လာ တာ အခု ဆို သမီးက ၁၀ ႏွစ္ သားအငယ္ေလး က ၈ ႏွစ္ ဆိုေတာ့ ၁၂ မိုးေလာက္ ႐ွိထင္ပါ့။

ဒီ႐ြာေျပာင္း ခါစတုန္း ကမ်ားေျပာပါတယ္။ က်ဳပ္ကေတာ့ ေတာသားဆိုေတာ့ ကိုယ္တတ္ႏိုင္ တဲ့ လယ္ေလး ႏွစ္ဧက ေလာက္ေပၚ အငွားကြ်ဲ နဲ ့လုပ္ေနရတာကို ေပ်ာ္လို ့။ က်ဳပ္မိန္းမ မိေအး ကေတာ့ နည္းနည္းမ်က္ႏွာ ပ်က္ခ်င္တာေပါ့။ ဒီလို နဲ ့ က်ဳပ္ ရဲ ့မိသားစုကို ေကာင္းေကာင္း ထားခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ ့ တြန္းလုပ္တာ ႏွစ္မိုးေလာက္ေန ေတာ့ ကြ်ဲ အပိုင္ျဖစ္လာ တယ္။ လယ္လဲ ၅ ဧက ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ အဲဒီႏွစ္ပဲ သမီးေလး ကိုယ္ဝန္လဲ ရလာတယ္။ မိန္းမက သားဖြားဆရာမနဲ ့ပဲေမြးမယ္လို ့ေျပာေပမဲ့ က်ဳပ္ ကစိုးရိမ္လို ့ပုသိမ္ျမိဳ ့က သားဖြားမီးယပ္ ဆရာဝန္မၾကီး နဲ ့ေသခ်ာက်က်နန ေမြးခဲ့တာပါ။ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္း သားေလး ေမြး လာ ျပီးေတာ့ စီးပြားေတြ တရိပ္ရိပ္တက္လာတယ္ ဆိုပါေတာ့။ အခုေတာ့ က်ဳပ္မိန္း မ ဦးစီလုပ္ေနတဲ့ ဆားကြင္းေတြ ရယ္ က်ဳပ္ေထာင္ထား တဲ့ ငါးဖမ္းေလွေတြ ရယ္၊ က်ဳပ္လယ္ေတြ ရယ္နဲ ့ ဒီ႐ြာမွာေတာ့ သူေ႒းစာရင္ေပါက္ဆိုပါေတာ့။ ရြာခံလူေတြ ကလဲ က်ဳပ္တို ့မိသားစုကို ခ်စ္ၾကပါတယ္။ က်ဳပ္မိန္းမ သေဘာေကာင္းတာ အလႈအတန္း မွာ မေႏွးတာ ရယ္ ဘြဲရပညာတတ္႐ွားတာရယ္ ေပါင္းေတာ့ က်ဳပ္တို ့မိသားစုက ဒီ႐ြာမွာေတာ့ ႐ြာ့မ်က္ႏွာဖုံးမိသာစု ဆိုရင္မမွားဘူးေပါ့ေလ။ တစ္ခု ရယ္ရတာက က်ဳပ္တို ့အိမ္မွာ ကိစၥတစ္ခု နဲ ့ဧည့္သည္ေတြ လာျပီး ေနာက္ဆံုး က်ဳပ္တို ့စီးပြားတတ္တဲ့ အေၾကာင္း ကို ေရာက္သြားတဲ့ အခါတိုင္း က်ဳပ္မိန္းမ နဲ ့ေျပာရင္ ဘုရားသၡင္အလုိေတာ္အတိုင္းေပါ့ မေအး ရယ္လို ့ေျပာတတ္ ျပီး က်ဳပ္ နဲ ့ဆိုရင္ေတာ့ ကံကံ၏ အက်ိဳးေပါ့ ကိုဖိုးေတ ရာလို ့ေျပာတတ္တဲ့ ဓေလ့ ဒီ႐ြာက က်ဳပ္တို ့မိသားစု နဲ ့ရင္းႏွီးတဲ့ လူေတြမွာ ႐ွိတတ္တာပါပဲ။

ဒီႏွစ္ေတာ့ က်ဳပ္ သားေလးကို ႐ွင္ျပဳျပီး၊ က်ဳပ္သမီးေလးကို နားသမဲ့ ႏွစ္မို ့လား မသိပါဘူး။ အလုပ္တိုင္းက အရင္ႏွစ္ကထက္ပို ျပီးေငြဝင္တာမွ ကေလးေတြထိန္းဖို ့ေခၚထားတဲ့ က်ဳပ္ မိန္းမဘက္က တူမေတာ္တဲ့ကေလးမေလးကိုေတာင္ နားဆြဲေလး လုပ္ေပးထားေသးတယ္။ က်ဳပ္မိန္းမ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္႐ွိပံုေျပာပါတယ္။ ေျပာရဦးမယ္။ က်ဳပ္နဲ ့မိေအးက ကေလးေတြ မေမြး ခင္ထဲက သူဘာသာ ကိုယ့္ဘာသာ မခြဲပဲ ဘာသာေရး နဲ ့ပတ္သက္တဲ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြ အကုန္လုပ္ေပးဖို ့ သေဘာတူထားခဲ့တယ္။ သူတို ့ၾကီးမွ သူတို ့ၾကိဳက္တဲ့ ဘာသာယူပါေစ ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့။ ဒီတစ္မိုး စပါးေပၚတာ နဲ ့႐ွင္ျပဳနားသပြဲ လုပ္မဲ့အလႈ႐ွင္ေတြ ကလဲမ်ားေတာ့ မိုးမက်ခင္ပဲ အလႈဆိုင္းဝိုင္း အတြက္ စရံသတ္တာတို ့ ၊ ႐ွင္ေလာင္ဝတ္စံုငွားတာတို ့ဆိုတဲ့ ကိစၥေလးေတြ ပုသိမ္ျမိဳ ့ေပၚတတ္လုပ္ျပန္ျပန္လာ ခဲ့တာဗ်ာ။ လူတိုင္းကလဲ က်ဳပ္တို ့ ႏွစ္ေယာက္လုပ္မဲ့ အလႈအတြက္ ထင္ေၾကးအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးလို ့။ ၾကားတာေတာ့ မိေအး ကန္ေတာ့ပြဲ ႐ြက္မ႐ြက္ ေတာင္ ကာလသားေတြ ၾကား အေပ်ာ္တမ္းအေလာင္းအစား လုပ္ၾကတယ္ ဆိုပါ့ပဲ။ မိေအး က လဲ က်ဳပ္မရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြတိုင္း ေခါင္းခုေလး တင္ျပီး ကေတာ့ ပြဲ႐ြက္ဖုိ ့ၾကိတ္က်င့္ေနတာ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိဟန္ ေဆာင္ေနရတာကို။

အဲဒီေန ့ကေလေတြစထန္ လာေတာ့ က်ဳပ္တို ့ျဖင့္မေၾကာက္ေပါင္။ က်ဳပ္တို ့ျမစ္ဝကြ်န္ေပၚေဒ သ အတြက္က မုန္တိုင္း ဆိုတာအထူးအဆန္းမွ မဟုတ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ အေျခအေနမဟန္မွန္း ကိုယ္ေစာင့္နတ္က ႏိႈးေဆာ္ဟန္တူပါတယ္။ သားရယ္၊ သမီရယ္ မိေအး ရယ္ ၊ မိေအးတူမေလး ရယ္ေခၚျပီး တိုက္ခံအေဆာက္အဦးလဲ ျဖစ္၊ အျမင့္ပိုင္းလဲ ျဖစ္တဲ့ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းဘက္ကို ထြက္လာလိုက္တာ ကံေကာင္းတယ္ေျပာမလား ကံဆိုးတယ္ေျပာ မလား။ အခ်ိန္ၾကာလာတာ နဲ ့အမွ် မုန္တိုင္းအားေကာင္းလာပံုးမ်ား က်ဳပ္ျဖင့္ကမၻာပ်က္တယ္ ဆိုတာ ဒါပဲ ေနမယ္ လို ့ေတြးမိတယ္။ ကေလးေတြ ရဲ ့ငိုသံေတြ၊ သြပ္မိုးေတြ လြင့္သြားတဲ့ အသံေတြ ၊ တဲျပဳိတဲ့ အသံ၊ အပင္လဲတဲ့ အသံေတြနဲ ့ က်ေနာ္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုးဆိုတာ ေတာင္ ဒီေလာက္ေၾကာက္ဖို ့အေကာင္းဆံုး လို ့ထင္မွတ္ ထားတဲ့ ဟာေတြ အားလံုး ရယ္စရာေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္ ေျပာလို ့ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ ့ တစ္ေလာက လံုးဝုဝုန္းဒိုင္းက်ဲေနတဲ့ ကာလၾကီး အျပီးမွာေတာ့……..
ပထမဆံုး သတိထားမိတာ ဆာေလာင္လို ့ငိုေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ ရဲ ့အသံ။ ျပီးေတာ့ မိေအး ရဲ ့ “မုန္တိုင္းရဲ ့အေပၚမွာ ဘုရားသၡင္႐ွိပါတယ္၊ သခင့္လက္ထဲ့မွာ က်မတို ့ဘဝကို အပ္ႏွံထားပါတယ္ အာမင္” ဆိုတဲ့ အသံ ။ အဲဒီအသံေတြ ရဲ ့ေနာက္မွာ စိုးရိမ္စြာ ၾကည့္လိုက္မိ တာ သမီးနဲ ့သား ၊ ျပီးေတာ့ မယ္ေအးတူမ။ သမီးနဲ ့သားကို ေငးေၾကာင္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြ ေအာက္မွာ ေျခာက္ေသြ ့ေနတဲ့ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြ နဲ ့အတူေတြ ့လိုက္ရလို ့စိတ္ေအး ရေပမဲ့ မိေအး တူမေလးကိုေတာ့ မေတြ ့ဘူး။ အေျခအေနျငိမ္သက္ စျပဳတာနဲ ့ က်ဳပ္တို ့လဲ အိမ္ျပန္ၾကမယ္ဆိုျပီး ကေလးေတြကို မိေအးတစ္ေယာက္ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ လက္ဆြဲ ျပီး ထြက္အလာမွာ လဲ က်ေနတဲ့ သစ္ပင္ၾကီး အဲဒီေအာက္မွာ လူေသေကာင္ေတြ ။ ခ်က္ျခင္းပဲ မိေအး နဲ ့ကေလးေတြ ကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း မွာ ဆက္ေနခဲ့ဖို ့မွာရင္း အိမ္႐ွိရာကို က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲ ျပန္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္အိမ္ဘယ္မွာလဲ ဆိုတဲ့ အေမး ကို က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ ျပန္မေျဖေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသသြားထက္လူေတြ နဲ ့ ယွဥ္ရင္ေတာ့ က်ဳပ္ တို ့မိသားစုကေတာ္ေသးတယ္ဆို္ရမွာေပါ့။

က်ဳပ္လိုပဲ လူအမ်ားစုလဲ သူတို ့အိမ္ေတြ ကို ႐ွာမေတြ ေတာ့ဘူး။ အိမ္ေတြေနရာမွာ ေရျပင္ၾကီးေဖြး လို ့ ။ အဲဒီရက္မွာေတာ့ ဘုန္းၾကီးက မွ်ေကြ်းတဲ့ အစားေလးေတြ ပဲ အားလံုးမွ် စား ရင္း က်ဳပ္တို ့အားလံုးေနၾကရတာေပါ့။ က်ဳပ္လို ေတာကတက္လာတဲ့လူ စစ္သားလူထြက္ အတြက္ အေရးမၾကီးေပမဲ့ မိေအး နဲ ့ကေလးေတြ အခုလိုစားေနရတာ ၾကည့္ျပီးက်ဳပ္ေတာ့ လံုးလံုးစိတ္မေကာင္းဘူး။ အဲဒီ အိပ္မက္ဆိုးၾကီး အျပီးႏွစ္ရက္သံုးရက္႐ွိေတာ့ ရန္ကုန္က လူေတြေရာက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္တို ့ ဆီေရာက္လာတဲ့ အခါ ေရဘူးနည္းနည္းနဲ ့ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုတ္ တစ္ထုတ္စီလား မသိဘူး ေပးႏိုင္တာကလြဲလို ့ ဘာမွလဲ လုပ္မေပးႏိုင္ ခဲ့ဘူး။ က်ဳပ္ သမီးနဲ ့သား ေမာင္ႏွစ္မ ႏွစ္ေယာက္ကလဲ အလႈက်ေတာ့၊ အလႈေရာက္ရင္ စိုတဲ့ စကား ကို ႐ြယ္တူကေလး ေတြၾကားမွာ ေျပာေနဆိုေနတုန္း။ အဲဒီအသံၾကားတိုင္း က်ဳပ္ ႏွလံုးသား ကို အပ္နဲ ့ဆြသလိုပါပဲ။ အဲလိုအခ်ိန္မ်ိဳး မွာ မိေအး အနား႐ွိလုိ ့ လွမ္းၾကည့္မိျပန္ ရင္လဲ မလိုအပ္ပဲ မ်က္လံုးပုတ္ခပ္ပုတ္ခပ္ လုပ္တာကို သတိထားမိတယ္။ က်ဳပ္တို ့ အိမ္အေျခ အေန ၊ လယ္အေျခအေန ၊ ကြ်ဲ ေတြ ရဲ ့အေျခအေန ၊ဆားကြင္းအေျခအေန၊ ငါးဖမ္းေလွေတြ ရဲ ့အေျခအေနကို က်ဳပ္နဲ ့ မိေအး ၾကား မေျပာျဖစ္ေအာင္ သတိထားေနတာလဲ သိသာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိပ္မက္ဆိုးမက္တဲ့ ေန ့ကတည္းက ဒီေန ့အထိဝတ္ထား တဲ့ အဝတ္ေတြ က က်ဳပ္တို ့ မိသားစု သာမက ဒီေနရာ မွာ ႐ွိေနတဲ့ မိသားစု ေတြ ရဲ ့ အေျခအေနကို ေျပာျပေနသလိုပါပဲ။

တျဖည္းျဖည္း နဲ ့ေစတနာ႐ွင္ေတြ ပိုပိုေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္ အတြက္ အဝတ္အစားေလး ေလးေတြ ရလာတယ္။ စားစရာေတြ နည္းနည္းပါးပါးရလာတယ္။ ျမဳိ ့ေပၚေတြမွာလို ေတာ့ တာတာဆီးတာ မ်ိဳး ေတြ မ႐ွိေပမဲ့ နည္းနည္း လူလည္က်တဲ့ အပိုင္းေတြ ေတာ့ ႐ွိတာေပါ့ေလ။ အလႈ႐ွင္ေတြ ကလဲ ေစတနာေကာင္းၾကပါတယ္ ေရလမ္းခရီးကို လဲ သက္စြန္ ့ဆံဖ်ားလာၾက တယ္။ အာဏာပိုင္ေတြ ရဲ ့ၫိႈျငင္မႈ ကိုခံျပီးေတာ့လဲ လာၾကတယ္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ေတာ့ ေျပာတယ္ အေမရိကန္ တို ့ျပင္သစ္တို ့က သေဘၤာၾကီးေတြ ေရာက္ေနျပီ ။ မၾကာခင္ က်ဳပ္ တို ့ ရြာေတြ ဆီလာျပီ လိုတာ မွန္သမွ်ကူညီ လိမ့္မယ္လို ့ေျပာတယ္။ က်ဳပ္ ကေတာ့ က်န္တာ ဘာမွ ေပးေပးမေပးပါ ဒီတစ္မိုးအတြက္စားဖို ့ရယ္။ က်ဳပ္လယ္ေတြ ကို စပါးစိုက္လို ့ရေအာင္ ေျမျပင္ေပးျပီး မ်ိဳးစပါးေလး ေပးရင္ကို ေတာ္ပါျပီ။ က်ဳပ္အလကား မယူပါဘူး ဒါေတြကို ျပန္ဆပ္ ဆိုလဲ ဆပ္ပါ့မယ္။ ဒီႏွစ္စပါးေလး စိုက္ေငြေလးတဲ့ အခါမွ ဆားကြင္းေလးကို လူငွားနဲ ့ ျပန္လုပ္ရင္ က်ဳပ္တို ့မိသားတစ္စုေတာ့ ခါးမလွေသးေတာင္ ဝမ္းဝမွာေတာ့ မပူရဘူးေပါ့။

က်ဳပ္တို ့ရြာကို အလႈရွင္အဖြဲ ေတြ ေရာက္လာတယ္ ဆိုေပမဲ့ သြားေရးခက္ေတာ့ ဆင့္ပါးစပ္ ႏွမ္းပက္သလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒါနဲ ့က်ဳပ္ ၊ မိေအး ၊ သမီးနဲ ့သား ကိုေခၚျပီး လပြတၱာဘက္ကို အလႈ႐ွင္စက္ေလွ အၾကံဳနဲ ့လိုက္သြားဖို ့ စိတ္ကူးတယ္။ တစ္ဘက္က က်ဳပ္မိသားစု ဝဝလင္လင္ စားရဖို ့ဆိုတဲ့ အတၱစိတ္ကေလး ပါသလို ၊ တဘက္ကလဲ က်ဳပ္တို ့ ေလးေယာက္ ေလ်ာ့သြား ရင္ တျခားလူေတြ ေလးေယာက္စာ ပိုရမယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးေလးလဲ ေတြးမိ ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္းေျပာရရင္ေတာ့ အေမရိကန္ၾကီးေတြ ျပင္သစ္ၾကီးေတြ လာတဲ့အခါ ျမဳိ ့ေပၚကို အရင္လာမယ္ ။ အဲဒီေတာ့ အရင္ဆံုးေတြ ့ရမယ္။ က်ဳပ္လယ္ေတြ ျပင္ဖို ့စပါးစိုက္ ဖို ့ ေစာေစာ လုပ္ႏိုင္မယ္ ထင္တာေပါ့။ မိေအး ကလဲ ဘြဲ ့ေတာင္ရထားတာ ဆိုေတာ့ အေမရိကန္ၾကီးေတြ နဲ ့စကားေျပာႏိုင္ မွာပဲကို။ မိေအး ကို ဖြင့္တိုင္ပင္ေတာ့ လဲ သေဘာတူ တယ္။ ေနာက္ ရြာ ဥကၠ႒ ကိုေျပာေတာ့လဲ ဥကၠ႒ က သြားခ်င္သြားလို ့ေျပာတယ္။ ေနာက္တစ္ ရက္ အလႈရွင္ေတြ ေရာက္လာျပီး စိတ္ကူးကိုေျပာျပေတာ့ သေဘာေကာင္းတဲ့ေခါင္းေဆာင္ လုပ္သူက က်ဳပ္တို ့ကို ေခၚသြားေပးမယ္ ေျပာတယ္။ ေရဆိပ္ ဆင္းခါနီး ကိုစိန္သန္း တို ့ လူအုပ္ က မဲလက္မွတ္ဆိုလား ဘာလားကို တင္တင္စီးစီးနဲ ့ အတင္းလုပ္ခိုင္းလို ့ လက္မွတ္ ထိုးေပးလိုက္ တာ ကလြဲရင္ က်န္တာ အဆင္ေျပတယ္ေျပာရမွာေပါ့။ မဲလက္မွတ္လို ့သာ ေျပာတယ္ သူတို ့ေျပာတဲ့ ပံုက အမွန္ျခစ္ျပီး ၾကိဳတင္မဲ လက္မွတ္ထိုးသြားတဲ့ ။ စိတ္ထဲ ဘဝင္ မက်ေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္ မိသားစု အေရးက႐ွိေသးတာကို ။ စကားနဲ ရန္ဆဲေပါ့။

လပြတၱာေရာက္ေတာ့ ျမိဳ ့ထဲ မွာ ေနတာ ထက္ ျမိဳ ့ျပင္ကားလမ္းမွာ သြားေနရင္ပို အဆင္ေျပတယ္ လို ့ အလႈ႐ွင္ေတြ အၾကံေပးတဲ့ အတိုင္း ျမဳိ ့ျပင္ကားလမ္းဘက္ထြက္ခဲ့ တယ္။ အလႈ႐ွင္ေတြ က ေပးခဲ့တဲ့ မိုးကာေလး ကို သံုးျပီး သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ေအာက္ မွာပဲ အျဖစ္တဲေလးထိုးေနလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန ့မနက္ကစလို ့ လာလိုက္တဲ့ ကားၾကီးကားငယ္ ေတြ ။ တစ္ခ်ိဳ ့ကားေတြကလဲ ရပ္ျပီး ပစၥည္းေတြ ကို စနစ္တက်ေဝတယ္။ တခ်ိဳ ့ကေတာ့လဲ ဘာေၾကာင့္ မွန္းမသိ ပစ္ေပးသြားတာမ်ိဳးေတြ ႐ွိတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရြာမွာထက္စာ ရင္ေတာ့ က်ဳပ္တို ့ပိုစားရတာအမွန္ပဲ ။ ႏိုင္ငံျခားက လူေတြ ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့လာမလဲ ေတြးလိုက္ အလႈ႐ွင္ေတြ လာရင္ ပစၥည္းေလးေတြ ယူလိုက္နဲ ့လက္႐ွိကိုယ့္အျဖစ္ ကိုယ္ေတာင္ ေမ့ေနတယ္။
တစ္ရက္ေတာ့ မနက္အေစာၾကီး ရဲေတြရယ္ ၊ ကိုစိန္သန္းတို ့လို ျဖဴစိမ္းေကာင္ေတြ ရယ္ ေရာက္လာျပီး က်ဳပ္တို ့မိသားစုကို ဒီမွာေနခြင့္ မရွိဘူး ။ သူတို ့နဲ ့လိုက္ခဲ့ပါ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းကို ပို ့ေပးမယ္ လို ့ေျပာျပီးလာေခၚတယ္။ ဒါနဲ ့က်ဳပ္တို ့မိသားစုလဲ ဝမ္းသာအားရနဲ ့ လိုက္ခဲ့တာေပါ့။ ဟိုလဲေရာက္ေရာ တပ္ထဲတုန္းက ၾကည့္ဖူးတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကားထဲကလို တဲေလး ေတြ တန္းဆီေဆာက္ထားတာကို ေတြ ့ရတယ္။ အထဲမွာလဲ ဒန္အိုးဒန္ခြက္ ဆန္အိတ္ ၊ ဆီစား နဲ ့ အေျခာက္အျခမ္းေတြ ကို ေတြ ့ရတယ္။ ခနတာ ေတာ့ လံုျခံဳမႈရျပီ ဆိုတ့ဲ အသိ ေနာက္ က်ဳပ္ ကေလးေတြေရာ ၊ မိေအး နဲ ့က်ဳပ္ကိုတိုင္ေရာ ကားသံနာေထာင္လိုက္ ပစၥည္းလႈ မဲ့သူေမွ်ာ္လိုက္နဲ ့ ၊ ပစၥည္ေတြ သြားအလႈခံလိုက္ဆို တဲ့ ဘဝကို ၾကည့္ရတာလဲ မျဖစ္လို ့သာရယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ တစ္စက္ကေလးမွ စိတ္ခ်မ္းသာတာ မဟုတ္ဘူး။ အခုလို ဆိုေတာ့ စခန္းက ေဝတဲ့ ရိကၡာသြားထုတ္ရင္ ႏိုင္ငံျခားကလာမဲ့ အကူအညီေတြကို ထိုင္ေစာင့္ယံု ပဲေပါ့။

တစ္ေအာင့္ေနေတာ့ ယဟတ္ယာဥ္သံေတြ ဆူညံျပီး အရာရွိၾကီးေတြ က်ေနာ္တို ့တဲတန္းေတြ ထဲ ဝင္လာတာကို ျမင္ရတယ္။ တပ္ထဲတုန္းကလဲ က်ဳပ္ုက ဓါမေနာက္ပိတ္ေခြ ရိုုး႐ုိးရဲေဘာ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူဘယ္ဝါရယ္လို ့ေတာ့လဲ မသိဘူးေပါ့။ က်ဳပ္တို ့တဲေတြဆီ တစ္တဲ့ခ်င္းၾကည့္ ျပီးေတာ့ အားေပးစကားေျပာေပါ့။ က်ဳပ္တို ့လဲ ဝမ္းသာတာေပါ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုလူၾကီး ေတြ လာတယ္ ဆိုေတာ့။ လူၾကီးေတြ ျပန္ထြက္သြားျပီး ခနေနေတာ့ က်ဳပ္တို ့တဲေတြ ဆီကို တာဝန္ခံဆိုတဲ့ လူေတြေရာက္လာျပီး ဆန္အိပ္ေတြ နဲ ့ တျခားစားစာရာေတြကို ျပန္သယ္သြား တယ္။ ပါးစပ္ကလဲ ေရ႐ွည္အတြက္က်ဳပ္တို ့ကေစတနာနဲ ့လုပ္ေပးတာ ဘာညာဆိုတာေတြ ေျပာတယ္။ ျပီးေတာ့ ဆန္ႏွစ္ျပည္ရယ္ အေျခာက္အျခမ္းနည္းနည္းရယ္ထဲ့ထားတဲ့ အိပ္ေတြ ကို “ဒါတစ္ပတ္စာ” လို ့ေျပာျပီးေပးတယ္။ ေနာက္ ဘယ္အလႈရွင္ေတြ ဆီကမွလဲ တိုက္႐ိုက္ လက္မခံဖို ့ မ်က္ႏွာထားနဲ ့ေျပာတယ္။

က်ဳပ္ကလဲ တစ္ခုခုဆိုရင္ ျမံဳ မေနတတ္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခား ကလူေတြကေရာ ဘယ္ေတာ့ လာမလဲ လို ့ေမးလိုက္မိတယ္။ အဲဒီမွာ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္သူက ေဒါနဲ ့မန္နဲ ့ ဘယ္သူ ့ အကူအညီမွ မလိုဘူး ႏိုင္ငံေတာ္က ကူညီႏိုင္တယ္ ဘာညာ နဲ ့ေအာ္ပါေလေရာ။ က်ဳပ္တို ့ ကို မ်ိဳးစပါး ေပးမွာလား ၊ လယ္ေတြျပင္ေပးမွာလား ၊ ေငြေခ်းေပးမွာလား စတဲ့ေမးခြန္းေတြ ဆက္တိုက္ေမးလာေတာ့။ အဲဒီလူလဲ မ်က္ႏွာၾကီးနီရဲလာျပီး ေဒါသတၾကီး ေအာ္ပါေလေရာ။ သူေျပာတဲ့ထဲမွာ ဖား႐ွာ ငါး႐ွာစားတို ့ ၊ ေခ်ာကလက္ မလိုဘူးဆိုတဲ့ အသံေတြ ပဲ ၾကားေနရ တယ္။ မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ တိုင္တခ်ိဳ ့ကလြဲျပီးဘာမွ မ႐ွိေတာ့တဲ့ က်ဳပ္တို ့အိမ္။ လူေတြ စြန္ၾကဲတာကို သိမ္ငယ္တဲ့ မ်က္လံုးေတြ နဲ ့ လက္ျဖန္ ့ေတာင္းေနတဲ့ က်ဳပ္ခ်စ္တဲ့ မိေအး နဲ ့ သမီးနဲ ့သား နဲ ့တျခားလူေတြ။ ေနာက္ သမီးနဲ ့သားကို လႈတဲ့ အလႈပြဲ။ ေနာက္ဆံုး ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားက ဘယ္ႏိုင္ငံျခားသာမွ အဝင္မခံဘူး စာဖို ့မ႐ွိရင္ေတာင္း စား ဆိုတဲ့ အသံ….

က်ဳပ္ကို က်ဳပ္ဘာလုပ္လိုက္မွန္း မသိခင္မွာ အဲဒီေခါင္းေဆာင္လုပ္သူ ရဲ ့ျပဴက်ယ္ေနတဲ့ မ်က္ လံုး က်ဳပ္လက္ႏွစ္ဘက္နဲ ့ သူ ့လည္ပင္း အထိအေတြ ့ကိုပဲ သိေတာ့တယ္။ ေနာက္ ခ်က္ခ်င္းလို ပဲ က်ဳပ္ေခါင္းနဲ ့ခႏၶာကိုယ္ အႏွံ ့က နာက်င္မႈ ။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္လက္ကို ဘယ္ေတာ့ မွ မလြတ္ဘူး။ မုန္တိုင္းက က်ဳပ္တို ့ဆီက ပစၥည္းဥစၥာပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ပဲ လုယူတာ၊ က်ဳပ္လက္ထဲ ကလူ နဲ ့ သူလို လူမ်ိဳးေတြ က က်ဳပ္တို ့ဘဝတစ္ခုလံုးကို လုယူတာ။ က်ဳပ္ သားနဲ ့ သမီးရဲ ့အနာဂတ္ကို ဖ်က္ျပစ္တာ။ က်ဳပ္တို ့တစ္ရြာလံုးကိုဖ်က္ပစ္တာ။ က်ဳပ္နဲ ့ ဘဝတူေတြ ကလဲ ခ်ၾကပါေတာ့လား။ ထမင္းစားရယံုနဲ ့ က်ဳပ္တို ့ဘဝ ရပ္တည္လို ့မွ မရတာ ။ ဘယ္မလဲ လယ္၊ ဘယ္မလဲႏြား၊ ဘယ္မလဲ မ်ိဳးစပါး။ ဘယ္သူေတြ ကေရာ က်ဳပ္တို ့ကို အျမဲလႈေနႏိုင္မလဲ တစ္လလား၊ ဆယ္လလား ၊ တစ္ႏွစ္လား ။ ရဟန္းသံဃာ မဟုတ္ပဲ သူမ်ား လႈတာကို တစ္သက္လံုးထိုင္ စားေနမယ္ဆိုရင္ေရာ က်ဳပ္တို ့ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္မလဲ ။ ဘုရားကြ်န္လား၊ သူဖုန္းစားလား ၊ ဒုကၡိတေတြလား ။ ခ်ၾကပါေတာ့လား က်ဳပ္နဲ ့ ဘဝတူလူေတြရယ္ ။ အစာငတ္မွာ ေၾကာက္ျပီး ဘဝကို အငတ္ခံၾကေတာ့မလို ့လား။ က်ဳပ္ တို ့ လူမ်ိဳးေတြက ခႏၱီပါရမီေကာင္း တာပဲလား၊ သရဲေဘာေၾကာင္တာပဲလား ။ ဓါမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ တဲ့ အခ်ိန္ေတြ သိပ္ၾကာလာခဲ့လို ့လား ။ ေမးခြန္ေတြ ရဲ ့အေျဖကို ႐ွာမေတြ ့ခင္ပဲ က်ဳပ္ေတာ့ အေမွာင္အတိ က်လို ့။ ေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္ရ တာက ဧရာမ သေဘၤာၾကီး ။ မိေအးနဲ ့ ကေလးေတြ လဲ ေပ်ာ္လို ့။

ေလေဘးကယ္ဆယ္ေရး စခန္းထဲမွာ အ႐ႈးတစ္ေယာက္စိတ္ေဖာက္ျပီး ဥကၠ႒ ၾကီး ကို လည္္ပင္းထၫွစ္တာ ေဘးက လူေတြ ဝိုင္းကယ္လို ့ဥကၠ႒ ၾကီး ဘာမွ မျဖစ္တာဆိုတဲ့ သတင္းကို လူေတြ စုမိတိုင္းေျပာတတ္တယ္။ ေနာက္ အလႈရွင္ေတြ နဲ ့ အလႈခံေတြ စုေဝးေနတဲ့ ေနရာတုိင္း မွာ မနက္ျဖန္အတြက္ ဘာမွ စိတ္မပူၾကပါနဲ ့ က်မ အမ်ိဳးသား သေဘၤာေတြ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္မဲ့လူေတြ သြားေခၚေနတယ္လို ့ ငိုတစ္ခါရယ္တလွည့္ ေျပာေနတတ္တဲ့ လူရည္သန္ ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ကိုလူေတြ သတိထားမိလာၾကတယ္။
မိုးထက္ေန

ျမန္မာျပည္အတြက္ သီခ်င္း

နာဂစ္ရယ္ ၊ မုန္တိုင္းၾကိဳတင္ သတိေပးျခင္းမွာ အားနည္းျပီး လူေတြကို ေ႐ႊေျပာင္းေပးဖို ့ မလုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္အုပ္စုရယ္ ဟာ က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံသားေတြကို အစုလိုက္အျပဳန္လိုက္ သတ္ျဖတ္တဲ့ တရားခံေတြျဖစ္တယ္။ မုန္တိုင္းအျပီးမွာ ေသဆံုးသူအေရ အတြက္ဟာ သိန္းဂဏန္း ေက်ာ္ေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ သဘာဝေဘး အႏၱရယ္ေတြ နဲ ့ေတြ ့ဆံုျပီးတဲ့ အခါတိုင္း မွာ ေသလြန္သြားသူေတြ အတြက္ေၾကကြဲ ရတာထက္ က်န္ေနရစ္သူေတြ ရဲ ့ဒုကၡဟာ ပိုမိုၾကီး မာပါလိမ့္မယ္။ ခ်စ္သူမ်ားနဲ ့ေကြကြင္းရျခင္း ဒုကၡကို ပုူေလာင္စြာ ခံစားေနရစဥ္မွာပဲ ဘဝကို အသစ္ျပန္စဖို ့ အတြက္ စိန္ေခၚခံေန ရၾက႐ွာတယ္။ က်ေနာ္တို ့တိုင္းျပည္လို အတိုးနည္းနည္း နဲ ့ ဘဏ္အလြတ္ေခ်းေငြ မ႐ွိ၊ အလုပ္အကိုင္ ႐ွားပါးတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုက လူေတြ အတြက္ အနာဂတ္ မေရရာျခင္း စိတ္ဒုကၡကို ပိုမိုခံစားရပါလိမ့္မယ္။


စစ္အုပ္စုကေတာ့ က်ေနာ္တို ့ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ ့အေလာင္းေကာင္ေတြေပၚက ၊ အနာဂတ္ ေပ်ာက္ပ်က္သြား တဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြ ရဲ ့ငတ္မြတ္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြ၊ သက္ၾကီး႐ြယ္ အိုေတြရဲ ့ ကူကယ္ရမဲ့ မ်က္ရည္ေတြ ေပၚကေနပဲ စစ္အုပ္စု အနာဂတ္ေကာင္းစားေရး အတြက္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္မဲ့ တဖက္သတ္ဖြဲ ့စည္းပံု ကို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္လိမ္လည္ ထားတဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္းကိန္းၫြန္းေတြ နဲ ့အတည္ျပဳေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံတကာရဲ ့ ထိေရာက္တဲ့ အကူအညီကိုလဲ အေၾကာက္ခံ ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္။ ထမင္းထုတ္ေလး ေပးယံု၊ ဒန္ခြက္ကေလး ေဝေပးႏိုင္ယံု၊ နီးစပ္ရာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ နဲ ့ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ထဲ လူေတြကိုအစုလိုက္ အျပဳန္လိုက္ထိုးထဲ့ထားႏိုင္ ယံုနဲ ့ မုန္တိုင္းရဲ ့ေနာက္ဆက္တြဲ ဒုကၡေတြ ကို ေျဖ႐ွင္းေပးႏိုင္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာက္ကန္ ေျပာဆိုေနတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ ေနထိုင္တဲ့ မုန္တိုင္းေဘးလြတ္ရာ ေဒသကလူေတြအပါအဝင္၊ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာေတြ ၊ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ ့အစည္းေတြ ၊ ကမၻာအရပ္ရပ္ အစိုးရအဖြဲ ့အစည္းအေတြရဲ ့ အကူအညီအေတြ ကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ေႏွာက္ယွက္ဟန္ ့တားေနတယ္။ စစ္အုပ္စုဟာ လူအရည္အေသြးခ်ိဳ ့ ေနတဲ့ အာဏာ႐ွင္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စစ္အုပ္စုဟာ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးသမွ် အာဏာ႐ွင္တိုင္းထက္ ဆိုး႐ြားေၾကာင္း ၊ စစ္အုပ္စုဟာ ဖက္ဆစ္တဲ့ ဆိုးတဲ့ ဖက္ဆစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ကမၻာျမင္ကြင္းမွာ မွတ္ေၾကာက္အမ်ိဳးမ်ိဳး အစားခံေနတယ္။

ေသဆံုးသြားသူေတြ အနာဂတ္ေပ်ာက္သူေတြ အတြက္ က်ေနာ္တို ့ဆဲေရးတယ္၊ က်ေနာ္တို ့ ငိုေၾကြးတယ္ ၊ က်ေနာ္တို ့လႈဒါန္းတယ္၊ အေနာက္ဘက္တိုင္းေတြ ကို ခါးသီးစြာ မုန္းတီးပါတယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြကိုယ္တိုင္ အီးယူကိုေမွ်ာ္လင့္တယ္၊ အေမရိကန္ကို ေတာင္းတတယ္၊ ကုလသမဂၢ ကို အားကိုလာတာကို ေတြ ့ရတယ္။ စစ္အုပ္စုကို မုန္းတီးတဲ့ စိတ္အေပၚအေျခခံတဲ့ အေတြးအေခၚေသြဖီမႈေတြ၊ စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြ ေပၚေပါက္လာတယ္။ အခုလို အေနအထားမွာ က်ေနာ္ေတာ့ အခြင့္ရတိုင္း ဒီသီခ်င္းေလး (အင္တာေန႐ွင္နယ္ သီခ်င္း)ကို နားေထာင္ေနရတယ္။

ထေလာ့ … အငတ္ေဘးက်ေရာက္ သူတို ့တေတြ
ထေလာ့ … ကမၻာ့တဝွမ္းက ေက်းကြ်န္ေတြ
ေတာ္လွန္ကာ ထစ္ခ်ဳန္းမည္ ေၾကြးေၾကာ္လို ့ေန
ေနာက္ဆံုးပိတ္တိုက္ပြဲ ႏႊဲဆင္မေလ…….

ျမန္မာျပည္မွာ ငတ္လို ့ေသတဲ့ မသာမ႐ွိဘူး ဆိုတဲ့ စကားကို မွန္တယ္လို ့ဆိုရင္ေတာင္ အခု နာဂစ္ မုန္းတိုင္းေမႊေႏွာင့္သြားတဲ့ အ႐ွိန္နဲ ့ အေထြေထြစရိတ္စက ၾကီးျမင့္မႈေတြၾကားမွာ မုန္တိုင္းဝင္ေရာက္ သြားတဲ့ေဒသက လူေတြ ငတ္ေနၿပီျဖစ္သလို၊ တျခားေဒသက လူအမ်ားစု ဟာလဲ ၾကပ္ေနၾကပါၿပီ။ ဒါေတြကိုမွ ျငင္းဆန္ဦးမယ္ဆိုရင္လဲ က်ေနာ္တို ့ လူ ့အခြင့္အေရး ငတ္ခဲ့တာ၊ က်ေနာ္တို ့အနာဂတ္လံုျခံဳမႈ ငတ္ခဲ့တာ၊ က်ေနာ္တို ့ လြတ္လတ္တဲ့ ဘဝေတြကို ငတ္ခဲ့တာ ၾကာပါျပီ။ ထမင္းစား႐ံုလူျဖစ္ေနရတဲ့ ဘဝနဲ ့ အဓမၼလုပ္အားေပးမႈေတြ ၾကားမွာ တိုင္းတပါးသား ဖက္ဆစ္ေတြ၊ နာဇီေတြ လက္ေအာက္ေရာက္ေနရတဲ့ ဘဝလို က်ေနာ္တို ့ အားလံုး စစ္ကြ်န္ေတြျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။ ဆဲေရးမႈ ေဝဖန္မႈ ႏိုင္ငံတကာဖိအားေပး မႈေတြဟာ လဲ အတၱဝတ္႐ံုနဲ ့ကာကြယ္ထားတဲ့ စစ္အုပ္စုကို လံုးဝတုန္လႈပ္ေစမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို ့ ရရာလက္နက္ ဆြဲကိုင္တိုက္ခိုက္ဖို ့လိုအပ္ေနျပီျဖစ္တယ္။

ေ႐ွး႐ိုးအစဥ္အလာ အယူအဆစြဲေတြ စြန္ ့ေလ
ေက်းကြ်န္ေတြ၊ ထေလ၊ ထၾကေလ။
အေျခအေနေတြ တို ့ေတာ္လွန္ကာသာ ေျပာင္းမေလ
ေအာင္ျမင္ဖို ့ရာ ႐ွင္းပစ္စို ့ေလ……….

မိုးေကာင္းတုန္းေတာ့ ႐ြာထားဦး ဆိုၿပီးအံ့ႀကိတ္ခံေနဖို ့လဲမလို။ ဘုန္းၾကီးသူသာ မင္းျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္အေတြ အေခၚေတြလဲ မလို။ အတက္႐ွိရင္ အက်လဲ ႐ွိတယ္ဆိုတဲ့ သဘာဝ ဝတၳေဗဒ သီအိုရီေတြကိုလဲ ကိုးကားေနဖို ့မလို။ တက္ေနရင္လဲ အျမန္ဆံုးျပဳတ္က် ေအာင္ေလွခါးကို ေအာက္ေျခက ျဖတ္ေပးဖို ့ပဲလိုတယ္။ က်ေနာ္တို ့ ရရာလက္နက္ ဆြဲကိုင္တိုက္ခိုက္ဖို ့လိုအပ္ေနျပီျဖစ္တယ္။

ရဲေဘာ္တို ့လာ … စု႐ံုးေန
အဆံုးစစ္ပြဲ … ႏႊဲမယ္ေလ
အင္တာေန႐ွင္နယ္ ကမၻာမွာ အကုန္ညီေစ။
ရဲေဘာ္တို ့လာ … စု႐ံုးေန
အဆံုးစစ္ပြဲ … ႏႊဲမယ္ေလ
အင္တာေန႐ွင္နယ္ စည္း႐ံုးစုစည္းကာေန။

၄သိန္းဝန္းက်င္ေသာ လက္နက္ကိုင္လူ ့ဘီလူးမ်ား၊ ရဲ၊မီးသတ္ စတဲ့ အရံအင္အားစုမ်ား ၾကံ့ဖြတ္စြမ္းအားရွင္ အစ႐ွိတဲ့ လက္ကိုင္တုတ္အဖြဲ ့အစည္းမ်ား ဟာ အာဏာကို ကာကြယ္သူေတြ သာျဖစ္တယ္။ ၎တို ့အက်ိဳးစီးပြာ အတြက္ မိုက္မဲေနသူေတြ သာျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို ့ျပည္သူေတြ ဟာ ငတ္မြတ္ေနသူေတြ ၊ လြတ္လပ္မႈေပ်ာက္ဆံုးေနသူေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတို ့မွာ ေခတ္မီွလက္နက္ေတြ ႐ွိမယ္။ က်ေနာ္တို ့လႈပ္တာနဲ ့သူတို ့ရဲ ့ ေသနတ္ေျပာင္းေတြ တုတ္ခ်က္ေတြ က်ေနာ္တို ့ဦးေခါင္းေတြဆီ၊ ရင္ဘတ္ေတြ ဆီ တဖြဲဖြဲ က်လာမွာလဲ ျဖစ္တယ္။ ေနေသးသပ ျခံဳထဲက ဂ်ိဳေသြးမကြ တစ္ျမျမ ဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳး နဲ ့ မဟုတ္ပဲ။ က်ေနာ္တို ့ ရတဲ့ နည္းနဲ ့တိုက္ဖို ့လိုတယ္။ စစ္အုပ္စုနဲ ့ စစ္အုပ္စု ဘက္ေတာ့သား ၂ သန္း ႐ွိတယ္ဆိုရင္ေတာင္ က်န္တဲ့ လူတိုင္းကို သတ္ျဖတ္ျပစ္ဖို ့မလြယ္ဘူး။ အမ်ားစုက တကယ္ေသဖို ့အသင့္႐ွိတဲဲ စိတ္နဲ ့ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္တဲ့့ အခါ အနည္းစုက သတ္ျဖတ္ဖို ့ မ႐ြံမရဲ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ တစ္ခုပဲ႐ွိတယ္ က်ေနာ္တို ့အားလံုး ျမန္မာေျမေပၚက စစ္အုပ္စု ကို ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ ့ေမာင္းႏွင္ထုတ္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚနဲ ့ ကိုယ္အေလာင္းစင္ကိုယ္တိုင္ ျပင္ဆင္ရဲတဲ့ တိုင္းျပည္နဲ ့လူမ်ိဳး အနာဂတ္အေပၚ တာဝန္ေက်လိုစိတ္႐ွိဖို ့ပဲလိုတယ္။ က်ေနာ္တို ့ ရရာလက္နက္ ဆြဲကိုင္တိုက္ခိုက္ဖို ့လိုအပ္ေနျပီျဖစ္တယ္။


ကယ္တင္႐ွင္ ဘယ္ေသာအခါကမွ မ႐ွိေပ
နတ္သိၾကားနဲ ့ မင္းဘုရားတို ့မယံုေပ
ေႏွာင္ၾကိဳးကို တို ့လက္႐ံုးျဖင့္ ခ်ိဳးဖ်က္မေလ
ေသာက ဗ်ာပါဒ..ေလာဘကင္းစင္ေစ။

အေမရိကန္၊ ျပင္သစ္၊ ျဗိတိန္တို ့ပဲ ကယ္တင္ေတာ့မလား ဆိုတဲ့ အေတြးဟာ အိပ္မက္ေကာင္း တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ကမၻာလံုးရဲ ့စီးပြားေရး ကိန္းၫြန္းေတြအရေတာ့ စစ္ပြဲတစ္ခုတိုက္ယူၿပီး ကယ္တင္ဖို ့ဆိုတာ သိပ္ေဝးကြာေနလြန္းေသးတယ္။ အေမရိကန္စီးပြားက်တာ၊ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံရဲ ့ စီပြားေရးယိုင္လဲတာ ဆင္ပိန္ကြ်ဲဆိုေပမဲ့ ေရနံမထြက္တဲ့တိုင္းျပည္၊ တရုတ္ အိႏၵိယတို ့လို စစ္ေရးအင္းအားႀကီး ႏိုင္ငံေတြရဲ ့အရိပ္ေအာက္က တိုင္းျပည္တစ္ခုကို အလြယ္တကူ ထိုးစစ္ဆင္ရေလာက္ေအာက္ေတာ့ သေဘာေကာင္းက်မယ္ မဟုတ္ဘူး။ တဖက္ကလဲ စစ္အုပ္စု ဟာ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚဖက္ ေနရာေတြမွာ တပ္မေတြ ကို ကယ္ဆယ္ေရးအေၾကာင္း ျပခ်က္နဲ ့ ထိုးထားတာဟာ တကယ္လို ့စစ္ေရးအရ စြက္ဖက္မႈေတြ႐ွိလာတဲ့အခါ ရႈပ္ေထြးမႈေတြ ေပၚေပါက္ေစႏိုင္ဖို ့သာမက၊ ဓါးစာခံေတြ အျဖစ္သံုးႏိုင္ေအာင္လဲ ဖက္ဆစ္ စစ္ေရးအျမင္နဲ ့စီစဥ္ထားတာလို ့ျမင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာသံုးစင္းဟာ လဲ နာဂစ္အတြက္ တကူးတက ၾကြခ်ီလာေတာ္မႈတာ မဟုတ္ပဲ ႏွစ္စဥ္လုပ္ေနၾက ပူးတြဲ စစ္ေရးေလ့က်င့္ဖို ့ နားဂစ္အၾကိဳကာလေတြ ကတည္းကေရာက္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကြး႐ွိလို ့ ဆပ္ရတယ္၊ ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္အရ၊ အလာအ႐ွင္ျမတ္အမိန္ေတာ္ အတိုင္း ဆိုတဲ့ စကားေတြကို ကိုးကားျပီးေတြး ၿပီးေခါင္းငံု ခံေနဖို ့လဲ မေတာ္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္တို ့ အနာဂတ္ကို က်ေနာ္တို ့ဖန္တီးဖို ့ လိုေနပါၿပီ။ ေသနတ္ေျပာင္းက ထြက္တဲ့ က်ည္ဆန္ဟာ လူအသက္ကို ေသေစသလို ျပစ္မွတ္တဲ့တဲ့ သြားတဲ့ ဂ်င္ကလိ၊ ျမွားတံ၊ မွိန္း၊ လွံ၊ သံေပသီး အစ႐ွိတာေတြ ဟာလဲ လူအသက္ကို ရန္႐ွာႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္မနက္ျဖန္ ကို ကိုယ့္ေျခကိုယ့္လက္နဲ ့သာ တည္ေဆာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေျခခံအေတြးအေခၚတစ္ခု ေတာ့ အားလံုး ကိုယ္စီ႐ွိဖို ့လိုအပ္တယ္။ က်ေနာ္တို ့ ရရာလက္နက္ ဆြဲကိုင္တိုက္ခိုက္ဖို ့ လိုအပ္ ေနျပီျဖစ္တယ္။

လုယက္ျခင္းမွ မွန္မလြဲပင္ကင္းမေလ
မ်ားျပည္သူ တူညီေပ်ာ္ျမဴးၾကေစ
အားလံုးက တာဝန္ကိုယ္စီထမ္းမေလ
သံပူခိုက္ဝယ္ အားစိုက္ထုႏွက္ေဟ

စစ္အုပ္စုဟာ က်ေနာ္တို ့အနာဂတ္ကို လုယက္ခဲ့တယ္။ ကေလးေဆး႐ံုးမွာ ဒီစာဖက္ေနတုန္း ေမြးဖြားလာတဲ့ ျမန္မာျပည္သား ကေလးငယ္ေလးေတြရဲ ့အနာဂတ္ကိုလဲ စကၠန္ ့နဲ ့အမွ် လုယူ ဖို ့အၾကံအစည္႐ွိတယ္။ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားတဲ့ အေလာင္းေကာင္ေတြစီက ေ႐ႊေငြ၊ လက္ဝတ္လက္စားေတြ ကိုလုယက္တယ္။ ႏိုင္ငံတကာက ေပးမဲ့ သဘာဝေဘးအႏၱရယ္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး နည္းပညာေတြ ကိုလုယက္တယ္။ အစားအစာေဆးဝါး စတာေတြ ကိုလုယက္တယ္။ ကိုယ္လူမ်ိဳးခ်င္းတတ္အားသမွ် ျပန္လည္လႈဒါန္းတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုလဲ လုယက္တယ္။ မုန္တိုင္း ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ိဳးအျဖစ္က်န္ရစ္တဲ့ စိတ္က်ေဝဒနာခံစားေနရမႈ ေတြ၊ ငတ္ျပတ္ေနသူေတြ ၊ ေရာဂါေဘးက်လာသူေတြ ရဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကိုလဲ လုယက္တယ္။ ကယ္ဆယ္ေရး အတြက္ ေငြလႈဒါန္တဲ့ လူေတြ လိုသလို လက္နက္ကိုင္ေတာ္ လွန္ေရးအတြက္လဲ ရန္ပံုေငြထဲ့ဝင္ေပး ေစခ်င္တယ္။ တစ္ဦးျခင္းအေနနဲ ့၊ အဖြဲအစည္းေတြ အေနနဲ ့ ၊ ႏိုင္ငံတကာ အေနနဲ ့ လုပ္ေပးႏိုင္ဖို ့ေကာင္းတယ္။ ကြ်မ္းက်င္သူ ပညာ႐ွင္ေတြ မပါပဲ အလႈပစၥည္းေတြ ရိကၡာေတြ ကို စစ္အုပ္စုလက္ထဲ ထဲ့ေပးေနတာကေတာ့ သူခိုးကို ဓါး႐ိုးကမ္းေနတာ မ်ိဳးပဲျဖစ္မယ္။ ပုတ္ရိေနတဲ့ လက္ကို ပ႐ုပ္ဆီလိမ္းေပးေနလို ့မရဘူး။ လိုအပ္ရင္ အရင္းကေန ခုတ္ျဖတ္ျပစ္ဖို ့ေကာင္းတယ္။ ထိေရာက္တဲ့ အကူအညီမေပး ႏိုင္တဲ့ အတြက္ ဒုကၡကို ခံရင္ ေသတာနဲ ့ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုအတြက္ၾကိဳးစားရင္း အေသခံၾကဖို ့ ပဲ ကြာပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ ့ မနက္ျဖန္ေတြကေတာ့ အသက္ယဲ့ယဲ့ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ အခု အခ်ိန္ဟာ စစ္အုပ္စုရဲ ့ ပကတိအေနအထားကို တစ္ကမၻာလံုး သိေနတဲ့ အခါျဖစ္လို ့ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုအတြက္ စိန္ေခၚမႈကို လက္ခံဖို ့အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ျဖစ္တယ္လို ့ ထင္တယ္။ က်ေနာ္တို ့ ရရာလက္နက္ ဆြဲကိုင္တိုက္ခိုက္ဖို ့လိုအပ္ေနျပီျဖစ္တယ္။

လယ္သမား လုပ္အားစိုက္ထုတ္သူ အေပါင္းေတြ
ပစၥည္းမဲ့မ်ားနဲ ့ေပါင္းစည္းေဟ
ညီရင္ပမာ အဓိဌာန္ သိစၥာျပဳစို ့ေဟ
ေသြးစုပ္ေကာင္ေတြ ေမာင္းထုတ္ေဟ……
တို ့ရဲ ့ေသြးသား သူတို ့ဝါးျမိဳစားသေလ
ႏွစ္ကာလ ႐ွည္ၾကာခံခဲ့ရေပ
ေၾကာက္လန္ ့စိတ္ အကုန္အစင္စြန္ ့ေလ
အာ႐ုဏ္က်င္းကာ အလင္းသို ့ေရာက္ျပီေဟ ။

သိသိနဲ ့အံၾကိတ္ၿပီး စစ္အုပ္စုရဲ ့ေသြးစုပ္မႈကို ေခါင္းငံုခံခဲ့ၾကသူေတြေရာ ၊ မသိခ်င္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ခံခဲ့ၾကသူေတြပါ အခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတာ့ အလင္းပြင့္ဖို ့ေကာင္းပါၿပီ။ အားလံုး တစ္ညီတစ္ညာနဲ ့ စစ္အုပ္စုကို ရတဲ့ နည္းနဲ ့ေမာင္းထုတ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳးနဲ ့ေတာ္လွန္အံုၾကြ ဖို ့လိုၿပီထင္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုဟာ အာဏာတည္ျမဲေရးအတြက္ အေလာင္းပံုေတြ အ႐ိုးပံုေတြ ေပၚကေန မိုက္မဲေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးဒါကို သေဘာေပါက္တယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ အနာဂတ္ကို တာဝန္ေက်ဖို ့လိုပါတယ္။ စစ္အုပ္စု လက္ေအာက္မွာ က်ီးလန္ ့ စာစား တစစ အေသခံမလား ၊ ကိုယ္ အသက္ကို ခ်ႏွင္းၿပီး ေသေျမၾကီး ႐ွင္ေ႐ႊထီး စိတ္နဲ ့ ေဖာင္ဖ်က္ၾကမလား ဆိုတာကို အတိအက် ေ႐ြးခ်ယ္ဖို ့လိုပါၿပီ။ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ၾကီးမ်ားကလဲ သက္သာတဲ့ ပ႐ိုပိုစယ္ေတာ္လွန္ေရးေတြ ၊ ကမ္ပိန္ေတြ ၊ ပတ္ေတး႐ွင္းေတြ ၊ ေတာ္လွန္ေရး ပုေရာဟိတ္ဆန္တဲ့ ခန္ ့မွန္ေျပာဆိုမႈေတြ လုပ္ေနမဲ့ အစား ပိုမိုထိေရာက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြ ကိုခ်မွတ္ေပးဖို ့လိုပါျပီ။ အေျခအေနက ေတာင္းဆိုလာတဲ့ အခါ ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးဟာ အလိုလိုေပၚေပါက္လာပါလိမ့္မယ္။ လူထုေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို ့ စစ္ေက်ာင္းသံုးႏွစ္တက္မလိုသလို ၊ နိုင္ငံတကာ တကၠသိုလ္ၾကီးေတြ မွာလဲ က်မ္းၾကီးက်မ္းငယ္ေတြ ေလလာဖို ့ျပဳစုဖို ့မလိုအပ္ပါဘူး။ လူထုအင္အားသာ မ႐ွိရင္ ကိုေအာင္ဆန္း လဲလြတ္လပ္ေရး ရေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူထုအတြက္ စစ္မွန္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္႐ွာဖို ့ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးအလံကို လြင့္တင္လိုက္တဲ့ နည္းပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို ့ ရရာလက္နက္ ဆြဲကိုင္တိုက္ခိုက္ဖို ့ လိုအပ္ေနျပီျဖစ္တယ္။

ေသဆံုးသြားသူေတြ ၊ မိဘမဲ့ ျဖစ္သြားတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ အတြက္ဝမ္းနည္း ပက္လက္ျဖစ္ ေနမဲ့ အစား၊ ငိုေၾကြးေနၾကမဲ့ အစား က်ေနာ္တို ့ဒီသီခ်င္းကို ဝါဒစြဲေတြခနေဘးခ်ၿပီး နားေထာင္ၾကည့္ၾကမယ္။ သူတို ့ ရဲ ့ ဝိဥာဥ္ေတြက ဒီသီခ်င္းကို က်ေနာ္တို ့အားလံုး နားေထာင္ေစခ်င္လိမ့္မယ္ လို ့ ယံုၾကည္တယ္။ အေျဖတစ္ခုခုေတာ့ ေတြ ့ေလာက္မယ္ထင္ပါရဲ ့။ က်ေနာ္ နားေထာင္လိုက္တဲ့ ရတဲ့ အေျဖက ေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္းပဲျဖစ္တယ္။

က်ေနာ္တို ့ ရရာလက္နက္ ဆြဲကိုင္တိုက္ခိုက္ဖို ့လိုအပ္ေနျပီျဖစ္တယ္။

မိုးထက္ေန

ဒီလိုေျပာရင္စိတ္ဆိုးမလား..............

ဘေလာ့ဂ္မွာ ပို႕စ္အသစ္မတင္ျဖစ္တာလဲၾကာပါၿပီ။ ဘာေရးရမွန္းလည္းမသိ။ ဘာလုပ္ရမွန္းလည္းမသိနဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြက် ေနခဲ့ရတာ။ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးဒဏ္ကို အလူးအလဲခံေနရတဲ့ အမိျမန္မာျပည္ႀကီးအတြက္ ဘယ္လိုေျဖသိမ့္ရမွန္းလည္း မသိေတာ့တာလည္း ပါပါတယ္။ အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေရာက္လာတဲ့ အက္စ္အမ္အက္စ္ေတြဖတ္။ ဘေလာ့ဂ္တကာလည္ဖတ္။ သတင္းဌာနေတြရဲ႕ ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြ၀င္ၾကည့္။ တီဗီြသတင္းေတြ ၾကည့္ၿပီး ပိုလို႕ပိုလို႕ေတာင္ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ဆင္းလာရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ။ က်ေနာ္တို႕ဘာေတြတတ္ႏိုင္လဲ။ အခ်င္းခ်င္းအျငင္းပြားေနတာေတြေလွ်ာ့။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သမွ် တစ္တပ္တစ္အားပါ၀င္ၿပီး သဘာ၀ေဘးဒဏ္ခံရတဲ့ျပည္သူေတြကို ဘယ္လိုကူညီႏိုင္မလဲဆိုတာကိုပဲစဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ပါ။ အခုေတာ့ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ အင္တာနက္မၾကည့္ရဲေအာင္။ တီဗြီမဖြင့္ရဲေအာင္ သတင္းဆုိးေတြသာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။

နအဖ အသံုးမက်တာကိုပဲေျပာေနလို႕ၿပီးၾကမွာလား။ နအဖကို တရား၀င္အစိုးရတစ္ရပ္အျဖစ္ ေရႊဘိုသားအဖြဲ႕က ဘယ္တုန္းကမွ အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ပါဘူး။ အသံုးက်တယ္လို႕လဲမသတ္မွတ္ပါဘူး။ လူတိုင္းသိထားၿပီးသား ကိစၥတစ္ခုကို ထပ္ခါထပ္ခါ ထပ္ေျပာေနဖို႕လိုမယ္မထင္ပါဘူး။ နအဖဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ လူၾကားေကာင္းရံု အသံေကာင္းဟစ္ရံုကလြဲလို႕ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ သူတို႕မွာ စီမံခန္႕ခြဲမႈအတတ္ပညာလံုး၀မရွိလို႕ပါပဲ။ သူတို႕စိတ္ထဲမွာ တိုင္းျပည္ကို ကယ္တင္ထားတာ သူတို႕သာလွ်င္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အသိတစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ကယ္တင္ထားတာလား ဆင္းရဲတြင္းထဲကို ဆြဲႏွစ္ေနတာလားဆိုတာကိုေတာင္ ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္တဲ့ အသိဥာဏ္ရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူတို႕ကို စကားထဲထည့္ေျပာမေနပါနဲ႕ေတာ့။ အျပစ္ေတာင္ တင္လို႕မရတဲ့ ငမိုက္သားေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒရ၀မ္က ဒရ၀မ္အလုပ္ကို မလုပ္ပဲ အိမ္ႀကီးရွင္ပိုင္တဲ့ ကုမၸဏီမွာ ဒါရိုက္တာ၀င္လုပ္ေနေတာ့ ဆင္းရဲတြင္းနက္သထက္နက္ဖို႕ပဲျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ နအဖကို တိုက္ပြဲ၀င္ေနဆဲ လမ္းခုလတ္မွာ အခုလို သဘာ၀ေဘးဒဏ္ႀကီး ခံစားလိုက္ရတာ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကံဆိုးတယ္လို႕ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ေရႊဘိုသားတို႕အဖြဲ႕ဟာ ပို႕စ္အသစ္သာမတင္ျဖစ္တာပါ။ ဘေလာ့ဂ္တကာကို ပံုမွန္လည္ပတ္ဖတ္ရႈျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဒီေလာက္ေသေရးရွင္ေရး အေရးႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ဘာမဟုတ္တဲ့ကိစၥေတြအခ်င္းမ်ားေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ပ်က္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကလည္း ေကာလဟလေတြနဲ႕ အေ၀းေရာက္ျမန္မာျပည္သူေတြကို ျခိမ္းေျခာက္တာမ်ိဳးေတြေတြ႕ရတယ္။ ရုရွားေရာက္ သူငယ္ႏွပ္စားစစ္ဗိုလ္ေပါက္စေတြကလည္း သူတို႕ အဘေတြလုပ္ရပ္ကိုေထာက္ခံတဲ့အေရးအသားေလးေတြနဲ႕ ၀င္ၿပီး ေျခရႈပ္ေနၾကတာမ်ိဳးေလးေတြလည္းေတြ႕ရပါတယ္။ သူတို႕အဘေတြကသာ ကိုယ္တိုင္ကြင္းဆင္းၾကည့္ရႈစစ္ေဆးတယ္။ အေ၀းေရာက္ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွားသူေတြက ဘာေတြမ်ားလုပ္ေပးႏိုင္သလဲဆိုတာမ်ိဳးေရးလာတာ ေလးေတြေတြ႕ရပါတယ္။ သူတို႕ဟာ ဦးေႏွာက္အေဆးခံထားရသူမ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႕အျမင္ကို သူတို႕ေရးတာ ဘာမွေျပာစရာမရွိပါဘူး။ သနားရံုကလြဲလို႕ေပါ့ေလ။ အေ၀းေရာက္ျမန္မာျပည္သားေတြက အလွဴေငြစုေပါင္းလွဴဒါန္းေပးရံုကလြဲလို႕ဘာမ်ား တတ္ႏိုင္မွာလဲ။ သူတို႕လို ျပည္သူေတြဆီက မတရားလုယူထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြနဲ႕ အသံုးမက်တဲ့ပညာရပ္ေတြကို အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ႏိုင္ငံျခားထြက္သင္ေနၾကတဲ့လူေတြမွမဟုတ္တာ။ သူခိုးဓျမအစိုးရလက္ထက္မွာ ျပည္တြင္းမွာ ဘယ္လိုမွ ရပ္တည္ၿပီးေနလို႕မရလို႕ ႏိုင္ငံျခားထြက္ၿပီး သူမ်ားလက္ေအာက္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ေနရတဲ့သူေတြပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ေခြ်းနည္းစာေလးေတြကို ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္လွဴၾကပါတယ္။ နအဖလို ကိုယ့္ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွမပါပဲ အရွက္မရွိ သူမ်ားလွဴလိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႕ ဓာတ္ပံုအရိုက္ခံ။ ယူနီေဖာင္းတစ္ကားကားနဲ႕ လပ္လ်ားလပ္လ်ားလုပ္ဖို႕ အခြင့္မရွိၾကပါဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း လုပ္ဖို႕စိတ္ကူးမရွိပါဘူး။ အဲဒီလိုအလွဴလက္ဖက္နဲ႕ မ်က္ႏွာလုပ္တဲ့စိတ္ကူးမ်ိဳးက နအဖေခါင္းေဆာင္ေတြမွာသာရွိတာပါ။ တိုင္းျပည္အေပၚမွာ တစ္ကယ္ေစတနာထားတဲ့သူေတြက မလုပ္တတ္ပါဘူး။
နအဖဟာ ကိုယ္တိုင္လည္းမလုပ္တတ္။ သူမ်ားလုပ္ေပးမယ္ဆိုတာကိုလည္း လက္မခံ။ အသိေခါက္ခက္အအ၀င္နက္ေနတာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒါကို ရႈတ္ခ်ပါတယ္။ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ ႏႈိးေဆာ္လိုက္ပါတယ္လို႕ ေအာ္ေနရံု၊ ေၾကျငာခ်က္ေတြထုတ္ရံုနဲ႕ တာ၀န္ေက်ၿပီလို႕ မယူဆလိုက္ၾကပါနဲ႕။ အခုျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူေတြဟာ တစ္ေန႕ေန႕မွာ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ေတြျဖစ္လာမွာပါ။ မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ အခုလိုမ်ိဳးျဖစ္လာရင္ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ။ အခုလည္း နအဖနဲ႕မပတ္သက္ပဲ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ျမန္မာျပည္သူေတြကို ဘယ္လိုအကူအညီေပးမလဲဆိုတာ မစဥ္းစားႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးလား။ အခု နအဖလုိပဲ ဘာလုပ္လို႕ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနၾကမွာလား။ က်ေနာ္တို႕ေတြးမိတာေလးပါ။
အဲဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ကယ္တင္ထားပါတယ္ဆိုတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြကိုေရာ။ ျမန္မာျပည္ကို ကယ္တင္ဖို႕ႀကိဳးစားေနပါတယ္ဆိုတဲ့ အေ၀းေရာက္ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွားေနသူေတြကိုေရာ အခုႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ဆိုတဲ့ ပုစၦာႀကီးကို အေျဖထုတ္ေပးၾကပါ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို မဟုတ္ပါဘူး အခုဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚေဒသႀကီးတစ္ခုထဲကိုပဲ အေသအေပ်ာက္နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေအာင္ ကယ္တင္ေပးၾကပါ။ သူ႕ေၾကာင့္ ငါ့ေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အျပစ္ဖို႕စကားေတြမပါဘဲ၊ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြမေပးဘဲ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အခက္အခဲေတြအားလံုးကို အေကာင္းဆံုးေျဖရွင္းေပးႏိုင္မယ့္ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္စစ္စစ္ကို ေရႊဘိုသားတို႕ မေသခင္ ထိုင္ရွစ္ခိုးခ်င္လို႕ပါ။ ၾကည္ညိုခ်င္လို႕ပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
(မွတ္ခ်က္။ မည္သူ႕ကိုမဆို ရည္ညႊန္းပါသည္။)

ေရႊဘိုသား

လိပ္စာမပါတဲ့ စာ

စစ္အုပ္စု ဟာ အေမရိကန္ ရဲ ့ ( Disaster Assessment Team) ကုိျငင္းဆန္ဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စု အေန နဲ ့ အေမရိကန္ အလံေအာက္က အဖြဲအစည္းတိုင္း နဲ ့ ဆက္ဆံရမွာ ကို အစဥ္တဆိုက္ ျငင္းပယ္ေလ့႐ွိတာ ဟာ ထူးဆန္းတဲ့ အခ်င္းအရာ တစ္ခုမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ လက္႐ွိကာလ အေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံမဲ ရ႐ွိဖို ့အတြက္ ေထာက္ခံမဲဓါးျပတိုက္ယူေနတာ ဆိုေတာ့ ညင္းဆန္မႈ ဟာ ပိုမိုျပင္းထန္လာေနပါလိမ့္မယ္။

အခုလို အေနအထားမွာ က်ေနာ္အေန နဲ ့ကေတာ့ အေမရိကန္ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံၾကီးေတြေရာ နအဖ အေနနဲ ့ေရာ ဒုကၡအၾကီး အက်ယ္ေရာက္ေနတဲ့ လူထုရဲ ့မ်က္ႏွာတစ္ခုထဲကို ၾကည့္ဖို ့အၾကံေပးလို ပါတယ္။ နအဖ အေနနဲ ့လဲ မည္သည့္ျပည္ပ အဖြဲ ့အစည္းရဲ ့ ဝင္ေရာက္အကူအညီေပးမႈ ကိုမွ လက္မခံဆိုတဲ့ စိတ္ကို ေမ့ထားေပးဖို ့လိုသလို ၊ အိမ္ျဖဴေတာ္အေနနဲ ့လဲ ( Disaster Assessment Team) ကို ေစလြတ္ကူညီျခင္းသာ တစ္ခုတည္းေသာလမ္းေၾကာင္းျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ကို ဖယ္ ျပီး တတိယ နည္းလမ္းကို ႐ွာေဖြေစ့ခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ နအဖ နဲ ့ ပုလဲပနံသင့္တဲ့ အာစီယံ ႏိုင္ငံတစ္ခုခုက ၾကက္ေျခနီ အဖြဲအစည္းတစ္ခုကို Contract ေပးျပီး ခိုင္းသင့္တယ္။အဲဒီ ကမ္းလွမ္းခ်က္ ကို နအဖ အေနနဲ ့လဲ ခြ်င္းခ်က္မ႐ွိ လက္ခံရလိမ့္မယ္။

သဘာဝေဘးဒဏ္ ကို အလူးအလဲ ခံစားေနရတဲ့ ကူကယ္ရမဲ့ လူေတြ ရဲ ့အေလာင္းေတြ ေပၚျဖတ္နင္းျပီးမွ အာဏာ႐ွင္စနစ္ကို လဲွႏိုင္မယ္ လို ့က်ေနာ္ေတာ့ ယံုၾကည္မေနဘူး ။ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘယ္နားေနမွန္း မသိ၊ တတိယႏိုင္ငံ အစိုးရ႐ံုးမ်ား နဲ ့ နအဖ တို ့ရဲ ့လိပ္စာမသိတဲ့ က်ေနာ္ အေနနဲ ့ေတာ့ ဝမ္းနည္းစြာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနယံုမွ တစ္ပါး။

မိုးထက္ေန

ဧကစာ စစ္တမ္း (သို ့) ေၾကျငာခ်က္ ၁၃၇၀

နအဖ ရဲ ့ ဆႏၵခံယူပြဲ နဲ ့ပတ္သက္လို ့ က်ေနာ္ စာႏွစ္ပုဒ္ေရးျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လံုးဝ စာမေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မိမိဘဝ ရပ္တည္ေရး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္ခ်ိဳ ့ နဲ ့ ႐ႈပ္ေထြးေန တာတစ္ေၾကာင္း၊ ဆႏၵခံယူပြဲ အေပၚက်ေနာ္ အျမင္ကို ခ်ျပဖို ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေသြး လန္ ့ေနတာေတြ ေၾကာင့္ မေရးျဖစ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက ေသြးလန္ ့တဲ့ ကိစၥကေတာ့ ျပည္သူေတြ အေနနဲ ့စိတ္႐ႈပ္ေထြးမွာ စိုးရိမ္တဲ့အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာကိုေတာ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ အေနထက္ လက္႐ွိကာလ စစ္အုပ္စု နဲ ့ အတိုက္အခံ အသိုင္းအဝိုင္း အေပၚက်ေနာ္ အျမင္ကို စစ္တမ္းတစ္ခု အေနနဲ ့ ေရးလိုက္ပါတယ္။

စစ္အုပ္စု ရဲ ့ေနာက္ဆံုးက်ည္

စစ္အုပ္စု ဟာ စက္တင္ဘာ အေရးအခင္း ျပီးတဲ့ အခါ ျမင့္မားလြန္းတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး ျပည္သူလူထုရဲ ့ေတာ္လွန္ေရး ေရခ်ိန္၊ ႏိုင္ငံတကာရဲ ့ေျပာဆိုမႈေတြ ေအာက္မွာ အႀကီးအက်ယ္ ဒဏ္ရာဗလပြနဲ ့ နလန္မထူႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ အခ်ိန္ယူ ၿပီး အနာကို က်က္ေစခဲ့တဲ့ ကာလတစ္ခု ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ ျပီးတဲ့ အခါမွာ ေနာက္ဆံုးက်ည္ တစ္တြဲ ကို ပစ္ခတ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီက်ည္ဆံကေတာ့ ေမလ ဆႏၵခံယူပြဲ နဲ ့ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဆိုတာပါပဲ။

ဒီအခ်က္ ကိုၾကည့္တာနဲ ့ စစ္အုပ္စု ဟာ ဘယ္ကိစၥကို မဆို စစ္ေရးအျမင္ နဲ ့ အဂၢဗ်ဴဟာ ဆန္ဆန္ သံုးသပ္ကိုင္တြယ္ တယ္ဆိုတာကို သိႏိုင္ပါတယ္။ ေမလဆႏၵခံယူပြဲ ဟာ ပထမ ခံစစ္ေၾကာင္း ျဖစ္တယ္။ ဆႏၵခံယူပြဲ ဟာ ဒုတိယခံစစ္ေၾကာင္း ျဖစ္တယ္။ ပထမခံစစ္ေၾကာင္း မွာ ရန္သူကို အႏိုင္ယူဖို ့ အဓိကမဟုတ္တဲ့ အျခားေသာ အက်ိဳးအျမတ္ ေတြကို မရမက လုပ္ယူ သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ အႏိုင္ရဖို ့ ကိုေတာ့ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစာပါလိမ့္ မယ္။

အျဖဴ … အမဲ

ေမလေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူေတြ ဘက္ကေတာ့ မူၾကမ္းကို ကန္ ့ကြက္္မွာေသခ်ာပါတယ္။ စစ္အုပ္စုဘက္ကလဲ ကန္ ့ ကြက္မဲ ကို ေထာက္ခံမဲ ျဖစ္ေအာင္ စစ္အုပ္စု လက္ကိုင္အဖြဲမ်ား၊ ဝန္ထမ္းအင္အားစုမ်ား ၊ အလိုေတာ္ရိ စီးပြားေရး သမားမ်ား ရဲ ့အားကို အစြမ္းကုန္ အသံုးခ်ဖို ့ ႀကိဳးစားပါလိမ့္မယ္။ ေအာင္ျမင္ေကာင္းလဲ ေအာင္ျမင္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ သူတို ့ရ႐ွိၿပီးသား သင္ခန္းစာ ( ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ NLD ရ႐ွိေသာ မဲမ်ားတြင္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ အစည္းမွ ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ မိသားစုမ်ားရဲ ့ေထာက္ခံမဲမ်ား ပါဝင္ျခင္း) ကို ေၾကလည္စြာ သံုးသပ္အသံုးျပဳၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ၂ ႏွစ္နီးပါး အခ်ိန္ယူ သတ္မွတ္ထား ပါတယ္။

ဆႏၵခံယူပြဲ

ေယဘုယ် ကေတာ့ ဆႏၵခံယူပြဲ က ထြက္ေပၚလာမဲ့ ရလာဒ္ဟာ မူၾကမ္းကို အတည္ျပဳျခင္း ၊ အတည္မျပဳျခင္း ဆိုတဲ့ ရလာဒ္ႏွစ္ခုသာ ထြက္ေပၚလာဖို ့႐ွိပါတယ္။ တကယ္လို ့ မူၾကမ္း အတည္ျဖစ္တယ္ ဆိုရင္လဲ က်ေနာ္တို ့တိုင္းျပည္ တစ္ခုလံုးကို စစ္ကြ်န္အျဖင့္ တရားဝင္ ေျခေတာ္တင္ခြင့္ ေပးလိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မူၾကမ္းကို ကန္ ့ကြက္ႏိုင္ခဲ့တယ္ ဆိုရင္လဲ စစ္အုပ္စု အေနနဲ ့ အခ်ိန္ကိုထပ္ၿပီး ဆြဲဆန္ ့ဖို ့အခြင့္အေရး ေပးသလို ျဖစ္သြားႏိုင္ပါေသး တယ္။

က်ေနာ္ အျမင္ကေတာ့ စစ္အုပ္စုဟာ ဆႏၵခံယူပြဲ၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အစ႐ွိတာေတြကို ဘာေၾကာင့္ ကသမ္းကရမ္း ထလုပ္သလဲ ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ အျမင္ကေတာ့ ျပည္သူ လူထုဟာ လမ္းျပေျမပံု ကို ပူးေပါင္းတယ္ ဆိုတာကို ျပည္သူလူထုကိုေရာ ႏိုင္ငံတကာကိုပါ လက္ခံ ေစခ်င္တာ ေၾကာင့္လို ့ ယူဆပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ ႏိုင္ငံတကာအျမင္၊ ျပည္သူလူထု အျမင္မွာ လမ္းျပေျမပံု ၊ အမ်ိဳးသားညီလာခံ တို ့ဟာ ျပည္သူလူထု ေထာက္ခံမႈ မ႐ွိပဲ စစ္အုပ္စုနဲ ့ စစ္အုပ္စု အလိုေတာ္ရိ အဖြဲအစည္း အမ်ားစုရဲ ့ ဇြတ္တ႐ြတ္ လုပ္ေဆာင္မႈလို ပဲ အသိအမွတ္ ျပဳထားပါတယ္။ ဆႏၵခံယူ ပြဲ ၿပီးသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္မခံသည္ ျဖစ္ေစ စစ္အုပ္စု ရဲ ့ လမ္းျပေျမပံုကို ပူေပါင္းလိုက္ တာပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္ စစ္အုပ္စုက လဲ ဒီအခ်က္ကို ပဲ ပထမခံစစ္ေၾကာင္း အေနနဲ ့ အသံုးခ်ဖို ့ ျပင္ဆင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ရလာဒ္ဟာ အလိုလို ပ်က္စီးသြား ပါလိမ့္မယ္။

အတိုက္အခံမ်ား

အတိုက္အခံ အမ်ားစု အေနနဲ ့ ကေတာ့ VOTE NO ဆိုတာကလြဲလို ့တျခားဘာမွ ျပင္ဆင္ ထားတာမ႐ွိပါဘူး။ VOTE NO လႈပ္႐ွားမႈကို သံုးသပ္တဲ့အခါမွာလဲ ျပည္သူလူထု ဆႏၵကို ေမ်ာလိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ ့ဆႏၵခံယူပြဲ အစီအစဥ္ကို ေၾကျငာတာနဲ ့တစ္ၿပိဳင္ထဲ ျပည္သူလူထုဟာ ဖြဲစည္းပံုမူၾကမ္းကို ကန္ ့ကြက္ဖို ့ အသင့္႐ွိထားတယ္လို ့ က်ေနာ္အေနနဲ ့ ယံုၾကည္တယ္။ ျပည္သူ အေနနဲ ့ ကန္ ့ကြက္မဲ့ ထဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ လႈပ္႐ွားမႈထက္ အ႐ွိန္ပိုေကာင္း တဲ့ လႈပ္႐ွားမႈ ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္နဲ ့အဆက္အသြယ္ ႐ွိသေလာက္ Vote No လႈပ္႐ွားမႈကို တက္ၾကြစြာ ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေတာ္လွန္ေရး သမားမ်ား ကို Vote No ၿပီးတဲ့ အခါမွာ ဘာေတြ ဆက္လုပ္ဖို ့႐ွိလဲ လို ့ေမးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေတာ္လွန္ေရး အ႐ွိန္ျမင့္မယ္ ဆိုတာက လြဲလို ့ တိက်တဲ့ ဘယ္လို လမ္းေၾကာင္း (အစီအစဥ္ အတိအက် ကိုမဆိုလိုပါ) ကို မေျပာႏိုင္ ပါ။ က်ေနာ္ျမင္ေတြ ၾကားသိသေလာက္ေတာ့ Vote No လႈပ္႐ွားမႈရဲ ့ အေျခခံ အေၾကာင္းက
၁။ အသင့္ျဖစ္ျပီးသာ ျပည္သူ ့ ေရခ်ိန္ကို ေမ်ာလိုက္ျခင္း
၂။ ရန္သူလုပ္သမွ် ဆန္ ့က်င္မယ္ဆိုတဲ့ အၾကမ္းစား အဘိဓမၼာအေပၚ အေျခခံျခင္း
၃။ အကန္ ့တစ္ခု ( ဟိုေကြ ့ဟိုတက္နဲ ့ေလွာ္္ ဒီေကြ ့ဒီတက္ နဲ ့ ေလွာ္) ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္မဲ့ တိုက္ပြဲ ခင္းက်င္းျခင္း
စတဲ့ အခ်က္ေတြ အေပၚမွာ အေျခခံ ထားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေဆာင္ပုဒ္ အမွားမ်ား

“ငုႏွင့္ ပိေတာက္ေႏြမွာလိႈင္၊ စုႏွင့္ခေမာက္ ေမမွာႏိုင္”
“ပုရစ္ဖူးတို ့ ေႏြမွာေဝ၊ စစ္ဘီလူးတို ့ေမမွာေသ”
စတဲ့ စာေလးေတြ ကို ၾကည့္ရင္ ေမလ ဆႏၵခံယူပြဲ နဲ ့ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရပါတီကို ဇြတ္တ႐ြတ္ ဆြဲခ်ိတ္ထားတာကို ေတြ ့ရပါတယ္။ တကယ္လို ေမလဆႏၵခံယူပြဲ ရဲ ့ရလာဒ္ေပၚ အေျခခံၿပီး ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရပါတီကို ဆက္လက္အသိအမွတ္ျပဳ မျပဳ ဆံုးျဖတ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေဆာင္ပုဒ္ဟာ အဓိပၸါယ္ ျပည္ဝတယ္လို ့လက္ခံႏိုင္ပါတယ္။ လက္႐ွိအေျခအေန မွာ ေတာ့ ေမလဆႏၵခံယူပြဲ မွာ ဖြဲစည္းပံုကို ကန္ကြက္တာနဲ ့ေတာ့ စစ္အုပ္စု ျပဳတ္က်မွာ မဟုတ္သလို ၊ NLD ပါတီ လြတ္ေတာ္ေခၚယူႏိုင္ဖို ့လဲ မျမင္ပါဘူး။ ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ရင္ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ရလာဒ္လံုးဝ ပ်က္သြားၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အသစ္တစ္ခု ျဖစ္လာဖို ့ပဲ ႐ွိပါတယ္။ ဒီလို အဓိပၸါယ္ထြက္တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္မ်ိဳးေတြဟာ ျပည္သူကို အေတြးအေခၚ လြဲမွား ေစတဲ့ အတြက္ က်ေနာ္႐ံႈခ်ပါတယ္။ ဖြဲစည္းပံုအတည္ျပဳျခင္း မျပဳျခင္းနဲ ့ စစ္အုပ္စုျပဳက်ျခင္း မျပဳတ္က်ျခင္းဟာ သိပ္ကို ေဝးလြန္းအားႀကီးပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္တာက ရန္သူ ့ဘက္က ေ႐ြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ ျပည္သူလူထု အေနနဲ ့ႀကီးမားတဲ့ လႈပ္႐ွားမႈ တစ္ခုမွ ေပၚေပါက္မလာပဲ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ ကန္ ့ကြက္မဲ့ ေပးတာနဲ ့ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရ ခ်က္ျခင္းရမယ္ ဆိုတဲ့ အသိမ်ိဳးေပးဖို ့ အတြက္ ေပးတဲ့ ႏွပ္ေၾကာင္းမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ကာလံ

ဆႏၵခံယူပြဲကို ဘာလို ့ ေမလမွာလုပ္သလဲလို ့ေတြးတဲ့ အခါမွာ ေ႐ွ ့တစ္လျဖစ္တဲ့ ဧၿပီလဟာ လူထုအံု ့ၾကြမႈ တစ္ခုစတင္ဖို ့ အတြက္ေတာ္ေတာ္ အခက္အခဲ႐ွိ တာကိုေတြ ့ရပါတယ္။ ဧျပီလရဲ ့ ၃ ပံု ၁ ပံုဟာ ဝန္ထမ္းအားလံုး တရာဝင္ ပိတ္ရက္႐ွည္ ျဖစ္တယ္။ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ေတြ ၊ အေျခခံပညာေက်ာင္းေတြ အားလံုးရဲ ့ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္လဲ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ အခက္ခဲဆံုုး ျပႆနာတစ္ခုက ျမန္မာ လူထုတစ္ရပ္လံုး ရဲ ့ အသည္းႏွလံုးပြဲေတာ္လို ့ေျပာတဲ့ သၾကၤန္ပြဲပဲျဖစ္ပါတယ္။ သႀကၤန္ပြဲ ဟာ အျခားပြဲေတာ္ေတြ နဲ ့ မတူတဲ့ အခ်က္တစ္ခုက ျမန္မာျပည္အတြင္းမွာ ႐ွိတဲ့ လူမ်ိဳးတိုင္း၊ ဘာသာတိုင္းရဲ ့ ပြဲေတာ္ တစ္ခုျဖစ္ေနခဲ့ၿပီး၊ သႀကၤန္မတိုင္ခင္ တစ္ပတ္ေလာက္ဟာ သႀကၤန္အတြက္ျပင္ဆင္ရင္း၊ သႀကၤန္ၿပီးတစ္ပတ္ေလာက္ ဟာ သႀကၤန္ဒဏ္ေတြ ကို ကုစားၾကည္ႏူးရင္ ကုန္လြန္ေလ့႐ွိပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလ ရဲ ့အတားအစီး ကိုက လူထုလႈပ္႐ွားမႈ တစ္ခု ေပၚေပါက္ဖို ့ကို ခက္ခဲေစပါတယ္။

အဂၢံ

ဆႏၵခံယူပြဲ အေပၚမွာ က်ေနာ္တို ့ အေနနဲ ့ အျမင့္ဆံုး နဲ ့ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုး တိုက္ပြဲဟာ ကန္ ့ကြက္မဲ့ ထည့္ဖို ့ဆိုတာ ကို က်ေနာ္ လက္ခံပါတယ္။ မူၾကမ္းကို ကန္ ့ကြက္ဖို ့ဆိုတာလဲ NLD အပါအဝင္၊ အတိုက္အခံမ်ား လံႈေဆာ္သည္ျဖစ္ေစ မလံႈေဆာ္သည္ ျဖစ္ေစ ျပည္သူ အေနနဲ ့ အသိစိတ္ဓါတ္အရ၊ ခံစားခ်က္အရ ျဖစ္ေပၚလာမဲ့ လႈပ္႐ွားမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အဖြဲအစည္း မ်ား အေနနဲ ့ ပထမခံစစ္အျဖစ္ NO VOTE လႈပ္႐ွားမႈ ကို အစျပဳၿပီး လူထုတိုက္ပြဲ တစ္ခုေပၚ ေပါက္ဖို ့ ႀကိဳးစား သင့္ပါတယ္။ NO VOTE မေအာင္ျမင္မွ သာ VOTE NO လႈပ္႐ွားမႈကို ဗဟိုခံစစ္ အေနနဲ ့ အသံုးခ်ဖို ့ ေကာင္းပါတယ္။ အတိုက္အခံပါတီမ်ား၊ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနနဲ ့ တစ္ခါတစ္ရံမွာ လူထုကို ဦးေဆာင္မႈ ေပးဖို ့၊ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပၚကို ဆြဲတင္ေပးဖို ့ တာဝန္႐ွိတယ္လို ့ျမင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စက္တင္ဘာက စလို ့ အခုအခ်ိန္ထိ အမ်ားစု ဟာ လူထုျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ သတင္းမ်ိဳးေတြ ေပးလိုက္၊ လူထုေနာက္ကို အသာအယာ ေမ်ာလိုက္လိုက္နဲ ့ ထီထိုးတဲ့ အဆင့္ သာသာပဲ ႐ွိေနေသးတာကို ေတြ ့ရပါတယ္။ မင္းသိခၤ ဝတၳဳေတြ ထဲကလို က်ေနာ္မသိႏိုင္တဲ့ ေနာက္ကြယ္ အေၾကာင္း ေတြနဲ ့ မယံုႏိုင္ေလာက္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြ ႐ွိခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ ရဲ ့ညံ့ဖ်င္းမႈ သာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ယေန ့ေတာ္လွန္ေရး

က်ေနာ္ ဟာ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ အႏုပညာသမား တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ။ ဘေလာ့ေရးသူ တစ္ေယာက္လဲ မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ့မွာ စစ္အုပ္စု ရဲ ့ မတရားမႈေတြ ကို လက္မခံႏိုင္တဲ့ သာမန္လူတစ္ေယာက္သာျဖစ္ပါတယ္။ ေယာကၤ်ားမိန္းမ သံဝါသ ကိစၥေတြ မသိခင္ ကတည္းက ေတာ္လွန္ေရးကို သိခဲ့တယ္။ ရင္ႏွီးကြ်မ္းဝင္ခဲ့တယ္။ ဒီေန ့ဒီအခ်ိန္အထိလဲ ေတာ္လွန္ေရး အေပၚမွာယံု ၾကည္တယ္။ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဟာ မဲေပးခြင့္ရဖို ့ အသက္ လက္တဖက္စာ မကလိုေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီကာလ အၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ စစ္အုပ္စုရဲ ့ မတရားမႈ ရက္စက္မႈေတြ ကို ျမင္ခဲ့ဘူးတယ္။ အခု အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ့ အသက္ဟာ မဲေပးခြင့္႐ွိတဲ့ အသက္က လက္ႏွစ္ဘက္စာ မကေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို ့ ေတာ္လွန္ေရးက အခုအခ်ိန္ထိ အဆံုးမသတ္ႏိုင္ေသးဘူး။

က်ေနာ္ တို ့ ဘက္ကလူေတြ ရဲ ့ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္သာ စစ္အုပ္စုအသက္႐ွည္ေနတာ လို ့ျမင္ပါတယ္။ ဂႏၵီခန္းမ ကအစ ေ႐ႊဝါေရာင္ အဆံုး က်ေနာ္တို ့ မွာ တိက်တဲ့ေတာ္လွန္ေရး အဘိဓမၼာ မ႐ွိခဲ့ဘူး။ စစ္အုပ္စုကို အေကာင္းျမင္တယ္။ ရန္ငါျပတ္ ဖို ့့ ပါးစပ္က ေအာ္ေနတဲ့ လူေတြကိုယ္တိုင္ တပ္နဲ ့ျပည္သူ လက္တြဲကူ ဆိုတဲ့ ကိုယ့္လည္ပင္းကို ၾကိဳးကြင္းစြပ္ အေတြး အေခၚေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ အတိုက္အခံေတြ ၾကားထဲမွာပဲ အယူဝါဒေတြ ၿပိဳင္ဆိုင္တယ္။ ၾသဇာအာဏာၿပိဳင္ဆိုင္တယ္။ စစ္အုပ္စု မွာလဲ အာဏာအျပိဳင္အဆိုင္ျပႆနာေတြ ႐ွိတယ္ဆိုေပမဲ့ စစ္အုပ္စုမွာ တစ္ေသြးတသံ တမိန္ ့ဆိုတဲ့ သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြ ့ေလြ ့ စိတ္ဓါတ္႐ွိတယ္။ ျပည္တြင္းေရး ျပႆနာ ၊ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း သေဘာထားကြဲ လြဲမႈ လို ပါးစပ္ကေျပာေနေပးမဲ့ လက္ေတြ ့မွာ အတိုက္အခံ ဟူသမွ် ကေလးအရြယ္က အစ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုေတြ အထိ လိုအပ္ရင္ ပစ္သတ္ဖို ့၊ ႐ိုက္နက္ဖို ့၊ ေထာင္ႏွစ္႐ွည္ခ်လိုက္ဖို ့ဝန္မေလးဘူး။ က်ေနာ္တို ့အတိုက္အခံဘက္မွာ ဘံုက်တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး အေတြးအေခၚတစ္ခုနဲ ့(Common Ground) မေမာင္းႏွင္ႏိုင္သမွ် ေတာ္လွန္ေရး ကၿပီးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

မွန္းဆျခင္း ျပည္သူ

တကယ္လို ့ ေမလဆႏၵခံယူပြဲရဲ ့ရလာဒ္ဟာ မူၾကမ္းကို အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့ရင္ တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး တရားဝင္စစ္ကြ်န္ ျဖစ္မယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ေဆြးေႏြးဖို ့မလိုေတာ့ပါဘူး။ အျခားအျခားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလဲ ႐ႈေထာင့္မ်ိဳးဆံုကေန တင္ျပျပီးပါၿပီ။ ျပည္သူ အေပၚမွာ ဘယ္လိုသက္ေရာက္မလဲ တြက္ခ်က္ၾကည့္တဲ့ အခါ
၁။ ျပည္သူအေနနဲ ့ နအဖရဲ ့ဒုတိယအႀကိမ္အလိမ္အညာကို သိရက္နဲ ့ ခံလိုက္ရတဲ့ အတြက္ စိတ္ဓါတ္က်သြား ႏိုင္တယ္။
၂။ အတိုက္အခံအဖြဲ အစည္းအခ်ိဳ ့ဟာ “လံုးဝ မ႐ွိတာတဲ့ နည္းနည္း႐ွိတာေကာင္းတယ္” ဆိုတာမ်ိဳးဆန္ဆန္ ဟစ္ေအာ္ၿပီး ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အတြက္ျပင္ဆင္လိမ့္မယ္။
၃။ ျပည္သူလူထုဟာ အတိုက္အခံ ကိုေရာ ၊ စစ္အုပ္စုကိုပါ အၾကီးမားဆံုး စိတ္ပ်က္မႈနဲ ့ စိတ္ကုန္ၿပီး ဗဟုိခ်က္ေပ်ာက္ကုန္မယ္။အမ်ားစု အတၱပဒါန ဝါဒီေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္။

အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ တဲ့အခါ
၁။ ႐ုတ္တရက္ေတာ့ ျပည္သူလူထုဟာ နအဖ ကို ဆန္ ့က်င္လိုက္တဲ့အတြက္ ေပ်ာ္႐ႊင္လိမ့္မယ္။
၂။ ျပည္သူလူထု အေနနဲ ့ ၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္း စစ္အုပ္စုသြားခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို ဖ်က္စီးႏိုင္တဲ့ အတြက္ ေတာ္လွန္ေရး တစ္ခုၿပီးေျမာက္တယ္ ဆိုတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး ခံစားရမယ္။ (ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ကာလတစ္ခု အထိ ေမ့ေနလိမ့္မယ္)
၃။ အေျခခံ ဥပေဒအေပၚကို လက္ခံျခင္း၊ လက္မခံျခင္း ကလြဲလို ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္မလာတဲ့ အခါမွာ နည္းနည္း အားမလိုအားမရျဖစ္လာမယ္။

မွန္းဆျခင္း စစ္အုပ္စု

ေမလဆႏၵခံယူပြဲ က်င္ပျဖစ္တဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ( လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္မခံသည္ ျဖစ္ေစ) စစ္အုပ္စု အေပၚသက္ေရာက္ ႏိုင္တဲ့ အခ်က္ေတြကေတာ့
၁။ ႏိုင္ငံတကာရဲ ့အျမင္မွာ လမ္းျပေျမပံုကို ျပည္သူက ပူေပါင္းေဆာင္႐ြက္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ ဝါဒမ်ိဳး အလိုလို ျဖန္ ့ခ်ီၿပီးျဖစ္မယ္။
၂။ အတိုက္အခံ အဖြဲ ့အစည္းအားလံုးဟာ စစ္အုပ္စု ႀကိဳးဆြဲရာလိုက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္အားတက္မႈမ်ိဳး ရ႐ွိႏိုင္တယ္။
၃။ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ရဲ ့ရလာဒ္ကို အလိုလို ဖ်က္ၿပီး ျဖစ္မယ္။

သံသယ ျဖစ္ဖြယ္ အေတြးမ်ား

၁။ မဲမေပးပဲ ဆႏၵခံယူပြဲကို ဖ်က္ရင္ စစ္အုပ္စုလုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ခြင့္ရမည္။ (အစည္းေဝးျဖစ္ေစ၊ မဲဆႏၵခံယူပြဲ ျဖစ္ေစ ထေျမာက္ရန္ အစည္းေဝး တက္ေရာက္ခြင့္႐ွိသူ၊ မဲဆႏၵေပးခြင့္႐ွိသူရဲ ့ ရာခိုင္ႏႈန္းတခ်ိဳ ့လိုအပ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ )
၂။ “ငုႏွင့္ ပိေတာက္ေႏြမွာလိႈင္၊ စုႏွင့္ခေမာက္ ေမမွာႏိုင္” စတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ေတြ ဟာ ေမလဆႏၵခံယူ ပြဲ ရဲ ့ အဓိပၸါယ္ ကို ေျပာင္းလဲ ေစပါတယ္။
အထက္ပါ အေတြး အေခၚမ်ား သည္ မိမိဘက္မွ အေတြးေခၚအားနည္းၿပီး ဂ႐ုမမူစြာ ထြက္ေပၚလာတာမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္သလို ၊ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အေပၚ စိတ္ကူးဖဲစီ ေနတဲ့ တတိယအုပ္စု မ်ားရဲ ့ အသံလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ရန္သူ စစ္အုပ္စု ကိုယ္တိုင္ ရဲ ့ႏွပ္ေၾကာင္းေပး အေတြးအေခၚမ်ိဳးလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။

ေမလဆႏၵ ခံယူပြဲ မွ သည္ ၂၀၁၀

ဒီ ၂ ႏွစ္သာသာ ကာလအတြင္း စစ္အုပ္စုကို ပြဲသိမ္းအႏိုင္ယူႏိုင္မႈ မ႐ွိပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြ အတိုင္း႐ွိေနရင္ NLD ၊ ၈၈ ျပည္ပ စတဲ့ အဖြဲ အစည္း အားလံုး ရဲ ့အခန္းဟာ ျပည္သူ ့ရင္ထဲမွာ တစစ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလိမ့္မယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ၈၈၈၈ အ႐ွိန္နဲ ့သြားေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဟာ လံုးဝ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးမွသာ တစ္စတစ္စ ျပန္လည္အသက္ဝင္ေတာ္လွန္ေရး (Neo Revolution) တစ္ခု ဆီကို တစစေျပာင္းလဲျခင္း အဆင့္(Evolution Stage) ကေန
ျပန္လည္ စတင္ ဦးတည္ပါလိမ့္မယ္။

ေမတၱာရပ္ခံခ်က္

မိသားစု ဘဝကို စနစ္တက် တည္ေဆာက္ၿပီး ျဖစ္ေသာ၊ အသက္အ႐ြယ္ အိုမင္းၿပီး အပိုဒုကၡမ႐ွာလို ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမား ၊ ေတာ္လွန္ေရး သမားမ်ား အေနနဲ ့လဲ ေတာ္လွန္ေရးေပၚ သစၥာ႐ွိေၾကာင္း ျပခ်င္ယံု တစ္ခုအတြက္ ယွဥ့္လဲေလွ်ာက္သာ၊ ပ်ားလဲ ဆြဲသာ လႈပ္႐ွားမႈ မ်ိဳးကို ရပ္တန္ ့ဖို ့ေကာင္းပါၿပီ။ လမ္းမေပၚထြက္ေအာ္မွ၊ ေသနတ္နဲ ့ေတ့ ပစ္မွ ေတာ္လွန္ေရးမဟုတ္ ပါ။ မိမိေရာက္ ႐ွိရာ ႏိုင္ငံမ်ားကေန ေငြေၾကး အကူအညီ ပံ့ပိုးေပးတာလဲ ေတာ္လွန္ေရး ဆိုတာသေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျခံစည္း႐ိုးခြ ထိုင္မဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို ေခါက္သိမ္းၿပီး တကယ္စြန္လြန္ ့ႏိုင္မဲ့လူငယ္ေတြကို ေငြေၾကး၊ ေခါင္းေဆာင္ေနရာ ၊ နာမည္္ တို ့ကို လြဲေျပာင္း ေပးဖို ့ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဗ်ာဒိတ္ေပး ကိုယ္ေတာ္ၾကီးေတြလို ့ မိန္ ့မိန္ ့ႀကီးျပံဳးၿပီး ဒီလိုလုပ္ပါလား ဟိုလိုလုပ္ပါလား လုပ္ေနရမဲ့ ကာလ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ။ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆို တဲ့ ေနရာဟာ တကယ္ လူထု အခက္အခဲ ေတြ ့တဲ့ အခါမွာ အလိုလို ေပၚထြက္လာလိမ့္မယ္။
(NLD CEC လူၾကီးမင္းမ်ားနဲ ့ အခ်ိဳ ့ေသာ ၈၈ ျပည္ပ မ်ားကို ေမတၱာရပ္ခံျခင္းျဖစ္ပါတယ္။)

ဧကစာ ေၾကျငာခ်က္ ၁၃၇၀

ဒီေန ့ဒီအခ်ိန္အထိ က်ေနာ္ဟာ မဲေပးခြင့္ ႐ွိတဲ့(တသက္လံုး ႀကီးေတာ္ႏြား အလကားေက်ာင္းခဲ့ တဲ့ ၊ တခါခါ ၾကီးေတာ္ဖို ့ ေတာင္ ဟင္းစား႐ွာေပးတဲ့ ) ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့ အေနနဲ ့ ေမလဆႏၵခံယူ ပြဲကို လံုးဝ (လံုးဝ) မဲေပးမည္ မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္ သည္ နအဖ စစ္အုပ္စုအား ယေနအခ်ိန္အထိ တရားဝန္ အစိုးရအေနနဲ ့ ျဖစ္ေစ၊ တိုင္းျပည္ အနာဂါတ္အား ဆံုးျဖတ္ထိန္းေၾကာင္း ႏိုင္သည့္ အဖြဲ ့အစည္း တစ္ခုအေနႏွင့္ ျဖစ္ေစ အသိအမွတ္မျပဳပါ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အုပ္စု အေပၚ အာဏာစြန္ ့လြတ္ ေပးရန္မွ လြဲၿပီးမည္သည့္ ဆႏၵမ်ိဳးကိုမွ မေပးႏိုင္ပါ။ ယခု အခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာက္အခ်ိန္ ေတာ္လွန္ေရးအသစ္ေပၚေပါက္လာတဲ့ အခါမွာ အေတြးအေခၚကလြဲလို ့ တျခားအကူအညီမ်ား ေပးႏိုင္ေအာင္ ျပင္ ဆင္ရင္၊ ဝိုးတဝါး ျမင္ေနရတဲ့ နအဖ ကို ျဖဳတ္ခ်အာဏာသိမ္းေရး ကို တစိုက္မတ္မတ္္ ေဆာင္႐ြက္ေနတယ္ ယံုရတယ္ အညတရ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္း ေလးေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္ က်ေနာ္ တိတ္တိတ္ကေလး ေနေနပါတယ္။

မည္သို ့ ပင္ျဖစ္ေစ ေတာ္လွန္ေရးက ေ႐ွ ့ဆက္ေနလိမ့္မယ္။ စစ္အုပ္စုလဲ မၾကာခင္ မီးၿငိမ္းေတာ့မယ္။

မိုးထက္ေန

အားမလိုအားမရအေတြး....

ႏိုင္ငံတကာေဘာလံုးေလာက(အထူးသျဖင့္ ဥေရာပေဘာလံုးေလာက)တြင္ ေဘာလံုးရာသီမဟုတ္ေသာ အခ်ိန္မ်ားႏွင့္ ႏွစ္သစ္ကူးကာလမ်ားတြင္ အသင္းမန္ေနဂ်ာမ်ားႏွင့္ နည္းျပမ်ားသည္ မိမိတို႕အသင္း ေအာင္ပြဲမ်ားရရွိေရးအတြက္ အားကစားသမားမ်ားဖလွယ္ျခင္း၊ အသစ္၀ယ္ယူူျခင္း၊ မလိုအပ္ေသာကစားသမား မ်ားကို ေရာင္းခ်ျခင္းတို႕ကို အာရံုစူးစိုက္လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ခ်န္ပီယံမျဖစ္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာ အသင္းတစ္သင္း၏ပရိတ္သတ္မ်ားအေနျဖင့္ မိမိအားေပးေနေသာ အသင္းမွာ ထူးထူးျခားျခားေျပာင္းလဲမႈမ်ားမျပဳလုပ္ပါက လာမည့္ႏွစ္တြင္ မိမိအသင္းခ်န္ပီယံျဖစ္လာႏိုင္ေရးကို ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ထပ္၀ယ္ယူလိုက္သည့္ ကစားသမားအသစ္တစ္ဦးကေသာ္လည္းေကာင္း၊ အရင္ကရွိၿပီးျဖစ္သည့္ကစားသမားအေဟာင္းတစ္ဦးကေသာ္လည္းေကာင္း၊ နည္းျပကေသာ္လည္းေကာင္း အသင္း၏သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ‘‘ လာမည့္ႏွစ္မွာ ကစားမယ့္ပြဲစဥ္ေတြအားလံုးမွာ က်ေနာ္တို႕အသင္း အႏိုင္ရရွိမွာပါ။‘‘ လို႕ေျပာၾကားပါက မျဖစ္ႏိုင္သည့္ကတိကိုေပးကာ ပရိတ္သက္ကို ဟဒယရႊင္ေဆး တိုက္ေကြ်း လိုက္သကဲ့သို႕ ျဖစ္ေနမည္မွာအမွန္ပင္။


ထိုအခ်က္မ်ားကို အေျခခံကာ က်ေနာ္စဥ္းစားမိေသာ အခ်က္မ်ားကို ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အေရးကို နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ႀကိဳးပမ္းေနေသာရဲေဘာ္မ်ားကို ေဘာလံုးအသင္းတစ္သင္းအျဖစ္ က်ေနာ္ ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိသည္။ က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး၊ တရားမွ်တလြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရး၊ စစ္အာဏာရွင္အျမစ္ျဖဳတ္ေရး ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္မွာ အခ်ိန္မ်ားစြာ ၾကာျမင့္လာၿပီျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္တို႕အသင္း ခ်န္ပီယံမျဖစ္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀နီးပါးရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ၿပိဳင္ဖက္အသင္း၏ စြမ္းေဆာင္ ရည္ျမင့္မားမႈေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ က်ေနာ္တို႕အသင္း၏ စည္းလံုးညီညြတ္မႈ အားနည္းျခင္း၊ အသံုးျပဳေသာ နည္းဗ်ဴဟာမ်ား လြဲမွားေနျခင္းေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႕ေအာင္ပြဲႏွင့္ နီးမလိုနဲ႕ ေ၀းေနရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္မိ ပါသည္။

ေဘာလံုးအသင္းတစ္သင္းေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ဆိုလွ်င္ နည္းျပသည္ အဓိကအေရးပါေသာ အခန္း ကဏၭမွ ပါ၀င္ေပသည္။ နည္းျပခ်မွတ္ေပးေသာ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို ကစားသမားမ်ားမွ အတိအက်လိုက္နာၿပီး အားထည့္ကစားမွသာ ထိုအသင္းသည္ ေအာင္ပြဲႏွင့္ေတြ႕မည္ျဖစ္သည္။ နည္းျပကလည္း ကစားသမား တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မ်ားကို မွန္ကန္စြာသံုးသပ္ႏိုင္ေသာ အရည္အခ်င္းရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး သင့္ေတာ္ေသာေနရာခ်(လိုင္းအပ္ဆြဲ)ကာ ေအာင္ပြဲရေအာင္ ညႊန္ၾကားႏိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႕အသင္းတြင္ နည္းျပအျဖစ္အရည္အခ်င္းျပည့္မီေသာ ကစားသမားမ်ားစြာရွိသည္။ သို႕ေသာ္ အမ်ားစုမွာ အေျခအေနအရ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာအေနအထားတြင္မရွိပါ။ ဆိုလိုသည္မွာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအနက္ အမ်ားစုမွာ စစ္အုပ္စု၏ ဖမ္းဆီးျခင္း ခံေနၾကရပါသည္။ က်န္ရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ထိေရာက္ေသာ၊ ထူးျခားေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ျခင္းမရွိဟု ထင္ျမင္မိ ပါသည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က လူေနရာမ်ားလြဲမွားေနျခင္းႏွင့္ မိမိကိုယ္မိမိ မွားယြင္းစြာ သံုးသပ္ေနျခင္းကလည္း ေတာ္လွန္ေရး ၾကန္႕ၾကာေနရျခင္းအေၾကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္။ က်ေနာ္တို႕လူငယ္အမ်ားစုသည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေကာင္းမြန္လာေစရန္ အစြမ္းကုန္ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး မိမိတတ္ႏိုင္သေလာက္အခန္းကဏ႑မွ အုတ္တစ္ခ်ပ္၊ သဲတစ္ပြင့္အျဖင့္ ပါ၀င္ႏိုင္ရန္ စိတ္အားထက္သန္လ်က္ရွိသည္မွာ စက္တင္ဘာေရႊေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးတြင္ သိသာထင္ရွားလာပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ထုိလူငယ္ အားကိုလည္း ထိေရာက္စြာအသံုးခ်ႏိုင္ျခင္းမရွိဟု က်ေနာ္ထင္ပါသည္။ လူငယ္အမ်ားစုမွာ စိတ္အားထက္သန္မႈ သာရွိၿပီး စစ္အစိုးရလက္ထက္တြင္ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာၾကသူမ်ားသာျဖစ္သျဖင့္ သေဘာတရားေရးရာပိုင္းတြင္ မ်ားစြာအားနည္းမႈရွိပါသည္။ သို႕ေသာ္ စိတ္အားထက္သန္မႈတြင္ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးသမားဟုအမည္တြင္သူမ်ား ထက္ ေလ်ာ့နည္းမည္မဟုတ္ပါ။ ထိုအင္အားကို ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္အသံုးခ် ေလ့က်င့္ေပးရန္ သာလိုအပ္ပါသည္။ ယေန႕ေခတ္စားေနေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ားကလည္း စစ္အစိုးရ၏ရက္စက္ယုတ္မာမႈမ်ားကို သူတို႕တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဘေလာ့ဂ္မ်ားတြင္ေရးသားေဖာ္ျပၾကသည္။ ထိုသို႕ေရးသားေဖာ္ျပၾကရာမွ သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ တစ္ကယ့္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားအသြင္ ထင္ျမင္လာၾကသည္။ ဘေလာ့ဂ္မ်ားတြင္ ေရးသား ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားသည္ အမွန္တရားအမ်ားစုျဖစ္ပါသည္။ ခံစားခ်က္အစစ္အမွန္မ်ားျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕ ေရးသားေဖာ္ျပျခင္းသက္သက္အားျဖင့္ စစ္အစိုးရကို ျပဳတ္က်ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

က်ေနာ္သိသေလာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိလူငယ္အမ်ားစု၏ ၇၅ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္သည္ အိုင္တီကို စိတ္၀င္စားၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုလူငယ္တိုင္း ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာဘာလဲ မသိပါ။ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအနက္ အင္တာနက္ကို အသံုးျပဳႏိုင္ေသာသူ၊ ဘေလာ့ဂ္မ်ားကို စိတ္၀င္တစားဖတ္ရႈသူ အေရအတြက္အားျဖင့္ အင္မတန္နည္းပါသည္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တို႕ဘေလာ့ဂ္အပါအ၀င္ ဘေလာ့ဂ္အမ်ားစုကို ျမန္မာဘာသာမ်ားျဖင့္သာေရးသားၾကသည္။ ထို႕အတြက္ ႏိုင္ငံတကာမွအာရံုစိုက္လာေအာင္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္သည္ဟုလည္း မေျပာႏိုင္ေပ။ ထိုအခ်က္ကို သတိမျပဳပဲ ဘေလာ့ဂ္မ်ားတြင္ ရဲရဲေတာက္ေရးသားေနျခင္းသည္ စစ္အစိုးရကို မိမိ၏အေၾကာင္းမ်ား မေမးပဲေျပာျပေနသလိုသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဘေလာ့ဂ္မ်ား၏ထိေရာက္မႈကို အနည္းငယ္မွ် ဆန္းစစ္ၾကည့္ၾကရန္ လိုအပ္ပါသည္။ အြန္လိုင္းအသံုးျပဳေနေသာ စစ္အစိုးရ၏လူမ်ားႏွင့္ စကားစစ္ထိုးရံုမွ်သာ ဆိုလွ်င္ေတာ့ အက်ိဳးရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို အေထာက္အကူမျပဳေသာအရာမ်ားကို ျငင္းခံုေနၾက ရံုမွ်သာဆိုလွ်င္လည္း ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ထြန္းလာမည္မဟုတ္ပါ။ ေကာင္းက်ိဳးမည္မွ်ရသည္၊ ဆိုးက်ိဳးမည္မွ်ျဖစ္ သြားသည္ကို အရွိကိုအရွိအတိုင္း အမွန္ကိုအမွန္တိုင္း သံုးသပ္ၾကဖို႕အခ်ိန္တန္ေနၿပီဟု ယူဆပါသည္။

က်ေနာ္တို႕အသင္းလူထုတ္ပံုလြဲေနသည္ဟု ထင္ျမင္မိေစသည့္ေနာက္ထပ္ အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ က်ေနာ္တို႕ အတြက္ဦးေဆာင္မႈေပး ႏိုင္သည့္အရည္အခ်င္းရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ဂ္မ်ားေနာက္တြင္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ ေနၿပီး သတင္းသမားမ်ားလုပ္ရမည့္ အလုပ္မ်ိဳးလုပ္ေနၾကသည္။ ဂိုးေပါက္ရွာမေတြ႕ ေသာ ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မွဴး မ်ားကဲ့သို႕ျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္တန္း၊ အလယ္တန္းမွာေန၍ တိုက္စစ္မွဴးမ်ားကို ပံ့ပိုးရမည့္သူမ်ားက မကြ်မ္းက်င္သည့္ေရွ႕တန္းသို႕ထြက္ကစားမိ၍ မလိုလားအပ္ေသာ ဆံုးရံႈးမႈမ်ိဳးႀကံဳေတြ႕ လာရသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာအေရးအခင္းက အေကာင္းဆံုးသက္ေသျဖစ္ေနသည္။ ျပည္သူမ်ားစြာ အသတ္ခံရ၊ အဖမ္းဆီးခံရ သည္။ က်ေနာ္တို႕ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ စက္တင္ဘာအေရးအခင္းစတင္ခဲ့ခ်ိန္က ႀကိဳဆိုပါတယ္ေလာက္နဲ႕ စတင္ခဲ့ၿပီး ၿပီးဆံုးသြားခ်ိန္တြင္ စိတ္မေကာင္းပါဘူးေလာက္နဲ႕အဆံုးသတ္သြားခဲ့သည္။ တစ္ကယ့္တစ္ကယ္ စစ္အစိုးရ၏ ရက္စက္ယုတ္မာမႈမ်ားကို ျပည္တြင္းကျပည္သူမ်ားသာ ပို၍ခံစားေနၾကရ သည္။

ၿပိဳင္ဘက္အသင္းျဖစ္သည့္ စစ္အစိုးရသည္ တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးတိုက္စစ္ဖြင့္ကာ ကစား ေနေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႕အသင္းမွာ အလူးအလဲခုခံေနရံုမွတပါး ျပန္လည္တိုက္စစ္ဆင္ႏိုင္ရင္ အေ၀းႀကီးေ၀းေနသည္။ က်ေနာ္တို႕၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနႏွင့္ စီစဥ္ေနပါတယ္။ အခ်ိန္မတန္ေသးလို႕ခ်မျပေသးတာပါဟုဆိုလွ်င္ လည္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အစီအစဥ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံျပာပံုဘ၀ေရာက္မွ အခ်ိန္တန္ၿပီဆိုကာ ခ်ျပမွာလားဟု ေမးခ်င္ပါသည္။ အခုလာမယ့္ ဆႏၵခံယူပြဲႏွင့္ေရြးေကာက္ပြဲဟူအမည္ခံထားေသာ ၿပိဳင္ပြဲမွစတင္ကာ အေကာင္းဆံုး လိုင္းအပ္ကို ထုတ္လာေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႕ ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္သိၿပီး ခိုင္မာတဲ့ လမ္းေၾကာင္းသတ္မွတ္ကာ က်ေနာ္တို႕ျမန္မာျပည္သူအားလံုးကို ရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတိုင္ျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားတဲ့ အမိျမန္မာျပည္ထံ အေရာက္ေခၚေဆာင္သြားႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕လည္း ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ဒါဆိုရင္.....

က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ နည္းျပက ဘယ္သူလဲ။

က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ တိုက္စစ္မွဴးေတြက ဘာလုပ္ေနလဲ။

က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ကြင္းလယ္ဖန္တီးရွင္ေတြ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ။

က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ေနာက္တန္းခံစစ္မွဴးေတြေရာ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီလား။

အားရပါးရကစားသြားခဲ့လို႕ ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ ကစားသမားေတြ၊ ပြဲပယ္ဒဏ္ထိသြားတဲ့ ကစားသမားေတြနဲ႕ ေအာင္ပြဲကိုဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႕ပရိတ္သတ္ေတြကို တစ္ကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္၊ အသင္းရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို မွန္ကန္စြာသံုးသပ္ ျဖည့္ဆည္းျပင္ဆင္ၿပီး အခုအခ်ိန္ဟာ စတင္ဖို႕အေကာင္းဆံုးပဲလို႕ ႏိႈးေဆာ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

ေရႊဘိုသား

‘မိုးေကာင္းကင္သည္ ႀကီးစြာေသာအသံျဖင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္။ ေလာကဓာတ္သည္လည္း ပူအားႀကီး၍ ပ်က္ၾကလိမ့္မည္။‘‘(၂ ေပ ၃း၁၀)

အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံရွိ စက္၀ိုင္းျခမ္းသဏၭာန္ရွိကြ်န္းစုမ်ားထဲမွ ကရာကတို၀ါမီးေတာင္ကြ်န္းသည္ ၁၈၈၃ ခုႏွစ္တြင္ ေပါက္ကြဲရာ လူတို႕၏ေခတ္သစ္သမိုင္းတြင္ အႀကီးမားအျပင္းထန္ဆံုးေသာ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲမႈဟုဆိုၾကသည္။ ယင္းမီးေတာင္ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ လူ၊ တိရစာၦန္၊ ေက်ာက္တံုး၊ သစ္ပင္ အစရွိသည့္အရာ၀တၳဳမ်ားသာမက ေျခာက္ကုဗမိုင္ထုရွိသည့္ ေျမဆီလႊာမ်ားအထိ ကမၻာေျမျပင္မွ မိုင္ ၂၀ခန္႕အကြာအေ၀းသို႕တိုင္ေအာင္ လြင့္စင္ ထြက္သြားသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ တုန္ခါမႈလိႈင္းမွာလည္း ကမၻာေျမႀကီးကို ခုႏွစ္ပတ္မွ်ပတ္သြားၿပီး ျပာမႈန္မ်ားမွာ မိုင္ေပါင္း ၂၀၀၀ေက်ာ္ကြာေ၀းေသာ မာဒါဂက္စကာႏိုင္ငံအထိပ်ံ႕လြင့္ခဲ့သည္ဟုလည္း ေျပာၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က ယင္းေဒသႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ေရာက္ရွိေနေသာ ၿဗိတိသွ်သေဘၤာ Norham Castle မွ သေဘၤာကပၸတိန္ Sampson ၏မွတ္တမ္းတြင္ ထိုေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ သေဘၤာေပၚရွိ သေဘၤာသားထက္၀က္ခန္႕ နားစည္မ်ား ကြဲခဲ့ရၿပီး ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ျပာမႈန္႕၊ ေခ်ာ္ရည္၊ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲမ်ား က်ေနခဲ့သည္ဟု ေရးသားခဲ့သည္။ သူကယင္းအျဖစ္အပ်က္သည္ ‘‘မိုးေကာင္းကင္သည္ ႀကီးစြာေသာအသံျဖင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္။ ေလာကဓာတ္သည္လည္း ပူအားႀကီး၍ ပ်က္ၾကလိမ့္မည္။‘‘(၂ ေပ ၃း၁၀) ဟူေသာ သမၼာက်မ္းစာလာ စာသားႏွင့္ ကိုက္ညီေနသျဖင့္ စီရင္ျခင္းေန႕သို႕ေရာက္ၿပီး ကမၻာႀကီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းခ်ိန္တန္ေနၿပီဟု အခိုင္အမာယံုၾကည္ခဲ့ေၾကာင္း သူ၏မွတ္တမ္းတြင္ ထည့္သြင္းေရးသားခဲ့သည္။

တစ္ကယ္တန္းတြင္မူ ထိုအျဖစ္အပ်က္သည္ လြန္ႀကီးမားအံ့ၾသေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း စီရင္ျခင္းေန႕သို႕ေရာက္ရွိေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ ျဖစ္ေပၚေနေသာအရာမ်ားမဟုတ္ပါ။ ကမၻာႀကီး အၿပီးအတိုင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမည့္လကၡဏာလည္း မဟုတ္ေပ။ ကမၻာႀကီး၏သာမာန္ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ကိစၥတစ္ခုသာ ျဖစ္ၿပီး အနီးကပ္ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာသူမ်ားအတြက္သာလွ်င္ ကမၻာႀကီးပ်က္သုဥ္းေတာ့မည္ဟုပင္ ထင္ေနရေလာက္ေအာင္ အံ့ၾသေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေနၿပီး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားဖြယ္ျဖစ္ပါသည္။

ယခုျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနသည္လည္း ကရာကတို၀ါမီးေတာင္၏ ျဖစ္စဥ္ဆန္ဆန္မ်ိဳးသာလွ်င္ ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ခုကို ေကာင္းမြန္စြာစီမံအုပ္ခ်ဳပ္ရန္ အရည္အခ်င္းႏွင့္မျပည့္စံု သည့္ စစ္အစိုးရလက္ထက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကရာကတို၀ါမီးေတာင္ေပါက္ကြဲသကဲ့သို႕ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး အစစအရာရာ ဖရိုဖရဲအစိတ္စိတ္အမႊာမႊာျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။ မရွိမဲ့ရွိမဲ့ ပညာတတ္လူတန္းစားမ်ားမွာလည္း မီးေတာင္မွလြင့္ထြက္လာသည့္ ျပာမႈန္မ်ားသဖြယ္ ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ ပံ်႕ႏွ႕ံေရာက္ရွိသြားၾကပါသည္။ ျပည္တြင္းရွိသာမန္ျပည္သူမ်ားမွာလည္း အဖိႏွိပ္ခံ၊ အႏွိမ္ခံ၊ သတ္ျဖတ္ဖမ္းဆီးခံေနရကာ မတရားအမိန္႕ထုတ္ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံစားေနၾကရပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံ၏အေျခအေနသည္ ကရာကတို၀ါမီးေတာင္ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္သကဲ့သို႕ ကမၻာႀကီးကို ယာယီတုန္လႈပ္သြားေစသည္မွာလည္း မွန္၏။ ျမန္မာျပည္သူမ်ားစြာ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာလႊင့္ထြက္၊ ေသေၾကပ်က္စီး အဖိႏွိပ္ခံရသည္မွာလည္း မွန္၏။ သို႕ေသာ္ ကမၻာႀကီးအတြက္ယာယီမွ်သာျဖစ္ေပသည္။ ကမၻာ၏အျခားေနရာမ်ားတြင္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္အလားတူျဖစ္ရပ္မ်ိဳးျဖစ္ပြားေနသည့္ ေနရာမ်ားစြာလည္း ရွိေပဦးမည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနသည္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအတြက္သာ ေသေရးရွင္ေရးတမွ်၊ အသက္တမွ်အေရးႀကီးေနၿပီး ကမၻာႀကီးအတြက္မူ သိပ္ၿပီးမထူးဆန္းလွေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ ထိုအခ်က္ကို က်ေနာ္တို႕ ေကာင္းမြန္စြာသေဘာေပါက္ထားမိရန္လုိအပ္ေပသည္။ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း၊ အရွိကိုအရွိအတိုင္း ေသခ်ာသံုးသပ္ၾကည့္ၾကဖို႕လိုအပ္ေပမည္။ မိမိ၏အေနအထား၊ ၿပိဳင္ဘက္ စစ္အုပ္စု၏အေနအထား၊ လက္ရွိႏိုင္ငံတကာအေနအထားမ်ားကို မွန္ကန္ေသာ ရႈေထာင့္မွ သံုးသပ္ရႈျမင္ႏိုင္ရန္လုိအပ္ေပသည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွလည္း မွန္ကန္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးရန္ လိုအပ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ႏိုင္ငံတကာမွ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ဆိုပါကလည္း စစ္အစိုးရႏွင့္ အတိုက္အခံမ်ားအၾကား ဒိုင္လူႀကီးသာသာ၊ ေစ့စပ္ညွိႏႈိင္းေပးရံုထက္ပိုမိုေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ႏိုင္ငံတကာမွ စစ္အစိုးရကို အာဏာစြန္႕လႊတ္ရန္ဖိအားေပးျခင္း၊ စစ္ေရးျဖင့္တိုက္ခိုက္ျခင္းတို႕ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနပါက စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လြန္းေနေပမည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အေရးကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကိုယ္တိုင္ ေျဖရွင္းမွသာ ေျပလည္ႏိုင္မည္ဟုယံုၾကည္ေပသည္။ တိက်ျပတ္သားေသာ ပန္းတိုင္သတ္မွတ္ကာ တိုက္ပြဲ၀င္ ရမည္။ ယာယီပန္းတိုင္မ်ားသည္ ဘယ္ေသာအခါကမွ စိတ္ေက်နပ္မႈကို ေပးစြမ္းႏိုင္ျခင္းရွိမည္မဟုတ္။ ယာယီပန္းတိုင္မ်ားျဖင့္ သာယာေနလွ်င္လည္း အဓိကရည္မွန္းရာပန္းတိုင္ကို ေရာက္ရွိေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ က်ေနာ္တို႕ ေတြ႕ႀကံဳေနရသည့္အခက္အခဲ၊ ခံစားေနရသည့္ခံစားခ်က္မ်ားကို ႏိုင္ငံတကာမွ မည္မွ်ပင္စာနာနားလည္ေပးသည္ဟုဆိုေစကာမူ ကာယကံရွင္ျဖစ္ေသာ က်ေနာ္တို႕ႏွင့္ ထပ္တူ ထပ္မွ်တူညီစြာ ခံစားေပးႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ က်ေနာ္တို႕အခက္အခဲကို က်ေနာ္တို႕ကိုယ္တိုင္ေျဖရွင္းရမည္။ က်ေနာ္တို႕ ႏိုင္ငံကို က်ေနာ္တို႕ကိုယ္တိုင္တည္ေဆာက္ရေပမည္။

စစ္အစိုးရသည္ သူ၏ထံုးစံအတိုင္း အစြမ္းကုန္ယုတ္မာရက္စက္ေပလိမ့္မည္။ ထို႕ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႕သည္ ရက္စက္လိုက္တာ။ ယုတ္မာလိုက္တာ ဟူ၍ဟစ္ေအာ္ရံုမွ်ဟစ္ေအာ္ေနၾကမည့္အစား ယုတ္မာရက္စက္မႈမ်ား ရပ္တန္းက ရပ္ေအာင္တိုက္ထုတ္ရမည္။ ေၾကညာခ်က္မ်ားထုတ္ျပန္ေနရံုမွ်ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဆန္႕က်င္ရႈတ္ခ်ပါေၾကာင္း ေျပာၾကားေနရံုမွ်ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သံရံုးမ်ားေရွ႕တြင္ ဆႏၵျပေနၾကရံုမွ်ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ပန္းတိုင္သို႕ေရာက္ရွိလိမ့္မည္ဟု မယံုၾကည္ေပ။

ၿပီးခဲ့သည့္သမိုင္းေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္လည္ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ စစ္အစိုးရကသာ အမ်ိဳးမ်ိဳး စစ္မ်က္ႏွာဖြင့္တိုက္သည္ကိုေတြ႕ခဲ့ရၿပီး က်ေနာ္တို႕ဘက္မွသူတို႕ခင္းေပးသည့္လမ္းေၾကာင္းကို နင္းကာေလွ်ာက္လွမ္းေနသလိုျဖစ္ေနခဲ့ၿပီး ထိေရာက္ေသာ တုန္႕ျပန္မႈမ်ိဳးျဖင့္ တုန္႕ျပန္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့။ က်ေနာ္တို႕ဘက္မွ စတင္စိန္ေခၚတိုက္ပြဲ၀င္မႈမွာ မရွိသေလာက္နည္းပါးသည္ဟု ျမင္ပါသည္။
ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကဲ့သို႕အေရးပါသည့္ျဖစ္စဥ္္။ ရေတာင့္ရခဲအခြင့္အေရးကိုေတာင္ က်ေနာ္တို႕ အမိအရ မဖမ္းဆုပ္ႏိုင္ခဲ့တာ အမွန္တရားျဖစ္ပါသည္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ေခါင္းတြဲမရွိေသာရထားသည္ မည္ကဲ့သို႕ ခရီးဆက္ႏိုင္မည္နည္း။ လက္ရွိျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွားမႈတြင္ အေရးပါေသာ ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစု အဖမ္းခံေနရသည္ဟုဆိုလွ်င္လည္း က်န္ရွိေနသည့္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက မည္ကဲ့သို႕ထူးျခားေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈမ်ိဳးေပးခဲ့သနည္း။ ဆက္လက္ခရီးဆက္ႏိုင္ေအာင္ မည္သို႕စစ္မွန္ေသာေခါင္းေဆာင္မႈကို ေပးခဲ့ၾကပါသနည္း။ ႀကိဳဆိုပါတယ္။ အားရပါတယ္ ေလာက္မွ်ျဖင့္သာ ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ေခ်မႈန္းခံလိုက္ရသည္။

ယခုလည္း စစ္အစိုးရက ဆႏၵခံယူပြဲက်င္းပမည္။ ေရြးေကာက္ပြဲဲလုပ္ေပးမည္ဟူေသာ လက္နက္ျဖင့္ စစ္မ်က္ႏွာဖြင့္လာခဲ့သည္ကိုပင္ က်ေနာ္တို႕သည္ အလိုမရွိဟူေသာစကားျဖင့္သာ တုန္႕ျပန္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး က်ေနာ္တို႕ အလိုရွိေသာ ပန္းတိုင္ကို မည္ကဲ့သို႕သြားရမည္မသိျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။ ကန္႕ကြက္ေၾကာင္းေျပာၾကားရံု၊ လက္မခံေၾကာင္းေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ရံုမွ်ျဖင့္ ခရီးမေပါက္ႏိုင္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနျဖင့္ က်ေနာ္တို႕ႏွင့္အတူ စစ္အစိုးရလုပ္မယ့္ ဆႏၵခံယူပြဲနဲ႕ေရြးေကာက္ပြဲကို အလိုမရွိဟု ေအာ္ေနမည့္အစား။ ကန္႕ကြက္ေၾကာင္းေၾကညာစာေတြထုတ္ျပန္ေနမည့္အစား က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ေရွ႕ကိုထြက္ၿပီး အလိုမရွိတဲ့အရာေတြကို ဒီလိုတိုက္ရတယ္။ အလိုရွိတာကို ဒီလိုရေအာင္ယူရတယ္ဟူ၍ တိက်တဲ့လမ္းစဥ္၊ ခိုင္မာတဲ့ဦးေဆာင္မႈနဲ႕ မားမားမတ္မတ္ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပေပးရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ထိုသို႕မဟုတ္လွ်င္……… ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္……………..။


ေရးသားသူ========> ညမင္းသစ္

စံေပတူးေျပာေသာ ပံုျပင္မ်ား (၁)

ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္

ေရႊဘိုသားက တစ္ကိုယ္တည္းလူပ်ိဳႀကီး။ အပူမရွာခ်င္တာလိုလို၊ သမ်ားကို အပူမေပးခ်င္တာလိုလိုနဲ႕ အမွန္က ျပန္ႀကိဳက္မယ့္သူမရွိတာနဲ႕ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သလိုေနေနရတယ္။ မိုးထက္ေနတို႕လို႕ လည္း ရတဲ့သူ ဖမ္းဆြဲထားတာ မ်ိဳးမလုပ္ခ်င္ဘူးလို႕လည္း တစ္ခါတစ္ခါသူမ်ားေတြကို ေျပာေနတတ္တယ္။ မာဆိုးကေျပာတာကေတာ့ မိုးထက္ေနကလည္း လူအထင္ႀကီးေအာင္သာ ေကာင္မေလးရွိတယ္ေျပာတာ။ တစ္ကယ္မဟုတ္ဘူးလို႕ေျပာတာပဲ။ ထားပါေတာ့ေလ။ ေျပာခ်င္ တာကအဲဒါမဟုတ္ဘူး။ ေရႊဘိုသား ၾကားခဲ့ရဖူးတဲ့ပံုျပင္ေလးေတြအေၾကာင္းေျပာခ်င္တာ။ ေရႊဘိုသားက လူပ်ိဳႀကီးဆိုေတာ့ အပ်ိဳႀကီးလူပ်ိဳႀကီးေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ကေလးေတြကိုပဲ မုန္႕ဖိုး ကေလးေပးလိုက္။ မုန္႕ေလး၀ယ္ေကြ်းလိုက္နဲ႕ ကေလးခ်စ္တတ္တဲ့သူလိုလိုဘာလိုပံုဖမ္းၿပီး ကေလးေတြရဲ႕ အေဒၚေတြ၊ အစ္မေတြကို သမာဓိပိုးေလး ပိုးေနရတဲ့ဘ၀။

ေရႊဘိုသားက ကုမၸဏီ၀န္ထမ္း။ တစ္ခါတစ္ခါ စာတိုေပစေလးေတြလည္း ေရးတတ္တယ္။ ေရႊဘိုသားေနတဲ့ ရပ္ကြက္ကေလးကလည္း လက္လုပ္လက္စားေတြမ်ားေတာ့ အဲဒီလိုရပ္ကြက္ကေလးေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ကေလးဦးေရက ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ေရႊဘိုသားနဲ႕ ပလဲနံပအသင့္ဆံုးကေလးကေတာ့ စံေပတူး ပဲ။ သူ႕နာမည္အရင္းက ေတာ့ မင္းဘုန္းျမတ္ထက္ေခါင္ ဆုိလားဘာလားပဲ။ အတိအက်ေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ စံေပတူးလို႕တစ္ရပ္ကြက္လံုးက ႏႈတ္က်ိဳးေနေတာ့ နာမည္အရင္းကေတာ့ ကာယကံရွင္ စံေပတူးကိုယ္တိုင္ေတာင္ သတိရခ်င္မွရမွာ။ စံေပတူးက ကေလးသာဆိုတယ္ လူႀကီးေတြစကား၀ိုင္းထဲမွာ ၀င္၀င္နားေထာင္တတ္တာရယ္။ ေရႊဘိုသားလက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားရင္ လိုက္လာၿပီး ေရႊဘိုသားတို႕ေျပာတဲ့စကားေတြနားေထာင္တတ္တာရယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း ရြယ္တူေတြၾကားမွာ ကေလးဗိုလ္လိုျဖစ္ေနတာရယ္။ ပင္ကုိယ္ကလည္း သြက္လက္။ စူးစမ္းခ်င္တဲ့စိတ္၊ တီထြင္ခ်င္တဲ့ဓာတ္ခံနဲ႕ေပါင္းလိုက္ေတာ့ သူေျပာတဲ့စကားေလးေတြက အဆန္းတၾကယ္ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ကေလးပါးစပ္နဲ႕ မဆန္႕တဲ့ စကားလံုးႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေတြလည္း ထြက္လာတတ္တယ္။ သူေနတဲ့ေက်ာင္းက ဆရာမကလည္း ပံုျပင္ေျပာ၀ါသနာပါပံုရပါတယ္။ စံေပတူးတို႕ကို ပံုျပင္ေတြအၿမဲလိုလိုေျပာေလ့ရွိတယ္။ စံေပတူးက စေန၊ တနဂၤေႏြေက်ာင္းပိတ္ရင္ ေရႊဘိုသား ငွားေနတဲ့အိမ္ကေလးကို လာၿပီး စပ္စုေလ့ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူ႕ဆရာမေျပာလိုက္တဲ့ပံုျပင္ေတြကိုလည္း သူ႕ကိုယ္ပိုင္ဗားရွင္းေျပာင္းၿပီး ေရႊဘိုသားကို ျပန္ေျပာျပေလ့့ရွိတယ္။


ေရႊဘိုသားတို႕ၾကားဖူးေနၾက ျမန္မာ့ရိုးရာပံုျပင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာပံုျပင္ေတြကလည္း စံေပတူးပါးစပ္ထဲေရာက္ရင္ အသစ္အဆန္းအျဖစ္ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုၾကားရေလ့ရွိေတာ့ ေရႊဘိုသားလည္း စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ျဖစ္တယ္။ သူ႕ဆရာမ ေျပာတုန္းကေတာ့ အမွန္အကန္ေတြျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ စံေပတူးေျပာင္းထားတဲ့ဗားရွင္းကလည္း တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုစိတ္၀င္စား စရာေကာင္းေနေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕ကို ေဖာက္သည္ျပန္ခ်ျပခ်င္တာနဲ႕ ဒီစာစုကိုေရးဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္ရတာ။ အဲဒီေတာ့ ဒီစာစုရဲ႕ ပိုင္ရွင္အစစ္အမွန္က စံေပတူးေပါ့ဗ်ာ။

အဲဒီေန႕က ေရႊဘိုသားလည္းရံုးပိတ္ရက္မို႕ က်န္းမာေရးအေနနဲ႕ ငွားထားတဲ့အိမ္ေဘးကြက္လပ္မွာ ၀ိတ္မ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနတုန္း စံေပတူးေရာက္လာပါတယ္။

’’ဦးေလး အဲဒါဘာလုပ္တာတုန္း‘‘

‘‘ေအာ္ ၾကြက္သားေတြႀကီးလာေအာင္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တာေလကြာ‘‘

‘‘ ဟာ… ဦးေလးအဖမ္းခံရမွာ မေၾကာက္ဘူးလား။‘‘

‘‘ဟ ငါ့ဟာငါ ၀ိတ္မတာနဲ႕ ဘာလို႕ဖမ္းရမွာတုန္းကြ။ ၀ိတ္မတဲ့လူေတြဖမ္းေတာ့မယ္လို႕ ရပ္ကြက္ရံုးက လိုက္ေအာ္ေနတာ မင္းၾကားခဲ့လို႕လား စံေပတူးရ။‘‘

‘‘ ရပ္ကြက္ရံုးက ဖမ္းမွာမဟုတ္ဘူး ဦးေလးရ။ ဦးေလးကို သန္းေရႊက ဖမ္းမွာ။ ဦးေလး ဗလေတြႀကီးလာရင္ သန္းေရႊက ဦးေလးကို ဖမ္းၿပီး မီးရိႈ႕မယ္။ ၿပီးရင္ ဦးေလး ညီမကို သူကယူဦးမွာ‘‘

‘‘ အမေလး စံေပတူးရယ္။ မင္းေျပာမွ ငါေတာင္ေၾကာက္လာၿပီ။ ရွင္းစမ္းပါဦး ဘာလို႕ ငါ့ကိုဖမ္းၿပီး ငါ့ညီမကို သူကယူမွာလဲ။ ငါ့မွာ သူယူစရာ ညီမလည္း မရွိပါဘူးကြာ။ ေနာက္ၿပီး သူလည္း အသက္ႀကီးပါၿပီ။ ဒီအရြယ္ႀကီးေရာက္မွ သားစိတ္မယားစိတ္ရွိမယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး။‘‘

‘‘အဲဒါေတာ့မသိဘူး။ ဆရာမကေတာ့ေျပာဖူးတယ္ ေရွးတုန္းကတဲ့။ ေရွးတုန္းကဆိုတာ အခုေခတ္မဟုတ္တာကို ေျပာတာေနာ္။ ပန္းဆြဲ ေမာင္တင္းတယ္ ဆိုတာကို ေတာ့ အဲဒီေခတ္က သန္းေရႊက ဖမ္းၿပီးမီးရွိဳ႕ဖူးတယ္တဲ့ဗ်။‘‘

‘‘အာ… မင္းကေတာ့လုပ္ေရာ့မယ္။ ပန္းဆြဲ ေမာင္တင္းတယ္ မဟုတ္ပါဘူးကြ။ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္ပါ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီေခတ္က သန္းေရႊလည္းမရွိပါဘူးကြာ။‘‘

‘‘အဲဒါေျပာတာေပါ့ အခုေခတ္လူႀကီးမ်ားခက္တယ္ဆိုတာ ကေလးေတြကေျပာတာကိုလည္း နားမေထာင္။ သူတို႕ကိုယ္တိုင္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိဘူး။ ဒီမယ္ ဦးေလး မသိရင္ေသခ်ာနားေထာင္။ ပန္းဆြဲေမာင္တင္းတယ္မွ ပန္းဆြဲေမာင္တင္းတယ္အစစ္။ အခု က်ေနာ္သူ႕အေၾကာင္းေျပာလိုက္ရင္ ဦးေလးရွင္းသြားမယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ေျပာေနတုန္း ျဖတ္မေျပာနဲ႕။ ျဖတ္မေမးနဲ႕။ မရွင္းတာရွိရင္စုထား။ ၿပီးမွေမး။ ဟုတ္ၿပီလား။‘‘

‘‘ ေကာင္းပါၿပီေမာင္ရယ္။ မင္းဟာက ဘာမွမေျပာရေသးဘူး။ ဟိန္းလိုက္ ေဟာက္လိုက္တာကလည္း လြန္ေရာ။ မင္းေတာ့ ႀကီးလာရင္ ပတ္စပို႕ရံုးမွာအလုပ္ရလိမ့္မယ္ထင္တယ္။‘‘

‘‘ဒီလိုဦးေလးရဲ႕။ က်ေနာ္တို႕ျမန္မာေတြက ဇာတ္လမ္းစစခ်င္းတုန္းက ေရတေကာင္းလုပ္ေရာင္းၾကသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ တျခားဇာတ္လမ္းထဲမွာၾကေတာ့ ေက်ာက္ဒယ္အိုးေတြလုပ္ၿပီးေရာင္းစားၾကတာတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ ဇာတ္လမ္းက အရင္မစျပသလဲဆိုတာကို ဦးေလးတို႕ လူႀကီးေတြက အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာၿပီး ျငင္းေနၾကတုန္းတဲ့။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘယ္သူမွ ဇတ္လမ္းအစကို မၾကည့္ဘူးဖူးျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ကိုယ္ထင္ရာျငင္းေနၾကတာ ေသခ်ာတယ္။‘‘

‘‘ ေဟ့ ေဟ့ စံေပတူး။ ျမန္မာအစ ေက်ာက္ဆည္က ဆိုတာနဲ႕ ျမန္မာအစ တေကာင္းက ဆိုတာကို ဘယ္ဟာအမွန္လဲဆိုတာ ပညာရွင္ေတြေဆြးေႏြးေနၾကတာပါကြာ။ မင္းေျပာသလို ေရတေကာင္းလုပ္တာနဲ႕ ေက်ာက္ဒယ္အိုးလုပ္တာ ျငင္းၾကတာမဟုတ္ပါဘူးဟ။‘‘

‘‘ေတာ္ၿပီဗ်ာ။ ဦးေလးမသိဘဲ အဲဒီလို ထင္ရာေတြ၀င္ေျပာမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး။ အခုဟာက ဦးေလးကို ဗဟုသုတလည္းရ၊ နားလည္းလည္ေအာင္ အစကေနေျပာျပေနတာ။ ေစတနာပ်က္ေအာင္မလုပ္နဲ႕။‘‘

‘‘ဟုတ္ပါၿပီ စံေပတူးရယ္။ စံေပတူးရဲ႕သေဘာထားအမွန္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ ဆက္လက္ ေျပာျပေပးေတာ္မူပါ။‘‘

‘‘ အဲလိုလိမ္မာစမ္းပါ ဦးေလးရာ။ လူငယ္ေတြနဲ႕ေပါင္းတာ ဦးေလး ဗဟုသုတ တိုးပါတယ္။ အခုျဖစ္တာက အဲဒီေရတေကာင္းလုပ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းထဲမွာျဖစ္တာဗ်။ အဲဒီေရတေကာင္းလုပ္တဲ့တိုင္းျပည္မွာ ပန္းဆြဲေမာင္တင္းတယ္ ဆိုတာရွိသတဲ့။ သူက ပန္းဆြဲသရက္ကို အရမ္းႀကိဳက္လို႕ သူ႕နာမည္ေရွ႕မွာ အဲဒီသရက္သီးနာမည္ထဲ့ထားသတဲ့။ သူက ကာယဗလ အားႀကီးလိုက္စားတယ္တဲ့ ဦးေလးရ။ သူက ၀ိတ္မလိုက္ သူဗလႀကီးကို ၾကည့္လိုက္နဲ႕အၿမဲေက်နပ္ ေနတတ္တယ္တဲ့။ အထူးသျဖင့္ သူ႕အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္သြားတဲ့လူေတြကို အဲဒီဗလႀကီးျပၿပီး က်ဳပ္ဗလက ႀကီးတယ္မဟုတ္လား။ တင္းတယ္မဟုတ္လားနဲ႕ေမးတတ္လို႕ သူ႕နာမည္ကို ေမာင္တင္းတယ္လို႕ေခၚတာ။ ဒါေၾကာင့္ ပန္းဆြဲ ေမာင္တင္းတယ္။ ဦးေလးေျပာတဲ့ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္မဟုတ္ဘူး။ ရွင္းၿပီးလား။ ဒါနဲ႕ ဦးေလးလည္း ေဂြးသီးႀကိဳက္တယ္မဟုတ္လား။ ေဂြးသီးေရႊဘိုသားလို႕ေျပာင္းလိုက္ပါလား။ ရပ္ကြက္ထဲက်ေနာ္လိုက္ေျပာေပးမယ္ေလ။ ဦးေလးနာမည္အသစ္ကို‘‘

‘‘ေဟ့ ေဟ့ ဆရာသမားေလး။ ပံုျပင္ေျပာမွာသာေျပာပါ။ က်ဳပ္နာမည္ေတာ့ မေျပာင္းပါရေစနဲ႕။ က်ဳပ္ဟာက်ဳပ္ ေဂြးသီးမကလို႕ ဘာသီးပဲႀကိဳက္ႀကိဳက္။ လုပ္ပါ ေျပာမွာသာဆက္ေျပာပါ။‘‘

‘‘အင္းပါ။ ဒါနဲ႕ဘယ္နားေရာက္သြားလဲ။ ေအာ္… သိၿပီ။ အဲဒီေမာင္တင္းတယ္က ဗလဘယ္ေလာက္ႀကီးသလဲဆိုရင္ ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္လံုးကိုေတာင္ ထမ္းထားႏိုင္သတဲ့။ အဲဒီအေၾကာင္းကို အဲဒီေခတ္က သန္းေရႊကၾကားေတာ့။ ေၾသာ္ ေျပာရဦးမယ္။ အဲဒီေခတ္က သန္းေရႊနဲ႕ အခုေခတ္ သန္းေရႊမတူဘူးတဲ့ဦးေလးရ။ အဲဒီေခတ္က သန္းေရႊကို လူေတြက ဘုရင္ႀကီးလို႕ေခၚတယ္တဲ့။ အခုေခတ္လို အာဏာရူးႀကီးလို႕မေခၚဘူးတဲ့။ ဒါက ဦးေလးသိေအာင္ေျပာျပတာပါ။ ပံုျပင္နဲ႕မဆိုင္ဘူး။ ဒါနဲ႕ဘယ္နားေရာက္သြားလဲ။ ေအာ္… သိၿပီ။ အဲဒီေခတ္က သန္းေရႊက သိေတာ့ ဟာ ဒီေကာင္ ဒီေလာက္ ဗလႀကီး ႀကီးေနတာေတာ္ၾကာေန ငါ့ကိုဆႏၵျပၿပီးေမတၱာပို႕ေနလိမ့္မယ္။ ဖမ္းၿပီးေထာင္ထဲထည့္ထားတာ ငါ့အာဏာအတြက္ စိတ္ခ်ရတယ္ဆိုၿပီး။ ေထာက္လွမ္းေရး အဲ… ဟုတ္ဖူး မွားလို႕။ စအဖရယ္၊ ႀကံ့ဖြတ္ရယ္၊ စြမ္းအားရွင္ရယ္၊ ရပ္ကြက္လူႀကီးရယ္ ကို သြားဖမ္းခိုင္းသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဘာရမလဲ ေမာင္တင္းတယ္ကို ျပည္သူလူထုက သတင္းေပးထားေတာ့ ေမာင္တင္းတယ္ မဲေဆာက္ကို အေရာက္ေျပးတာေပါ့ဗ်ာ။ မမိလိုက္ဖူးတဲ့။‘‘

‘‘ဟာ မင္းကေတာ့လုပ္ၿပီ။ ေတာထဲေျပးရတာပါကြာ။ ဘယ္က မဲေဆာက္ပါလာတာတုန္း။‘‘

‘‘ဦးေလးကို က်ေနာ္ေျပာထားတယ္။ ျဖတ္ျဖတ္မေျပာပါနဲ႕ဆို။ အဲဒါက ထံုးစံဦးေလးရဲ႕ ထံုးစံ။ အခုမွမဟုတ္ဘူး။ ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကတည္းက အစိုးရလိုက္ဖမ္းရင္ မဲေဆာက္ကို ေျပးရတယ္။ ဒါမွ ျမန္မာျပည္နဲ႕လည္း မေ၀း။ စစ္တပ္ကလာဖမ္းလို႕လည္းမရ။ အဲလိုျဖစ္မွာေပါ့။ ဦးေလးကေတာ္ေတာ္ပိန္းတာပဲဗ်ာ။ က်ေနာ္ဆက္ေျပာရမွာလား။ ျပန္ရမွာလား။‘‘

‘‘ဆက္ေျပာပါဆရာသမားေလးရယ္။ က်ေနာ္မ်ိဳး ျဖတ္ၿပီးမေျပာေတာ့ပါဘူး။ လူထုဆႏၵခံယူပြဲလို႕ သေဘာထားၿပီး ခင္ဗ်ားေလးေျပာတာကို ငုတ္တုတ္နားေထာင္ေပးပါပါ့မယ္။ ၿပီးရင္ သာအခ်က္ျပလိုက္။ လက္ခုပ္တီးေပးမယ္။ ဟုတ္ၿပီလား။‘‘

‘‘ ဒီလို လိမ္မာမွေပါ့ဦးေလးရာ။ အဲဒါနဲ႕ အဲဒီေခတ္က သန္းေရႊႀကီးက အခုေခတ္သန္းေရႊႀကီးလုပ္သလို က်န္ခဲ့တဲ့မိသားစုကို ေထာင္ခ်တာမ်ိဳး လုပ္မယ္ဆိုၿပီး သြားၾကည့္ေတာ့ ေမာင္တင္းတယ္ရဲ႕ ညီမေလးကို ေတြ႕သြားတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႕ ဒီလိုအေခ်ာအလွေလးကို ေထာင္ထဲထည့္ထားမယ့္အစား မိဖုရားလုပ္တာပိုေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး မိဖုရား လုပ္လိုက္သတဲ့။ အဲဒီေနရာမွာ အခုေခတ္သန္းေရႊႀကီးထက္သာသြားတယ္ေနာ္ ဦးေလး။‘‘

‘‘အဲဒါေတာ့ က်ေနာ္မ်ိဳးလည္း မေျပာတတ္ဘူး။ သန္းေရႊထက္ေတာ့ ပိုမိုက္တဲ့လူမရွိေလာက္ဖူးထင္တာပဲ။ ကဲပါ ဆက္မွာသာဆက္စမ္းပါ။‘‘

‘‘ဒါနဲ႕ဘယ္နားေရာက္သြားလဲ။ ေအာ္… သိၿပီ။ ေမာင္းတင္းတယ္ရဲ႕ညီမကို မိဖုရားသာလုပ္ထားတာ ဘုရင္ႀကီးက စိတ္မေျဖာင့္ဖူးတဲ့။ ဘယ္အခ်ိန္ေမာင္တင္းတယ္ေပၚလာမလဲဆိုတာကိုေၾကာက္ေနတုန္းတဲ့။ သူ႕ကိုသတ္ၿပီး ဘုရင္လုပ္မွာကို စိုးရိမ္ေတာ့ သူက အဲဒီေခတ္က ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ေက်ာ္ဆန္းကို ေခၚၿပီး သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္ခုိင္းသတဲ့။ အဲဒါနဲ႕ အဲဒီေခတ္က ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးက အဲဒီေခတ္က အယ္ဒီတာျမတ္ခိုင္နဲ႕ဇာတ္တိုုက္ၿပီး သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္လိုက္တာ ဘယ္ကေနဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ေမာင္တင္းတယ္ကို ၀န္ႀကီးရာထူးေပးမယ္လို႕ျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူးတဲ့။ ေရာက္တတ္ရာရာ ေမးလိုက္ ေျဖလိုက္လုပ္ရင္း ေမာင္တင္းတယ္ကို ၀န္ႀကီးရာထူးေပးမယ္လို႕ ေျပာရက္သားျဖစ္သြားသတဲ့။ ေမာင္တင္းတယ္လဲ ၀န္ႀကီးရာထူးရမယ္ဆိုတဲ့အသံလည္းၾကားေရာ မဲေဆာက္ကေန ခ်က္ခ်င္းပဲ ေရတေကာင္းလုပ္တဲ့တိုင္းျပည္ကို ျပန္ေျပးလာသတဲ့။ လမ္းမွာ ခလုတ္ေတာင္ သံုးခါတိုက္ေသးတယ္ဆိုပဲ ဦးေလးရဲ႕။

ဒါေပမယ့္ ဘုရင္ႀကီးက စအဖကို ဒီလိုမွာထားတယ္တဲ့။ ေမာင္တင့္တယ္လာရင္ ၀န္ႀကီးရာထူးေပးအပ္ပြဲဆိုၿပီး အယံုသြင္း။ သစ္ပင္မွာ ႀကိဳးနဲ႕တုပ္ၿပီးမီးရိႈ႕သတ္လိုက္တဲ့။ စအဖက လူလည္ပဲဦးေလးရ။ ေမာင္တင္းတယ္က ဗလႀကီးေတာ့ လူနည္းနည္းနဲ႕မရဘူးဆိုၿပီး ရပ္ကြက္ထဲက အလုပ္လက္မဲ့ လူမိုက္ေတြကို ေခၚၿပီး တစ္ရက္ ၁၀၀၀ စားရိတ္ၿငိမ္းနဲ႕၀ိုင္းဖမ္းခိုင္းလိုက္တာ။ ေမာင္တင္းတယ္ကို မိပါေလေရာ။ မိတာနဲ႕ ဘုရင္ႀကီးခိုင္းတဲ့အတိုင္း သစ္ပင္မွာႀကိဳးနဲ႕တုပ္ ၿပီးမီးရိႈ႕သတ္လိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ေမာင္တင္းတယ္ညီမ မိဖုရားႀကီးလည္းသိေရာ သူတစ္ေယာက္လံုး မိဖုရားႀကီးျဖစ္ရက္သားနဲ႕ သူ႕အကိုေသရတယ္ဆိုၿပီး မီးပံုထဲ၀င္ခုန္ခ်လိုက္တာ ဘုရင္ႀကီးလွမ္းဆြဲတာ လက္ထဲမွာ ကလစ္ကေလးပဲ က်န္ခဲ့တယ္ဆိုပဲဦးေလးရဲ႕။‘‘


‘‘အဲဒါနဲ႕ ၿပီးေရာ….။‘‘


မွတ္ခ်က္။ ။ ဆရာႀကီး ဇ၀နေရးသားခဲ့ေသာ အပါပံုေျပာမယ္။ ဆရာသစၥာနီ၏ မူယာပံုေျပာမယ္ တို႕ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိပါသျဖင့္။ စံေပတူးေျပာေသာပံုျပင္မ်ားကို ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕ေ၀ဖန္ခ်က္ကေလးေတြကို ကြန္႕မန္႕မွာေရးသားထားခဲ့ေစလိုပါတယ္။ ဆက္လက္တင္ဆက္ဖို႕လည္း အစီအစဥ္ရွိပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။